Sense

1. a stain, spot, defilement
2. a stain, blemish, dishonour

Examples

• εἴπερ γε κηλὶς ἔβαλέ νιν μητροκτόνος. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode57)
• πόθον μὲν εἶναι Ἀλεξάνδρῳ ἐκπεριπλῶσαι τὴν θάλασσαν τὴν ἀπὸ Ἰνδῶν ἔστε ἐπὶ τὴν Περσικήν, ὀκνέειν δὲ αὐτὸν τοῦ τε πλόου τὸ μῆκος καὶ μή τινι ἄρα χώρῃ ἐρήμῃ ἐγκύρσας ἢ ὁρ´μων ἀπόρῳ ἢ οὐ συμμέτρως ἐχούσῃ τῶν ὡρέων, οὕτω δὴ διαφθαρῇ αὐτῷ ὁ στόλος, καὶ οὐ φαύλη κηλὶς αὕτη τοῖσιν ἔργοισιν αὐτοῦ τοῖσι μεγάλοισιν ἐπιγενομένη τὴν πᾶσαν εὐτυχίην αὐτῷ ἀφανίσῃ: (Arrian, Indica, chapter 20 1:2)
• ἐπεὶ δὲ τῶν Ἰνδῶν οἱ μαχιμώτατοι μισθοφοροῦντες ἐπεφοίτων ταῖς πόλεσιν ἐρρωμένως ἀμύνοντες καὶ πολλὰ τὸν Ἀλέξανδρον ἐκακοποίουν, σπεισάμενος ἔν τινι πόλει πρὸς αὐτούς ἀπιόντας ἐν ὁδῷ λαβὼν ἅπαντας ἀπέκτεινε, καὶ τοῦτο τοῖς πολεμικοῖς ἔργοις αὐτοῦ, τὰ ἄλλα νομίμως καὶ βασιλικῶς πολεμήσαντος, ὥσπερ κηλὶς πρόσεστιν. (Plutarch, Alexander, chapter 59 3:3)
• πλὴν οὔτε κηλὶς ἐξήνθησε τοῦ σώματος οὔτε ἄλλο φαρμάκου σημεῖον. (Plutarch, Antony, chapter 86 2:4)
• καὶ χιτωνίσκον παχὺν καὶ ἱμάτιον σφόδρα λεπτὸν καὶ κηλίδων μεστὸν ἀναβαλόμενος εἰς ἀγορὰν ἐξελθεῖν. (Theophrastus, Characters, 7:1)
• πῶς ς ἂν ἄθλιος γεγὼς θιγεῖν θελήσαιμ ἀνδρός, ᾧ τίς οὐκ ἔνι κηλὶς κακῶν ξύνοικος· (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode30)

Similar forms

• κηλῖδα (13)
• κηλῖδας (6)
• κηλὶς (6)
• κηλῖδ (3)
• κηλίδων (3)
• κηλῖδος (2)
• κηλῖδά (1)
• κηλῖσιν? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.