κατακορής
Third declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κατακορής
κατακορές
Structure:
κατακορη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- satiated, glutted, insatiable, excessive, wearisome
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἔτι τὸ κατακορὲσ τῆσ μεταγωγῆσ τῆσ ἔκ τε τοῦ πληθυντικοῦ εἰσ τὸ ἑνικὸν καὶ ἐκ τοῦ περὶ προσώπων λόγου εἰσ τὸ τοῦ λέγοντοσ πρόσωπον· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 48 3:8)
- "χρῶμα δ’ ὅμοιον ῥόδῳ κατακορέσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 2 1:5)
- παρέπεται δὲ δύσπνοια, ἀγρυπνίη, ἀποσιτίη, μήλων ἐρύθημα φαιδρὸν, βὴξ ξηρὴ, πτύελα μόλισ ἀναγόμενα, φλέγμα ἢ χολῶδεσ, ἢ δίαιμον κατακορέωσ , ἢ ὑπόξανθον· καὶ τάδε τάξιν οὐκ ἴσχοντα, ἄλλοτε δὲ ἄλλα ἐπιφοιτέοντα καὶ ἀπογιγνόμενα· κάκιον δὲ ἁπάντων, ἢν τὸ δίαιμον ἐκλείπῃ, γίγνονται δὲ παράληροι· ἔστι δ’ ὅτε καὶ κωματώδεεσ , καὶ ἐν τῇ καταφορῇ παράφοροι. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 126)
- ἢν δέ τι ἀνάγηται, φλέγμα ἀφρῶδεσ, ἢ ὑπόχολον κατακορὲσ, ἢ δίαιμον ἀνθηρὸν σφόδρα· τόδε ἔστι τὸ δίαιμον τῶν ἄλλων κάκιον. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 14)
- ἰσχνὰ γὰρ τῇδε τὰ φλεβία, σμικραὶ δὲ καὶ ἀρτηρίαι· ἰδέῃ δὲ τὸ αἷμα οὐ κάρτα μέλαν, ἢ ὑπόξανθον οὐ κατακορέωσ , λεῖον, ἢ σιάλοισι μεμιγμένον , ξὺν ναυτίῃ καὶ ἐμέτῳ ἀναφερόμενον. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 63)
- φέρεται καὶ χολὴ ξανθὴ κατακορὴσ, ἢ πρασοειδὴσ, καὶ ὑστάτη ἐσ ὄλεθρον μέλαινα. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 257)
- τῶνδε μέντοι ἡ αἰτίη ἡ δὴ καὶ χολῶν ἐστι αἰτίη· καὶ γὰρ καὶ τῆσδε ἡ μὲν ξανθὴ, λεπτὴ, διειδὴσ, λευκοτέρου εἴδεοσ, ἡ δὲ κατακορὴσ, ὡσ κρόκον, ἢ λέκιθον φάναι, τοῦ αὐτοῦ εἴδεοσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 320)
- ἢ πάμπαν ἀπολείπει ταῦτα αὐτόν, ἂν κατακορήσ τισ τῇ μέθῃ γίγνηται; (Plato, Laws, book 1 129:3)
- κατακορὴσ δὲ συνουσία καὶ οὐκ ἴσχουσα τὸν διὰ χρόνου πόθον ἀπορρεῖν ἀλλήλων ποιεῖ ὑπερβολαῖσ πλησμονῆσ. (Plato, Laws, book 6 176:2)