Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακοντίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κατακοντίζω κατακοντιῶ

Structure: κατ (Prefix) + ἀκοντίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to shoot down

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοντίζω κατακοντίζεις κατακοντίζει
Dual κατακοντίζετον κατακοντίζετον
Plural κατακοντίζομεν κατακοντίζετε κατακοντίζουσιν*
SubjunctiveSingular κατακοντίζω κατακοντίζῃς κατακοντίζῃ
Dual κατακοντίζητον κατακοντίζητον
Plural κατακοντίζωμεν κατακοντίζητε κατακοντίζωσιν*
OptativeSingular κατακοντίζοιμι κατακοντίζοις κατακοντίζοι
Dual κατακοντίζοιτον κατακοντιζοίτην
Plural κατακοντίζοιμεν κατακοντίζοιτε κατακοντίζοιεν
ImperativeSingular κατακόντιζε κατακοντιζέτω
Dual κατακοντίζετον κατακοντιζέτων
Plural κατακοντίζετε κατακοντιζόντων, κατακοντιζέτωσαν
Infinitive κατακοντίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοντιζων κατακοντιζοντος κατακοντιζουσα κατακοντιζουσης κατακοντιζον κατακοντιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοντίζομαι κατακοντίζει, κατακοντίζῃ κατακοντίζεται
Dual κατακοντίζεσθον κατακοντίζεσθον
Plural κατακοντιζόμεθα κατακοντίζεσθε κατακοντίζονται
SubjunctiveSingular κατακοντίζωμαι κατακοντίζῃ κατακοντίζηται
Dual κατακοντίζησθον κατακοντίζησθον
Plural κατακοντιζώμεθα κατακοντίζησθε κατακοντίζωνται
OptativeSingular κατακοντιζοίμην κατακοντίζοιο κατακοντίζοιτο
Dual κατακοντίζοισθον κατακοντιζοίσθην
Plural κατακοντιζοίμεθα κατακοντίζοισθε κατακοντίζοιντο
ImperativeSingular κατακοντίζου κατακοντιζέσθω
Dual κατακοντίζεσθον κατακοντιζέσθων
Plural κατακοντίζεσθε κατακοντιζέσθων, κατακοντιζέσθωσαν
Infinitive κατακοντίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοντιζομενος κατακοντιζομενου κατακοντιζομενη κατακοντιζομενης κατακοντιζομενον κατακοντιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοντίω κατακοντίεις κατακοντίει
Dual κατακοντίειτον κατακοντίειτον
Plural κατακοντίουμεν κατακοντίειτε κατακοντίουσιν*
OptativeSingular κατακοντίοιμι κατακοντίοις κατακοντίοι
Dual κατακοντίοιτον κατακοντιοίτην
Plural κατακοντίοιμεν κατακοντίοιτε κατακοντίοιεν
Infinitive κατακοντίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοντιων κατακοντιουντος κατακοντιουσα κατακοντιουσης κατακοντιουν κατακοντιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοντίουμαι κατακοντίει, κατακοντίῃ κατακοντίειται
Dual κατακοντίεισθον κατακοντίεισθον
Plural κατακοντιοῦμεθα κατακοντίεισθε κατακοντίουνται
OptativeSingular κατακοντιοίμην κατακοντίοιο κατακοντίοιτο
Dual κατακοντίοισθον κατακοντιοίσθην
Plural κατακοντιοίμεθα κατακοντίοισθε κατακοντίοιντο
Infinitive κατακοντίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοντιουμενος κατακοντιουμενου κατακοντιουμενη κατακοντιουμενης κατακοντιουμενον κατακοντιουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to shoot down

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION