Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

εὐδοκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: εὐδοκέω εὐδοκήσω

Structure: εὐδοκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be well pleased or content, to acquiesce in a thing
  2. (of things) to be well-pleasing or acceptable

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐδόκω εὐδόκεις εὐδόκει
Dual εὐδόκειτον εὐδόκειτον
Plural εὐδόκουμεν εὐδόκειτε εὐδόκουσιν*
SubjunctiveSingular εὐδόκω εὐδόκῃς εὐδόκῃ
Dual εὐδόκητον εὐδόκητον
Plural εὐδόκωμεν εὐδόκητε εὐδόκωσιν*
OptativeSingular εὐδόκοιμι εὐδόκοις εὐδόκοι
Dual εὐδόκοιτον εὐδοκοίτην
Plural εὐδόκοιμεν εὐδόκοιτε εὐδόκοιεν
ImperativeSingular εὐδο͂κει εὐδοκεῖτω
Dual εὐδόκειτον εὐδοκεῖτων
Plural εὐδόκειτε εὐδοκοῦντων, εὐδοκεῖτωσαν
Infinitive εὐδόκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐδοκων εὐδοκουντος εὐδοκουσα εὐδοκουσης εὐδοκουν εὐδοκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐδόκουμαι εὐδόκει, εὐδόκῃ εὐδόκειται
Dual εὐδόκεισθον εὐδόκεισθον
Plural εὐδοκοῦμεθα εὐδόκεισθε εὐδόκουνται
SubjunctiveSingular εὐδόκωμαι εὐδόκῃ εὐδόκηται
Dual εὐδόκησθον εὐδόκησθον
Plural εὐδοκώμεθα εὐδόκησθε εὐδόκωνται
OptativeSingular εὐδοκοίμην εὐδόκοιο εὐδόκοιτο
Dual εὐδόκοισθον εὐδοκοίσθην
Plural εὐδοκοίμεθα εὐδόκοισθε εὐδόκοιντο
ImperativeSingular εὐδόκου εὐδοκεῖσθω
Dual εὐδόκεισθον εὐδοκεῖσθων
Plural εὐδόκεισθε εὐδοκεῖσθων, εὐδοκεῖσθωσαν
Infinitive εὐδόκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐδοκουμενος εὐδοκουμενου εὐδοκουμενη εὐδοκουμενης εὐδοκουμενον εὐδοκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐδοκήσω εὐδοκήσεις εὐδοκήσει
Dual εὐδοκήσετον εὐδοκήσετον
Plural εὐδοκήσομεν εὐδοκήσετε εὐδοκήσουσιν*
OptativeSingular εὐδοκήσοιμι εὐδοκήσοις εὐδοκήσοι
Dual εὐδοκήσοιτον εὐδοκησοίτην
Plural εὐδοκήσοιμεν εὐδοκήσοιτε εὐδοκήσοιεν
Infinitive εὐδοκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐδοκησων εὐδοκησοντος εὐδοκησουσα εὐδοκησουσης εὐδοκησον εὐδοκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐδοκήσομαι εὐδοκήσει, εὐδοκήσῃ εὐδοκήσεται
Dual εὐδοκήσεσθον εὐδοκήσεσθον
Plural εὐδοκησόμεθα εὐδοκήσεσθε εὐδοκήσονται
OptativeSingular εὐδοκησοίμην εὐδοκήσοιο εὐδοκήσοιτο
Dual εὐδοκήσοισθον εὐδοκησοίσθην
Plural εὐδοκησοίμεθα εὐδοκήσοισθε εὐδοκήσοιντο
Infinitive εὐδοκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐδοκησομενος εὐδοκησομενου εὐδοκησομενη εὐδοκησομενης εὐδοκησομενον εὐδοκησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐδο͂κουν ηὐδο͂κεις ηὐδο͂κειν*
Dual ηὐδόκειτον ηὐδοκεῖτην
Plural ηὐδόκουμεν ηὐδόκειτε ηὐδο͂κουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐδοκοῦμην ηὐδόκου ηὐδόκειτο
Dual ηὐδόκεισθον ηὐδοκεῖσθην
Plural ηὐδοκοῦμεθα ηὐδόκεισθε ηὐδόκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • " ὥστε τὸν Φίλιππον, καίπερ οὐκ εὐδοκούμενον τοῖσ τόποισ, ὅμωσ ἐκκληθῆναι πρὸσ τὸν κίνδυνον. (Polybius, Histories, book 18, chapter 22 8:5)

Synonyms

  1. to be well pleased or content

  2. to be well-pleasing or acceptable

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION