Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιμαχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐπιμαχέω ἐπιμαχήσω

Structure: ἐπιμαχέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from e)pi/maxos

Sense

  1. to help one in war, to make a league for, defence

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιμάχω ἐπιμάχεις ἐπιμάχει
Dual ἐπιμάχειτον ἐπιμάχειτον
Plural ἐπιμάχουμεν ἐπιμάχειτε ἐπιμάχουσιν*
SubjunctiveSingular ἐπιμάχω ἐπιμάχῃς ἐπιμάχῃ
Dual ἐπιμάχητον ἐπιμάχητον
Plural ἐπιμάχωμεν ἐπιμάχητε ἐπιμάχωσιν*
OptativeSingular ἐπιμάχοιμι ἐπιμάχοις ἐπιμάχοι
Dual ἐπιμάχοιτον ἐπιμαχοίτην
Plural ἐπιμάχοιμεν ἐπιμάχοιτε ἐπιμάχοιεν
ImperativeSingular ἐπιμᾶχει ἐπιμαχεῖτω
Dual ἐπιμάχειτον ἐπιμαχεῖτων
Plural ἐπιμάχειτε ἐπιμαχοῦντων, ἐπιμαχεῖτωσαν
Infinitive ἐπιμάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιμαχων ἐπιμαχουντος ἐπιμαχουσα ἐπιμαχουσης ἐπιμαχουν ἐπιμαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιμάχουμαι ἐπιμάχει, ἐπιμάχῃ ἐπιμάχειται
Dual ἐπιμάχεισθον ἐπιμάχεισθον
Plural ἐπιμαχοῦμεθα ἐπιμάχεισθε ἐπιμάχουνται
SubjunctiveSingular ἐπιμάχωμαι ἐπιμάχῃ ἐπιμάχηται
Dual ἐπιμάχησθον ἐπιμάχησθον
Plural ἐπιμαχώμεθα ἐπιμάχησθε ἐπιμάχωνται
OptativeSingular ἐπιμαχοίμην ἐπιμάχοιο ἐπιμάχοιτο
Dual ἐπιμάχοισθον ἐπιμαχοίσθην
Plural ἐπιμαχοίμεθα ἐπιμάχοισθε ἐπιμάχοιντο
ImperativeSingular ἐπιμάχου ἐπιμαχεῖσθω
Dual ἐπιμάχεισθον ἐπιμαχεῖσθων
Plural ἐπιμάχεισθε ἐπιμαχεῖσθων, ἐπιμαχεῖσθωσαν
Infinitive ἐπιμάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιμαχουμενος ἐπιμαχουμενου ἐπιμαχουμενη ἐπιμαχουμενης ἐπιμαχουμενον ἐπιμαχουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιμαχήσω ἐπιμαχήσεις ἐπιμαχήσει
Dual ἐπιμαχήσετον ἐπιμαχήσετον
Plural ἐπιμαχήσομεν ἐπιμαχήσετε ἐπιμαχήσουσιν*
OptativeSingular ἐπιμαχήσοιμι ἐπιμαχήσοις ἐπιμαχήσοι
Dual ἐπιμαχήσοιτον ἐπιμαχησοίτην
Plural ἐπιμαχήσοιμεν ἐπιμαχήσοιτε ἐπιμαχήσοιεν
Infinitive ἐπιμαχήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιμαχησων ἐπιμαχησοντος ἐπιμαχησουσα ἐπιμαχησουσης ἐπιμαχησον ἐπιμαχησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιμαχήσομαι ἐπιμαχήσει, ἐπιμαχήσῃ ἐπιμαχήσεται
Dual ἐπιμαχήσεσθον ἐπιμαχήσεσθον
Plural ἐπιμαχησόμεθα ἐπιμαχήσεσθε ἐπιμαχήσονται
OptativeSingular ἐπιμαχησοίμην ἐπιμαχήσοιο ἐπιμαχήσοιτο
Dual ἐπιμαχήσοισθον ἐπιμαχησοίσθην
Plural ἐπιμαχησοίμεθα ἐπιμαχήσοισθε ἐπιμαχήσοιντο
Infinitive ἐπιμαχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιμαχησομενος ἐπιμαχησομενου ἐπιμαχησομενη ἐπιμαχησομενης ἐπιμαχησομενον ἐπιμαχησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION