ἐπικρατής
Third declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἐπικρατής
ἐπικρατές
Structure:
ἐπικρατη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- master of, superior, with overwhelming might, impetuously
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- φήναντοσ γὰρ Λυσάνδρου τὸ Ἐπικράτουσ μέταλλον τοῦ Παλληνέωσ ἐντὸσ τῶν μέτρων τετμημένον, ὃ ἠργάζετο μὲν ἤ[δ]η τρία ἔτη, μετεῖχον δ’ αὐτοῦ οἱ πλουσ[ιώ]τατοι σχεδόν τι τῶν ἐν τῇ πόλει, ὁ δὲ Λ[ύσα]νδροσ ὑπισχνεῖτ[ο τρι]ακόσια τάλαντα εἰσ[πράξει]ν τῇ πόλει τ[οσαῦτα] γὰρ εἰληφέναι α[ὐτοὺσ ἐ]κ τοῦ μετάλλου· (Hyperides, Speeches, 35:2)
- ὁρᾶτε οὖν καὶ ὑμεῖσ, ὦ φιλόσοφοι, οἱ παρὰ φύσιν τῇ Ἀφροδίτῃ χρώμενοι καὶ ἀσεβοῦντεσ εἰσ τὴν θεόν, μὴ τὸν αὐτὸν διαφθαρῆτε τρόπον, τότε γὰρ καὶ οἱ παῖδέσ εἰσιν καλοί, ὡσ Γλυκέρα ἔφασκεν ἡ ἑταίρα, ὅσον ἐοίκασι γυναικὶ χρόνον, καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχοσ, ἐμοὶ μὲν γὰρ καὶ κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκέναι Κλεώνυμοσ ὁ Σπαρτιάτησ, πρῶτοσ ἀνθρώπων εἰσ ὁμηρείαν λαβὼν παρὰ Μεταποντίνων γυναῖκασ καὶ παρθένουσ τὰσ ἐνδοξοτάτασ καὶ καλλίστασ διακοσίασ, ὡσ ἱστορεῖ Δοῦρισ ὁ Σάμιοσ ἐν τῇ τρίτῃ τῶν περὶ Ἀγαθοκλέα Ἱστοριῶν κἀγὼ δὲ κατὰ τὴν Ἐπικράτουσ Ἀντιλαίδα τἀρωτίκ’ ἐκμεμάθηκα ταῦτα παντελῶσ Σαπφοῦσ, Μελήτου, Κλεομένουσ, Λαμυνθίου. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 841)
- Ἐπικράτουσ γοῦν ποτε τοῦ σακεσφόρου μήτε ἀρνουμένου δῶρα δέξασθαι παρὰ βασιλέωσ, ψήφισμά τε γράφειν φάσκοντοσ ἀντὶ τῶν ἐννέα ἀρχόντων χειροτονεῖσθαι κατ’ ἐνιαυτὸν ἐννέα πρέσβεισ πρὸσ βασιλέα τῶν δημοτικῶν καὶ πενήτων, ὅπωσ λαμβάνοντεσ εὐπορῶσιν, ἐγέλασεν ὁ δῆμοσ· (Plutarch, Pelopidas, chapter 30 7:1)
- κατηγόρηται μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, Ἐπικράτουσ ἱκανὰ καὶ τῶν συμπρεσβευτῶν· (Lysias, Speeches, 2:1)
- νῦν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καταψηφισάμενοι Ἐπικράτουσ τῶν ἐσχάτων τιμήσατε, καὶ μή, ὥσπερ ἐν τῷ τέωσ χρόνῳ εἰθισμένοι ἐστέ, ἐπειδὰν καταψηφισάμενοι ἐξελέγξητε τοὺσ ἀδικοῦντασ, ἐν τῷ τιμήματι ἀζημίουσ ἀφίετε, ἔχθραν, οὐ δίκην παρὰ τῶν ἀδικούντων λαμβάνοντεσ, ὥσπερ τοῦ ὀνείδουσ ἀλλ’ οὐ τῆσ ζημίασ αὐτοῖσ μέλον, εὖ εἰδότεσ ὅτι ἐν μὲν τῇ ψήφῳ οὐδὲν ἄλλο ποιεῖτε ἢ ὀνειδίζετε τοῖσ ἀδικοῦσιν, ἐν δὲ τῷ τιμήματι τιμωρεῖσθε τοὺσ ἐξαμαρτάνοντασ. (Lysias, Speeches, 17:1)
- κἄγωγ’ Ἑπικράτουσ οὐκ ὀλίγῳ καλλίονα. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Prologue 2:18)