Sense

1. an accusation, charge

Examples

• καὶ πάνυ μεντἄν, ὦ Ἰσχόμαχε, ἦν ἐν πολλῇ ἀθυμίᾳ τῷ ἐπικλήματι τούτῳ, εἰ μὴ πρῴην ἀπαντήσας τῷ Νικίου τοῦ ἐπηλύτου ἵππῳ εἶδον πολλοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτῷ θεατάς, πολὺν δὲ λόγον ἐχόντων τινῶν περὶ αὐτοῦ ἤκουον: (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 11 5:1)
• Καὶ Μωυσῆς μὲν τοιούτων τυχὼν τῶν παρὰ τοῦ Ιἐθεγλαίου, τοῦτο γὰρ ἦν ἐπίκλημα τῷ Ῥαγουήλῳ, διῆγεν αὐτόθι ποιμαίνων τὰ βοσκήματα. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 2 328:1)

Similar forms

• ἐπίκλησιν (223)
• ἐπίκλησις (50)
• ἐπικληθεὶς (36)
• ἐπίκλην (31)
• ἐπικληθῆναι (21)
• ἐπικλήρων (19)
• ἐπικληθέντα (19)
• ἐπικλήρου (19)
• ἐπικλήσεις (16)
• ἐπικληθείς (14)
• ἐπίκληρον (13)
• Ἐπικλήρῳ (11)
• ἐπικλήσεως (11)
• ἐπίκλητος (8)
• ἐπικλήρους (6)
• ἐπίκλητοι (6)
• ἐπικλήσει (4)
• ἐπικλήτων (4)
• ἐπίκλησίν (3)
• ἐπικληρῶσαι (3)
• ἐπικλήσεσι (2)
• ἐπίκλησίς (2)
• ἐπικληροῦσι (1)
• Ἐπικλήσεων (1)
• ἐπικλησις (1)
• ἐπικλήτου (1)
• ἐπίκλημ (1)
• ἐπικληθὲν (1)
• ἐπίκληρος (1)
• ἐπικλήσιος (1)
• ἐπικλην (1)
• ἐπίκληροι (1)
• ἐπικλήσι (1)
• ἐπίκλητοί (1)
• ἐπικλήματι (1)
• ἐπικληθέντι (1)
• Ἐπικλήτου] (1)
• ἐπικλῄειν (1)
• ἐπίκληρός (1)
• ἐπικληρώσῃ (1)
• ἐπίκλητον (1)
• ἐπίκλην· (1)
• Ἐπικληρικὸς (1)
• ἐπικλήτους (1)
• ἐπίκλημα (1)
• ἐπίκλητός (1)
• Ἐπικλῆα (1)
• ἐπικλήτοισι (1)
• ἐπικλῄζεται? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.