Homer, Iliad, Book 12 29:

(호메로스, 일리아스, Book 12 29:)

Αἰάσ δὲ πρῶτοσ Τελαμώνιοσ ἄνδρα κατέκτα Σαρπήδοντοσ ἑταῖρον Ἐπικλῆα μεγάθυμον μαρμάρῳ ὀκριόεντι βαλών, ὅ ῥα τείχεοσ ἐντὸσ κεῖτο μέγασ παρ’ ἔπαλξιν ὑπέρτατοσ· οὐδέ κέ μιν ῥέα χείρεσσ’ ἀμφοτέρῃσ ἔχοι ἀνὴρ οὐδὲ μάλ’ ἡβῶν, οἱοῖ νῦν βροτοί εἰσ’· ὃ δ’ ἄρ’ ὑψόθεν ἔμβαλ’ ἀείρασ, θλάσσε δὲ τετράφαλον κυνέην, σὺν δ’ ὀστέ’ ἄραξε πάντ’ ἄμυδισ κεφαλῆσ· ὃ δ’ ἄρ’ ἀρνευτῆρι ἐοικὼσ κάππεσ’ ἀφ’ ὑψηλοῦ πύργου, λίπε δ’ ὀστέα θυμόσ. Τεῦκροσ δὲ Γλαῦκον κρατερὸν παῖδ’ Ἱππολόχοιο ἰῷ ἐπεσσύμενον βάλε τείχεοσ ὑψηλοῖο, ᾗ ῥ’ ἴδε γυμνωθέντα βραχίονα, παῦσε δὲ χάρμησ. ἂψ δ’ ἀπὸ τείχεοσ ἆλτο λαθών, ἵνα μή τισ Ἀχαιῶν βλήμενον ἀθρήσειε καὶ εὐχετόῳτ’ ἐπέεσσι. Σαρπήδοντι δ’ ἄχοσ γένετο Γλαύκου ἀπιόντοσ αὐτίκ’ ἐπεί τ’ ἐνόησεν· ὅμωσ δ’ οὐ λήθετο χάρμησ, ἀλλ’ ὅ γε Θεστορίδην Ἀλκμάονα δουρὶ τυχήσασ νύξ’, ἐκ δ’ ἔσπασεν ἔγχοσ· ὃ δ’ ἑσπόμενοσ πέσε δουρὶ πρηνήσ, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ, Σαρπηδὼν δ’ ἄρ’ ἔπαλξιν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν ἕλχ’, ἣ δ’ ἕσπετο πᾶσα διαμπερέσ, αὐτὰρ ὕπερθε τεῖχοσ ἐγυμνώθη, πολέεσσι δὲ θῆκε κέλευθον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION