ἐγχείη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἐγχείη
Structure:
ἐγχει
(Stem)
+
ᾱ
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἣ δὲ διαπρὸ ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα, τμήδην δ’ αὐχέν’ ἐπῆλθε, μέλαν δ’ ἀνεκήκιεν αἷμα, ἀλλ’ οὐδ’ ὧσ ἀπέληγε μάχησ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ, ἀλλ’ ἀναχασσάμενοσ λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε· (Homer, Iliad, Book 7 24:10)
- Αἰάσ δ’ ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενοσ, οὐδὲ διὰ πρὸ ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα. (Homer, Iliad, Book 12 31:3)
- οὐ γὰρ Τυδεί̈δεω Διομήδεοσ ἐν παλάμῃσι μαίνεται ἐγχείη Δαναῶν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι· (Homer, Iliad, Book 16 6:1)
- ἐγχείη δ’ ἄρ’ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ ἔστη ἱεμένη, διὰ δ’ ἀμφοτέρουσ ἕλε κύκλουσ ἀσπίδοσ ἀμφιβρότησ· (Homer, Iliad, Book 20 26:4)
- ἐγχείη δ’ ἄρ’ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ ἔστη ἱεμένη χροὸσ ἄμεναι ἀνδρομέοιο. (Homer, Iliad, Book 21 6:4)
- ^ οὐ γὰρ ἔγωγὲ τί φημι τέλοσ χαριέστερον εἶναι, ἢ ὅτ’ ἂν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ,^ παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 10:2)
- οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλοσ χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ παρέχῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 7 1:1)
- οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλοσ χαριέστερον εἶναι ἢ ὅτ’ ἐυφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι· (Homer, Odyssey, Book 9 1:3)
- ὀλίγοσ μὲν ἐήν λινοθώρηξ, ἐγχείῃ δ’ ἐκέκαστο Πανέλληνασ καὶ Ἀχαιούσ· (Homer, Iliad, Book 2 46:2)
- νῦν αὖτ’ ἐγχείῃ πειρήσομαι αἴ κε τύχωμι. (Homer, Iliad, Book 5 30:4)