Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσθυμέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δυσθυμέω δυσθυμήσω

Structure: δυσθυμέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from du/squ_mos

Sense

  1. to be melancholy, angry

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσθυμῶ δυσθυμεῖς δυσθυμεῖ
Dual δυσθυμεῖτον δυσθυμεῖτον
Plural δυσθυμοῦμεν δυσθυμεῖτε δυσθυμοῦσιν*
SubjunctiveSingular δυσθυμῶ δυσθυμῇς δυσθυμῇ
Dual δυσθυμῆτον δυσθυμῆτον
Plural δυσθυμῶμεν δυσθυμῆτε δυσθυμῶσιν*
OptativeSingular δυσθυμοῖμι δυσθυμοῖς δυσθυμοῖ
Dual δυσθυμοῖτον δυσθυμοίτην
Plural δυσθυμοῖμεν δυσθυμοῖτε δυσθυμοῖεν
ImperativeSingular δυσθύμει δυσθυμείτω
Dual δυσθυμεῖτον δυσθυμείτων
Plural δυσθυμεῖτε δυσθυμούντων, δυσθυμείτωσαν
Infinitive δυσθυμεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσθυμων δυσθυμουντος δυσθυμουσα δυσθυμουσης δυσθυμουν δυσθυμουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσθυμοῦμαι δυσθυμεῖ, δυσθυμῇ δυσθυμεῖται
Dual δυσθυμεῖσθον δυσθυμεῖσθον
Plural δυσθυμούμεθα δυσθυμεῖσθε δυσθυμοῦνται
SubjunctiveSingular δυσθυμῶμαι δυσθυμῇ δυσθυμῆται
Dual δυσθυμῆσθον δυσθυμῆσθον
Plural δυσθυμώμεθα δυσθυμῆσθε δυσθυμῶνται
OptativeSingular δυσθυμοίμην δυσθυμοῖο δυσθυμοῖτο
Dual δυσθυμοῖσθον δυσθυμοίσθην
Plural δυσθυμοίμεθα δυσθυμοῖσθε δυσθυμοῖντο
ImperativeSingular δυσθυμοῦ δυσθυμείσθω
Dual δυσθυμεῖσθον δυσθυμείσθων
Plural δυσθυμεῖσθε δυσθυμείσθων, δυσθυμείσθωσαν
Infinitive δυσθυμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσθυμουμενος δυσθυμουμενου δυσθυμουμενη δυσθυμουμενης δυσθυμουμενον δυσθυμουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσθυμήσω δυσθυμήσεις δυσθυμήσει
Dual δυσθυμήσετον δυσθυμήσετον
Plural δυσθυμήσομεν δυσθυμήσετε δυσθυμήσουσιν*
OptativeSingular δυσθυμήσοιμι δυσθυμήσοις δυσθυμήσοι
Dual δυσθυμήσοιτον δυσθυμησοίτην
Plural δυσθυμήσοιμεν δυσθυμήσοιτε δυσθυμήσοιεν
Infinitive δυσθυμήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσθυμησων δυσθυμησοντος δυσθυμησουσα δυσθυμησουσης δυσθυμησον δυσθυμησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσθυμήσομαι δυσθυμήσει, δυσθυμήσῃ δυσθυμήσεται
Dual δυσθυμήσεσθον δυσθυμήσεσθον
Plural δυσθυμησόμεθα δυσθυμήσεσθε δυσθυμήσονται
OptativeSingular δυσθυμησοίμην δυσθυμήσοιο δυσθυμήσοιτο
Dual δυσθυμήσοισθον δυσθυμησοίσθην
Plural δυσθυμησοίμεθα δυσθυμήσοισθε δυσθυμήσοιντο
Infinitive δυσθυμήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσθυμησομενος δυσθυμησομενου δυσθυμησομενη δυσθυμησομενης δυσθυμησομενον δυσθυμησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσθύμουν ἐδυσθύμεις ἐδυσθύμειν*
Dual ἐδυσθυμεῖτον ἐδυσθυμείτην
Plural ἐδυσθυμοῦμεν ἐδυσθυμεῖτε ἐδυσθύμουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσθυμούμην ἐδυσθυμοῦ ἐδυσθυμεῖτο
Dual ἐδυσθυμεῖσθον ἐδυσθυμείσθην
Plural ἐδυσθυμούμεθα ἐδυσθυμεῖσθε ἐδυσθυμοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τί χρῆμ’ ἀνερμήνευτα δυσθυμῇ, γύναι; (Euripides, Ion, episode14)
  • Ὥσπερ ἐπὶ σμικροῦ σκίμποδοσ θλιβόμενον ὑγιαίνειν ἄμεινον ἢ ἐπὶ πλατείασ κλίνησ κυλινδούμενον νοσεῖν, οὕτω καὶ ἐν μικρᾷ περιουσίᾳ βέλτιον συστελλόμενον εὐθυμεῖν ἢ ἐν μεγάλῃ τυγχάνοντα δυσθυμεῖν. (Epictetus, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 13:1)

Synonyms

  1. to be melancholy

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION