Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσκωφέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυσκωφέω δυσκωφήσω

Structure: δυσκωφέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from du/skwfos

Sense

  1. to be stone-deaf

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσκώφω δυσκώφεις δυσκώφει
Dual δυσκώφειτον δυσκώφειτον
Plural δυσκώφουμεν δυσκώφειτε δυσκώφουσιν*
SubjunctiveSingular δυσκώφω δυσκώφῃς δυσκώφῃ
Dual δυσκώφητον δυσκώφητον
Plural δυσκώφωμεν δυσκώφητε δυσκώφωσιν*
OptativeSingular δυσκώφοιμι δυσκώφοις δυσκώφοι
Dual δυσκώφοιτον δυσκωφοίτην
Plural δυσκώφοιμεν δυσκώφοιτε δυσκώφοιεν
ImperativeSingular δυσκῶφει δυσκωφεῖτω
Dual δυσκώφειτον δυσκωφεῖτων
Plural δυσκώφειτε δυσκωφοῦντων, δυσκωφεῖτωσαν
Infinitive δυσκώφειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσκωφων δυσκωφουντος δυσκωφουσα δυσκωφουσης δυσκωφουν δυσκωφουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσκώφουμαι δυσκώφει, δυσκώφῃ δυσκώφειται
Dual δυσκώφεισθον δυσκώφεισθον
Plural δυσκωφοῦμεθα δυσκώφεισθε δυσκώφουνται
SubjunctiveSingular δυσκώφωμαι δυσκώφῃ δυσκώφηται
Dual δυσκώφησθον δυσκώφησθον
Plural δυσκωφώμεθα δυσκώφησθε δυσκώφωνται
OptativeSingular δυσκωφοίμην δυσκώφοιο δυσκώφοιτο
Dual δυσκώφοισθον δυσκωφοίσθην
Plural δυσκωφοίμεθα δυσκώφοισθε δυσκώφοιντο
ImperativeSingular δυσκώφου δυσκωφεῖσθω
Dual δυσκώφεισθον δυσκωφεῖσθων
Plural δυσκώφεισθε δυσκωφεῖσθων, δυσκωφεῖσθωσαν
Infinitive δυσκώφεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσκωφουμενος δυσκωφουμενου δυσκωφουμενη δυσκωφουμενης δυσκωφουμενον δυσκωφουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσκωφήσω δυσκωφήσεις δυσκωφήσει
Dual δυσκωφήσετον δυσκωφήσετον
Plural δυσκωφήσομεν δυσκωφήσετε δυσκωφήσουσιν*
OptativeSingular δυσκωφήσοιμι δυσκωφήσοις δυσκωφήσοι
Dual δυσκωφήσοιτον δυσκωφησοίτην
Plural δυσκωφήσοιμεν δυσκωφήσοιτε δυσκωφήσοιεν
Infinitive δυσκωφήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσκωφησων δυσκωφησοντος δυσκωφησουσα δυσκωφησουσης δυσκωφησον δυσκωφησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσκωφήσομαι δυσκωφήσει, δυσκωφήσῃ δυσκωφήσεται
Dual δυσκωφήσεσθον δυσκωφήσεσθον
Plural δυσκωφησόμεθα δυσκωφήσεσθε δυσκωφήσονται
OptativeSingular δυσκωφησοίμην δυσκωφήσοιο δυσκωφήσοιτο
Dual δυσκωφήσοισθον δυσκωφησοίσθην
Plural δυσκωφησοίμεθα δυσκωφήσοισθε δυσκωφήσοιντο
Infinitive δυσκωφήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσκωφησομενος δυσκωφησομενου δυσκωφησομενη δυσκωφησομενης δυσκωφησομενον δυσκωφησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσκῶφουν ἐδυσκῶφεις ἐδυσκῶφειν*
Dual ἐδυσκώφειτον ἐδυσκωφεῖτην
Plural ἐδυσκώφουμεν ἐδυσκώφειτε ἐδυσκῶφουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσκωφοῦμην ἐδυσκώφου ἐδυσκώφειτο
Dual ἐδυσκώφεισθον ἐδυσκωφεῖσθην
Plural ἐδυσκωφοῦμεθα ἐδυσκώφεισθε ἐδυσκώφουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • δυσκώφει μὴ Γόργε· (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 7313)

Synonyms

  1. to be stone-deaf

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION