Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσανασχετέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυσανασχετέω δυσανασχετήσω

Structure: δυσανασχετέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from dusana/sxetos

Sense

  1. to bear ill, to be greatly vexed

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσανασχέτω δυσανασχέτεις δυσανασχέτει
Dual δυσανασχέτειτον δυσανασχέτειτον
Plural δυσανασχέτουμεν δυσανασχέτειτε δυσανασχέτουσιν*
SubjunctiveSingular δυσανασχέτω δυσανασχέτῃς δυσανασχέτῃ
Dual δυσανασχέτητον δυσανασχέτητον
Plural δυσανασχέτωμεν δυσανασχέτητε δυσανασχέτωσιν*
OptativeSingular δυσανασχέτοιμι δυσανασχέτοις δυσανασχέτοι
Dual δυσανασχέτοιτον δυσανασχετοίτην
Plural δυσανασχέτοιμεν δυσανασχέτοιτε δυσανασχέτοιεν
ImperativeSingular δυσανασχε͂τει δυσανασχετεῖτω
Dual δυσανασχέτειτον δυσανασχετεῖτων
Plural δυσανασχέτειτε δυσανασχετοῦντων, δυσανασχετεῖτωσαν
Infinitive δυσανασχέτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσανασχετων δυσανασχετουντος δυσανασχετουσα δυσανασχετουσης δυσανασχετουν δυσανασχετουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσανασχέτουμαι δυσανασχέτει, δυσανασχέτῃ δυσανασχέτειται
Dual δυσανασχέτεισθον δυσανασχέτεισθον
Plural δυσανασχετοῦμεθα δυσανασχέτεισθε δυσανασχέτουνται
SubjunctiveSingular δυσανασχέτωμαι δυσανασχέτῃ δυσανασχέτηται
Dual δυσανασχέτησθον δυσανασχέτησθον
Plural δυσανασχετώμεθα δυσανασχέτησθε δυσανασχέτωνται
OptativeSingular δυσανασχετοίμην δυσανασχέτοιο δυσανασχέτοιτο
Dual δυσανασχέτοισθον δυσανασχετοίσθην
Plural δυσανασχετοίμεθα δυσανασχέτοισθε δυσανασχέτοιντο
ImperativeSingular δυσανασχέτου δυσανασχετεῖσθω
Dual δυσανασχέτεισθον δυσανασχετεῖσθων
Plural δυσανασχέτεισθε δυσανασχετεῖσθων, δυσανασχετεῖσθωσαν
Infinitive δυσανασχέτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσανασχετουμενος δυσανασχετουμενου δυσανασχετουμενη δυσανασχετουμενης δυσανασχετουμενον δυσανασχετουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσανασχετήσω δυσανασχετήσεις δυσανασχετήσει
Dual δυσανασχετήσετον δυσανασχετήσετον
Plural δυσανασχετήσομεν δυσανασχετήσετε δυσανασχετήσουσιν*
OptativeSingular δυσανασχετήσοιμι δυσανασχετήσοις δυσανασχετήσοι
Dual δυσανασχετήσοιτον δυσανασχετησοίτην
Plural δυσανασχετήσοιμεν δυσανασχετήσοιτε δυσανασχετήσοιεν
Infinitive δυσανασχετήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσανασχετησων δυσανασχετησοντος δυσανασχετησουσα δυσανασχετησουσης δυσανασχετησον δυσανασχετησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσανασχετήσομαι δυσανασχετήσει, δυσανασχετήσῃ δυσανασχετήσεται
Dual δυσανασχετήσεσθον δυσανασχετήσεσθον
Plural δυσανασχετησόμεθα δυσανασχετήσεσθε δυσανασχετήσονται
OptativeSingular δυσανασχετησοίμην δυσανασχετήσοιο δυσανασχετήσοιτο
Dual δυσανασχετήσοισθον δυσανασχετησοίσθην
Plural δυσανασχετησοίμεθα δυσανασχετήσοισθε δυσανασχετήσοιντο
Infinitive δυσανασχετήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσανασχετησομενος δυσανασχετησομενου δυσανασχετησομενη δυσανασχετησομενης δυσανασχετησομενον δυσανασχετησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσανασχε͂τουν ἐδυσανασχε͂τεις ἐδυσανασχε͂τειν*
Dual ἐδυσανασχέτειτον ἐδυσανασχετεῖτην
Plural ἐδυσανασχέτουμεν ἐδυσανασχέτειτε ἐδυσανασχε͂τουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσανασχετοῦμην ἐδυσανασχέτου ἐδυσανασχέτειτο
Dual ἐδυσανασχέτεισθον ἐδυσανασχετεῖσθην
Plural ἐδυσανασχετοῦμεθα ἐδυσανασχέτεισθε ἐδυσανασχέτουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to bear ill

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION