Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δοξοκοπέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δοξοκοπέω δοξοκοπήσω

Structure: δοξοκοπέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from docoko/pos

Sense

  1. to court popularity

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξοκόπω δοξοκόπεις δοξοκόπει
Dual δοξοκόπειτον δοξοκόπειτον
Plural δοξοκόπουμεν δοξοκόπειτε δοξοκόπουσιν*
SubjunctiveSingular δοξοκόπω δοξοκόπῃς δοξοκόπῃ
Dual δοξοκόπητον δοξοκόπητον
Plural δοξοκόπωμεν δοξοκόπητε δοξοκόπωσιν*
OptativeSingular δοξοκόποιμι δοξοκόποις δοξοκόποι
Dual δοξοκόποιτον δοξοκοποίτην
Plural δοξοκόποιμεν δοξοκόποιτε δοξοκόποιεν
ImperativeSingular δοξοκο͂πει δοξοκοπεῖτω
Dual δοξοκόπειτον δοξοκοπεῖτων
Plural δοξοκόπειτε δοξοκοποῦντων, δοξοκοπεῖτωσαν
Infinitive δοξοκόπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξοκοπων δοξοκοπουντος δοξοκοπουσα δοξοκοπουσης δοξοκοπουν δοξοκοπουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξοκόπουμαι δοξοκόπει, δοξοκόπῃ δοξοκόπειται
Dual δοξοκόπεισθον δοξοκόπεισθον
Plural δοξοκοποῦμεθα δοξοκόπεισθε δοξοκόπουνται
SubjunctiveSingular δοξοκόπωμαι δοξοκόπῃ δοξοκόπηται
Dual δοξοκόπησθον δοξοκόπησθον
Plural δοξοκοπώμεθα δοξοκόπησθε δοξοκόπωνται
OptativeSingular δοξοκοποίμην δοξοκόποιο δοξοκόποιτο
Dual δοξοκόποισθον δοξοκοποίσθην
Plural δοξοκοποίμεθα δοξοκόποισθε δοξοκόποιντο
ImperativeSingular δοξοκόπου δοξοκοπεῖσθω
Dual δοξοκόπεισθον δοξοκοπεῖσθων
Plural δοξοκόπεισθε δοξοκοπεῖσθων, δοξοκοπεῖσθωσαν
Infinitive δοξοκόπεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξοκοπουμενος δοξοκοπουμενου δοξοκοπουμενη δοξοκοπουμενης δοξοκοπουμενον δοξοκοπουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξοκοπήσω δοξοκοπήσεις δοξοκοπήσει
Dual δοξοκοπήσετον δοξοκοπήσετον
Plural δοξοκοπήσομεν δοξοκοπήσετε δοξοκοπήσουσιν*
OptativeSingular δοξοκοπήσοιμι δοξοκοπήσοις δοξοκοπήσοι
Dual δοξοκοπήσοιτον δοξοκοπησοίτην
Plural δοξοκοπήσοιμεν δοξοκοπήσοιτε δοξοκοπήσοιεν
Infinitive δοξοκοπήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξοκοπησων δοξοκοπησοντος δοξοκοπησουσα δοξοκοπησουσης δοξοκοπησον δοξοκοπησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοξοκοπήσομαι δοξοκοπήσει, δοξοκοπήσῃ δοξοκοπήσεται
Dual δοξοκοπήσεσθον δοξοκοπήσεσθον
Plural δοξοκοπησόμεθα δοξοκοπήσεσθε δοξοκοπήσονται
OptativeSingular δοξοκοπησοίμην δοξοκοπήσοιο δοξοκοπήσοιτο
Dual δοξοκοπήσοισθον δοξοκοπησοίσθην
Plural δοξοκοπησοίμεθα δοξοκοπήσοισθε δοξοκοπήσοιντο
Infinitive δοξοκοπήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξοκοπησομενος δοξοκοπησομενου δοξοκοπησομενη δοξοκοπησομενης δοξοκοπησομενον δοξοκοπησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοξοκο͂πουν ἐδοξοκο͂πεις ἐδοξοκο͂πειν*
Dual ἐδοξοκόπειτον ἐδοξοκοπεῖτην
Plural ἐδοξοκόπουμεν ἐδοξοκόπειτε ἐδοξοκο͂πουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοξοκοποῦμην ἐδοξοκόπου ἐδοξοκόπειτο
Dual ἐδοξοκόπεισθον ἐδοξοκοπεῖσθην
Plural ἐδοξοκοποῦμεθα ἐδοξοκόπεισθε ἐδοξοκόπουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τῷ δοξοκόπῳ δὲ οὐκ ἂν εἷσ ἐπαινῶν ἐξαρκέσειεν, ἀλλ̓ οὐδὲ χίλιοι πολλάκισ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 12:2)

Synonyms

  1. to court popularity

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION