Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διατελευτάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διατελευτάω διατελευτήσω

Structure: δια (Prefix) + τελευτά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bring to fulfilment

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διατελεύτω διατελεύτᾳς διατελεύτᾳ
Dual διατελεύτᾱτον διατελεύτᾱτον
Plural διατελεύτωμεν διατελεύτᾱτε διατελεύτωσιν*
SubjunctiveSingular διατελεύτω διατελεύτῃς διατελεύτῃ
Dual διατελεύτητον διατελεύτητον
Plural διατελεύτωμεν διατελεύτητε διατελεύτωσιν*
OptativeSingular διατελεύτῳμι διατελεύτῳς διατελεύτῳ
Dual διατελεύτῳτον διατελευτῷτην
Plural διατελεύτῳμεν διατελεύτῳτε διατελεύτῳεν
ImperativeSingular διατελεῦτᾱ διατελευτᾶτω
Dual διατελεύτᾱτον διατελευτᾶτων
Plural διατελεύτᾱτε διατελευτῶντων, διατελευτᾶτωσαν
Infinitive διατελεύτᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
διατελευτων διατελευτωντος διατελευτωσα διατελευτωσης διατελευτων διατελευτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διατελεύτωμαι διατελεύτᾳ διατελεύτᾱται
Dual διατελεύτᾱσθον διατελεύτᾱσθον
Plural διατελευτῶμεθα διατελεύτᾱσθε διατελεύτωνται
SubjunctiveSingular διατελεύτωμαι διατελεύτῃ διατελεύτηται
Dual διατελεύτησθον διατελεύτησθον
Plural διατελευτώμεθα διατελεύτησθε διατελεύτωνται
OptativeSingular διατελευτῷμην διατελεύτῳο διατελεύτῳτο
Dual διατελεύτῳσθον διατελευτῷσθην
Plural διατελευτῷμεθα διατελεύτῳσθε διατελεύτῳντο
ImperativeSingular διατελεύτω διατελευτᾶσθω
Dual διατελεύτᾱσθον διατελευτᾶσθων
Plural διατελεύτᾱσθε διατελευτᾶσθων, διατελευτᾶσθωσαν
Infinitive διατελεύτᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διατελευτωμενος διατελευτωμενου διατελευτωμενη διατελευτωμενης διατελευτωμενον διατελευτωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διατελευτήσω διατελευτήσεις διατελευτήσει
Dual διατελευτήσετον διατελευτήσετον
Plural διατελευτήσομεν διατελευτήσετε διατελευτήσουσιν*
OptativeSingular διατελευτήσοιμι διατελευτήσοις διατελευτήσοι
Dual διατελευτήσοιτον διατελευτησοίτην
Plural διατελευτήσοιμεν διατελευτήσοιτε διατελευτήσοιεν
Infinitive διατελευτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διατελευτησων διατελευτησοντος διατελευτησουσα διατελευτησουσης διατελευτησον διατελευτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διατελευτήσομαι διατελευτήσει, διατελευτήσῃ διατελευτήσεται
Dual διατελευτήσεσθον διατελευτήσεσθον
Plural διατελευτησόμεθα διατελευτήσεσθε διατελευτήσονται
OptativeSingular διατελευτησοίμην διατελευτήσοιο διατελευτήσοιτο
Dual διατελευτήσοισθον διατελευτησοίσθην
Plural διατελευτησοίμεθα διατελευτήσοισθε διατελευτήσοιντο
Infinitive διατελευτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διατελευτησομενος διατελευτησομενου διατελευτησομενη διατελευτησομενης διατελευτησομενον διατελευτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διετελεῦτων διετελεῦτᾱς διετελεῦτᾱν*
Dual διετελεύτᾱτον διετελευτᾶτην
Plural διετελεύτωμεν διετελεύτᾱτε διετελεῦτων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διετελευτῶμην διετελεύτω διετελεύτᾱτο
Dual διετελεύτᾱσθον διετελευτᾶσθην
Plural διετελευτῶμεθα διετελεύτᾱσθε διετελεύτωντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to bring to fulfilment

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION