Sense

1. to be under the power of a dai/mwn, to suffer by a divine visitation, to be plunged in heaven-sent, to be possessed, to be mad

Examples

• Ὦ στυγνὸν οὔνομ̓, ὦ θεοῖσ στυγούμενον, Ποδάγρα, πολυστένακτε, Κωκυτοῦ τέκνον, ἣν Ταρτάρου κευθμῶσιν ἐν βαθυσκίοισ Μέγαιῤ Ἐρινὺσ γαστρὸσ ἐξεγείνατο μαζοῖσί τ̓ ἐξέθρεψε, καὶ πικρῷ βρέφει εἰσ χεῖλοσ ἐστάλαξεν Ἀλληκτὼ γάλα, τίσ τὴν δυσώνυμόν σε δαιμόνων ἄρα εἰσ φῶσ ἀνῆκεν; (Lucian, 1)
• τίνι δαιμόνων ἄγουσι κωμαστὴν χορόν; (Lucian, 18)
• μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα δαιμόνων βίᾳ· (Lucian, Juppiter confuatus, (no name) 13:2)
• ἀλλ’ ἡ φρόνησισ τοῦ θεοῦ μεῖζον σθένειν ζητεῖ, τὸ γαῦρον δ’ ἐν φρεσὶν κεκτημένοι δοκοῦμεν εἶναι δαιμόνων σοφώτεροι. (Euripides, Suppliants, episode 3:9)
• οὐ γάρ ποτ’ εἰσ Ἕλληνασ ἐξοισθήσεται ὡσ εἰσ ἔμ’ ἐλθὼν καὶ πόλιν Πανδίονοσ νόμοσ παλαιὸσ δαιμόνων διεφθάρη. (Euripides, Suppliants, episode 5:10)

Similar forms

• δαιμόνιον (234)
• δαιμόνων (185)
• δαίμονος (147)
• δαίμονα (140)
• δαιμονίου (132)
• δαίμονας (114)
• δαίμονες (87)
• δαίμονι (81)
• δαιμόνια (77)
• δαιμόνιε (53)
• δαῖμον (39)
• δαιμονίως (32)
• δαιμονίῳ (27)
• δαιμονίων (26)
• Δαιμόνι (25)
• δαιμόνιος (20)
• δαιμονίη (20)
• δαίμον (18)
• δαιμόνιοι (13)
• δαιμόνιόν (13)
• δαίμονός (13)
• δαίμονές (10)
• δαιμονίοις (9)
• δαίμονάς (8)
• δαιμονίᾳ (7)
• δαιμονίαν (6)
• δαιμονίας (5)
• δαιμονίους (5)
• δαιμονία (5)
• δαιμονᾶν (3)
• δαίμονά (3)
• δαίμονὲς (2)
• δαιμονικόν (2)
• δαιμονῶντες (2)
• δαιμονῶντας (2)
• δαιμονᾷ (1)
• δαιμόνιά (1)
• δαιμονίης (1)
• δαιμονῶντι (1)
• δαιμονεῖ (1)
• ͅδαιμόνων (1)
• δαιμονήσας (1)
• δαιμονίαις (1)
• δαί[μονος (1)
• δαιμονῶσι (1)
• δαιμονίοισι (1)
• δαιμονικοὺς (1)
• δαιμόνεσσι (1)
• δαιμόνιαι (1)
• δαιμονικὴν (1)
• δαιμονώντων (1)
• δαιμόνιέ (1)
• δαιμονιώδης (1)
• δαιμονικὸν (1)
• δαιμονῶσιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.