Sense

1. to be under the power of a dai/mwn, to suffer by a divine visitation, to be plunged in heaven-sent, to be possessed, to be mad

Examples

• τοὺσ δὲ μηδὲν τῶν τοιούτων οἰομένουσ εἶναι δαιμόνιον, ἀλλὰ πάντα τῆσ ἀνθρωπίνησ γνώμησ, δαιμονᾶν ἔφη· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 1 11:1)
• δαιμονᾶν δὲ καὶ τοὺσ μαντευομένουσ ἃ τοῖσ ἀνθρώποισ ἔδωκαν οἱ θεοὶ μαθοῦσι διακρίνειν οἱο͂ν εἴ τισ ἐπερωτῴη πότερον ἐπιστάμενον ἡνιοχεῖν ἐπὶ ζεῦγοσ λαβεῖν κρεῖττον ἢ μὴ ἐπιστάμενον, ἢ πότερον ἐπιστάμενον κυβερνᾶν ἐπὶ τὴν ναῦν κρεῖττον λαβεῖν ἢ μὴ ἐπιστάμενον, ἢ ἃ ἔξεστιν ἀριθμήσαντασ ἢ μετρήσαντασ ἢ στήσαντασ εἰδέναι· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 1 11:2)
• πλάνοι γὰρ ἄνθρωποι καὶ ἀπατεῶνεσ προσχήματι θειασμοῦ νεωτερισμοὺσ καὶ μεταβολὰσ πραγματευόμενοι δαιμονᾶν τὸ πλῆθοσ ἔπειθον καὶ προῆγον εἰσ τὴν ἐρημίαν ὡσ ἐκεῖ τοῦ θεοῦ δείξοντοσ αὐτοῖσ σημεῖα ἐλευθερίασ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 342:1)

Similar forms

• δαιμόνιον (234)
• δαιμόνων (185)
• δαίμονος (147)
• δαίμονα (140)
• δαιμονίου (132)
• δαίμονας (114)
• δαίμονες (87)
• δαίμονι (81)
• δαιμόνια (77)
• δαιμόνιε (53)
• δαῖμον (39)
• δαιμονίως (32)
• δαιμονίῳ (27)
• δαιμονίων (26)
• Δαιμόνι (25)
• δαιμόνιος (20)
• δαιμονίη (20)
• δαίμον (18)
• δαιμόνιοι (13)
• δαιμόνιόν (13)
• δαίμονός (13)
• δαίμονές (10)
• δαιμονίοις (9)
• δαίμονάς (8)
• δαιμονίᾳ (7)
• δαιμονίαν (6)
• δαιμονίας (5)
• δαιμονίους (5)
• δαιμονία (5)
• δαιμονᾶν (3)
• δαίμονά (3)
• δαίμονὲς (2)
• δαιμονικόν (2)
• δαιμονῶντες (2)
• δαιμονῶντας (2)
• δαιμονᾷ (1)
• δαιμόνιά (1)
• δαιμονίης (1)
• δαιμονῶντι (1)
• δαιμονεῖ (1)
• ͅδαιμόνων (1)
• δαιμονήσας (1)
• δαιμονίαις (1)
• δαί[μονος (1)
• δαιμονῶσι (1)
• δαιμονίοισι (1)
• δαιμονικοὺς (1)
• δαιμόνεσσι (1)
• δαιμόνιαι (1)
• δαιμονικὴν (1)
• δαιμονώντων (1)
• δαιμόνιέ (1)
• δαιμονιώδης (1)
• δαιμονικὸν (1)
• δαιμονῶσιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.