Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

βλασφημέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βλασφημέω ἐβλασφήμησα βεβλασφήμηκα βεβλασφήμημαι

Structure: βλασφημέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: bla/sfhmos

Sense

  1. I speak profanely of sacred things, blaspheme
  2. I speak ill of, defame, malign, slander.

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βλασφημῶ βλασφημεῖς βλασφημεῖ
Dual βλασφημεῖτον βλασφημεῖτον
Plural βλασφημοῦμεν βλασφημεῖτε βλασφημοῦσιν*
SubjunctiveSingular βλασφημῶ βλασφημῇς βλασφημῇ
Dual βλασφημῆτον βλασφημῆτον
Plural βλασφημῶμεν βλασφημῆτε βλασφημῶσιν*
OptativeSingular βλασφημοῖμι βλασφημοῖς βλασφημοῖ
Dual βλασφημοῖτον βλασφημοίτην
Plural βλασφημοῖμεν βλασφημοῖτε βλασφημοῖεν
ImperativeSingular βλασφήμει βλασφημείτω
Dual βλασφημεῖτον βλασφημείτων
Plural βλασφημεῖτε βλασφημούντων, βλασφημείτωσαν
Infinitive βλασφημεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
βλασφημων βλασφημουντος βλασφημουσα βλασφημουσης βλασφημουν βλασφημουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βλασφημοῦμαι βλασφημεῖ, βλασφημῇ βλασφημεῖται
Dual βλασφημεῖσθον βλασφημεῖσθον
Plural βλασφημούμεθα βλασφημεῖσθε βλασφημοῦνται
SubjunctiveSingular βλασφημῶμαι βλασφημῇ βλασφημῆται
Dual βλασφημῆσθον βλασφημῆσθον
Plural βλασφημώμεθα βλασφημῆσθε βλασφημῶνται
OptativeSingular βλασφημοίμην βλασφημοῖο βλασφημοῖτο
Dual βλασφημοῖσθον βλασφημοίσθην
Plural βλασφημοίμεθα βλασφημοῖσθε βλασφημοῖντο
ImperativeSingular βλασφημοῦ βλασφημείσθω
Dual βλασφημεῖσθον βλασφημείσθων
Plural βλασφημεῖσθε βλασφημείσθων, βλασφημείσθωσαν
Infinitive βλασφημεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βλασφημουμενος βλασφημουμενου βλασφημουμενη βλασφημουμενης βλασφημουμενον βλασφημουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐβλασφήμουν ἐβλασφήμεις ἐβλασφήμειν*
Dual ἐβλασφημεῖτον ἐβλασφημείτην
Plural ἐβλασφημοῦμεν ἐβλασφημεῖτε ἐβλασφήμουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐβλασφημούμην ἐβλασφημοῦ ἐβλασφημεῖτο
Dual ἐβλασφημεῖσθον ἐβλασφημείσθην
Plural ἐβλασφημούμεθα ἐβλασφημεῖσθε ἐβλασφημοῦντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐβλασφήμησα ἐβλασφήμησας ἐβλασφήμησεν*
Dual ἐβλασφημήσατον ἐβλασφημησάτην
Plural ἐβλασφημήσαμεν ἐβλασφημήσατε ἐβλασφήμησαν
SubjunctiveSingular βλασφημήσω βλασφημήσῃς βλασφημήσῃ
Dual βλασφημήσητον βλασφημήσητον
Plural βλασφημήσωμεν βλασφημήσητε βλασφημήσωσιν*
OptativeSingular βλασφημήσαιμι βλασφημήσαις βλασφημήσαι
Dual βλασφημήσαιτον βλασφημησαίτην
Plural βλασφημήσαιμεν βλασφημήσαιτε βλασφημήσαιεν
ImperativeSingular βλασφήμησον βλασφημησάτω
Dual βλασφημήσατον βλασφημησάτων
Plural βλασφημήσατε βλασφημησάντων
Infinitive βλασφημήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βλασφημησᾱς βλασφημησαντος βλασφημησᾱσα βλασφημησᾱσης βλασφημησαν βλασφημησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐβλασφημησάμην ἐβλασφημήσω ἐβλασφημήσατο
Dual ἐβλασφημήσασθον ἐβλασφημησάσθην
Plural ἐβλασφημησάμεθα ἐβλασφημήσασθε ἐβλασφημήσαντο
SubjunctiveSingular βλασφημήσωμαι βλασφημήσῃ βλασφημήσηται
Dual βλασφημήσησθον βλασφημήσησθον
Plural βλασφημησώμεθα βλασφημήσησθε βλασφημήσωνται
OptativeSingular βλασφημησαίμην βλασφημήσαιο βλασφημήσαιτο
Dual βλασφημήσαισθον βλασφημησαίσθην
Plural βλασφημησαίμεθα βλασφημήσαισθε βλασφημήσαιντο
ImperativeSingular βλασφήμησαι βλασφημησάσθω
Dual βλασφημήσασθον βλασφημησάσθων
Plural βλασφημήσασθε βλασφημησάσθων
Infinitive βλασφημήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βλασφημησαμενος βλασφημησαμενου βλασφημησαμενη βλασφημησαμενης βλασφημησαμενον βλασφημησαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βεβλασφήμηκα βεβλασφήμηκας βεβλασφήμηκεν*
Dual βεβλασφημήκατον βεβλασφημήκατον
Plural βεβλασφημήκαμεν βεβλασφημήκατε βεβλασφημήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular βεβλασφημήκω βεβλασφημήκῃς βεβλασφημήκῃ
Dual βεβλασφημήκητον βεβλασφημήκητον
Plural βεβλασφημήκωμεν βεβλασφημήκητε βεβλασφημήκωσιν*
OptativeSingular βεβλασφημήκοιμι βεβλασφημήκοις βεβλασφημήκοι
Dual βεβλασφημήκοιτον βεβλασφημηκοίτην
Plural βεβλασφημήκοιμεν βεβλασφημήκοιτε βεβλασφημήκοιεν
ImperativeSingular βεβλασφήμηκε βεβλασφημηκέτω
Dual βεβλασφημήκετον βεβλασφημηκέτων
Plural βεβλασφημήκετε βεβλασφημηκόντων
Infinitive βεβλασφημηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
βεβλασφημηκως βεβλασφημηκοντος βεβλασφημηκυῑα βεβλασφημηκυῑᾱς βεβλασφημηκον βεβλασφημηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βεβλασφήμημαι βεβλασφήμησαι βεβλασφήμηται
Dual βεβλασφήμησθον βεβλασφήμησθον
Plural βεβλασφημήμεθα βεβλασφήμησθε βεβλασφήμηνται
ImperativeSingular βεβλασφήμησο βεβλασφημήσθω
Dual βεβλασφήμησθον βεβλασφημήσθων
Plural βεβλασφήμησθε βεβλασφημήσθων
Infinitive βεβλασφήμησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βεβλασφημημενος βεβλασφημημενου βεβλασφημημενη βεβλασφημημενης βεβλασφημημενον βεβλασφημημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Καὶ εἰσ [ἐξ] ὀρνιθοσκόπου τῆσ μητρὸσ ἐξελθούσησ βλασφημῆσαι. (Theophrastus, Characters, 8:1)
  • καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰσ βλασφημίασ πρὸσ τὸν θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺσ ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντασ. (APOKALUYIS IWANOU, chapter 12 27:1)
  • καὶ Νάβωθοσ μέν, ὡσ ἔγραψεν ἡ βασίλισσα, οὕτωσ καταμαρτυρηθεὶσ βλασφημῆσαι τὸν θεόν τε καὶ Ἄχαβον βαλλόμενοσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἀπέθανεν, ἀκούσασα δὲ ταῦτα Ιἐζάβηλα εἴσεισι πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ κληρονομεῖν τὸν Ναβώθου ἀμπελῶνα προῖκα ἐκέλευσεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 8 446:1)

Synonyms

  1. I speak ill of

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION