Sense

1. a judicial sentence

Similar forms

• ἀπόκρισιν (146)
• ἀποκριθεὶς (119)
• ἀποκρίσεις (114)
• ἀπόκριναι (78)
• ἀποκρίσεως (64)
• ἀποκρίνεται (50)
• ἀποκρίνου (48)
• ἀπόκρισις (38)
• ἀποκρίνῃ (31)
• ἀποκρίνωμαι (23)
• ἀποκριθῆναι (19)
• ἀπόκριναί (17)
• ἀποκρίσεσιν (16)
• ἀποκρίσει (15)
• ἀποκρίνηται (14)
• ἀποκρίσεων (14)
• ἀποκρινῇ (11)
• ἀποκρίνομαι (9)
• ἀποκριτέον (9)
• ἀποκριθῇ (9)
• ἀποκριθῶ (8)
• ἀποκρίναιο (8)
• ἀποκρίναιτο (8)
• ἀποκρινέσθω (6)
• ἀποκρίνων (5)
• ἀποκρίνας (5)
• ἀποκρίνασθε (5)
• ἀποκρίνειν (5)
• ἀποκριθεῖσα (4)
• ἀποκρίνει (4)
• ἀποκρίθητι (4)
• ἀποκριτικήν (3)
• ἀποκρίσεσι (3)
• ἀποκρῖναι (3)
• ἀποκριθέντι (2)
• ἀποκρίθητί (2)
• ἀπόκριμα (2)
• ἀποκρίθητε (2)
• ἀποκριτικὰς (2)
• ἀποκρίναιτό (2)
• ἀποκρίνεταί (2)
• ἀποκρίνομαί (2)
• ἀποκριθέντα (2)
• ἀποκρίναντα (2)
• ἀποκρίνοιτο (2)
• ἀποκρίνουσι (2)
• ἀποκριθήσῃ (2)
• ἀποκρινάσθω (2)
• ἀποκρίνοντα (2)
• ἀποκριτικὴν (2)
• ἀποκρίθητέ (2)
• ἀποκριθῆναί (2)
• ἀποκριθῶσί (2)
• ἀποκρίναισθ (1)
• ἀποκρίνασθέ (1)
• ἀποκρισεσι (1)
• ἀπόκρισίν (1)
• ἀποκριτική (1)
• ἀποκρίναιεν (1)
• ἀποκρίνοιτό (1)
• ἀποκρινθῶσι (1)
• Ἀποκρίσιες (1)
• ἀπόκρίναι (1)
• ἀποκριθεῖεν (1)
• ἀποκρινα‐ (1)
• ἀποκρίναις (1)
• ἀποκρίνωμαί (1)
• ἀποκριθῆτε (1)
• ἀπόκρισιν· (1)
• ἀποκριτικὴ (1)
• ἀποκριδὸν (1)
• ἀποκριθῶσιν (1)
• ἀποκρίναιτ (1)
• ἀποκρίνωσι (1)
• ἀποκρίσιος (1)
• ἀποκρίματα (1)
• ἀποκρίνασθ (1)
• ἀποκρινοῖτο (1)
• ἀποκριθὲν (1)
• ἀποκριτικῇ (1)
• ἀποκρῖναί (1)
• ἀποκρίνειεν (1)
• ἀποκρινοῖο (1)
• ἀποκρίνουσα (1)
• ἀποκριθείη (1)
• ἀποκρίσεών (1)
• ἀπόκρισίς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.