뜻

1. 내던짐, 거부
2. 손실, 손해, 상실

1. a throwing away
2. a losing, loss

예문

• αὐτόθεν μὲν οὖν ἐστι δῆλον, ὡς ἀγαθῶν ἀποβολῆς· (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 29 7:2)

  (플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 29 7:2)

• τῷ δὲ Ἀντωνῴ Κανίδιός τε τῆς ἀποβολῆς τῶν ἐν Ἀκτίῳ δυνάμεων αὐτάγγελος ἦλθε, καὶ τὸν Ιοὐδαῖον Ἡρώδην ἔχοντά τινα τάγματα καὶ σπείρας ἤκουσε Καίσαρι προσκεχωρηκέναι, καὶ τοὺς ἄλλους ὁμοίως δυνάστας ἀφίστασθαι καὶ μηδὲν ἔτι συμμένειν τῶν ἐκτός. (Plutarch, Antony, chapter 71 1:2)

  (플루타르코스, Antony, chapter 71 1:2)

• ἄτοπος δὲ καὶ ἀγεννὴς ὁ τῷ φόβῳ τῆς ἀποβολῆς τὴν κτῆσιν ὧν χρὴ προϊέμενος: (Plutarch, , chapter 7 1:1)

  (플루타르코스, , chapter 7 1:1)

• τὴν δὲ αἰτίαν τῆς τῶν πτερῶν ἀποβολῆς, δι ἣν ψυχῆς ἀπορρεῖ, λάβωμεν. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 135:2)

  (플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 135:2)

• δ αὖ δι ἀπειρίαν οὐ τοὺς ἑστιῶντας αἰτιάσονται τῶν νόσων αἰτίους εἶναι καὶ τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ἀλλ οἳ ἂν αὐτοῖς τύχωσι τότε παρόντες καὶ συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς ἥκῃ ἡ τότε πλησμονὴ νόσον φέρουσα συχνῷ ὕστερον χρόνῳ, ἅτε ἄνευ τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἱοί῀ τ ὦσι, τοὺς δὲ προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν κακῶν ἐγκωμιάσουσιν. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 436:1)

  (플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 436:1)

유사 형태

• ἀποβολὴν (10)
• ἀποβολῆς (9)
• ἀποβολὴ (5)
• ἀποβολήν (5)
• ἀποβολῇ (5)
• ἀποβολάς (4)
• ἀποβολαὶ (4)
• ἀποβολή (2)
• ἀποβολεὺς (1)
• ἀποβολῶν? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.