뜻

1. 내던짐, 거부
2. 손실, 손해, 상실

1. a throwing away
2. a losing, loss

예문

• ἔκυπτον οἱ παρόντεσ ἀποβολῇ, ἔθυσαν ἕτερον, τοῦ δὲ δευτέρου πάλιν τὴν καρδίαν εἶδόν σε καταπίνοντ’ ἐγώ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 24 5:1)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 24 5:1)

• τῷ δὲ δεισιδαίμονι καὶ σώματοσ ἀρρωστία πᾶσα καὶ χρημάτων ἀποβολὴ καὶ τέκνων θάνατοι καὶ περὶ πολιτικὰσ πράξεισ δυσημερίαι καὶ ἀποτεύξεισ πληγαὶ θεοῦ καὶ προσβολαὶ δαίμονοσ λέγονται. (Plutarch, De superstitione, section 7 7:4)

  (플루타르코스, De superstitione, section 7 7:4)

• ὁ μὲν γὰρ κτήσει μὲν πάσῃ μᾶλλον χαίρων ἢ δεῖ, ἀποβολῇ δὲ πάσῃ λυπούμενοσ μᾶλλον ἢ δεῖ ἀνελεύθεροσ, ὁ δ’ ἀμφότερα ἧττον ἢ δεῖ ἄσωτοσ, ὁ δ’ ἄμφω ὡσ δεῖ ἐλευθέριοσ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 84:3)

  (아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 84:3)

• τῷ δὲ Πύρρῳ προείρητο μὲν ἐκ τῶν ἱερῶν ἀλόβων γενομένων ὑπὸ τοῦ μάντεωσ ἀποβολή τινοσ τῶν ἀναγκαίων, παρὰ δὲ τὸν καιρὸν τότε τῷ θορύβῳ καὶ τῷ κινήματι τὸν λογισμὸν ἐκκρουσθεὶσ ἐκέλευσε τὸν υἱὸν Πτολεμαῖον λαβόντα τοὺσ ἑταίρουσ παραβοηθεῖν, αὐτὸσ δὲ θᾶττον ἐκ τῶν στενῶν ἐφελκόμενοσ τὴν στρατιὰν ὑπῆγεν. (Plutarch, chapter 30 3:1)

  (플루타르코스, chapter 30 3:1)

• ᾧ γὰρ ὑπερέχει τὸ μεῖζον τοῦ ἐλάττονοσ, τούτῳ γίνεται τοῦ μὲν λῆψισ τοῦ δ’ ἀποβολή. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 6 5:2)

  (아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 6 5:2)

유사 형태

• ἀποβολὴν (10)
• ἀποβολῆς (9)
• ἀποβολὴ (5)
• ἀποβολήν (5)
• ἀποβολῇ (5)
• ἀποβολάς (4)
• ἀποβολαὶ (4)
• ἀποβολή (2)
• ἀποβολεὺς (1)
• ἀποβολῶν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.