ἀπαλλοτριόω
ο-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀπαλλοτριόω
Structure:
ἀπ
(Prefix)
+
ἀλλοτριό
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to estrange, alienate
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οὔτε Ἀκραγαντίνων, ὦ ἄνδρεσ Δελφοί, πρόξενοσ ὢν οὔτε ἰδιόξενοσ αὐτοῦ Φαλάριδοσ οὔτ’ ἄλλην ἔχων πρὸσ αὐτὸν ἢ εὐνοίασ ἰδίαν αἰτίαν ἢ μελλούσησ φιλίασ ἐλπίδα, τῶν δὲ πρέσβεων ἀκούσασ τῶν ἡκόντων παρ’ αὐτοῦ ἐπιεικῆ καὶ μέτρια διεξιόντων, καὶ τὸ εὐσεβὲσ ἅμα καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον καὶ μάλιστα τὸ Δελφοῖσ πρέπον προορώμενοσ ἀνέστην παραινέσων ὑμῖν μήτε ὑβρίζειν ἄνδρα δυνάστην εὐσεβοῦντα μήτε ἀνάθημα ἤδη τῷ θεῷ καθωμολογημένον ἀπαλλοτριοῦν, καὶ ταῦτα τριῶν τῶν μεγίστων ὑπόμνημα εἰσ ἀεὶ γενησόμενον, τέχνησ καλλίστησ καὶ ἐπινοίασ κακίστησ καὶ δικαίασ κολάσεωσ. (Lucian, Phalaris, book 2 1:1)
- ἐξέπεμψε δὲ καὶ πρὸσ Ἀθηναίουσ πρέσβεισ, κατηγορῶν μὲν Χαβρίου, ὅτι τῶν Αἰγυπτίων ἡγούμενοσ ἀπαλλοτριοῖ τὴν τοῦ βασιλέωσ εὔνοιαν ἀπὸ τοῦ δήμου, παρακαλῶν δὲ στρατηγὸν Ἰφικράτην αὑτῷ δοῦναι. (Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 29 4:2)
- καὶ γὰρ εἰ καὶ χρήμασιν, ἔστι μὲν οὐδαμοῦ τοσαῦθ’ ἡμῖν ὥστ’ ἐγχωρεῖν ἀπαλλοτριοῦν εἰσ τοσαύτην χρείαν· (Aristides, Aelius, Orationes, 9:11)
- εἶναί τε καὶ κατ’ αὐτοὺσ ἱκανοὶ κρατεῖν τῶν ἐθνῶν ἔφασκον, κἂν ἀπαλλοτριοῦν αὐτῶν Μωυσῆσ ἐθελήσῃ τὸν θεόν· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 4 5:1)
- ταῦτα δ’ εἰπὼν ἀφῆκε πάντασ χωρὶσ λύτρων εἰσ τὴν οἰκείαν, βουλόμενοσ ἅμα μὲν προκαλεῖσθαι διὰ τοιούτου τρόπου πρὸσ αὑτὸν τοὺσ κατοικοῦντασ τὴν Ἰταλίαν, ἅμα δ’ ἀπαλλοτριοῦν τῆσ πρὸσ Ῥωμαίουσ εὐνοίασ, ἐρεθίζειν δὲ τοὺσ δοκοῦντασ πόλεσιν ἢ λιμέσιν ἠλαττῶσθαί τι διὰ τῆσ Ῥωμαίων ἀρχῆσ. (Polybius, Histories, book 3, chapter 77 7:1)
Derived
- ἀλλοτριόω (to estrange from, to make hostile to, to be made an enemy)