Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μὴ δὴ τοῦτο σκοπῶμεν νῦν, τίνοσ χάριν τὴν στρατείαν ἠράμεθα ἐξ ἀρχῆσ, ἀλλ’ ὅτι οὐ τῶν αὐτῶν ἐστι τότε μὲν τὰ ἄλλα πάντα δεύτερα ποιήσασθαι, νῦν δὲ πρὶν ὧν ἕνεχ’ ἥκομεν πρᾶξαι διαστῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 5:2)
μάλιστα μὲν γὰρ ἔγωγε φαίην ἂν τὴν μητέρα σου ποιεῖσθαι τούτοισ συγκατατίθεσθαι τοῖσ λόγοισ, ἐπεὶ καὶ ὁ πατὴρ καὶ ὁ διδάσκαλοσ οὕτωσ ἐπαίδευόν σε πειρώμενοι, ἔπειτ’ ἐνταῦθα δὴ καὶ τὸ πάνδεινόν ἐστιν, εἰ παρ’ αὐτοὺσ μὲν τοὺσ λόγουσ καὶ τὴν ἀκοὴν οὕτωσ ἐρρωμένωσ ἔσχεσ ὥστε τὴν εὐδοξίαν καὶ τὸ καλὸν πρὸ τῆσ ἀσφαλείασ καὶ τοῦ γήρωσ αἱρεῖσθαι, ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησασ αὐτῇ περὶ τῆσ ἀμείνονοσ μοίρασ, πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ἕτεροσ γενήσει, καὶ τότε μὲν καὶ τῆσ ψυχῆσ τῆσ σαυτοῦ πλείονοσ ἄξιον ἡγοῦ τὸ στρατόπεδον, νῦν δὲ οὐδὲ τῆσ κόρησ ἀντάξιον, μᾶλλον δὲ ἑνὸσ τῶν περὶ τὴν κόρην συμβάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 6:11)
ἡδέωσ δ’ ἄν σου πυθοίμην, εἰ τότε αὐτὴν παραλαβὼν Ἀγαμέμνων ἀπέκτεινεν, ἢ καὶ παρὰ σοὶ μένουσαν, τί χρῆν αὐτὸν ποιεῖν νῦν, ἢ πόσα τὰ ὑποφόνια καταθέντα εὐμενοῦσ τυχεῖν, εἰ δὴ νῦν ζῶσαν ἀποκαθιστάντοσ καὶ προσέτι ὀμνύντοσ ἃ μάλιστ’ ἂν σὺ βουληθείησ, εἶτ’ οὐ παύσει, ἀλλ’ εἰσ τοσοῦτον ἥξεισ ὀργῆσ, ὥστ’ εἰ μὴ παρὰ πάντων λήψει τὴν δίκην κατὰ ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ σῶμα ἕκαστον, ἀβίωτον ἠγήσει τὸν βίον σαυτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 12:2)
εἶτα θαυμάζειν ἔπεισί μοι, πῶσ οἰεί, ὅτι σοι ταῦτ’ ἔπεισι λέγειν, οὐ μόνον ὅτι τοῖσ οἰκείοισ πτεροῖσ καὶ λόγοισ ἁλίσκει, ὃ δεινότατόν ἐστι πάντων καὶ συμφορὰ τοῖσ χρωμένοισ, καὶ προσέτ’ αὐτὸσ διαφερόντωσ κακίζεισ, τὸ μετὰ τὰ πράγματα λέγω τῷ βουλεύεσθαι χρῆσθαι, τούτου νῦν ἡμᾶσ ὡσ δὴ χρηστοῦ τινοσ ἔχεσθαι πείθων, ἀλλ’ ὅτι καὶ, δεινὸν εἶναι φάσκων, λανθάνεισ σαυτὸν ἃ μὴ ἔξεστι φάσκων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 17:2)
τοὺσ τοίνυν τότ’ ἂν οὕτω διατεθέντασ καὶ ὅλῳ θυμῷ πρὸσ ταῦτ’ ἐσχηκότασ εὖ οἶδα καὶ νῦν μὴ μόνον τῆσ προσούσησ ἀτελείασ περὶ πλείονοσ ἂν πεποιῆσθαι τὴν ἐν ταῖσ εἰκόσιν ἐπιτιμίαν, καὶ αὐτοὺσ καὶ τούσ γ’ αὐτῶν παῖδασ, ἐάν γε μὴ περιῶσιν, ἀλλὰ καὶ τοσοῦτον ἡσθῆναι ὡσ καὶ πλείστην χάριν ὁμολογῆσαι δή που τῇ πόλει τοῦ τε ταυτὶ διανενοῆσθαι τοῦ τ’ ἐψηφίσθαι συμφέροντα μὲν ἑαυτῇ, συμφέροντα δὲ καὶ σφίσιν αὐτοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 20:7)
ὅλωσ δὲ εἰ μὲν ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ ταύτην προί̈σχονται, δεῖ δή που ταύτησ διὰ πάντων ἔχεσθαι καὶ μὴ νῦν μὲν, νῦν δ’ οὔ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 22:4)
νῦν δὲ οὔτε νόμοσ ἦν ὁ κελεύων οὔθ’ οὗτοσ δή που παρανομεῖ τοιαῦτα νομοθετῶν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 28:6)
οὐ γὰρ δὴ νῦν μὲν φήσεισ τοῦτον λυσιτελεῖν, ὕστερον δὲ οὐκέτι, ἀλλὰ τὸν αὐτὸν διὰ τέλουσ εἶναι προσῆκεν, εἴ γε μέλλει ταῖσ ἀληθείαισ τὸ πρόσρημα σώζειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 31:11)
ἀλλ’ ἐπεὶ τὸ γερῶν ἠξιῶσθαι καλοὺσ κἀγαθοὺσ δείκνυσι μᾶλλον, καὶ γνωριμωτέρουσ καθίστησι πᾶσι, καθάπερ τοὺσ Ὀλυμπιονίκασ οἱ πομπικοὶ στέφανοι, διὰ τοῦτο δεῖ δή που, μᾶλλον δὲ πᾶσα ἀνάγκη καὶ γερῶν αὐτοὺσ ἠξιῶσθαι, ὡσ ἂν μᾶλλον καλοὶ κἀγαθοὶ καὶ νῦν καὶ εἰσαῦθισ πᾶσι καὶ δοκῶσι καὶ ὦσιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 30:4)
καὶ οὐχὶ πάλαι μὲν οὕτω πρὸσ πάντασ θαυμαστῶσ καὶ μεγαλοψύχωσ ἔσχεν ἡ πόλισ, νῦν δὲ ὡσ ἑτέρωσ καὶ παρὰ πολὺ τῶν προγόνων καὶ τῆσ ὑποθέσεωσ ἀναξίωσ, ἀλλὰ χθὲσ καὶ πρώην ἐπὶ τῶν Μηδικῶν, τοῦ μὲν βαρβάρου μεγάλων καὶ ὧν οὐκ ἄν τισ ἤλπισεν ἡμᾶσ ἀξιοῦντοσ, ἐφ’ ᾧ συμμάχουσ αὐτῷ προσλαβεῖν δεδυνῆσθαι, τῶν δ’ αὖ Λακεδαιμονίων ἑτέρωθεν ἐν τούτῳ δέουσ διὰ ταῦτα μάλιστα καταστάντων, ὡσ καὶ παῖδασ ἡμῖν καὶ γυναῖκασ καὶ πρεσβύτασ, ἑώσ ἂν ὁ πόλεμοσ ᾖ, διὰ πάντων εὖ ποιεῖν ὑπεσχῆσθαι, ποίουσ τινὰσ παρέσχομεν ἡμᾶσ αὐτοὺσ καὶ πῶσ τουτοισὶ διετέθημεν δή που;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 56:5)
τὸν δ’ ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ζῶντα καὶ μέχρι θανάτου κεκινδυνευκότα πολλάκισ καὶ τὴν τελευτὴν τῆσ προαιρέσεωσ ἀξίαν ἐπιθέντα τῷ βίῳ, αὐτόν τε δή που καὶ τοὺσ υἱεῖσ οὐχ ὅσον τῶν ἴσων ἀξιοῦν ἐκείνοισ ἐθέλειν, ἀλλὰ καὶ τῶν δοθέντων ἀποστερεῖν, καὶ τοὺσ μὲν οὐκ ὀλιγάκισ ἐν ταῖσ μάχαισ ὑπ’ αὐτοῦ πεπονθότασ κακῶσ οὕτω καὶ πάλαι καὶ νῦν ἄνδρα ἀγαθὸν τοῦτον ἡγεῖσθαι καὶ διαφερόντωσ τιμᾶν, ὡσ καὶ συνήδεσθαι μὲν τούτῳ τῶν ἔργων καὶ τῆσ ὑπερφυοῦσ εὐψυχίασ, σφίσι δ’ αὐτοῖσ τὸ τοιούτου δή τινοσ εὐτυχηκέναι πολίτου συνεύχεσθαι, ἡμᾶσ δ’ ὑπὲρ ὧν οὕτω λαμπρῶσ παρετάξατο, καὶ οὓσ μεγάλοισ καὶ θαυμαστοῖσ ἤγαλε τοῖσ τροπαίοισ, καὶ τὴν ὑπάρχουσαν δόξαν αὐτῷ διαφθείρειν τῷ τοῖσ υἱέσιν ἐπηρεάζειν, ὥσπερ ἤτοι μηδ’ ὁτιοῦν ἐκείνου τὴν πόλιν χρηστὸν ἢ τὰ πάντων αἴσχιστα εἰργασμένου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 87:2)
καὶ μὴν εἰ μὲν, ὅθ’ οὑτοσὶ περιῆν, πᾶσαν ἡντιναοῦν ὑπὸ μεγαλοψυχίασ ἀπηξίωσε χάριν καὶ μηδὲν ὧν εἰσ ἡμᾶσ ἔδρασεν ἐζήτησε πλέον, ἀλλ’ ἀποχρῆν ᾠήθη μόνον τὸ πολλοῦ τινοσ ἄξιοσ γεγονέναι τῇ πόλει, ἔδει δή που τὴν ἀρετὴν ἐκείνου δυσωπηθέντασ ἡμᾶσ καὶ τὰσ ὑπερφυεῖσ αὐτοῦ πράξεισ ὥσπερ ἔμψυχόν τινα νομίσαντασ στήλην φιλοτιμότατα νῦν τῷ ’κείνου χρῆσθαι παιδὶ, καὶ πρὸσ αὐτὸν τοῦτον ἀπομνημονεῦσαι τὴν χάριν, καὶ οὐχ ὅσον ἀτελείασ, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἑτέρων αὐτὸν ἀξιῶσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 88:1)
καὶ γὰρ ἀληθῶσ καὶ ἁμαρτεῖν, οἱο͂ν ὅταν ἑκὼν μὴ ὀρθῶσ γράψῃ, ὡσ ἀγνοίᾳ δὴ νῦν χρῆσθαι, ὥσπερ μεταστρέψασ τὴν χεῖρα·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 4:3)
κἄγωγ’ ὅτε δὴ γ’νων ἐνδεχομένην τοὺσ λόγουσ καὶ τοῖσ φενακισμοῖσιν ἐξαπατωμένην, ἄγε δὴ Σκίταλοι καὶ Φένακεσ, ἦν δ’ ἐγώ, Βερέσχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθων, ἀγορά τ’ ἐν ᾗ παῖσ ὢν ἐπαιδεύθην ἐγώ, νῦν μοι φράσοσ καὶ γλῶτταν εὔπορον δότε φωνήν τ’ ἀναιδῆ.
(아리스토텔레스, Lyric-Scene, iambics5)
νῦν δή σε πάντα δεῖ κάλων ἐξιέναι σεαυτοῦ, καὶ λῆμα θούριον φορεῖν καὶ λόγουσ ἀφύκτουσ ὅτοισι τόνδ’ ὑπερβαλεῖ.
(아리스토텔레스, Agon, strophe1)

SEARCH

MENU NAVIGATION