Strabo, Geography, Book 10, chapter 2 19:

(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 2 19:)

οὐκ ὤκνησαν δέ τινεσ τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν τῷ Δουλιχίῳ φάναι, οἱ δὲ τῇ Τάφῳ, καὶ Ταφίουσ τοὺσ Κεφαλληνίουσ, τοὺσ δ’ αὐτοὺσ καὶ Τηλεβόασ, καὶ τὸν Ἀμφιτρύωνα δεῦρο στρατεῦσαι μετὰ Κεφάλου τοῦ Δηιονέωσ ἐξ Ἀθηνῶν φυγάδοσ παραληφθέντοσ, κατασχόντα δὲ τὴν νῆσον παραδοῦναι τῷ Κεφάλῳ, καὶ ταύτην μὲν ἐπώνυμον ἐκείνου γενέσθαι τὰσ δὲ πόλεισ τῶν παίδων αὐτοῦ. ταῦτα δ’ οὐχ ὁμηρικά· οἱ μὲν γὰρ Κεφαλλῆνεσ ὑπὸ Ὀδυσσεῖ καὶ Λαέρτῃ, ἡ δὲ Τάφοσ ὑπὸ τῷ Μέντῃ Μέντησ Ἀγχιάλοιο δαί̈φρονοσ εὔχομαι εἶναι υἱόσ, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω. καλεῖται δὲ νῦν Ταφιὰσ ἡ Τάφοσ. οὐδ’ Ἑλλάνικοσ ὁμηρικὸσ Δουλίχιον τὴν Κεφαλληνίαν λέγων. τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ Μέγητι εἴρηται καὶ αἱ λοιπαὶ Ἐχινάδεσ, οἵ τε ἐνοικοῦντεσ Ἐπειοὶ ἐξ Ἤλιδοσ ἀφιγμένοι· διόπερ καὶ τὸν Ὦτον τὸν Κυλλήνιον Φυλείδεω ἕταρον μεγαθύμων ἀρχὸν Ἐπειῶν καλεῖ. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ ἦγε Κεφαλλῆνασ μεγαθύμουσ. οὔτ’ οὖν Δουλίχιον ἡ Κεφαλληνία καθ’ Ὅμηρον οὔτε τῆσ Κεφαλληνίασ τὸ Δουλίχιον, ὡσ Ἄνδρων φησί· τὸ μὲν γὰρ Ἐπειοὶ κατεῖχον, τὴν δὲ Κεφαλληνίαν ὅλην Κεφαλλῆνεσ ὑπὸ Ὀδυσσεῖ, οἱ δ’ ὑπὸ Μέγητι. οὐδὲ Παλεῖσ Δουλίχιον ὑφ’ Ὁμήρου λέγονται, ὡσ γράφει Φερεκύδησ. μάλιστα δ’ ἐναντιοῦται Ὁμήρῳ ὁ τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν τῷ Δουλιχίῳ λέγων, εἴπερ τῶν μνηστήρων ἐκ μὲν Δουλιχίοιο δύω καὶ πεντήκοντα ἦσαν, ἐκ δὲ Σάμησ πίσυρέσ τε καὶ εἴκοσιν. οὐ γὰρ τοῦτ’ ἂν εἰή λέγων, ἐξ ὅλησ μὲν τόσουσ ἐκ δὲ μιᾶσ τῶν τεττάρων παρὰ δύο τοὺσ ἡμίσεισ. εἰ δ’ ἄρα τοῦτο δώσει τισ, ἐρησόμεθα τίσ ἂν εἰή ἡ Σάμη, ὅταν οὕτω φῇ Δουλίχιόν τε Σάμην τ’ ἠδ’ ὑλήεντα Ζάκυνθον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION