Strabo, Geography, Book 7, chapter 3 12:

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3 12:)

τοιαῦτα μὲν οὖν οὐ κακῶσ ἄν τισ διαποροίη περὶ τῶν κειμένων παρὰ τῷ ποιητῇ περί τε Μυσῶν καὶ ἀγαυῶν ἱππημολγῶν· ἃ δ’ Ἀπολλόδωροσ ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ νεῶν προοιμιαζόμενοσ εἴρηκεν ἥκιστα λέγοιτ’ ἄν. ἐπαινεῖ γὰρ Ἐρατοσθένουσ ἀπόφασιν, ὅτι φησὶν ἐκεῖνοσ καὶ Ὅμηρον καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ παλαιοὺσ τὰ μὲν Ἑλληνικὰ εἰδέναι τῶν δὲ πόρρω πολλὴν ἔχειν ἀπειρίαν, ἀπείρουσ μὲν μακρῶν ὁδῶν ὄντασ ἀπείρουσ δὲ τοῦ ναυτίλλεσθαι. συνηγορῶν δὲ τούτοισ Ὅμηρόν φησι τὴν μὲν Αὐλίδα καλεῖν πετρήεσσαν, ὥσπερ καὶ ἔστι, πολύκνημον δὲ τὸν Ἐτεωνόν, πολυτρήρωνα δὲ τὴν Θίσβην, ποιήεντα δὲ τὸν Ἁλίαρτον· τὰ δ’ ἄπωθεν οὔτ’ αὐτὸν εἰδέναι οὔτε τοὺσ ἄλλουσ. ποταμῶν γοῦν περὶ τετταράκοντα ῥεόντων εἰσ τὸν Πόντον μηδὲ τῶν ἐνδοξοτάτων μηδενὸσ μεμνῆσθαι, οἱο͂ν Ἴστρου Τανάιδοσ Βορυσθένουσ Ὑπάνιοσ Φάσιδοσ Θερμώδοντοσ Ἅλυοσ· ἔτι δὲ Σκυθῶν μὲν μὴ μεμνῆσθαι, πλάττειν δὲ ἀγαυούσ τινασ ἱππημολγοὺσ καὶ γαλακτοφάγουσ ἀβίουσ τε, Παφλαγόνασ τε τοὺσ ἐν τῇ μεσογαίᾳ ἱστορηκέναι παρὰ τῶν πεζῇ τοῖσ τόποισ πλησιασάντων, τὴν παραλίαν δὲ ἀγνοεῖν· καὶ εἰκότωσ γε. ἄπλουν γὰρ εἶναι τότε τὴν θάλατταν ταύτην καὶ καλεῖσθαι Ἄξενον διὰ τὸ δυσχείμερον καὶ τὴν ἀγριότητα τῶν περιοικούντων ἐθνῶν καὶ μάλιστα τῶν Σκυθικῶν, ξενοθυτούντων καὶ σαρκοφαγούντων καὶ τοῖσ κρανίοισ ἐκπώμασι χρωμένων· ὕστερον δ’ Εὔξεινον κεκλῆσθαι τῶν Ιὤνων ἐν τῇ παραλίᾳ πόλεισ κτισάντων· ὁμοίωσ δ’ ἀγνοεῖν καὶ τὰ περὶ Αἴγυπτον καὶ Λιβύην, οἱο͂ν τὰσ ἀναβάσεισ τοῦ Νείλου καὶ προσχώσεισ τοῦ πελάγουσ, ὧν οὐδαμοῦ μεμνῆσθαι, οὐδὲ τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ μεταξὺ τῆσ Ἐρυθρᾶσ καὶ τῆσ Αἰγυπτίασ θαλάττησ, οὐδὲ τῶν κατὰ τὴν Ἀραβίαν καὶ Αἰθιοπίαν καὶ τὸν ὠκεανόν, εἰ μὴ Ζήνωνι τῷ φιλοσόφῳ προσεκτέον γράφοντι Αἰθίοπάσ θ’ ἱκόμην καὶ Σιδονίουσ Ἄραβάσ τε. οὐ θαυμαστὸν δ’ εἶναι περὶ Ὁμήρου· καὶ γὰρ τοὺσ ἔτι νεωτέρουσ ἐκείνου πολλὰ ἀγνοεῖν καὶ τερατολογεῖν, Ἡσίοδον μὲν Ἡμίκυνασ λέγοντα καὶ Μεγαλοκεφάλουσ καὶ Πυγμαίουσ, Ἀλκμᾶνα δὲ Στεγανόποδασ, Αἰσχύλον δὲ κυνοκεφάλουσ καὶ στερνοφθάλμουσ καὶ μονομμάτουσ καὶ ἄλλα μυρία. ἀπὸ δὲ τούτων ἐπὶ τοὺσ συγγραφέασ βαδίζει Ῥιπαῖα ὄρη λέγοντασ καὶ τὸ Ὠγύιον ὄροσ καὶ τὴν τῶν Γοργόνων καὶ Ἑσπερίδων κατοικίαν, καὶ τὴν παρὰ Θεοπόμπῳ Μεροπίδα γῆν, παρ’ Ἑκαταίῳ δὲ Κιμμερίδα πόλιν, παρ’ Εὐημέρῳ δὲ τὴν Παγχαί̈αν γῆν, παρ’ Ἀριστοτέλει δὲ ποταμίουσ λίθουσ ἐξ ἄμμου . . . ἐκ δὲ τῶν ὄμβρων τήκεσθαι, ἐν δὲ τῇ Λιβύῃ Διονύσου πόλιν εἶναι, ταύτην δ’ οὐκ ἐνδέχεσθαι δὶσ τὸν αὐτὸν ἐξευρεῖν. ἐπιτιμᾷ δὲ καὶ τοῖσ περὶ Σικελίαν τὴν πλάνην λέγουσι καθ’ Ὅμηρον τὴν Ὀδυσσέωσ· εἰ γὰρ αὖ χρῆναι τὴν μὲν πλάνην ἐκεῖ γεγονέναι φάσκειν, τὸν δὲ ποιητὴν ἐξωκεανικέναι μυθολογίασ χάριν. καὶ τοῖσ μὲν ἄλλοισ συγγνώμην εἶναι, Καλλιμάχῳ δὲ μὴ πάνυ μεταποιουμένῳ γε γραμματικῆσ, ὃσ τὴν μὲν Γαῦδον Καλυψοῦσ νῆσόν φησι, τὴν δὲ Κόρκυραν Σχερίαν. ἄλλουσ δ’ αἰτιᾶται ψεύσασθαι περὶ Γερήνων καὶ τοῦ Ἀκακησίου καὶ Δήμου ἐν Ἰθάκῃ, Πελεθρονίου δ’ ἐν Πηλίῳ, Γλαυκωπίου δ’ ἐν Ἀθήναισ. τούτοισ δὲ μικρά τινα προσθεὶσ τοιαῦτα παύεται, τὰ πλεῖστα μετενέγκασ παρὰ τοῦ Ἐρατοσθένουσ, ὡσ καὶ πρότερον ἐμνήσθημεν, οὐκ εὖ εἰρημένα. τὸ μὲν γὰρ τοὺσ ὕστερον ἐμπειροτέρουσ γεγονέναι τῶν πάλαι περὶ τὰ τοιαῦτα καὶ Ἐρατοσθένει καὶ τούτῳ δοτέον· τὸ δ’ οὕτω πέρα τοῦ μετρίου προάγειν καὶ μάλιστα ἐφ’ Ὁμήρου, δοκεῖ μοι κἂν ἐπιπλῆξαί τισ δικαίωσ καὶ τοὐναντίον εἰπεῖν, ὡσ περὶ ὧν ἀγνοοῦσιν αὐτοί, περὶ τούτων τῷ ποιητῇ προφέρουσι. τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐν τοῖσ καθ’ ἕκαστα οἰκείασ μνήμησ τυγχάνει, τὰ δ’ ἐν τοῖσ καθόλου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION