헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́07́07́

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 7)

τὰ μὲν οὖν ἀφοριζόμενα ἔθνη τῷ τε Ἴστρῳ καὶ τοῖσ Ἰλλυρικοῖσ ὄρεσι καὶ Θρᾳκίοισ ταῦτ’ ἔστιν ὧν ἄξιον μνησθῆναι, κατέχοντα τὴν Ἀδριατικὴν παραλίαν πᾶσαν ἀπὸ τοῦ μυχοῦ ἀρξάμενα, καὶ τὴν τὰ ἀριστερὰ τοῦ Πόντου λεγομένην ἀπὸ Ἴστρου ποταμοῦ μέχρι Βυζαντίου. λοιπὰ δέ ἐστι τὰ νότια μέρη τῆσ λεχθείσησ ὀρεινῆσ καὶ ἑξῆσ τὰ ὑποπίπτοντα χωρία, ἐν οἷσ ἐστιν ἥ τε Ἑλλὰσ καὶ ἡ προσεχὴσ βάρβαροσ μέχρι τῶν ὀρῶν. Ἑκαταῖοσ μὲν οὖν ὁ Μιλήσιοσ περὶ τῆσ Πελοποννήσου φησὶν διότι πρὸ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν αὐτὴν βάρβαροι. σχεδὸν δέ τι καὶ ἡ σύμπασα Ἑλλὰσ κατοικία βαρβάρων ὑπῆρξε τὸ παλαιόν, ἀπ’ αὐτῶν λογιζομένοισ τῶν μνημονευομένων, Πέλοποσ μὲν ἐκ τῆσ Φρυγίασ ἐπαγαγομένου λαοὺσ εἰσ τὴν ἀπ’ αὐτοῦ κληθεῖσαν Πελοπόννησον, Δαναοῦ δὲ ἐξ Αἰγύπτου, Δρυόπων τε καὶ Καυκώνων καὶ Πελασγῶν καὶ Λελέγων καὶ ἄλλων τοιούτων κατανειμαμένων τὰ ἐντὸσ Ἰσθμοῦ καὶ τὰ ἐκτὸσ δέ· τὴν μὲν γὰρ Ἀττικὴν οἱ μετὰ Εὐμόλπου Θρᾷκεσ ἔσχον, τῆσ δὲ Φωκίδοσ τὴν Δαυλίδα Τηρεύσ, τὴν δὲ Καδμείαν οἱ μετὰ Κάδμου Φοίνικεσ, αὐτὴν δὲ τὴν Βοιωτίαν Αὄνεσ καὶ Τέμμικεσ καὶ Υἅντεσ· καὶ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων δὲ ἐνίων τὸ βάρβαρον ἐμφαίνεται, Κέκροψ καὶ Κόδροσ καὶ Αἴκλοσ καὶ Κόθοσ καὶ Δρύμασ καὶ Κρίνακοσ. οἱ δὲ Θρᾷκεσ καὶ Ἰλλυριοὶ καὶ Ἠπειρῶται καὶ μέχρι νῦν ἐν πλευραῖσ εἰσιν· ἔτι μέντοι μᾶλλον πρότερον ἢ νῦν, ὅπου γε καὶ τῆσ ἐν τῷ παρόντι Ἑλλάδοσ ἀναντιλέκτωσ οὔσησ τὴν πολλὴν οἱ βάρβαροι ἔχουσι, Μακεδονίαν μὲν Θρᾷκεσ καί τινα μέρη τῆσ Θετταλίασ, Ἀκαρνανίασ δὲ καὶ Αἰτωλίασ τὰ ἄνω Θεσπρωτοὶ καὶ Κασσωπαῖοι καὶ Ἀμφίλοχοι καὶ Μολοττοὶ καὶ Ἀθαμᾶνεσ, Ἠπειρωτικὰ ἔθνη. περὶ μὲν οὖν Πελασγῶν εἴρηται, τοὺσ δὲ Λέλεγασ τινὲσ μὲν τοὺσ αὐτοὺσ Καρσὶν εἰκάζουσιν, οἱ δὲ συνοίκουσ μόνον καὶ συστρατιώτασ·

διόπερ ἐν τῇ Μιλησίᾳ, Λελέγων κατοικίασ λέγεσθαί τινασ, πολλαχοῦ δὲ τῆσ Καρίασ τάφουσ Λελέγων καὶ ἐρύματα ἔρημα Λελέγεια καλούμενα. ἥ τε Ιὠνία νῦν λεγομένη πᾶσα ὑπὸ Καρῶν ᾠκεῖτο καὶ Λελέγων· ἐκβαλόντεσ δὲ τούτουσ οἱ Ιὤνεσ αὐτοὶ τὴν χώραν κατέσχον, ἔτι δὲ πρότερον οἱ τὴν Τροίαν ἑλόντεσ ἐξήλασαν τοὺσ Λέλεγασ ἐκ τῶν περὶ τὴν Ἴδην τόπων τῶν κατὰ Πήδασον καὶ τὸν Σατνιόεντα ποταμόν. ὅτι μὲν οὖν βάρβαροι ἦσαν οὗτοι, καὶ αὐτὸ τὸ κοινωνῆσαι τοῖσ Καρσὶ νομίζοιτ’ ἂν σημεῖον· ὅτι δὲ πλάνητεσ καὶ μετ’ ἐκείνων καὶ χωρὶσ καὶ ἐκ παλαιοῦ, καὶ αἱ Ἀριστοτέλουσ πολιτεῖαι δηλοῦσιν. ἐν μὲν γὰρ τῇ Ἀκαρνάνων φησὶ τὸ μὲν ἔχειν αὐτῆσ Κουρῆτασ, τὸ δὲ προσεσπέριον Λέλεγασ, εἶτα Τηλεβόασ· ἐν δὲ τῇ Αἰτωλῶν τοὺσ νῦν Λοκροὺσ Λέλεγασ καλεῖ, κατασχεῖν δὲ καὶ τὴν Βοιωτίαν αὐτούσ φησιν· ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐν τῇ Ὀπουντίων καὶ Μεγαρέων· ἐν δὲ τῇ Λευκαδίων καὶ αὐτόχθονά τινα Λέλεγα ὀνομάζει, τούτου δὲ θυγατριδοῦν Τηλεβόαν, τοῦ δὲ παῖδασ δύο καὶ εἴκοσι Τηλεβόασ, ὧν τινὰσ οἰκῆσαι τὴν Λευκάδα. μάλιστα δ’ ἄν τισ Ἡσιόδῳ πιστεύσειεν οὕτωσ περὶ αὐτῶν εἰπόντι ἤτοι γὰρ Λοκρὸσ Λελέγων ἡγήσατο λαῶν, τούσ ῥά ποτε Κρονίδησ, Ζεὺσ ἄφθιτα μήδεα εἰδώσ, λεκτοὺσ ἐκ γαίησ λάουσ πόρε Δευκαλίωνι. τῇ γὰρ ἐτυμολογίᾳ τὸ συλλέκτουσ γεγονέναι τινὰσ ἐκ παλαιοῦ καὶ μιγάδασ αἰνίττεσθαί μοι δοκεῖ καὶ διὰ τοῦτο ἐκλελοιπέναι τὸ γένοσ· ἅπερ ἄν τισ καὶ περὶ Καυκώνων λέγοι, νῦν οὐδαμοῦ ὄντων πρότερον δ’ ἐν πλείοσι τόποισ κατῳκισμένων. πρότερον μὲν οὖν καίπερ μικρῶν καὶ πολλῶν καὶ ἀδόξων ὄντων τῶν ἐθνῶν, ὅμωσ διὰ τὴν εὐανδρίαν καὶ τὸ βασιλεύεσθαι κατὰ σφᾶσ οὐ πάνυ ἦν χαλεπὸν διαλαβεῖν τοὺσ ὁρ́ουσ αὐτῶν, νυνὶ δ’ ἐρήμου τῆσ πλείστησ χώρασ γεγενημένησ καὶ τῶν κατοικιῶν καὶ μάλιστα τῶν πόλεων ἠφανισμένων, οὐδ’ εἰ δύναιτό τισ ἀκριβοῦν ταῦτα, οὐδὲν ἂν ποιοίη χρήσιμον διὰ τὴν ἀδοξίαν καὶ τὸν ἀφανισμὸν αὐτῶν, ὃσ ἐκ πολλοῦ χρόνου λαβὼν τὴν ἀρχὴν οὐδὲ νῦν πω πέπαυται κατὰ πολλὰ μέρη διὰ τὰσ ἀποστάσεισ, ἀλλ’ ἐνστρατοπεδεύουσιν αὐτοῖσ Ῥωμαῖοι τοῖσ οἴκοισ, κατασταθέντεσ ὑπ’ αὐτῶν δυνάσται.

τῶν γοῦν Ἠπειρωτῶν ἑβδομήκοντα πόλεισ Πολύβιόσ φησιν ἀνατρέψαι Παῦλον μετὰ τὴν Μακεδόνων καὶ Περσέωσ κατάλυσιν Μολοττῶν δ’ ὑπάρξαι τὰσ πλείστασ, πέντε δὲ καὶ δέκα μυριάδασ ἀνθρώπων ἐξανδραποδίσασθαι. ὅμωσ δ’ οὖν ἐγχειρήσομεν, ἐφ’ ὅσον τῇ γραφῇ τε προσήκει καὶ ἡμῖν ἐφικτόν, ἐπελθεῖν τὰ καθ’ ἕκαστα, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆσ κατὰ τὸν Ιὄνιον κόλπον παραλίασ· αὕτη δ’ ἐστὶν εἰσ ἣν ὁ ἔκπλουσ ὁ ἐκ τοῦ Ἀδρίου τελευτᾷ. ταύτησ δὴ τὰ πρῶτα μέρη τὰ περὶ Ἐπίδαμνον καὶ Ἀπολλωνίαν ἐστίν.

ἐκ δὲ τῆσ Ἀπολλωνίασ εἰσ Μακεδονίαν ἡ Ἐγνατία ἐστὶν ὁδὸσ πρὸσ ἑώ, βεβηματισμένη κατὰ μίλιον καὶ κατεστηλωμένη μέχρι Κυψέλων καὶ Ἕβρου ποταμοῦ· μιλίων δ’ ἐστὶ πεντακοσίων τριάκοντα πέντε· λογιζομένῳ δέ, ὡσ μὲν οἱ πολλοί, τὸ μίλιον ὀκταστάδιον τετρακισχίλιοι ἂν εἰε͂ν στάδιοι καὶ ἐπ’ αὐτοῖσ διακόσιοι ὀγδοήκοντα, ὡσ δὲ Πολύβιοσ προστιθεὶσ τῷ ὀκτασταδίῳ δίπλεθρον, ὅ ἐστι τρίτον σταδίου, προσθετέον ἄλλουσ σταδίουσ ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ὀκτώ, τὸ τρίτον τοῦ τῶν μιλίων ἀριθμοῦ. συμβαίνει δ’ ἀπὸ ἴσου διαστήματοσ συμπίπτειν εἰσ τὴν αὐτὴν ὁδὸν τούσ τ’ ἐκ τῆσ Ἀπολλωνίασ ὁρμηθέντασ καὶ τοὺσ ἐξ Ἐπιδάμνου. ἡ μὲν οὖν πᾶσα Ἐγνατία καλεῖται, ἡ δὲ πρώτη ἐπὶ Κανδαουίασ λέγεται ὄρουσ Ἰλλυρικοῦ, διὰ Λυχνιδοῦ πόλεωσ καὶ Πυλῶνοσ τόπου ὁρίζοντοσ ἐν τῇ ὁδῷ τήν τε Ἰλλυρίδα καὶ τὴν Μακεδονίαν· ἐκεῖθεν δ’ ἐστὶ παρὰ Βαρνοῦντα διὰ Ἡρακλείασ καὶ Λυγκηστῶν καὶ Εὀρδῶν εἰσ Ἔδεσσαν καὶ Πέλλαν μέχρι Θεσσαλονικείασ· μίλια δ’ ἐστί, φησὶ Πολύβιοσ, ταῦτα διακόσια ἑξήκοντα ἑπτά. ταύτην δὴ τὴν ὁδὸν ἐκ τῶν περὶ τὴν Ἐπίδαμνον καὶ τὴν Ἀπολλωνίαν τόπων ἰοῦσιν ἐν δεξιᾷ μέν ἐστι τὰ Ἠπειρωτικὰ ἔθνη κλυζόμενα τῷ Σικελικῷ πελάγει μέχρι τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου, ἐν ἀριστερᾷ δὲ τὰ ὄρη τὰ τῶν Ἰλλυριῶν ἃ προδιήλθομεν, καὶ τὰ ἔθνη τὰ παροικοῦντα μέχρι Μακεδονίασ καὶ Παιόνων. εἶτ’ ἀπὸ μὲν Ἀμβρακικοῦ κόλπου τὰ νεύοντα ἐφεξῆσ πρὸσ ἑώ, τὰ ἀντιπαρήκοντα τῇ Πελοποννήσῳ, τῆσ Ἑλλάδοσ ἐστίν· εἶτ’ ἐκπίπτει εἰσ τὸ Αἰγαῖον πέλαγοσ ἀπολιπόντα ἐν δεξιᾷ τὴν Πελοπόννησον ὅλην. ἀπὸ δὲ τῆσ ἀρχῆσ τῶν Μακεδονικῶν ὀρῶν καὶ τῶν Παιονικῶν μέχρι Στρυμόνοσ ποταμοῦ Μακεδόνεσ τε οἰκοῦσι καὶ Παίονεσ καί τινεσ τῶν ὀρεινῶν Θρᾳκῶν· τὰ δὲ πέραν Στρυμόνοσ ἤδη μέχρι τοῦ Ποντικοῦ στόματοσ καὶ τοῦ Αἵμου πάντα Θρᾳκῶν ἔστι πλὴν τῆσ παραλίασ· αὕτη δ’ ὑφ’ Ἑλλήνων οἰκεῖται, τῶν μὲν ἐπὶ τῇ Προποντίδι ἱδρυμένων, τῶν δὲ ἐφ’ Ἑλλησπόντῳ καὶ τῷ Μέλανι κόλπῳ, τῶν δ’ ἐπὶ τῷ Αἰγαίῳ. τὸ δ’ Αἰγαῖον πέλαγοσ δύο κλύζει πλευρὰσ τῆσ Ἑλλάδοσ, τὴν μὲν πρὸσ ἑώ βλέπουσαν, τείνουσαν δὲ ἀπὸ Σουνίου πρὸσ τὴν ἄρκτον μέχρι τοῦ Θερμαίου κόλπου καὶ Θεσσαλονικείασ Μακεδονικῆσ πόλεωσ, ἣ νῦν μάλιστα τῶν ἄλλων εὐανδρεῖ, τὴν δὲ πρὸσ νότον τὴν Μακεδονικὴν ἀπὸ Θεσσαλονικείασ μέχρι Στρυμόνοσ· τινὲσ δὲ καὶ τὴν ἀπὸ Στρυμόνοσ μέχρι Νέστου τῇ Μακεδονίᾳ προσνέμουσιν, ἐπειδὴ Φίλιπποσ ἐσπούδασε διαφερόντωσ περὶ ταῦτα τὰ χωρία ὥστ’ ἐξιδιώσασθαι, καὶ συνεστήσατο προσόδουσ μεγίστασ ἐκ τῶν μετάλλων καὶ τῆσ ἄλλησ εὐφυί̈ασ τῶν τόπων. ἀπὸ δὲ Σουνίου μέχρι Πελοποννήσου τὸ Μυρτῷον ἔστι καὶ Κρητικὸν πέλαγοσ καὶ Λιβυκὸν σὺν τοῖσ κόλποισ μέχρι τοῦ Σικελικοῦ· τοῦτο δὲ καὶ τὸν Ἀμβρακικὸν καὶ Κορινθιακὸν καὶ Κρισαῖον ἐκπληροῖ κόλπον. τῶν μὲν οὖν Ἠπειρωτῶν ἔθνη φησὶν εἶναι Θεόπομποσ τετταρεσκαίδεκα, τούτων δ’ ἐνδοξότατα Χάονεσ καὶ Μολοττοὶ διὰ τὸ ἄρξαι ποτὲ πάσησ τῆσ Ἠπειρώτιδοσ πρότερον μὲν Χάονασ, ὕστερον δὲ Μολοττούσ, οἳ καὶ διὰ τὴν συγγένειαν τῶν βασιλέων ἐπὶ πλέον ηὐξήθησαν τῶν γὰρ Αἰακιδῶν ἦσαν, καὶ διὰ τὸ παρὰ τούτοισ εἶναι τὸ ἐν Δωδώνῃ μαντεῖον, παλαιόν τε καὶ ὀνομαστὸν ὄν.

Χάονεσ μὲν οὖν καὶ Θεσπρωτοὶ καὶ μετὰ τούτουσ ἐφεξῆσ Κασσωπαῖοι καὶ οὗτοι δ’ εἰσὶ Θεσπρωτοὶ τὴν ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ὀρῶν μέχρι τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου παραλίαν νέμονται χώραν εὐδαίμονα ἔχοντεσ· ὁ δὲ πλοῦσ ἀπὸ τῶν Χαόνων ἀρξαμένῳ πρὸσ ἀνίσχοντα ἥλιον καὶ πρὸσ τὸν Ἀμβρακικὸν κόλπον καὶ τὸν Κορινθιακόν, ἐν δεξιᾷ ἔχοντι τὸ Αὐσόνιον πέλαγοσ, ἐν ἀριστερᾷ δὲ τὴν Ἤπειρον, εἰσὶ χίλιοι καὶ τριακόσιοι στάδιοι ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου. ἐν τούτῳ δ’ ἐστὶ τῷ διαστήματι Πάνορμόσ τε λιμὴν μέγασ ἐν μέσοισ τοῖσ Κεραυνίοισ ὄρεσι, καὶ μετὰ ταῦτα Ὄγχησμοσ λιμὴν ἄλλοσ, καθ’ ὃν τὰ δυσμικὰ ἄκρα τῆσ Κορκυραίασ ἀντίκειται, καὶ πάλιν ἄλλοσ Κασσιόπη, ἀφ’ οὗ ἐπὶ Βρεντέσιον χίλιοι ἑπτακόσιοι στάδιοι· οἱ δ’ ἴσοι καὶ ἐπὶ Τάραντα ἀπὸ ἄλλου ἀκρωτηρίου νοτιωτέρου τῆσ Κασσιόπησ ὃ καλοῦσι Φαλακρόν. μετὰ δὲ Ὄγχησμον Ποσείδιον καὶ Βουθρωτὸν ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ Πηλώδουσ καλουμένου λιμένοσ ἱδρυμένον ἐν τόπῳ χερρονησίζοντι, ἐποίκουσ ἔχον Ῥωμαίουσ, καὶ τὰ Σύβοτα. εἰσὶ δὲ νησῖδεσ τὰ Σύβοτα τῆσ μὲν Ἠπείρου μικρὸν ἀπέχουσαι, κατὰ δὲ τὸ ἑῷον ἄκρον τῆσ Κορκυραίασ τὴν Λευκίμμαν κείμεναι. καὶ ἄλλαι δ’ ἐν τῷ παράπλῳ νησῖδεσ εἰσὶν οὐκ ἄξιαι μνήμησ. ἔπειτα ἄκρα Χειμέριον καὶ Γλυκὺσ λιμήν, εἰσ ὃν ἐμβάλλει ὁ Ἀχέρων ποταμόσ, ῥέων ἐκ τῆσ Ἀχερουσίασ λίμνησ καὶ δεχόμενοσ πλείουσ ποταμοὺσ ὥστε καὶ γλυκαίνειν τὸν κόλπον· ῥεῖ δὲ καὶ ὁ Θύαμισ πλησίον. ὑπέρκειται δὲ τούτου μὲν τοῦ κόλπου Κίχυροσ, ἡ πρότερον Ἐφύρα, πόλισ Θεσπρωτῶν· τοῦ δὲ κατὰ Βουθρωτὸν ἡ Φοινίκη. ἐγγὺσ δὲ τῆσ Κιχύρου πολίχνιον Βουχέτιον Κασσωπαίων μικρὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάττησ ὄν, καὶ Ἐλάτρια καὶ Πανδοσία καὶ Βατίαι ἐν μεσογαίᾳ, καθήκει δ’ αὐτῶν ἡ χώρα μέχρι τοῦ κόλπου. μετὰ δὲ Γλυκὺν λιμένα ἐφεξῆσ εἰσι δύο ἄλλοι λιμένεσ, ὁ μὲν ἐγγυτέρω καὶ ἐλάττων Κόμαροσ ἰσθμὸν ποιῶν ἑξήκοντα σταδίων πρὸσ τὸν Ἀμβρακικὸν κόλπον καὶ τὸ τοῦ Σεβαστοῦ Καίσαροσ κτίσμα τὴν Νικόπολιν· ὁ δὲ ἀπωτέρω καὶ μείζων καὶ ἀμείνων πλησίον τοῦ στόματοσ τοῦ κόλπου, διέχων τῆσ Νικοπόλεωσ ὅσον δώδεκα σταδίουσ. ἐφεξῆσ δὲ τὸ στόμα τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου·

τούτου δὲ τοῦ κόλπου τὸ μὲν στόμα μικρῷ τοῦ τετρασταδίου μεῖζον, ὁ δὲ κύκλοσ καὶ τριακοσίων σταδίων, εὐλίμενοσ δὲ πᾶσ. οἰκοῦσι δὲ τὰ μὲν ἐν δεξιᾷ εἰσπλέουσι τῶν Ἑλλήνων Ἀκαρνᾶνεσ· καὶ ἱερὸν τοῦ Ἀκτίου Ἀπόλλωνοσ ἐνταῦθά ἐστι πλησίον τοῦ στόματοσ, λόφοσ τισ ἐφ’ ᾧ ὁ νεώσ, καὶ ὑπ’ αὐτῷ πεδίον ἄλσοσ ἔχον καὶ νεώρια, ἐν οἷσ ἀνέθηκε Καῖσαρ τὴν δεκαναί̈αν ἀκροθίνιον, ἀπὸ μονοκρότου μέχρι δεκήρουσ· ὑπὸ πυρὸσ δ’ ἠφανίσθαι καὶ οἱ νεώσοικοι λέγονται καὶ τὰ πλοῖα· ἐν ἀριστερᾷ δὲ ἡ Νικόπολισ καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν οἱ Κασσωπαῖοι μέχρι τοῦ μυχοῦ τοῦ κατὰ Ἀμβρακίαν· ὑπέρκειται δὲ αὕτη τοῦ μυχοῦ μικρόν, Γόργου τοῦ Κυψέλου κτίσμα· παραρρεῖ δ’ αὐτὴν ὁ Ἄρατθοσ ποταμὸσ ἀνάπλουν ἔχων ἐκ θαλάττησ εἰσ αὐτὴν ὀλίγων σταδίων, ἀρχόμενοσ ἐκ Τύμφησ ὄρουσ καὶ τῆσ Παρωραίασ. ηὐτύχει μὲν οὖν καὶ πρότερον ἡ πόλισ αὕτη διαφερόντωσ τὴν γοῦν ἐπωνυμίαν ἐντεῦθεν ἔσχηκεν ὁ κόλποσ, μάλιστα δ’ ἐκόσμησεν αὐτὴν Πύρροσ βασιλείῳ χρησάμενοσ τῷ τόπῳ· Μακεδόνεσ δ’ ὕστερον καὶ Ῥωμαῖοι καὶ ταύτην καὶ τὰσ ἄλλασ κατεπόνησαν τοῖσ συνεχέσι πολέμοισ διὰ τὴν ἀπείθειαν, ὥστε τὸ τελευταῖον ὁ Σεβαστὸσ ὁρῶν ἐκλελειμμένασ τελέωσ τὰσ πόλεισ εἰσ μίαν συνῴκισε τὴν ὑπ’ αὐτοῦ κληθεῖσαν Νικόπολιν ἐν τῷ κόλπῳ τούτῳ, ἐκάλεσε δ’ ἐπώνυμον τῆσ νίκησ, ἐν ᾗ κατεναυμάχησεν Ἀντώνιον πρὸ τοῦ στόματοσ τοῦ κόλπου καὶ τὴν Αἰγυπτίων βασίλισσαν Κλεοπάτραν παροῦσαν ἐν τῷ ἀγῶνι καὶ αὐτήν. ἡ μὲν οὖν Νικόπολισ εὐανδρεῖ καὶ λαμβάνει καθ’ ἡμέραν ἐπίδοσιν, χώραν τε ἔχουσα πολλὴν καὶ τὸν ἐκ τῶν λαφύρων κόσμον, τό τε κατασκευασθὲν τέμενοσ ἐν τῷ προαστείῳ τὸ μὲν εἰσ τὸν ἀγῶνα τὸν πεντετηρικὸν ἐν ἄλσει ἔχοντι γυμνάσιόν τε καὶ στάδιον, τὸ δ’ ἐν τῷ ὑπερκειμένῳ τοῦ ἄλσουσ ἱερῷ λόφῳ τοῦ Ἀπόλλωνοσ. ἀποδέδεικται δ’ ὁ ἀγὼν Ὀλύμπιοσ, τὰ Ἄκτια, ἱερὸσ τοῦ Ἀκτίου Ἀπόλλωνοσ, τὴν δ’ ἐπιμέλειαν ἔχουσιν αὐτοῦ Λακεδαιμόνιοι. αἱ δ’ ἄλλαι κατοικίαι περιπόλιοι τῆσ Νικοπόλεώσ εἰσιν. ἤγετο δὲ καὶ πρότερον τὰ Ἄκτια τῷ θεῷ, στεφανίτησ ἀγών, ὑπὸ τῶν περιοίκων· νυνὶ δ’ ἐντιμότερον ἐποίησεν ὁ Καῖσαρ. μετὰ δὲ τὴν Ἀμβρακίαν τὸ Ἄργοσ ἐστὶ τὸ Ἀμφιλοχικόν, κτίσμα Ἀλκμαίωνοσ καὶ τῶν παίδων.

Ἔφοροσ μὲν οὖν φησὶ τὸν Ἀλκμαίωνα μετὰ τὴν Ἐπιγόνων ἐπὶ τὰσ Θήβασ στρατείαν παρακληθέντα ὑπὸ Διομήδουσ συνελθεῖν εἰσ Αἰτωλίαν αὐτῷ καὶ συγκατακτήσασθαι ταύτην τε καὶ τὴν Ἀκαρνανίαν· καλοῦντοσ δ’ αὐτοὺσ ἐπὶ τὸν Τρωικὸν πόλεμον Ἀγαμέμνονοσ, τὸν μὲν Διομήδη πορευθῆναι, τὸν δ’ Ἀλκμαίωνα μείναντα ἐν τῇ Ἀκαρνανίᾳ τὸ Ἄργοσ κτίσαι, καλέσαι δ’ Ἀμφιλοχικὸν ἐπώνυμον τοῦ ἀδελφοῦ, Ἴναχον δὲ τὸν διὰ τῆσ χώρασ ῥέοντα ποταμὸν εἰσ τὸν κόλπον ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν Ἀργείαν προσαγορεῦσαι. Θουκυδίδησ δέ φησιν αὐτὸν Ἀμφίλοχον μετὰ τὴν ἐκ Τροίασ ἐπάνοδον δυσαρεστοῦντα τοῖσ ἐν Ἄργει παρελθεῖν εἰσ τὴν Ἀκαρνανίαν, διαδεξάμενον δὲ τὴν τἀδελφοῦ δυναστείαν κτίσαι τὴν πόλιν ἐπώνυμον ἑαυτοῦ. Ἠπειρῶται δ’ εἰσὶ καὶ Ἀμφίλοχοι καὶ οἱ ὑπερκείμενοι καὶ συνάπτοντεσ τοῖσ Ἰλλυρικοῖσ ὄρεσι, τραχεῖαν οἰκοῦντεσ χώραν, Μολοττοί τε καὶ Ἀθαμᾶνεσ καὶ Αἴθικεσ καὶ Τυμφαῖοι καὶ Ὀρέσται Παρωραῖοί τε καὶ Ἀτιντᾶνεσ, οἱ μὲν πλησιάζοντεσ τοῖσ Μακεδόσι μᾶλλον οἱ δὲ τῷ Ιὀνίῳ κόλπῳ.

λέγεται δὲ τὴν Ὀρεστιάδα κατασχεῖν ποτε Ὀρέστησ φεύγων τὸν τῆσ μητρὸσ φόνον καὶ καταλιπεῖν ἐπώνυμον ἑαυτοῦ τὴν χώραν, κτίσαι δὲ καὶ πόλιν, καλεῖσθαι δ’ αὐτὴν Ἄργοσ Ὀρεστικόν. ἀναμέμικται δὲ τούτοισ τὰ Ἰλλυρικὰ ἔθνη τὰ πρὸσ τῷ νοτίῳ μέρει τῆσ ὀρεινῆσ καὶ τὰ ὑπὲρ τοῦ Ιὀνίου κόλπου· τῆσ γὰρ Ἐπιδάμνου καὶ τῆσ Ἀπολλωνίασ μέχρι τῶν Κεραυνίων ὑπεροικοῦσι Βυλλίονέσ τε καὶ Ταυλάντιοι καὶ Παρθῖνοι καὶ Βρῦγοι· πλησίον δέ που καὶ τὰ ἀργυρεῖα τὰ ἐν Δαμαστίῳ, περὶ ἃ Δυέσται συνεστήσαντο τὴν δυναστείαν καὶ Ἐγχέλειοι, οὓσ καὶ Σεσαρηθίουσ καλοῦσι· πρὸσ δὲ τούτοισ Λυγκῆσταί τε καὶ ἡ Δευρίοποσ καὶ ἡ τρίπολισ Πελαγονία καὶ Εὀρδοὶ καὶ Ἐλίμεια καὶ Ἐράτυρα. ταῦτα δὲ πρότερον μὲν κατεδυναστεύετο ἕκαστα, ὧν ἐν τοῖσ Ἐγχελείοισ οἱ Κάδμου καὶ Ἁρμονίασ ἀπόγονοι ἦρχον, καὶ τὰ μυθευόμενα περὶ αὐτῶν ἐκεῖ δείκνυται. οὗτοι μὲν οὖν οὐχ ὑπὸ ἰθαγενῶν ἤρχοντο· οἱ δὲ Λυγκῆσται ὑπ’ Ἀρραβαίῳ ἐγένοντο τοῦ Βακχιαδῶν γένουσ ὄντι· τούτου δ’ ἦν θυγατριδῆ ἡ Φιλίππου μήτηρ τοῦ Ἀμύντου Εὐρυδίκη, Σίρρα δὲ θυγάτηρ· καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν δὲ Μολοττοὶ ὑπὸ Πύρρῳ τῷ Νεοπτολέμου τοῦ Ἀχιλλέωσ καὶ τοῖσ ἀπογόνοισ αὐτοῦ Θετταλοῖσ οὖσι γεγονότεσ· οἱ λοιποὶ δὲ ὑπὸ ἰθαγενῶν ἤρχοντο· εἶτ’ ἐπικρατούντων ἀεί τινων κατέστρεψεν ἅπαντα εἰσ τὴν Μακεδόνων ἀρχήν, πλὴν ὀλίγων τῶν ὑπὲρ τοῦ Ιὀνίου κόλπου. καὶ δὴ καὶ τὰ περὶ Λύγκον καὶ Πελαγονίαν καὶ Ὀρεστιάδα καὶ Ἐλίμειαν τὴν ἄνω Μακεδονίαν ἐκάλουν, οἱ δ’ ὕστερον καὶ ἐλευθέραν· ἔνιοι δὲ καὶ σύμπασαν τὴν μέχρι Κορκύρασ Μακεδονίαν προσαγορεύουσιν, αἰτιολογοῦντεσ ἅμα ὅτι καὶ κουρᾷ καὶ διαλέκτῳ καὶ χλαμύδι καὶ ἄλλοισ τοιούτοισ χρῶνται παραπλησίωσ· ἔνιοι δὲ καὶ δίγλωττοί εἰσι. καταλυθείσησ δὲ τῆσ Μακεδόνων ἀρχῆσ ὑπὸ Ῥωμαίουσ ἔπεσε. διὰ δὲ τούτων ἐστὶ τῶν ἐθνῶν ἡ Ἐγνατία ὁδὸσ ἐξ Ἐπιδάμνου καὶ Ἀπολλωνίασ· περὶ δὲ τὴν ἐπὶ Κανδαουίασ ὁδὸν αἵ τε λίμναι εἰσὶν αἱ περὶ Λυχνιδὸν ταριχείασ ἰχθύων αὐτάρκεισ ἔχουσαι, καὶ ποταμοὶ οἵ τε εἰσ τὸν Ιὄνιον κόλπον ἐκπίπτοντεσ καὶ οἱ ἐπὶ τὰ νότια μέρη, ὅ τ’ Ἴναχοσ καὶ ὁ Ἄρατθοσ καὶ ὁ Ἀχελῶοσ καὶ ὁ Εὐήνοσ ὁ Λυκόρμασ πρότερον καλούμενοσ, ὁ μὲν εἰσ τὸν κόλπον τὸν Ἀμβρακικὸν ἐμβάλλων ὁ δὲ εἰσ τὸν Ἀχελῶον, αὐτὸσ δὲ ὁ Ἀχελῶοσ εἰσ τὴν θάλατταν καὶ ὁ Εὐήνοσ, ὁ μὲν τὴν Ἀκαρνανίαν διεξιὼν ὁ δὲ τὴν Αἰτωλίαν· ὁ δὲ Ἐρίγων πολλὰ δεξάμενοσ ῥεύματα ἐκ τῶν Ἰλλυρικῶν ὀρῶν καὶ Λυγκηστῶν καὶ Βρύγων καὶ Δευριόπων καὶ Πελαγόνων εἰσ τὸν Ἀξιὸν ἐκδίδωσι. πρότερον μὲν οὖν καὶ πόλεισ ἦσαν ἐν τοῖσ ἔθνεσι τούτοισ·

τρίπολισ γοῦν ἡ Πελαγονία ἐλέγετο, ἧσ καὶ Ἄζωροσ ἦν, καὶ ἐπὶ τῷ Ἐρίγωνι πᾶσαι αἱ τῶν Δευριόπων πόλεισ ᾤκηντο, ὧν τὸ Βρυάνιον καὶ Ἀλαλκομεναὶ καὶ Στύβαρα· Κύδραι δὲ Βρύγων, Αἰγίνιον δὲ Τυμφαίων, ὅμορον Αἰθικίᾳ καὶ Τρίκκῃ· πλησίον δ’ ἤδη τῆσ τε Μακεδονίασ καὶ τῆσ Θετταλίασ περὶ τὸ Ποῖον ὄροσ καὶ τὴν Πίνδον Αἴθικέσ τε καὶ τοῦ Πηνειοῦ πηγαί, ὧν ἀμφισβητοῦσι Τυμφαῖοί τε καὶ οἱ ὑπὸ τῇ Πίνδῳ Θετταλοί· καὶ πόλισ Ὀξύνεια παρὰ τὸν Ιὤνα ποταμὸν ἀπέχουσα Ἀζώρου τῆσ τριπολίτιδοσ σταδίουσ ἑκατὸν εἴκοσι· πλησίον δὲ καὶ Ἀλαλκομεναὶ καὶ Αἰγίνιον καὶ Εὔρωποσ καὶ αἱ τοῦ Ιὤνοσ εἰσ τὸν Πηνειὸν συμβολαί. τότε μὲν οὖν, ὡσ εἶπον, καίπερ οὖσα τραχεῖα καὶ ὀρῶν πλήρησ, Τομάρου καὶ Πολυάνου καὶ ἄλλων πλειόνων, ὅμωσ εὐάνδρει ἥ τε Ἤπειροσ πᾶσα καὶ ἡ Ἰλλυρίσ· νῦν δὲ τὰ πολλὰ μὲν ἐρημία κατέχει, τὰ δ’ οἰκούμενα κωμηδὸν καὶ ἐν ἐρειπίοισ λείπεται. ἐκλέλοιπε δέ πωσ καὶ τὸ μαντεῖον τὸ ἐν Δωδώνῃ, καθάπερ τἆλλα.

ἔστι δ’, ὥσ φησιν Ἔφοροσ, Πελασγῶν ἵδρυμα· οἱ δὲ Πελασγοὶ τῶν περὶ τὴν Ἑλλάδα δυναστευσάντων ἀρχαιότατοι λέγονται· καὶ ὁ ποιητήσ φησιν οὕτω Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε, Πελασγικέ, ὁ δ’ Ἡσίοδοσ Δωδώνην φηγόν τε, Πελασγῶν ἕδρανον ᾖεν. περὶ μὲν οὖν τῶν Πελασγῶν ἐν τοῖσ Τυρρηνικοῖσ εἴρηται, περὶ δὲ Δωδώνησ τοὺσ μὲν περιοικοῦντασ τὸ ἱερὸν διότι βάρβαροι διασαφεῖ καὶ ὁ Ὅμηροσ ἐκ τῆσ διαίτησ, ἀνιπτόποδασ χαμαιεύνασ λέγων· πότερον δὲ χρὴ λέγειν Ἑλλούσ, ὡσ Πίνδαροσ, ἢ Σελλούσ, ὡσ ὑπονοοῦσι παρ’ Ὁμήρῳ κεῖσθαι, ἡ γραφὴ ἀμφίβολοσ οὖσα οὐκ ἐᾷ διισχυρίζεσθαι. Φιλόχοροσ δέ φησι καὶ τὸν περὶ Δωδώνην τόπον, ὥσπερ τὴν Εὔβοιαν, Ἑλλοπίαν κληθῆναι· καὶ γὰρ Ἡσίοδον οὕτω λέγειν ἔστι τισ Ἑλλοπίη, πολυλήιοσ ἠδ’ ἐυλείμων· ἔνθα δὲ Δωδώνη τισ ἐπ’ ἐσχατιῇ πεπόλισται. οἰόνται δέ, φησὶν ὁ Ἀπολλόδωροσ, ἀπὸ τῶν ἑλῶν τῶν περὶ τὸ ἱερὸν οὕτω καλεῖσθαι· τὸν μέντοι ποιητὴν οὐχ οὕτω λέγειν Ἑλλοὺσ ἀλλὰ Σελλοὺσ ὑπολαμβάνει τοὺσ περὶ τὸ ἱερόν, προσθεὶσ ὅτι καὶ Σελλήεντα τινὰ ὀνομάζει ποταμόν. ὀνομάζει μὲν οὖν, ὅταν φῇ τηλόθεν ἐξ Ἐφύρησ ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντοσ. οὐ μέντοι, ὁ Σκήψιόσ φησι, τῆσ ἐν Θεσπρωτοῖσ Ἐφύρασ, ἀλλὰ τῆσ ἐν τοῖσ Ἠλείοισ· ἐκεῖ γὰρ εἶναι τὸν Σελλήεντα, ἐν δὲ Θεσπρωτοῖσ οὐδένα, οὐδ’ ἐν Μολοττοῖσ. τὰ δὲ μυθευόμενα περὶ τῆσ δρυὸσ καὶ τῶν πελειῶν καὶ εἴ τινα ἄλλα τοιαῦτα, καθάπερ καὶ τὰ περὶ Δελφῶν, τὰ μὲν ποιητικωτέρασ ἐστὶ διατριβῆσ τὰ δ’ οἰκεῖα τῆσ νῦν περιοδείασ. ἡ Δωδώνη τοίνυν τὸ μὲν παλαιὸν ὑπὸ Θεσπρωτοῖσ ἦν καὶ τὸ ὄροσ ὁ Τόμαροσ ἢ Τμάροσ ἀμφοτέρωσ γὰρ λέγεται, ὑφ’ ᾧ κεῖται τὸ ἱερόν·

καὶ οἱ τραγικοὶ δὲ καὶ Πίνδαροσ Θεσπρωτίδα εἰρήκασι τὴν Δωδώνην· ὕστερον δὲ ὑπὸ Μολοττοῖσ ἐγένετο. ἀπὸ δὲ τοῦ Τομάρου τοὺσ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένουσ ὑποφήτασ τοῦ Διόσ, οὓσ καὶ ἀνιπτόποδασ χαμαιεύνασ καλεῖ, τομούρουσ φασὶ λεχθῆναι· καὶ ἐν μὲν τῇ Ὀδυσσείᾳ οὕτω γράφουσί τινεσ ἅ φησιν Ἀμφίνομοσ, συμβουλεύων τοῖσ μνηστῆρσι μὴ πρότερον ἐπιτίθεσθαι τῷ Τηλεμάχῳ πρὶν ἂν τὸν Δία ἔρωνται εἰ μέν κ’ αἰνήσωσι Διὸσ μεγάλοιο τομοῦροι, αὐτόσ τε κτανέω, τούσ τ’ ἄλλουσ πάντασ ἀνώξω· εἰ δέ κ’ ἀποτρεπέῃσι θεόσ, παύεσθαι ἄνωγα. βέλτιον γὰρ εἶναι τομούρουσ ἢ θέμιστασ γράφειν· οὐδαμοῦ γοῦν τὰ μαντεῖα θέμιστασ λέγεσθαι παρὰ τῷ ποιητῇ, ἀλλὰ τὰσ βουλὰσ καὶ τὰ πολιτεύματα καὶ νομοθετήματα· τομούρουσ δ’ εἰρῆσθαι ἐπιτετμημένωσ οἱο͂ν τομαροφύλακασ. οἱ μὲν οὖν νεώτεροι λέγουσιν τομούρουσ· παρ’ Ὁμήρῳ δ’ ἁπλούστερον δεῖ δέχεσθαι θέμιστασ καταχρηστικῶσ καὶ βουλάσ, τὰ προστάγματα καὶ τὰ βουλήματα τὰ μαντικά, καθάπερ καὶ τὰ νόμιμα· τοιοῦτον γὰρ καὶ τό ἐκ δρυὸσ ὑψικόμοιο Διὸσ βουλὴν ἐπακοῦσαι. κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν ἄνδρεσ ἦσαν οἱ προφητεύοντεσ·

καὶ τοῦτ’ ἴσωσ καὶ ὁ ποιητὴσ ἐμφαίνει· ὑποφήτασ γὰρ καλεῖ, ἐν οἷσ τάττοιντο κἂν οἱ προφῆται· ὕστερον δ’ ἀπεδείχθησαν τρεῖσ γραῖαι, ἐπειδὴ καὶ σύνναοσ τῷ Διὶ προσαπεδείχθη καὶ ἡ Διώνη. Σουίδασ μέντοι Θετταλοῖσ μυθώδεισ λόγουσ προσχαριζόμενοσ ἐκεῖθέν τέ φησιν εἶναι τὸ ἱερὸν μετενηνεγμένον ἐκ τῆσ περὶ Σκοτοῦσσαν Πελασγίασ ἔστι δ’ ἡ Σκοτοῦσσα τῆσ Πελασγιώτιδοσ Θετταλίασ, συνακολουθῆσαί τε γυναῖκασ τὰσ πλείστασ, ὧν ἀπογόνουσ εἶναι τὰσ νῦν προφήτιδασ· ἀπὸ δὲ τούτου καὶ Πελασγικὸν Δία κεκλῆσθαι· Κινέασ δ’ ἔτι μυθωδέστερον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, Book 7, chapter 7

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION