Plutarch, De garrulitate, section 22 5:

(플루타르코스, De garrulitate, section 22 5:)

ὥστε καὶ ταῦτα δεῖ φυλάττεσθαι· δελεαζομένη γὰρ ὑπ’ αὐτῶν ἡ ἀδολεσχία καθάπερ ζῷον ἐπὶ νομὰσ συνήθεισ πρόεισι. θαυμαστὸσ δ’ ὁ Κῦροσ, ὅτι καὶ τὰσ ἁμίλλασ ἐποιεῖτο πρὸσ τοὺσ ἥλικασ, οὐκ ἐν οἷσ κρείττων ἀλλ’ ἐν οἷσ ἀπειρότεροσ ἦν ἐκείνων, εἰσ ταῦτα προκαλούμενοσ, ἵνα μήτε λυπῇ παρευδοκιμῶν καὶ μανθάνων ὠφελῆται. ὁ δ’ ἀδολέσχησ τοὐναντίον, ἂν μέν τισ ἐμπέσῃ λόγοσ, ἐξ οὗ μαθεῖν τι δύναται καὶ πυθέσθαι τῶν ἀγνοουμένων, τοῦτον ἐξωθεῖ καὶ ἐκκρούει, μισθὸν οὕτω βραχὺν δοῦναι τὸ σιωπῆσαι μὴ δυνάμενοσ· εἰσ δὲ τὰσ ἑώλουσ καὶ πολυπατήτουσ κύκλῳ περιιὼν εἰσελαύνει ῥαψῳδίασ τὸν λόγον. ὡσ τῶν παρ’ ἡμῖν τισ κατὰ τύχην ἀνεγνωκὼσ δύο τῶν Ἐφόρου βιβλίων ἢ τρία, πάντασ ἀνθρώπουσ κατέτριβε καὶ πᾶν ἀνάστατον ἐποίει συμπόσιον, ἀεὶ τὴν ἐν Λεύκτροισ μάχην καὶ τὰ συνεχῆ διηγούμενοσ· ὅθεν Ἐπαμεινώνδασ παρωνύμιον ἔσχεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION