Plutarch, De cohibenda ira, section 6 3:

καὶ γὰρ τὴν Ἀθηνᾶν λέγουσιν οἱ παίζοντεσ αὐλοῦσαν ὑπὸ τοῦ σατύρου νουθετεῖσθαι καὶ μὴ προσέχειν οὔ τοι πρέπει τὸ σχῆμα· τοὺσ αὐλοὺσ μέθεσ καὶ θὦπλα λάζευ καὶ γνάθουσ εὐθημόνει· θεασαμένην δὲ τοῦ προσώπου τὴν ὄψιν ἐν ποταμῷ τινι δυσχερᾶναι, καὶ προέσθαι τοὺσ αὐλούσ. καίτοι παραμυθίαν ἡ τέχνη τῆσ ἀμορφίασ ἔχει τὴν ἐμμέλειαν. καὶ ὁ Μαρσύασ, ὡσ ἐοίκε, φορβειᾷ τινι καὶ περιστομίοισ τοῦ πνεύματοσ τὸ ῥαγδαῖον ἐγκαθεῖρξε καὶ τοῦ προσώπου κατεκόσμησε καὶ ἀπέκρυψε τὴν ἀνωμαλίαν, χρυσῷ δ’ αἰγλήεντι συνήρμοσεν ἀμφιδασείασ κόρσασ, καὶ στόμα λάβρον ὀπισθοδέτοισιν ἱμᾶσιν·