Plutarch, De cohibenda ira, section 3 2:

καὶ διεχύθη πολλοῖσ ὁ θυμόσ. ὥστε μοι παρίστατο μὴ παντελῶσ ἀβοήθητον εἶναι τοῖσ γε βουλομένοισ τὸ πάθοσ. οὐδὲ γὰρ ἀρχὰσ ἔχει μεγάλασ ἀεὶ καὶ ἰσχυράσ, ἀλλὰ καὶ σκῶμμα καὶ παιδιὰ καὶ τὸ γελάσαι τινὰ καὶ τὸ διανεῦσαι καὶ πολλὰ τοιαῦτα πολλοὺσ εἰσ ὀργὴν καθίστησιν, ὥσπερ ἡ Ἑλένη τὴν ἀδελφιδῆν προσαγορεύσασα, παρθένε μακρὸν δὴ μῆκοσ Ἠλέκτρα χρόνου, παρώξυνεν εἰπεῖν, ὀψέ γε φρονεῖσ εὖ, τότε λιποῦσ’ αἰσχρῶσ δόμουσ·