헬라어 문장 검색 - Γαλεν́ΟντηεΝά2́03́0́

(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 3)

λῆροσ οὖν μακρὸσ ἅπασα πόρων ὑπόθεσισ εἰσ φυσικὴν ἐνέργειαν. εἰ μὴ γὰρ δύναμίσ τισ σύμφυτοσ ἑκάστῳ τῶν ὀργάνων ὑπὸ τῆσ φύσεωσ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ δοθείη, διαρκεῖν οὐ δυνήσεται τὰ ζῷα, μὴ ὅτι τοσοῦτον ἀριθμὸν ἐτῶν ἀλλ’ οὐδ’ ἡμερῶν ὀλιγίστων· ἀνεπιτρόπευτα γὰρ ἐάσαντεσ αὐτὰ καὶ τέχνησ καὶ προνοίασ ἔρημα μόναισ ταῖσ τῶν ὑλῶν οἰακιζόμενα Ῥοπαῖσ, οὐδαμοῦ δυνάμεωσ οὐδεμιᾶσ τῆσ μὲν ἑλκούσησ τὸ προσῆκον ἑαυτῇ, τῆσ δ’ ἀπωθούσησ τὸ ἀλλότριον, τῆσ δ’ ἀλλοιούσησ τε καὶ προσφυούσησ τὸ θρέψον, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ οὐκ ἂν εἰήμεν καταγέλαστοι περί τε τῶν φυσικῶν ἐνεργειῶν διαλεγόμενοι καὶ πολὺ μᾶλλον ἔτι περὶ τῶν ψυχικῶν καὶ συμπάσησ γε τῆσ ζωῆσ. οὐδὲ γὰρ ζῆν οὐδὲ διαμένειν οὐδενὶ τῶν ζῳών οὐδ’ εἰσ ἐλάχιστον χρόνον ἔσται δυνατόν, εἰ τοσαῦτα κεκτημένον ἐν ἑαυτῷ μόρια καὶ οὕτω διαφέροντα μήθ’ ἑλκτικῇ τῶν οἰκείων χρήσεται δυνάμει μήτ’ ἀποκριτικῇ τῶν ἀλλοτρίων μήτ’ ἀλλοιωτικῇ τῶν θρεψόντων. καὶ μὴν εἰ ταύτασ ἔχοιμεν, οὐδὲν ἔτι πόρων μικρῶν ἢ μεγάλων ἐξ ὑποθέσεωσ ἀναποδείκτου λαμβανομένων εἰσ οὔρου καὶ χολῆσ διάκρισιν δεόμεθα καί τινοσ ἐπικαίρου θέσεωσ, ἐν ᾧ μόνῳ σωφρονεῖν ἐοίκεν ὁ Ἐρασίστρατοσ ἅπαντα καλῶσ τεθῆναί τε καὶ διαπλασ θῆναι τὰ μόρια τοῦ σώματοσ ὑπὸ τῆσ φύσεωσ οἰόμενοσ. ἀλλ’ εἰ παρακολουθήσειεν ἑαυτῷ φύσιν ὀνομάζοντι τεχνικήν, εὐθὺσ μὲν ἐξ ἀρχῆσ ἅπαντα καλῶσ διαπλάσασάν τε καὶ διαθεῖσαν τοῦ ζῳού τὰ μόρια, μετὰ δὲ τὴν τοιαύτην ἐνέργειαν, ὡσ οὐδὲν ἔλειπεν, ἔτι προαγαγοῦσαν εἰσ φῶσ αὐτὸ σύν τισι δυνάμεσιν, ὧν ἄνευ ζῆν οὐκ ἠδύνατο, καὶ μετὰ ταῦτα κατὰ βραχὺ προσαυξήσασαν ἄχρι τοῦ πρέποντοσ μεγέθουσ, οὐκ οἶδα πῶσ ὑπομένει πόρων σμικρότησιν ἢ μεγέθεσιν ἤ τισιν ἄλλαισ οὕτω ληρώδεσιν ὑποθέσεσι φυσικὰσ ἐνεργείασ ἐπιτρέπειν. ἡ γὰρ διαπλάττουσα τὰ μόρια φύσισ ἐκείνη καὶ κατὰ βραχὺ προσαύξουσα πάντωσ δήπου δι’ ὅλων αὐτῶν ἐκτέταται· καὶ γὰρ ὅλα δι’ ὅλων οὐκ ἔξωθεν μόνον αὐτὰ διαπλάττει τε καὶ τρέφει καὶ προσαύξει. Πραξιτέλησ μὲν γὰρ ἢ Φειδίασ ἤ τισ ἄλλοσ ἀγαλματοποιὸσ ἔξωθεν μόνον ἐκόσμουν τὰσ ὕλασ, καθὰ καὶ ψαύειν αὐτῶν ἠδύναντο, τὸ βάθοσ δ’ ἀκόσμητον καὶ ἀργὸν καὶ ἄτεχνον καὶ ἀπρονόητον ἀπέλιπον, ὡσ ἂν μὴ δυνάμενοι κατελθεῖν εἰσ αὐτὸ καὶ καταδῦναι καὶ θιγεῖν ἁπάντων τῆσ ὕλησ τῶν μερῶν. ἡ φύσισ δ’ οὐχ οὕτωσ, ἀλλὰ τὸ μὲν ὀστοῦ μέροσ ἅπαν ὀστοῦν ἀποτελεῖ, τὸ δὲ σαρκὸσ σάρκα, τὸ δὲ πιμελῆσ πιμελὴν καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον· οὐδὲν γάρ ἐστιν ἄψαυστον αὐτῇ μέροσ οὐδ’ ἀνεξέργαστον οὐδ’ ἀκόσμητον. ἀλλὰ τὸν μὲν κηρὸν ὁ Φειδίασ οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν ἐλέφαντα καὶ χρυσόν, ἀλλ’ οὐδὲ τὸν χρυσὸν κηρόν· ἕκαστον γὰρ αὐτῶν μένον, οἱο͂ν ἦν ἐξ ἀρχῆσ, ἔξωθεν μόνον ἠμφιεσμένον εἶδόσ τι καὶ σχῆμα τεχνικόν, ἄγαλμα τέλειον γέγονεν. ἡ φύσισ δ’ οὐδεμιᾶσ ἔτι φυλάττει τῶν ὑλῶν τὴν ἀρχαίαν ἰδέαν· αἷμα γὰρ ἂν ἦν οὕτωσ ἅπαντα τοῦ ζῳού τὰ μόρια, τὸ παρὰ τῆσ κυούσησ ἐπιρρέον τῷ σπέρματι, δίκην κηροῦ τινοσ ὕλη μία καὶ μονοειδὴσ ὑποβεβλημένη τῷ τεχνίτῃ. γίγνεται δ’ ἐξ αὐτῆσ οὐδὲν τῶν τοῦ ζῳού μορίων οὔτ’ ἐρυθρὸν οὕτωσ οὔθ’ ὑγρόν. ὀστοῦν γὰρ καὶ ἀρτηρία καὶ φλὲψ καὶ νεῦρον καὶ χόνδροσ καὶ πιμελὴ καὶ ἀδὴν καὶ ὑμὴν καὶ μυελὸσ ἄναιμα μέν, ἐξ αἵματοσ δὲ γέγονε. τίνοσ ἀλλοιώσαντοσ καὶ τίνοσ πήξαντοσ καὶ τίνοσ διαπλάσαντοσ ἐδεόμην ἄν μοι τὸν Ἐρασίστρατον αὐτὸν ἀποκρίνασθαι. πάντωσ γὰρ ἂν εἶπεν ἤτοι τὴν φύσιν ἢ τὸ σπέρμα, ταὐτὸν μὲν λέγων καθ’ ἑκάτερον, διαφόροισ δ’ ἐπινοίαισ ἑρμηνεύων· ὃ γὰρ ἦν πρότερον σπέρμα, τοῦθ’, ὅταν ἄρξηται φύειν τε καὶ διαπλάττειν τὸ ζῷον, φύσισ τισ γίγνεται. καθάπερ γὰρ ὁ Φειδίασ εἶχε μὲν τὰσ δυνάμεισ τῆσ τέχνησ καὶ πρὶν ψαύειν τῆσ ὕλησ, ἐνήργει δ’ αὐταῖσ περὶ τὴν ὕλην‐‐ἅπασα γὰρ δύναμισ ἀργεῖ ἀποροῦσα τῆσ οἰκείασ ὕλησ‐‐, οὕτω καὶ τὸ σπέρμα τὰσ μὲν δυνάμεισ οἴκοθεν ἐκέκτητο, τὰσ δ’ ἐνεργείασ οὐκ ἐκ τῆσ ὕλησ ἔλαβεν, ἀλλὰ περὶ τὴν ὕλην ἐπεδείξατο. καὶ μὴν εἰ πολλῷ μὲν ἐπικλύζοιτο τῷ αἵματι τὸ σπέρμα, διαφθείροιτ’ ἄν· εἰ δ’ ὅλωσ ἀποροίη παντάπασιν ἀργοῦν, οὐκ ἂν γένοιτο φύσισ. ἵν’ οὖν μήτε φθείρηται καὶ γίγνηται φύσισ ἀντὶ σπέρματοσ, ὀλίγον ἐπιρρεῖν ἀναγκαῖον αὐτῷ τοῦ αἵματοσ, μᾶλλον δ’ οὐκ ὀλίγον λέγειν χρή, ἀλλὰ σύμμετρον τῷ πλήθει τοῦ σπέρματοσ. τίσ οὖν ὁ μετρῶν αὐτοῦ τὸ ποσὸν τῆσ ἐπιρροῆσ; τίσ ὁ κωλύων ἰέναι πλέον; τίσ ὁ προτρέπων, ἵν’ ἐνδεέστερον μὴ ἰῄ; τίνα ζητήσομεν ἐνταῦθα τρίτον ἐπιστάτην τοῦ ζῳού τῆσ γενέσεωσ, ὃσ χορηγήσει τῷ σπέρματι τὸ σύμμετρον αἷμα; τί ἂν εἶπεν Ἐρασίστρατοσ, εἰ ζῶν ταῦτ’ ἠρωτήθη; τὸ σπέρμα αὐτὸ δηλονότι· τοῦτο γάρ ἐστιν ὁ τεχνίτησ ὁ ἀναλογῶν τῷ Φειδίᾳ, τὸ δ’ αἷμα τῷ κηρῷ προσέοικεν. οὔκουν πρέπει τὸν κηρὸν αὐτὸν ἑαυτῷ τὸ μέτρον ἐξευρίσκειν, ἀλλὰ τὸν Φειδίαν. ἕλξει δὴ τοσοῦτον αἵματοσ ὁ τεχνίτησ εἰσ ἑαυτόν, ὁπόσου δεῖται. ἀλλ’ ἐνταῦθα χρὴ προσέχειν ἤδη τὸν νοῦν καὶ σκοπεῖν, μή πωσ λάθωμεν τῷ σπέρματι λογισμόν τινα καὶ νοῦν χαρισάμενοι· οὕτω γὰρ ἂν οὔτε σπέρμα ποιήσαιμεν οὔτε φύσιν ἀλλ’ ἤδη ζῷον αὐτό. καὶ μὴν εἰ φυλάξομεν ἀμφότερα, τήν θ’ ὁλκὴν τοῦ συμμέτρου καὶ τὸ χωρὶσ λογισμοῦ, δύναμίν τινα, καθάπερ ἡ λίθοσ ἑλκτικὴν εἶχε τοῦ σιδήρου, καὶ τῷ σπέρματι φήσομεν ὑπάρχειν αἵματοσ ἐπισπαστικήν. ἠναγκάσθημεν οὖν πάλιν κἀνταῦθα, καθάπερ ἤδη πολλάκισ ἔμπροσθεν, ἑλκτικήν τινα δύναμιν ὁμολογῆσαι κατὰ τὸ σπέρμα. τί δ’ ἦν τὸ σπέρμα; ἡ ἀρχὴ τοῦ ζῳού δηλονότι ἡ δραστική· ἡ γὰρ ὑλικὴ τὸ καταμήνιόν ἐστιν. εἶτ’ αὐτῆσ τῆσ ἀρχῆσ πρώτῃ ταύτῃ τῇ δυνάμει χρωμένησ, ἵνα γένηται τῶν ὑπ’ αὐτῆσ τι δεδημιουργημένων, ἄμοιρον εἶναι τῆσ οἰκείασ δυνάμεωσ οὐκ νδέχεται. πῶσ οὖν Ἐρασίστρατοσ αὐτὴν οὐκ οἶδεν, εἰ δὴ πρώτη μὲν αὕτη τοῦ σπέρματοσ ἐνέργ ια τὸ σύμμετρον αἵματοσ ἐπισπᾶσθαι πρὸσ ἑαυτό; σύμμετρον δ’ ἂν εἰή τὸ λεπτὸν οὕτω καὶ ἀτμῶδεσ, ὥστ’ εὐθὺσ εἰσ πᾶν μόριον ἑλκόμενον τοῦ σπέρματοσ δροσοειδῶσ μηδαμοῦ τὴν ἑαυτοῦ παρεμφαίνειν ἰδέαν. οὕτω γὰρ αὐτοῦ καὶ κρατήσει Ῥαδίωσ τὸ σπέρμα καὶ ταχέωσ ἐξομοιώσει καὶ τροφὴν ἑαυτῷ ποιήσεται κἄπειτ’ οἶμαι δεύτερον ἐπισπάσεται καὶ τρίτον, ὡσ ὄγκον ἑαυτῷ καὶ πλῆθοσ ἀξιόλογον ἐργάσασθαι τραφέντι. καὶ μὴν ἤδη καὶ ἡ ἀλλοιωτικὴ δύναμισ ἐξεύρηται μηδ’ αὐτὴ πρὸσ Ἐρασιστράτου γεγραμμένη. τρίτη δ’ ἂν ἡ διαπλαστικὴ φανείη, καθ’ ἣν πρῶτον μὲν οἱο͂ν ἐπίπαγόν τινα λεπτὸν ὑμένα περιτίθησιν ἑαυτῷ τὸ σπέρμα, τὸν ὑφ’ Ἱπποκράτουσ ἐπὶ τῆσ ἑκταίασ γονῆσ, ἣν ἐκπεσεῖν ἔλεγε τῆσ μουσουργοῦ, τῷ τῶν ὠῶν εἰκασθέντα χιτῶνι· μετὰ δὲ τοῦτον ἤδη καὶ τἆλλ’, ὅσα πρὸσ ἐκείνου λέγεται διὰ τοῦ περὶ φύσιοσ παιδίου συγγράμματοσ. ἀλλ’ εἰ τῶν διαπλασθέντων ἕκαστον οὕτω μείνειε σμικρόν, ὡσ ἐξ ἀρχῆσ ἐγένετο, τί ἂν εἰή πλέον; αὐξάνεσθαι τοίνυν αὐτὰ χρή. πῶσ οὖν αὐξηθήσεται; πάντη διατεινόμενα θ’ ἅμα καὶ τρεφόμενα. καί μοι τῶν ἔμπροσθεν εἰρημένων ἐπὶ τῆσ κύστεωσ, ἣν οἱ παῖδεσ ἐμφυσῶντεσ ἔτριβον, ἀναμνησθεὶσ μαθήσῃ μᾶλλον κἀκ τῶν νῦν Ῥηθησομένων. ἐννόησον γὰρ δὴ τὴν καρδίαν οὕτω μὲν μικρὰν εἶναι κατ’ ἀρχάσ, ὡσ κέγχρου μηδὲν διαφέρειν ἤ, εἰ βούλει, κυάμου, καὶ ζήτησον, ὅπωσ ἂν ἄλλωσ αὕτη γένοιτο μεγάλη χωρὶσ τοῦ πάντη διατεινομένην τρέφεσθαι δι’ ὅλησ ἑαυτῆσ, ὡσ ὀλίγῳ πρόσθεν ἐδείκνυτο τὸ σπέρμα τρεφόμενον. ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτ’ Ἐρασίστρατοσ οἶδεν ὁ τὴν τέχνην τῆσ φύσεωσ ὑμνῶν, ἀλλ’ οὕτωσ αὐξάνεσθαι τὰ ζῷα νομίζει καθάπερ τινὰ κρησέραν ἢ σειρὰν ἢ σάκκον ἢ τάλαρον, ὧν ἑκάστῳ κατὰ τὸ πέρασ ἐπιπλεκομένων ὁμοίων ἑτέρων τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ αὐτὰ συντιθεῖσιν ἡ πρόσθεσισ γίγνεται. ἀλλὰ τοῦτό γ’ οὐκ αὔξησίσ ἐστιν ἀλλὰ γένεσισ, ὦ σοφώτατε· γίγνεται γὰρ ὁ θύλακοσ ἔτι καὶ ὁ σάκκοσ καὶ θοἰμάτιον καὶ ἡ οἰκία καὶ τὸ πλοῖον καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, ὅταν μηδέπω τὸ προσῆκον εἶδοσ, οὗ χάριν ὑπὸ τοῦ τεχνίτου δημιουργεῖται, συμπεπληρωμένον ᾖ. πότ’ οὖν αὐξάνεται; ὅταν ἤδη τέλειοσ ὢν ὁ τάλαροσ, ὡσ ἔχειν πυθμένα τέ τινα καὶ στόμα καὶ οἱο͂ν γαστέρα καὶ τὰ τούτων μεταξύ, μείζων ἅπασι τούτοισ γένηται. καὶ πῶσ ἔσται τοῦτο; φήσει τισ. πῶσ δ’ ἄλλωσ ἢ εἰ ζῷον ἐξαίφνησ ἢ φυτὸν ὁ τάλαροσ ἡμῖν γένοιτο; μόνων γὰρ τῶν ζώντων ἡ αὔξησισ. σὺ δ’ ἴσωσ οἰεί τὴν οἰκίαν οἰκοδομουμένην αὐξάνεσθαι καὶ τὸν τάλαρον πλεκόμενον καὶ θοἰμάτιον ὑφαινόμενον. ἀλλ’ οὐχ ὧδ’ ἔχει· τοῦ μὲν γὰρ ἤδη συμπεπληρωμένου κατὰ τὸ εἶδοσ ἡ αὔξησισ, τοῦ δ’ ἔτι γιγνομένου ἡ εἰσ τὸ εἶδοσ ὁδὸσ οὐκ αὔξησισ ἀλλὰ γένεσισ ὀνομάζεται· αὐξάνεται μὲν γὰρ τὸ ὄν, γίγνεται δὲ τὸ οὐκ ὄν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Galen, On the Natural Faculties., B, section 3

(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION