Euripides, episode 1:

φεῦ· γενναῖον ἄνδρ’ ἔλεξασ, εὖ τε δραστέον. εἰ δή ποθ’ ἥξει γ’ ἐσ δόμουσ ὁ νῦν ἀπών. μήτηρ δέ σ’ ἡ τεκοῦσα ταῦτ’ ἠνέσχετο; γυναῖκεσ ἀνδρῶν, ὦ ξέν’, οὐ παίδων φίλαι. τίνοσ δέ σ’ οὕνεχ’ ὕβρισ’ Αἴγισθοσ τάδε; τεκεῖν μ’ ἐβούλετ’ ἀσθενῆ, τοιῷδε δούσ. ὡσ δῆθε παῖδασ μὴ τέκοισ ποινάτορασ; τοιαῦτ’ ἐβούλευσ’· ὧν ἐμοὶ δοίη δίκην. οἶδεν δέ σ’ οὖσαν παρθένον μητρὸσ πόσισ; οὐκ οἶδε· σιγῇ τοῦθ’ ὑφαιρούμεσθά νιν. αἵδ’ οὖν φίλαι σοι τούσδ’ ἀκούουσιν λόγουσ; ὥστε στέγειν γε τἀμὰ καὶ σ’ ἔπη καλῶσ. τί δῆτ’ Ὀρέστησ πρὸσ τόδ’, Ἄργοσ ἢν μόλῃ; ἤρου τόδ’; αἰσχρόν γ’ εἶπασ· οὐ γὰρ νῦν ἀκμή; ἐλθὼν δὲ δὴ πῶσ φονέασ ἂν κτάνοι πατρόσ; τολμῶν ὑπ’ ἐχθρῶν οἷ’ ἐτολμήθη πατήρ. ἦ καὶ μετ’ αὐτοῦ μητέρ’ ἂν τλαίησ κτανεῖν; ταὐτῷ γε πελέκει τῷ πατὴρ ἀπώλετο. λέγω τάδ’ αὐτῷ, καὶ βέβαια τἀπὸ σοῦ; θάνοιμι μητρὸσ αἷμ’ ἐπισφάξασ’ ἐμῆσ. φεῦ· εἴθ’ ἦν Ὀρέστησ πλησίον κλύων τάδε. ἀλλ’, ὦ ξέν’, οὐ γνοίην ἂν εἰσιδοῦσά νιν. νέα γάρ, οὐδὲν θαῦμ’, ἀπεζεύχθησ νέου. εἷσ ἂν μόνοσ νιν τῶν ἐμῶν γνοίη φίλων. ἆρ’ ὃν λέγουσιν αὐτὸν ἐκκλέψαι φόνου; πατρόσ γε παιδαγωγὸσ ἀρχαῖοσ γέρων. ὁ κατθανὼν δὲ σὸσ πατὴρ τύμβου κυρεῖ; ἔκυρσεν ὡσ ἔκυρσεν, ἐκβληθεὶσ δόμων. οἴμοι, τόδ’ οἱο͂ν εἶπασ· ‐ αἴσθησισ γὰρ οὖν κἀκ τῶν θυραίων πημάτων δάκνει βροτούσ. λέξον δ’, ἵν’ εἰδὼσ σῷ κασιγνήτῳ φέρω λόγουσ ἀτερπεῖσ, ἀλλ’ ἀναγκαίουσ κλύειν. ἔνεστι δ’ οἶκτοσ ἀμαθίᾳ μὲν οὐδαμοῦ, σοφοῖσι δ’ ἀνδρῶν· καὶ γὰρ οὐδ’ ἀζήμιον γνώμην ἐνεῖναι τοῖσ σοφοῖσ λίαν σοφήν. κἀγὼ τὸν αὐτὸν τῷδ’ ἔρον ψυχῆσ ἔχω. πρόσω γὰρ ἄστεωσ οὖσα τἀν πόλει κακὰ οὐκ οἶδα, νῦν δὲ βούλομαι κἀγὼ μαθεῖν.