헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΞομπό23́0́0́

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 23)

ἡ δὲ γλαφυρὰ σύνθεσισ, ἣν δευτέραν ἐτιθέμην τῇ τάξει, χαρακτῆρα τοιόνδε ἔχει· οὐ ζητεῖ καθ’ ἓν ἕκαστον ὄνομα ἐκ περιφανείασ ὁρᾶσθαι οὐδὲ ἐν ἕδρᾳ πάντα βεβηκέναι πλατείᾳ τε καὶ ἀσφαλεῖ οὐδὲ μακροὺσ τοὺσ μεταξὺ αὐτῶν εἶναι χρόνουσ, οὐδ’ ὅλωσ τὸ βραδὺ καὶ σταθερὸν τοῦτο φίλον αὐτῇ, ἀλλὰ κεκινῆσθαι βούλεται τὴν ὀνομασίαν καὶ φέρεσθαι θάτερα κατὰ τῶν ἑτέρων ὀνομάτων καὶ ὀχεῖσθαι τὴν ἀλληλουχίαν λαμβάνοντα βάσιν ὥσπερ τὰ ῥέοντα καὶ μηδέποτε ἀτρεμοῦντα· συνηλεῖφθαί τε ἀλλήλοισ ἀξιοῖ καὶ συνυφάνθαι τὰ μόρια ὡσ μιᾶσ λέξεωσ ὄψιν ἀποτελοῦντα εἰσ δύναμιν. τοῦτο δὲ ποιοῦσιν αἱ τῶν ἁρμονιῶν ἀκρίβειαι χρόνον αἰσθητὸν οὐδένα τὸν μεταξὺ τῶν ὀνομάτων περιλαμβάνουσαι· ἐοίκέ τε κατὰ μέροσ εὐητρίοισ ὕφεσιν ἢ γραφαῖσ συνεφθαρμένα τὰ φωτεινὰ τοῖσ σκιεροῖσ ἐχούσαισ. εὔφωνά τε εἶναι βούλεται πάντα τὰ ὀνόματα καὶ λεῖα καὶ μαλακὰ καὶ παρθενωπά, τραχείαισ δὲ συλλαβαῖσ καὶ ἀντιτύποισ ἀπέχθεταί που· τὸ δὲ θρασὺ πᾶν καὶ παρακεκινδυνευμένον δι’ εὐλαβείασ ἔχει. οὐ μόνον δὲ τὰ ὀνόματα τοῖσ ὀνόμασιν ἐπιτηδείωσ συνηρμόσθαι βούλεται καὶ συνεξέσθαι, ἀλλὰ καὶ τὰ κῶλα τοῖσ κώλοισ εὖ συνυφάνθαι καὶ πάντα εἰσ περίοδον τελευτᾶν, ὁρίζουσα κώλου τε μῆκοσ, ὃ μὴ βραχύτερον ἔσται μηδὲ μεῖζον τοῦ μετρίου, καὶ περιόδου μέτρον, οὗ πνεῦμα τέλειον ἀνδρὸσ κρατήσει· ἀπερίοδον δὲ λέξιν ἢ περίοδον ἀκώλιστον ἢ κῶλον ἀσύμμετρον οὐκ ἂν ὑπομείνειεν ἐργάσασθαι. χρῆται δὲ καὶ ῥυθμοῖσ οὐ τοῖσ μεγίστοισ ἀλλὰ τοῖσ μέσοισ τε καὶ βραχυτέροισ· καὶ τῶν περιόδων τὰσ τελευτὰσ εὐρύθμουσ εἶναι βούλεται καὶ βεβηκυίασ ὡσ ἂν ἀπὸ στάθμησ, τἀναντία ποιοῦσα ἐν ταῖσ τούτων ἁρμογαῖσ ἢ ταῖσ τῶν ὀνομάτων· ἐκεῖνα μὲν γὰρ συναλείφει, ταύτασ δὲ διίστησι καὶ ὥσπερ ἐκ περιόπτου βούλεται φανερὰσ εἶναι. σχήμασί τε οὐ τοῖσ ἀρχαιοπρεπεστέροισ οὐδ’ ὅσοισ σεμνότησ τισ ἢ βάροσ ἢ τόνοσ πρόσεστιν, ἀλλὰ τοῖσ τρυφεροῖσ τε καὶ κολακικοῖσ ὡσ τὰ πολλὰ χρῆσθαι φιλεῖ, ἐν οἷσ πολὺ τὸ ἀπατηλόν ἐστι καὶ θεατρικόν. ἵνα δὲ καὶ κοινότερον εἴπω, τοὐναντίον ἔχει σχῆμα τῆσ προτέρασ κατὰ τὰ μέγιστα καὶ κυριώτατα, ὑπὲρ ὧν οὐδὲν δέομαι πάλιν λέγειν. ἀκόλουθον δ’ ἂν εἰή καὶ τοὺσ ἐν ταύτῃ πρωτεύσαντασ καταριθμήσασθαι. ἐποποιῶν μὲν οὖν ἔμοιγε κάλλιστα τουτονὶ δοκεῖ τὸν χαρακτῆρα ἐξεργάσασθαι Ἡσίοδοσ, μελοποιῶν δὲ Σαπφὼ καὶ μετ’ αὐτὴν Ἀνακρέων τε καὶ Σιμωνίδησ, τραγῳδοποιῶν δὲ μόνοσ Εὐριπίδησ, συγγραφέων δὲ ἀκριβῶσ μὲν οὐδείσ, μᾶλλον δὲ τῶν πολλῶν Ἔφορόσ τε καὶ Θεόπομποσ, ῥητόρων δὲ Ἰσοκράτησ. θήσω δὲ καὶ ταύτησ παραδείγματα τῆσ ἁρμονίασ, ποιητῶν μὲν προχειρισάμενοσ Σαπφώ, ῥητόρων δὲ Ἰσοκράτην. ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῆσ μελοποιοῦ. Ποικιλόθρον’ ἀθάνατ’ Ἀφροδίτα, παῖ Δίοσ δολόπλοκε, λίσσομαί σε, μή μ’ ἄσαισι μηδ’ ὀνίαισι δάμνα, πότνια θῦμον· ἀλλὰ τύδ’ ἔλθ’, αἴ ποκα κἀτέρωτα τᾶσ ἔμασ αὔδωσ ἀίοισα πήλυ ἔκλυεσ, πάτροσ δὲ δόμον λίποισα, χρύσιον ἦλθεσ ἄρμ’ ὐπασδεύξαισα. κάλοι δέ σ’ ἆγον ὠκέεσ στροῦθοι, περὶ γᾶσ μελαίνασ πύκνα διννῆντεσ πτέρ’ ἀπ’ ὠράνᾤθεροσ διὰ μέσσω. αἶψα δ’ ἐξίκοντο· τὺ δ’, ὦ μάκαιρα, μειδιάσαισ’ ἀθανάτω προσώπω ἤρε’, ὄττι δἦν τὸ πέπονθα κὤττι δηὖτε κάλημι, κὤττ’ ἔμω μάλιστα θέλω γενέσθαι μαινόλᾳ θύμω· τίνα δηὖτε πείθω μαῖσ’ ἄγην ἐσ σὰν φιλότατα; τίσ σ’, ὦ Ψάπφ’, ἀδικήει; καὶ γὰρ αἰ φεύγει, ταχέωσ διώξει· αἰ δὲ δῶρα μὴ δέκετ’, ἀλλὰ δώσει· αἰ δὲ μὴ φίλει, ταχέωσ φιλήσει κωὐκ ἐθέλοισα. ἔλθέ μοι καὶ νῦν, χαλεπᾶν δὲ λῦσον ἐκ μεριμνᾶν, ὄσσα δέ μοι τελέσσαι θῦμοσ ἰμάρρει, τέλεσον, σὺ δ’ αὔτα σύμμαχοσ ἔσσο. ταύτησ τῆσ λέξεωσ ἡ εὐέπεια καὶ ἡ χάρισ ἐν τῇ συνεχείᾳ καὶ λειότητι γέγονε τῶν ἁρμονιῶν· παράκειται γὰρ ἀλλήλοισ τὰ ὀνόματα καὶ συνύφανται κατά τινασ οἰκειότητασ καὶ συζυγίασ φυσικὰσ τῶν γραμμάτων· τὰ γὰρ φωνήεντα τοῖσ ἀφώνοισ τε καὶ ἡμιφώνοισ συνάπτεται μικροῦ διὰ πάσησ τῆσ ᾠδῆσ, ὅσα προτάττεσθαί τε καὶ ὑποτάττεσθαι πέφυκεν ἀλλήλοισ κατὰ μίαν συλλαβὴν συνεκφερόμενα· ἡμιφώνων δὲ πρὸσ ἡμίφωνα ἢ ἄφωνα καὶ ἀφώνων καὶ φωνηέντων πρὸσ ἄλληλα συμπτώσεισ αἱ διασαλεύουσαι τοὺσ ἤχουσ ὀλίγαι πάνυ ἔνεισιν· ἐγὼ γοῦν ὅλην τὴν ᾠδὴν ἀνασκοπούμενοσ πέντε ἢ ἓξ ἴσωσ ἐν τοῖσ τοσούτοισ ὀνόμασι καὶ ῥήμασι καὶ τοῖσ ἄλλοισ μορίοισ ἡμιφώνων τε καὶ ἀφώνων γραμμάτων συμπλοκὰσ τῶν μὴ πεφυκότων ἀλλήλοισ κεράννυσθαι καὶ οὐδὲ ταύτασ ἐπὶ πολὺ τραχυνούσασ τὴν εὐέπειαν εὑρίσκω, φωνηέντων δὲ παραθέσεισ τὰσ μὲν ἐν τοῖσ κώλοισ αὐτοῖσ γινομένασ ἔτι ἐλάττουσ ἢ τοσαύτασ, τὰσ δὲ συναπτούσασ ἀλλήλοισ τὰ κῶλα ὀλίγῳ τινὶ τούτων πλείονασ. εἰκότωσ δὴ γέγονεν εὔρουσ τισ ἡ λέξισ καὶ μαλακή, τῆσ ἁρμονίασ τῶν ὀνομάτων μηδὲν ἀποκυματιζούσησ τὸν ἦχον. ἔλεγον δ’ ἂν καὶ τὰ λοιπὰ τῆσ συνθέσεωσ ταύτησ ἰδιώματα καὶ ἀπεδείκνυον ἐπὶ τῶν παραδειγμάτων τοιαῦτα ὄντα οἱᾶ ἐγώ φημι, εἰ μὴ μακρὸσ ἔμελλεν ὁ λόγοσ γενήσεσθαι καὶ ταυτολογίασ τινὰ παρέξειν δόξαν. ἐξέσται γὰρ σοὶ καὶ παντὶ ἄλλῳ καθ’ ἓν ἕκαστον τῶν ἐξηριθμημένων ὑπ’ ἐμοῦ κατὰ τὴν προέκθεσιν τοῦ χαρακτῆροσ ἐπιλέγεσθαί τε καὶ σκοπεῖν ἐπὶ τῶν παραδειγμάτων κατὰ πολλὴν εὐκαιρίαν καὶ σχολήν· ἐμοὶ δ’ οὐκ ἐγχωρεῖ τοῦτο ποιεῖν ἀλλ’ ἀπόχρη παραδεῖξαι μόνον ἀρκούντωσ ἃ βούλομαι τοῖσ δυνησομένοισ παρακολουθῆσαι. ἑνὸσ ἔτι παραθήσομαι λέξιν ἀνδρὸσ εἰσ τὸν αὐτὸν κατεσκευασμένου χαρακτῆρα, Ἰσοκράτουσ τοῦ ῥήτοροσ, ὃν ἐγὼ μάλιστα πάντων οἰόμαι τῶν πεζῇ λέξει χρησαμένων ταύτην ἀκριβοῦν τὴν ἁρμονίαν. ἔστι δὲ ἡ λέξισ ἐκ τοῦ Ἀρεοπαγιτικοῦ ἥδε· πολλοὺσ ὑμῶν οἰόμαι θαυμάζειν, ἥντινά ποτε γνώμην ἔχων περὶ σωτηρίασ τὴν πρόσοδον ἐποιησάμην, ὥσπερ ἢ τῆσ πόλεωσ ἐν κινδύνοισ οὔσησ ἢ σφαλερῶσ αὐτῇ τῶν πραγμάτων καθεστώτων, ἀλλ’ οὐ πλείουσ μὲν τριήρεισ ἢ διακοσίασ κεκτημένησ, εἰρήνην δὲ τὰ περὶ τὴν χώραν ἀγούσησ καὶ τῶν κατὰ θάλατταν ἀρχούσησ, ἔτι δὲ συμμάχουσ ἐχούσησ πολλοὺσ μὲν τοὺσ ἑτοίμουσ ἡμῖν ἤν τι δέῃ βοηθήσοντασ, πολὺ δὲ πλείουσ τοὺσ τὰσ συντάξεισ ὑποτελοῦντασ καὶ τὸ προσταττόμενον ποιοῦντασ. ὧν ὑπαρχόντων ἡμᾶσ μὲν ἄν τισ φήσειεν εἰκὸσ εἶναι θαρρεῖν ὡσ πόρρω τῶν κινδύνων ὄντασ, τοῖσ δ’ ἐχθροῖσ τοῖσ ἡμετέροισ προσήκειν δεδιέναι καὶ βουλεύεσθαι περὶ σωτηρίασ. ὑμεῖσ μὲν οὖν οἶδ’ ὅτι τούτῳ χρώμενοι τῷ λογισμῷ καὶ τῆσ ἐμῆσ προσόδου καταφρονεῖτε καὶ πᾶσαν ἐλπίζετε τὴν Ἑλλάδα τῇ δυνάμει ταύτῃ κατασχήσειν· ἐγὼ δὲ δι’ αὐτὰ ταῦτα τυγχάνω δεδιώσ. ὁρῶ γὰρ τῶν πόλεων τὰσ ἄριστα πράττειν οἰομένασ κάκιστα βουλευομένασ, καὶ τὰσ μάλιστα θαρρούσασ εἰσ πλεῖστον κίνδυνον καθισταμένασ. αἴτιον δὲ τούτων ἐστίν, ὅτι τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ’ αὑτὸ παραγίνεται τοῖσ ἀνθρώποισ, ἀλλὰ συντέτακται καὶ συνακολουθεῖ τοῖσ μὲν πλούτοισ καὶ ταῖσ δυναστείαισ ἄνοια καὶ μετὰ ταύτησ ἀκολασία, ταῖσ δὲ ἐνδείαισ καὶ ταῖσ ταπεινότησιν καὶ σωφροσύνη καὶ πολλὴ μετριότησ. ὥστε χαλεπὸν εἶναι διαγνῶναι, ποτέραν ἄν τισ εὔξαιτο τῶν μερίδων τούτων τοῖσ παισὶ τοῖσ αὑτοῦ καταλιπεῖν· ἴδοι γὰρ ἂν ἐκ μὲν τῆσ φαυλοτέρασ εἶναι δοκούσησ ἐπὶ τὸ βέλτιον ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τὰσ πράξεισ ἐπιδιδούσασ, ἐκ δὲ τῆσ κρείττονοσ φαινομένησ ἐπὶ τὸ χεῖρον εἰθισμένασ μεταπίπτειν. ταῦθ’ ὅτι συνήλειπταί τε καὶ συγκέχρωσται, καὶ οὐ καθ’ ἓν ἕκαστον ὄνομα ἐν ἕδρᾳ περιφανεῖ καὶ πλατείᾳ βέβηκεν οὐδὲ μακροῖσ τοῖσ μεταξὺ χρόνοισ διείργεται καὶ διαβέβηκεν ἀπ’ ἀλλήλων, ἀλλ’ ἐν κινήσει τε ὄντα φαίνεται καὶ φορᾷ καὶ ῥύσει συνεχεῖ, πραεῖαί τε αὐτῶν εἰσι καὶ μαλακαὶ καὶ προπετεῖσ αἱ συνάπτουσαι τὴν λέξιν ἁρμονίαι, τὸ ἄλογον ἐπιμαρτυρεῖ τῆσ ἀκοῆσ πάθοσ. ὅτι δ’ οὐκ ἄλλα τινὰ τούτων ἐστὶν αἴτια ἢ τὰ προειρημένα ὑπ’ ἐμοῦ περὶ τῆσ ἀγωγῆσ ταύτησ τῶν λόγων, ῥᾴδιον ἰδεῖν. φωνηέντων μὲν γὰρ ἀντιτυπίαν οὐκ ἂν εὑρ́οι τισ οὐδεμίαν ἐν γοῦν οἷσ παρεθέμην ἀριθμοῖσ, οἰόμαι δ’ οὐδ’ ἐν ὅλῳ τῷ λόγῳ, πλὴν εἴ τί με διαλέληθεν· ἡμιφώνων δὲ καὶ ἀφώνων ὀλίγασ καὶ οὐ σφόδρα ἐκφανεῖσ οὐδὲ συνεχεῖσ. ταῦτά τε δὴ τῆσ εὐεπείασ αἴτια τῇ λέξει γέγονε καὶ ἡ τῶν κώλων συμμετρία πρὸσ ἄλληλα, τῶν τε περιόδων ὁ κύκλοσ ἔχων τι περιφερὲσ καὶ εὔγραμμον καὶ τεταμιευμένον ἄκρωσ ταῖσ συμμετρίαισ. ὑπὲρ ἅπαντα δὲ ταῦτα οἱ σχηματισμοὶ πολὺ τὸ νεαρὸν ἔχοντεσ· εἰσὶ γὰρ ἀντίθετοι καὶ παρόμοιοι καὶ πάρισοι καὶ οἱ παραπλήσιοι τούτοισ, ἐξ ὧν ἡ πανηγυρικὴ διάλεκτοσ ἀποτελεῖται. οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι δοκῶ μηκύνειν καὶ τὰ λοιπὰ διεξιών· ἱκανῶσ γὰρ εἴρηται καὶ περὶ ταύτησ τῆσ συνθέσεωσ ὅσα γε ἡρ́μοττεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 23

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 23)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION