Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1)

, καθάπερ ἡ παρ’ Ὁμήρῳ φησὶν Ἑλένη ξενίζουσα τὸν Τηλέμαχον, πρώτην ἡμέραν ἄγοντι ταύτην γενέθλιον, ἀφ’ οὗ παραγέγονασ εἰσ ἀνδρὸσ ἡλικίαν, ἡδίστην καὶ τιμιωτάτην ἑορτῶν ἐμοί· πλὴν οὔτε χειρῶν δημιούργημα πέμπω σοι τῶν ἐμῶν, ὡσ ἐκείνη φησὶ διδοῦσα τῷ μειρακίῳ τὸν πέπλον, οὔτ’ ἐσ γάμου μόνον ὡρ́αν, καὶ γαμετῇ χάριν εὔθετον, ἀλλὰ ποίημα μὲν καὶ γέννημα παιδείασ καὶ ψυχῆσ τῆσ ἐμῆσ, κτῆμα δὲ τὸ αὐτὸ καὶ χρῆμα πρὸσ ἁπάσασ τὰσ ἐν τῷ βίῳ χρείασ ὁπόσαι γίνονται διὰ λόγων ὠφέλιμον, ἀναγκαιότατον ἁπάντων χρημάτων, εἴ τι κἀγὼ τυγχάνω τῶν δεόντων φρονῶν, ἅπασι μὲν ὁμοίωσ τοῖσ ἀσκοῦσι τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ, ἐν ᾗ ποτ’ ἂν ἡλικίᾳ τε καὶ ἕξει τυγχάνωσιν ὄντεσ· μάλιστα δὲ τοῖσ μειρακίοισ τε καὶ νεωστὶ τοῦ μαθήματοσ ἁπτομένοισ ὑμῖν, ὦ Ῥοῦφε Μετίλιε πατρὸσ ἀγαθοῦ κἀμοὶ τιμιωτάτου φίλων. διττῆσ γὰρ οὔσησ ἀσκήσεωσ περὶ πάντασ ὡσ εἰπεῖν τοὺσ λόγουσ, τῆσ περὶ τὰ νοήματα καὶ τῆσ περὶ τὰ ὀνόματα, ὧν ἣ μὲν τοῦ πραγματικοῦ τόπου μᾶλλον ἐφάπτεσθαι δόξειεν ἄν, ἣ δὲ τοῦ λεκτικοῦ, καὶ πάντων ὅσοι τοῦ λέγειν εὖ στοχάζονται περὶ ἀμφοτέρασ τὰσ θεωρίασ τοῦ λόγου ταύτασ σπουδαζόντων ἐξ ἴσου, ἡ μὲν ἐπὶ τὰ πράγματα καὶ τὴν ἐν τούτοισ φρόνησιν ἄγουσα ἡμᾶσ ἐπιστήμη βραδεῖά ἐστι καὶ χαλεπὴ νέοισ, μᾶλλον δὲ ἀδύνατοσ εἰσ ἀγενείων καὶ μειρακίων πεσεῖν ἡλικίαν· ἀκμαζούσησ γὰρ ἤδη συνέσεώσ ἐστι καὶ πολιαῖσ κατηρτυμένησ ἡλικίασ οἰκειοτέρα, πολλῇ μὲν ἱστορίᾳ λόγων τε καὶ ἔργων, πολλῇ δὲ πείρᾳ καὶ συμφορᾷ παθῶν οἰκείων τε καὶ ἀλλοτρίων συναυξομένη· τὸ δὲ περὶ τὰσ λέξεισ φιλόκαλον καὶ ταῖσ νεαραῖσ πέφυκε συνανθεῖν ἡλικίαισ. ἐπτόηται γὰρ ἅπασα νέου ψυχὴ περὶ τὸν τῆσ ἑρμηνείασ ὡραϊσμόν, ἀλόγουσ τινὰσ καὶ ὥσπερ ἐνθουσιώδεισ ἐπὶ τοῦτο λαμβάνουσα τὰσ ὁρμάσ· λέγειν μηδ’ εἰκῇ συνθήσειν τὰ προστυχόντα ἀλλήλοισ, ἀλλ’ ἐκλογῇ τε χρήσεσθαι καθαρῶν ἅμα καὶ γενναίων ὀνομάτων καὶ συνθέσει ταῦτα κοσμήσειν μεμιγμένον ἐχούσῃ τῷ σεμνῷ τὸ ἡδύ. τὴν περὶ τῆσ συνθέσεωσ τῶν ὀνομάτων πραγματείαν ὀλίγοισ μὲν ἐπὶ νοῦν ἐλθοῦσαν, ὅσοι τῶν ἀρχαίων ῥητορικὰσ ἢ διαλεκτικὰσ συνέγραψαν τέχνασ, οὐδενὶ δ’ ἀκριβῶσ οὐδ’ ἀποχρώντωσ μέχρι τοῦ παρόντοσ ἐξειργασμένην, ὡσ ἐγὼ πείθομαι. ἐὰν δ’ ἐγγένηταί μοι σχολή, καὶ περὶ τῆσ ἐκλογῆσ τῶν ὀνομάτων ἑτέραν ἐξοίσω σοι γραφήν, ἵνα τὸν λεκτικὸν τόπον τελείωσ ἐξειργασμένον ἔχῃσ. ἐκείνην μὲν οὖν τὴν πραγματείαν εἰσ νέωτα πάλιν ὡρ́αισ ταῖσ αὐταῖσ προσδέχου θεῶν ἡμᾶσ φυλαττόντων ἀσινεῖσ τε καὶ ἀνόσουσ, εἰ δή ποτε ἡμῖν ἄρα τούτου πέπρωται βεβαίωσ τυχεῖν· νυνὶ δὲ ἣν τὸ δαιμόνιον ἐπὶ νοῦν ἤγαγέ μοι πραγματείαν δέχου. κεφάλαια δ’ αὐτῆσ ἐστιν ἃ πρόκειταί μοι δεῖξαι ταῦτα, τίσ τε ἐστὶν ἡ τῆσ συνθέσεωσ φύσισ καὶ τίνα ἰσχὺν ἔχει, καὶ τίνων στοχάζεται καὶ πῶσ αὐτῶν τυγχάνει, καὶ τίνεσ αἱ γενικώταται αὐτῆσ εἰσι διαφοραὶ καὶ τίσ ἑκάστησ χαρακτὴρ καὶ ποίαν κρατίστην αὐτῶν εἶναι πείθομαι, καὶ ἔτι πρὸσ τούτοισ, τί ποτ’ ἐστὶ τὸ ποιητικὸν ἐκεῖνο καὶ εὔγλωσσον καὶ μελιχρὸν ἐν ταῖσ ἀκοαῖσ, ὃ πέφυκε τῇ συνθέσει τῆσ πεζῆσ λέξεωσ παρακολουθεῖν, ποιητικῆσ τε κατασκευῆσ τὸν ἀποίητον ἐκμιμουμένησ λόγον καὶ σφόδρα ἐν τῇ μιμήσει κατορθούσησ εὖ τί τὸ κράτοσ καὶ διὰ ποίασ ἂν ἐπιτηδεύσεωσ ἐγγένοιτο ἑκάτερον αὐτῶν. τοιαυτὶ μὲν δή τινά ἐστιν ὡσ τύπῳ περιλαβεῖν ὑπὲρ ὧν μέλλω λέγειν. ἄρχεται δὲ ἐνθένδ’ ἡ πραγματεία.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION