헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΞομπό18́0́0́

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 18)

ὧν δ’ ἕνεκα νῦν ὑπήχθην ταῦτα προειπεῖν οὐ γὰρ δὴ τὴν ἄλλωσ γέ μοι προὔκειτο μετρικῶν καὶ ῥυθμικῶν ἅπτεσθαι θεωρημάτων, ἀλλὰ τοῦ ἀναγκαίου ἕνεκα, ταῦτ’ ἐστίν, ὅτι διὰ μὲν τῶν γενναίων καὶ ἀξιωματικῶν καὶ μέγεθοσ ἐχόντων ῥυθμῶν ἀξιωματικὴ γίνεται σύνθεσισ καὶ γενναία καὶ μεγαλοπρεπήσ, διὰ δὲ τῶν ἀγεννῶν τε καὶ ταπεινῶν ἀμεγέθησ τισ καὶ ἄσεμνοσ, ἐάν τε καθ’ ἑαυτοὺσ ἕκαστοι τούτων λαμβάνωνται τῶν ῥυθμῶν, ἐάν τε ἀλλήλοισ κατὰ τὰσ ὁμοζυγίασ συμπλέκωνται. εἰ μὲν οὖν ἔσται δύναμισ ἐξ ἁπάντων κρατίστων ῥυθμῶν συνθεῖναι τὴν λέξιν, ἔχοι ἂν ἡμῖν κατ’ εὐχήν· εἰ δ’ ἀναγκαῖον εἰή μίσγειν τοῖσ κρείττοσι τοὺσ χείρονασ, ὡσ ἐπὶ πολλῶν γίνεται τὰ γὰρ ὀνόματα κεῖται τοῖσ πράγμασιν ὡσ ἔτυχεν, οἰκονομεῖν αὐτὰ χρὴ φιλοτέχνωσ καὶ διακλέπτειν τῇ χάριτι τῆσ συνθέσεωσ τὴν ἀνάγκην ἄλλωσ τε καὶ πολλὴν τὴν ἄδειαν ἔχοντασ· οὐ γὰρ ἀπελαύνεται ῥυθμὸσ οὐδεὶσ ἐκ τῆσ ἀμέτρου λέξεωσ, ὥσπερ ἐκ τῆσ ἐμμέτρου. μαρτύρια δὲ ὧν εἴρηκα παραθεῖναι λοιπόν, ἵνα μοι καὶ πίστιν ὁ λόγοσ λάβῃ. ἔσται δ’ ὀλίγα περὶ πολλῶν. φέρε δή, τίσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν ἀξιωματικῶσ τε συγκεῖσθαι καὶ μεγαλοπρεπῶσ τὴν Θουκυδίδου λέξιν τὴν ἐν τῷ ἐπιταφίῳ ταύτην· . τί οὖν ἐστιν ὃ πεποίηκε ταύτην μεγαλοπρεπῆ τὴν σύνθεσιν; τὸ ἐκ τοιούτων συγκεῖσθαι ῥυθμῶν τὰ κῶλα. τρεῖσ μὲν γὰρ οἱ τοῦ πρώτου προηγούμενοι κώλου σπονδεῖοι πόδεσ εἰσίν, ὁ δὲ τέταρτοσ ἀνάπαιστοσ, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον αὖθισ σπονδεῖοσ, ἔπειτα κρητικόσ, ἅπαντεσ ἀξιωματικοί. καὶ τὸ μὲν πρῶτον κῶλον διὰ ταῦτ’ ἐστὶ σεμνόν· δύο μὲν ὑποβακχείουσ ἔχει τοὺσ πρώτουσ πόδασ, κρητικὸν δὲ τὸν τρίτον, εἶτ’ αὖθισ ὑποβακχείουσ δύο καὶ συλλαβὴν ὑφ’ ἧσ τελειοῦται τὸ κῶλον· ὥστ’ εἰκότωσ σεμνόν ἐστι καὶ τοῦτο ἐκ τῶν εὐγενεστάτων τε καὶ καλλίστων ῥυθμῶν συγκείμενον. ἄρχεται μὲν ἀπὸ τοῦ κρητικοῦ ποδόσ, δεύτερον δὲ λαμβάνει τὸν ἀνάπαιστον καὶ τρίτον σπονδεῖον καὶ τέταρτον αὖθισ ἀνάπαιστον, εἶτα δύο τοὺσ ἑξῆσ δακτύλουσ, καὶ σπονδείουσ δύο τοὺσ τελευταίουσ, εἶτα κατάληξιν. εὐγενὲσ δὴ καὶ τοῦτο διὰ τοὺσ πόδασ γέγονεν. τὰ πλεῖστα δ’ ἐστὶ παρὰ Θουκυδίδῃ τοιαῦτα, μᾶλλον δὲ ὀλίγα τὰ μὴ οὕτωσ ἔχοντα, ὥστ’ εἰκότωσ ὑψηλὸσ εἶναι δοκεῖ καὶ καλλιεπὴσ ὡσ εὐγενεῖσ ἐπάγων ῥυθμούσ. τὴν δὲ δὴ Πλατωνικὴν λέξιν ταυτηνὶ τίνι ποτὲ ἄλλῳ κοσμηθεῖσαν οὕτωσ ἀξιωματικὴν εἶναι φαίη τισ ἂν καὶ καλήν, εἰ μὴ τῷ συγκεῖσθαι διὰ τῶν καλλίστων τε καὶ ἀξιολογωτάτων ῥυθμῶν; ἔστι γὰρ δὴ τῶν πάνυ φανερῶν καὶ περιβοήτων, ᾗ κέχρηται ὁ ἀνὴρ κατὰ τὴν τοῦ ἐπιταφίου ἀρχήν· "ἔργῳ μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖσ· . ἐν τούτοισ δύο μέν ἐστιν ἃ συμπληροῖ τὴν περίοδον κῶλα, ῥυθμοὶ δὲ οἱ ταῦτα διαλαμβάνοντεσ οἵδε· βακχεῖοσ μὲν ὁ πρῶτοσ· οὐ γὰρ δή γε ὡσ ἰαμβικὸν ἀξιώσαιμ’ ἂν ἔγωγε τὸ κῶλον τουτὶ ῥυθμίζειν ἐνθυμούμενοσ ὅτι οὐκ ἐπιτροχάλουσ καὶ ταχεῖσ ἀλλ’ ἀναβεβλημένουσ καὶ βραδεῖσ τοῖσ οἰκτιζομένοισ προσῆκεν ἀποδίδοσθαι τοὺσ χρόνουσ· σπονδεῖοσ δ’ ὁ δεύτεροσ· ὁ δ’ ἑξῆσ δάκτυλοσ διαιρουμένησ τῆσ συναλοιφῆσ· εἶθ’ ὁ μετὰ τοῦτον σπονδεῖοσ· ὁ δ’ ἑξῆσ μᾶλλον κρητικὸσ ἢ ἀνάπαιστοσ· ἔπειθ’, ὡσ ἐμὴ δόξα, σπονδεῖοσ· ὁ δὲ τελευταῖοσ ὑποβάκχειοσ, εἰ δὲ βούλεταί τισ, ἀνάπαιστοσ· εἶτα κατάληξισ. τούτων τῶν ῥυθμῶν οὐδεὶσ ταπεινὸσ οὐδὲ ἀγεννήσ. δύο μέν εἰσιν οἱ πρῶτοι πόδεσ κρητικοί, σπονδεῖοι δὲ οἱ μετὰ τούτουσ δύο· μεθ’ οὓσ αὖθισ κρητικόσ, ἔπειτα τελευταῖοσ ὑποβάκχειοσ. ἀνάγκη δὴ τὸν ἐξ ἁπάντων συγκείμενον καλῶν ῥυθμῶν καλὸν εἶναι λόγον. μυρία τοιαῦτ’ ἔστιν εὑρεῖν καὶ παρὰ Πλάτωνι. ὁ γὰρ ἀνὴρ ἐμμέλειάν τε καὶ εὐρυθμίαν συνιδεῖν δαιμονιώτατοσ, καὶ εἴ γε δεινὸσ ἦν οὕτωσ ἐκλέξαι τὰ ὀνόματα ὡσ συνθεῖναι περιττόσ, καί νύ κεν ἢ παρέλασσεν τὸν Δημοσθένη κάλλουσ ἑρμηνείασ ἕνεκεν, ἢ ἀμφήριστον ἔθηκεν. νῦν δὲ περὶ μὲν τὴν ἐκλογὴν ἔστιν ὅτε διαμαρτάνει, καὶ μάλιστα ἐν οἷσ ἂν τὴν ὑψηλὴν καὶ περιττὴν καὶ ἐγκατάσκευον διώκῃ φράσιν, ὑπὲρ ὧν ἑτέρωθί μοι δηλοῦται σαφέστερον. συντίθησι δὲ τὰ ὀνόματα καὶ ἡδέωσ καὶ καλῶσ νὴ Δία, καὶ οὐκ ἄν τισ αὐτὸν ἔχοι κατὰ τοῦτο μέμψασθαι τὸ μέροσ. ἑνὸσ ἔτι παραθήσομαι λέξιν, ᾧ τὰ ἀριστεῖα τῆσ ἐν λόγοισ δεινότητοσ ἀποδίδωμι. ὁρ́οσ γὰρ δή τίσ ἐστιν ἐκλογῆσ τε ὀνομάτων καὶ κάλλουσ συνθέσεωσ ὁ Δημοσθένησ. ἐν δὴ τῷ περὶ τοῦ στεφάνου λόγῳ τρία μέν ἐστιν ἃ τὴν πρώτην περίοδον συμπληροῖ κῶλα, οἱ δὲ ταῦτα καταμετροῦντεσ οἵδέ εἰσιν ῥυθμοί· . ἄρχει δὲ τοῦ κώλου βακχεῖοσ ῥυθμόσ, ἔπειθ’ ἕπεται σπονδεῖοσ, εἶτ’ ἀνάπαιστόσ τε καὶ μετὰ τοῦτον ἕτεροσ σπονδεῖοσ, εἶθ’ ἑξῆσ κρητικοὶ τρεῖσ, σπονδεῖοσ δ’ ὁ τελευταῖοσ. πρῶτοσ μὲν ὑποβάκχειόσ ἐστι πούσ, εἶτα βακχεῖοσ, εἰ δὲ βούλεταί τισ, δάκτυλοσ· εἶτα κρητικόσ· μεθ’ οὕσ εἰσι δύο σύνθετοι πόδεσ οἱ καλούμενοι παιᾶνεσ· οἷσ ἕπεται μολοττὸσ ἢ βακχεῖοσ, ἐγχωρεῖ γὰρ ἑκατέρωσ αὐτὸν διαιρεῖν· τελευταῖοσ δὲ σπονδεῖοσ. ἄρχουσι μὲν ὑποβάκχειοι δύο, ἕπεται δὲ κρητικόσ, ᾧ συνῆπται σπονδεῖοσ· εἶτ’ αὖθισ βακχεῖοσ ἢ κρητικόσ, καὶ τελευταῖοσ πάλιν κρητικόσ, εἶτα κατάληξισ. τί οὖν ἐκώλυε καλὴν ἁρμονίαν εἶναι λέξεωσ, ἐν ᾗ μήτε πυρρίχιόσ ἐστι ποὺσ μήτε ἰαμβικὸσ μήτε ἀμφίβραχυσ μήτε τῶν χορείων ἢ τροχαίων μηδείσ; καὶ οὐ λέγω τοῦτο, ὅτι τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἕκαστοσ οὐ κέχρηταί ποτε καὶ τοῖσ ἀγεννεστέροισ ῥυθμοῖσ κέχρηται γάρ, ἀλλ’ εὖ συγκεκρύφασιν αὐτοὺσ καὶ συνυφάγκασι διαλαβόντεσ τοῖσ κρείττοσι τοὺσ χείρονασ. οἷσ δὲ μὴ ἐγένετο πρόνοια τούτου τοῦ μέρουσ, οἳ μὲν ταπεινάσ, οἳ δὲ κατακεκλασμένασ, οἳ δ’ ἄλλην τινὰ αἰσχύνην καὶ ἀμορφίαν ἐχούσασ ἐξήνεγκαν τὰσ γραφάσ. ὧν ἐστι πρῶτόσ τε καὶ μέσοσ καὶ τελευταῖοσ ὁ Μάγνησ Ἡγησίασ· ὑπὲρ οὗ μὰ τὸν Δία καὶ τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ ἅπαντασ οὐκ οἶδα τί χρὴ λέγειν, πότερα τοσαύτη περὶ αὐτὸν ἀναισθησία καὶ παχύτησ ἦν ὥστε μὴ συνορᾶν, οἵτινέσ εἰσιν ἀγεννεῖσ ἢ εὐγενεῖσ ῥυθμοί, ἢ τοσαύτη θεοβλάβεια καὶ διαφθορὰ τῶν φρενῶν ὥστ’ εἰδότα τοὺσ κρείττουσ ἔπειτα αἱρεῖσθαι τοὺσ χείρονασ, ὃ καὶ μᾶλλον πείθομαι· ἀγνοίασ μὲν γάρ ἐστι καὶ τὸ κατορθοῦν πολλαχῇ, προνοίασ δὲ τὸ μηδέποτε. ἐν γοῦν ταῖσ τοσαύταισ γραφαῖσ, αἷσ καταλέλοιπεν ὁ ἀνήρ, μίαν οὐκ ἂν εὑρ́οι τισ σελίδα συγκειμένην εὐτυχῶσ. ἐοίκεν δὴ ταῦτα ὑπολαβεῖν ἐκείνων κρείττω καὶ μετὰ σπουδῆσ αὐτὰ ποιεῖν, εἰσ ἃ δι’ ἀνάγκην ἐμπεσὼν ἄν τισ ἐν λόγῳ σχεδίῳ δι’ αἰσχύνησ θεῖτο φρόνημα ἔχων ἀνήρ. θήσω δὲ καὶ τούτου λέξιν ἐκ τῆσ ἱστορίασ, ἵνα σοι γένηται δῆλον ἐκ τῆσ ἀντιπαραθέσεωσ, ὅσην μὲν ἀξίωσιν ἔχει τὸ εὐγενὲσ ἐν ῥυθμοῖσ, ὅσην δ’ αἰσχύνην τὸ ἀγεννέσ. ἔστιν δ’ ὃ λαμβάνει πρᾶγμα ὁ σοφιστὴσ τοιόνδε. Ἀλέξανδροσ πολιορκῶν Γάζαν χωρίον τι τῆσ Συρίασ πάνυ ἐχυρὸν τραυματίασ τε γίνεται κατὰ τὴν προσβολὴν καὶ τὸ χωρίον αἱρεῖ χρόνῳ. φερόμενοσ δ’ ὑπ’ ὀργῆσ τούσ τ’ ἐγκαταληφθέντασ ἀποσφάττει πάντασ, ἐπιτρέψασ τοῖσ Μακεδόσι τὸν ἐντυχόντα κτείνειν, καὶ τὸν ἡγεμόνα αὐτῶν αἰχμάλωτον λαβών, ἄνδρα ἐν ἀξιώματι καὶ τύχησ καὶ εἴδουσ, ἐξ ἁρματείου δίφρου δῆσαι κελεύσασ ζῶντα καὶ τοὺσ ἵππουσ ἐλαύνειν ἀνὰ κράτοσ ἐν τῇ πάντων ὄψει διαφθείρει. τούτων οὐκ ἂν ἔχοι τισ εἰπεῖν δεινότερα πάθη οὐδ’ ὄψει φοβερώτερα πῶσ δὴ ταῦτα ἡρμήνευκεν ὁ σοφιστήσ, ἄξιον ἰδεῖν, πότερα σεμνῶσ καὶ ὑψηλῶσ ἢ ταπεινῶσ καὶ καταγελάστωσ. "ὁ δὲ βασιλεὺσ ἔχων τὸ σύνταγμα προηγεῖτο. "καί πωσ ἐβεβούλευτο τῶν πολεμίων τοῖσ ἀρίστοισ, ἀπαντᾶν ἐπιόντι· "τοῦτο γὰρ ἔγνωστο, κρατήσασιν ἑνὸσ συνεκβαλεῖν καὶ τὸ πλῆθοσ. "ἡ μὲν οὖν ἐλπὶσ αὕτη συνέδραμεν εἰσ τόλμαν, ὥστ’ Ἀλέξανδρον μηδέποτε κινδυνεῦσαι πρότερον οὕτωσ. "ἀνὴρ γὰρ τῶν πολεμίων εἰσ γόνατα συγκαμφθεὶσ ἔδοξεν τοῦτ’ Ἀλεξάνδρῳ τῆσ ἱκετείασ ἕνεκα πρᾶξαι. "προσέμενοσ δ’ ἐγγὺσ μικρὸν ἐκνεύει τὸ ξίφοσ ἐνέγκαντοσ ἐπὶ τὰ πτερύγια τοῦ θώρακοσ, ὥστε γενέσθαι τὴν πληγὴν οὐ καιριωτάτην. "ἀλλὰ τὸν μὲν αὐτὸσ ἀπώλεσεν κατὰ κεφαλῆσ τύπτων τῇ μαχαίρᾳ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ὀργὴ πρόσφατοσ ἐπίμπρα. "οὕτωσ ἄρα ἑκάστου τὸν ἔλεον ἐξέστησεν ἡ τοῦ τολμήματοσ ἀπόνοια τῶν μὲν ἰδόντων, τῶν δ’ ἀκουσάντων, ὥσθ’ ἑξακισχιλίουσ ὑπὸ τὴν σάλπιγγα ἐκείνην τῶν βαρβάρων κατακοπῆναι. "τὸν μέντοι Βαῖτιν αὐτὸν ἀνήγαγον ζῶντα Λεόνατοσ καὶ Φιλωτᾶσ. ἰδὼν δὲ πολύσαρκον καὶ μέγαν καὶ βλοσυρωπόν μέλασ γὰρ ἦν καὶ τὸ χρῶμα, μισήσασ ἐφ’ οἷσ ἐβεβούλευτο καὶ τὸ εἶδοσ ἐκέλευσεν διὰ τῶν ποδῶν χαλκοῦν ψάλιον διείραντασ ἕλκειν κύκλῳ γυμνόν. πιλούμενοσ δὲ κακοῖσ περὶ πολλὰσ τραχύτητασ ἔκραζεν. "αὐτὸ δ’ ἦν, ὃ λέγω, τὸ συνάγον ἀνθρώπουσ. "ἐπέτεινε μὲν γὰρ ὁ πόνοσ, βάρβαρον δ’ ἐβόα, δεσπότην καθικετεύων· "γελᾶν δὲ ὁ σολοικισμὸσ ἐποίει. "τὸ δὲ στέαρ καὶ τὸ κύτοσ τῆσ σαρκὸσ ἀνέφαινε Βαβυλώνιον ζῷον ἕτερον ἁδρόν. . ἆρά γε ὅμοια ταῦτ’ ἐστὶ τοῖσ Ὁμηρικοῖσ ἐκείνοισ, ἐν οἷσ Ἀχιλλεύσ ἐστιν αἰκιζόμενοσ Ἕκτορα μετὰ τὴν τελευτήν; καίτοι τό γε πάθοσ ἐκεῖνο ἔλαττον· εἰσ ἀναίσθητον γὰρ σῶμα ἡ ὕβρισ· ἀλλ’ ὅμωσ ἄξιον ἰδεῖν, ὅσῳ διενήνοχεν ὁ ποιητὴσ τοῦ σοφιστοῦ· ἦ ῥα, καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα· ἀμφοτέρων μετόπισθε ποδῶν τέτρηνε τένοντε ἐσ σφυρὸν ἐκ πτέρνησ, βοέουσ δ’ ἐξῆπτεν ἱμάντασ, ἐκ δίφροιο δ’ ἔδησε· κάρη δ’ ἕλκεσθαι ἐάσεν. ἐσ δίφρον δ’ ἀναβὰσ ἀνά τε κλυτὰ τεύχε’ ἀείρασ μάστιξεν δ’ ἐλάαν· τὼ δ’ οὐκ ἄκοντε πετέσθην. τοῦ δ’ ἦν ἑλκομένοιο κονίσαλοσ· ἀμφὶ δὲ χαῖται κυάνεαι πίμπλαντο, κάρη δ’ ἅπαν ἐν κονίῃσι κεῖτο πάροσ χαρίεν· τότε δὲ Ζεὺσ δυσμενέεσσι δῶκεν ἀεικίσσασθαι ἑῇ ἐν πατρίδι γαίῃ. ὡσ τοῦ μὲν κεκόνιτο κάρη ἅπαν· ἡ δέ νυ μήτηρ τῖλε κόμην, ἀπὸ δὲ λιπαρὴν ἔρριψε καλύπτρην τηλόσε· κώκυσεν δὲ μάλα μέγα παῖδ’ ἐσιδοῦσα. ᾤμωξεν δ’ ἐλεεινὰ πατὴρ φίλοσ, ἀμφὶ δὲ λαοὶ κωκυτῷ τ’ εἴχοντο καὶ οἰμωγῇ κατὰ ἄστυ. τῷ δὲ μάλιστ’ ἂρ ἐήν ἐναλίγκιον, ὡσ εἰ ἅπασα Ἴλιοσ ὀφρυόεσσα πυρὶ σμύχοιτο κατ’ ἄκρησ. οὕτωσ εὐγενὲσ σῶμα καὶ δεινὰ πάθη λέγεσθαι προσῆκεν ὑπ’ ἀνδρῶν φρόνημα καὶ νοῦν ἐχόντων. ὡσ δὲ ὁ Μάγνησ εἴρηκεν, ὑπὸ γυναικῶν ἢ κατεαγότων ἀνθρώπων λέγοιτ’ ἂν καὶ οὐδὲ τούτων μετὰ σπουδῆσ, ἀλλ’ ἐπὶ χλευασμῷ καὶ καταγέλωτι. τί οὖν αἴτιον ἦν ἐκείνων μὲν τῶν ποιημάτων τῆσ εὐγενείασ, τούτων δὲ τῶν φλυαρημάτων τῆσ ταπεινότητοσ; ἡ τῶν ῥυθμῶν διαφορὰ πάντων μάλιστα, καὶ εἰ μὴ μόνη. ἐν ἐκείνοισ μὲν γὰρ οὐδεὶσ ἄσεμνοσ στίχοσ , ἐνταῦθα δὲ οὐδεμία περίοδοσ ἥτισ οὐ λυπήσει. εἰρηκὼσ δὴ καὶ περὶ τῶν ῥυθμῶν ὅσην δύναμιν ἔχουσιν, ἐπὶ τὰ λειπόμενα μεταβήσομαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 18

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 18)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION