헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΞομπό12́0́0́

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 12)

οὐχ ἅπαντα πέφυκε τὰ μέρη τῆσ λέξεωσ ὁμοίωσ διατιθέναι τὴν ἀκοήν, ὥσπερ οὐδὲ τὴν ὁρατικὴν αἴσθησιν τὰ ὁρατὰ πάντα οὐδὲ τὴν γευστικὴν τὰ γευστὰ οὐδὲ τὰσ ἄλλασ αἰσθήσεισ τὰ κινοῦντα ἑκάστην· ἀλλὰ καὶ γλυκαίνουσιν αὐτήν τινεσ ἦχοι καὶ πικραίνουσι, καὶ τραχύνουσι καὶ λεαίνουσι, καὶ πολλὰ ἄλλα πάθη ποιοῦσι περὶ αὐτήν. αἰτία δὲ ἥ τε τῶν γραμμάτων φύσισ ἐξ ὧν ἡ φωνὴ συνέστηκεν, πολλὰσ καὶ διαφόρουσ ἔχουσα δυνάμεισ, καὶ ἡ τῶν συλλαβῶν πλοκὴ παντοδαπῶσ σχηματιζομένη. τοιαύτην δὴ δύναμιν ἐχόντων τῶν τῆσ λέξεωσ μορίων ἐπειδὴ μεταθεῖναι τὴν ἑκάστου φύσιν οὐχ οἱο͂́ν τε, λείπεται τὸ τῇ μίξει καὶ κράσει καὶ παραθέσει συγκρύψαι τὴν παρακολουθοῦσαν αὐτῶν τισιν ἀτοπίαν, τραχέσι λεῖα μίσγοντα καὶ σκληροῖσ μαλακὰ καὶ κακοφώνοισ εὔφωνα καὶ δυσεκφόροισ εὐπρόφορα καὶ βραχέσι μακρά, καὶ τἆλλα τὸν αὐτὸν τρόπον εὐκαίρωσ συντιθέντα καὶ μήτ’ ὀλιγοσύλλαβα πολλὰ ἑξῆσ λαμβάνοντα κόπτεται γὰρ ἡ ἀκρόασισ μήτε πολυσύλλαβα πλείω τῶν ἱκανῶν, μηδὲ δὴ ὁμοιότονα παρ’ ὁμοιοτόνοισ μηδ’ ὁμοιόχρονα παρ’ ὁμοιοχρόνοισ. χρὴ δὲ καὶ τὰσ πτώσεισ τῶν ὀνοματικῶν ταχὺ μεταλαμβάνειν μηκυνόμεναι γὰρ ἔξω τοῦ μετρίου πάνυ προσίστανται ταῖσ ἀκοαῖσ καὶ τὴν ὁμοιότητα διαλύειν συνεχῶσ ὀνομάτων τε τῶν ἑξῆσ τιθεμένων πολλῶν καὶ ῥημάτων καὶ τῶν ἄλλων μερῶν τὸν κόρον φυλαττομένουσ, σχήμασί τε μὴ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἀεὶ μένειν ἀλλὰ θαμινὰ μεταβάλλειν καὶ τρόπουσ μὴ τοὺσ αὐτοὺσ ἐπεισφέρειν, ἀλλὰ ποικίλλειν, μηδὲ δὴ ἄρχεσθαι πολλάκισ ἀπὸ τῶν αὐτῶν μηδὲ λήγειν εἰσ τὰ αὐτὰ ὑπερτείνοντασ τὸν ἑκατέρου καιρόν. καὶ μηδεὶσ οἰηθῇ με καθάπαξ ταῦτα παραγγέλλειν ὡσ ἡδονῆσ αἴτια διὰ παντὸσ ἐσόμενα ἢ τἀναντία ὀχλήσεωσ· οὐχ οὕτωσ ἀνόητόσ εἰμι· οἶδα γὰρ ἐξ ἀμφοῖν γινομένην πολλάκισ ἡδονήν, τοτὲ μὲν ἐκ τῶν ὁμοιογενῶν, τοτὲ δὲ ἐκ τῶν ἀνομοιογενῶν· ἀλλ’ ἐπὶ πάντων οἰόμαι δεῖν τὸν καιρὸν θηρᾶν· οὗτοσ γὰρ ἡδονῆσ καὶ ἀηδίασ κράτιστον μέτρον. καιροῦ δὲ οὔτε ῥήτωρ οὐδεὶσ οὔτε φιλόσοφοσ εἰσ τόδε γε τέχνην ὡρ́ισεν, οὐδ’ ὅσπερ πρῶτοσ ἐπεχείρησε περὶ αὐτοῦ γράφειν Γοργίασ ὁ Λεοντῖνοσ οὐδὲν ὅ τι καὶ λόγου ἄξιον ἔγραψεν· οὐδ’ ἔχει φύσιν τὸ πρᾶγμα εἰσ καθολικὴν καὶ ἔντεχνόν τινα περίληψιν πεσεῖν, οὐδ’ ὅλωσ ἐπιστήμῃ θηρατόσ ἐστιν ὁ καιρὸσ ἀλλὰ δόξῃ. ταύτην δ’ οἱ μὲν ἐπὶ πολλῶν καὶ πολλάκισ γυμνάσαντεσ ἄμεινον τῶν ἄλλων εὑρίσκουσιν αὐτόν, οἱ δ’ ἀγύμναστον ἀφέντεσ σπανιώτερον καὶ ὥσπερ ἀπὸ τύχησ. ἵνα δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων εἴπω, ταῦτ’ οἰόμαι χρῆναι φυλάττειν ἐν τῇ συνθέσει τὸν μέλλοντα διαθήσειν τὴν ἀκοὴν ἡδέωσ· ἢ τὰ εὐμελῆ καὶ εὔρυθμα καὶ εὔφωνα ὀνόματα, ὑφ’ ὧν γλυκαίνεταί τε καὶ ἐκμαλάττεται καὶ τὸ ὅλον οἰκείωσ διατίθεται ἡ αἴσθησισ, ταῦτα ἀλλήλοισ συναρμόττειν, ἢ τὰ μὴ τοιαύτην ἔχοντα φύσιν ἐγκαταπλέκειν τε καὶ συνυφαίνειν τοῖσ δυναμένοισ αὐτὴν γοητεύειν, ὥστε ὑπὸ τῆσ ἐκείνων χάριτοσ ἐπισκοτεῖσθαι τὴν τούτων ἀηδίαν· οἱο͂́ν τι ποιοῦσιν οἱ φρόνιμοι στρατηλάται κατὰ τὰσ συντάξεισ τῶν στρατευμάτων· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ἐπικρύπτουσι τοῖσ ἰσχυροῖσ τὰ ἀσθενῆ, καὶ γίνεται αὐτοῖσ οὐδὲν τῆσ δυνάμεωσ ἄχρηστον. διαναπαύειν δὲ τὴν ταυτότητά φημι δεῖν μεταβολὰσ εὐκαίρουσ εἰσφέροντα· καὶ γὰρ ἡ μεταβολὴ παντὸσ ἔργου χρῆμα ἡδύ. τελευταῖον δὲ ὃ δὴ καὶ πάντων κράτιστον, οἰκείαν ἀποδιδόναι τοῖσ ὑποκειμένοισ καὶ πρέπουσαν ἁρμονίαν. δυσωπεῖσθαι δ’ οὐδὲν οἰόμαι δεῖν οὔτε ὄνομα οὔτε ῥῆμα, ὅ τι καὶ τέτριπται, μὴ σὺν αἰσχύνῃ λέγεσθαι μέλλον· οὐδὲν γὰρ οὕτω ταπεινὸν ἢ ῥυπαρὸν ἢ ἄλλην τινὰ δυσχέρειαν ἔχον ἔσεσθαί φημι λόγου μόριον, ᾧ σημαίνεταί τι σῶμα ἢ πρᾶγμα, ὃ μηδεμίαν ἕξει χώραν ἐπιτηδείαν ἐν λόγοισ. παρακελεύομαι δὲ τῇ συνθέσει πιστεύοντασ ἀνδρείωσ πάνυ καὶ τεθαρρηκότωσ αὐτὰ ἐκφέρειν Ὁμήρῳ τε παραδείγματι χρώμενοσ, παρ’ ᾧ καὶ τὰ εὐτελέστατα κεῖται τῶν ὀνομάτων, καὶ Δημοσθένει καὶ Ἡροδότῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ὧν ὀλίγον ὕστερον μνησθήσομαι καθ’ ὅ τι ἂν ἁρμόττῃ περὶ ἑκάστου. ταῦτά μοι περὶ τῆσ ἡδείασ εἰρήσθω συνθέσεωσ, ὀλίγα μὲν ἀπὸ πολλῶν θεωρημάτων, ἱκανὰ δὲ ὡσ κεφάλαια εἶναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 12

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION