Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 4

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 4)

ἵνα δὲ πολὺ μᾶλλον αἴσθηταί τισ, ὅσην ἔχει ῥώμην ἡ συνθετικὴ δύναμισ ἔν τε ποιήμασι καὶ λόγοισ, λήψομαί τινασ εὖ ἔχειν δοκούσασ λέξεισ, ὧν τὰσ ἁρμονίασ μεταθεὶσ ἀλλοῖα φαίνεσθαι ποιήσω καὶ τὰ μέτρα καὶ τοὺσ λόγουσ. λαμβανέσθω δὲ πρῶτον μὲν ἐκ τῶν Ὁμηρικῶν ταῦτα· ἀλλ’ ἔχεν ὥστε τάλαντα γυνὴ χερνῆτισ ἀληθήσ, ἥ τε σταθμὸν ἔχουσα καὶ εἴριον ἀμφὶσ ἀνέλκει ἰσάζουσ’, ἵνα παισὶν ἀεικέα μισθὸν ἄροιτο. τοῦτο τὸ μέτρον ἡρῷόν ἐστιν ἑξάπουν τέλειον, κατὰ δάκτυλον πόδα βαινόμενον. ἐγὼ δὴ τῶν ὀνομάτων τούτων μετακινήσασ τὴν σύνθεσιν τοὺσ αὐτοὺσ στίχουσ ἀντὶ μὲν ἑξαμέτρων ποιήσω τετραμέτρουσ, ἀντὶ δὲ ἡρωϊκῶν προσοδιακοὺσ τὸν τρόπον τοῦτον· ἀλλ’ ἔχεν ὥστε γυνὴ χερνῆτισ τάλαντ’ ἀληθήσ, ἥ τισ εἴριον ἀμφὶ καὶ σταθμὸν ἔχουσ’ ἀνέλκει ἰσάζουσ’, ἵν’ ἀεικέα παισὶν ἄροιτο μισθόν. τοιαῦτά ἐστι τὰ πριάπεια λεγόμενα ταυτί· οὐ βέβηλοσ, ὦ τελέται τοῦ νέου Διονύσου . . . κἀγὼ δ’ ἐξ εὐεργεσίησ ὠργιασμένοσ ἥκω. ἄλλουσ πάλιν λαβὼν στίχουσ Ὁμηρικούσ, οὔτε προσθεὶσ αὐτοῖσ οὐδὲν οὔτε ἀφελών, τὴν δὲ σύνθεσιν ἀλλάξασ μόνον ἕτερον ἀποδώσω γένοσ τὸ τετράμετρον καλούμενον Ιὠνικόν· ὣσ ὃ πρόσθ’ ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθείσ, βεβρυχώσ, κόνιοσ δεδραγμένοσ αἱματοέσσησ. ὣσ ὃ πρόσθ’ ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθείσ, αἱματοέσσησ κόνιοσ δεδραγμένοσ, βεβρυχώσ. τοιαῦτ’ ἐστὶ τὰ Σωτάδεια ταυτί· ἔνθ’ οἳ μὲν ἐπ’ ἄκραισι πυραῖσ νέκυεσ ἔκειντο γῆσ ἐπὶ ξένησ, ὀρφανὰ τείχεα προλιπόντεσ Ἑλλάδοσ ἱερῆσ καὶ μυχὸν ἑστίησ πατρῴησ, ἥβην τ’ ἐρατὴν καὶ καλὸν ἡλίου πρόσωπον. ἐδυνάμην δ’ ἂν ἔτι πολλὰσ ἰδέασ μέτρων καὶ διαφόρουσ εἰσ τὸν ἡρωϊκὸν ἐμπιπτούσασ στίχον ἐπιδεικνύναι, τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὀλίγου δεῖν πᾶσι συμβεβηκὸσ μέτροισ τε καὶ ῥυθμοῖσ ἀποφαίνειν, ὥστε τῆσ μὲν ἐκλογῆσ τῶν ὀνομάτων τῆσ αὐτῆσ μενούσησ, τῆσ δὲ συνθέσεωσ μόνησ μεταπεσούσησ τά τε μέτρα μεταρρυθμίζεσθαι καὶ συμμεταπίπτειν αὐτοῖσ τὰ σχήματα, τὰ χρώματα, τὰ ἤθη, τὰ πάθη, τὴν ὅλην τῶν ποιημάτων ἀξίωσιν· ἀλλ’ ἀναγκασθήσομαι πλειόνων ἅψασθαι θεωρημάτων, ὧν ἔνια ὀλίγοισ πάνυ ἐστὶ γνώριμα. ἐπὶ πολλῶν δ’ ἴσωσ καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ τῶν τοιούτων καλῶσ ἂν ἔχοι τὰ Εὐριπίδεια ταῦτα ἐπενεγκεῖν· μή μοι λεπτῶν θίγγανε μύθων, ψυχή· τί περισσὰ φρονεῖσ; εἰ μὴ μέλλεισ σεμνύνεσθαι παρ’ ὁμοίοισ. ταῦτα μὲν οὖν ἐάσειν μοι δοκῶ κατὰ τὸ παρόν. ὅτι δὲ καὶ ἡ πεζὴ λέξισ τὸ αὐτὸ δύναται παθεῖν τῇ ἐμμέτρῳ μενόντων μὲν τῶν ὀνομάτων, ἀλλαττομένησ δὲ τῆσ συνθέσεωσ, πάρεστι τῷ βουλομένῳ σκοπεῖν. λήψομαι δ’ ἐκ τῆσ Ἡροδότου λέξεωσ τὴν ἀρχὴν τῆσ ἱστορίασ, ἐπειδὴ καὶ γνώριμόσ ἐστι τοῖσ πολλοῖσ, μεταθεὶσ τὸν χαρακτῆρα τῆσ διαλέκτου μόνον. "Κροῖσοσ ἦν Λυδὸσ μὲν γένοσ, παῖσ δ’ Ἀλυάττου, τύραννοσ δ’ ἐθνῶν τῶν ἐντὸσ Ἅλυοσ ποταμοῦ· . μετατίθημι τῆσ λέξεωσ ταύτησ τὴν ἁρμονίαν, καὶ γενήσεταί μοι οὐκέτι ὑπαγωγικὸν τὸ πλάσμα οὐδ’ ἱστορικόν, ἀλλ’ ὀρθὸν μᾶλλον καὶ ἐναγώνιον· "Κροῖσοσ ἦν υἱὸσ μὲν Ἀλυάττου, γένοσ δὲ Λυδόσ, τύραννοσ δὲ τῶν ἐντὸσ Ἅλυοσ ποταμοῦ ἐθνῶν· "ὃσ ἀπὸ μεσημβρίασ ῥέων μεταξὺ Σύρων καὶ Παφλαγόνων εἰσ τὸν Εὔξεινον καλούμενον πόντον ἐκδίδωσι πρὸσ βορέαν ἄνεμον. οὗτοσ ὁ χαρακτὴρ οὐ πολὺ ἀπέχειν ἂν δόξειεν τῶν Θουκυδίδου τούτων· "Ἐπίδαμνόσ ἐστι πόλισ ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὸν Ιὄνιον κόλπον· "προσοικοῦσι δ’ αὐτὴν Ταυλάντιοι βάρβαροι, Ἰλλυρικὸν ἔθνοσ. πάλιν δὲ ἀλλάξασ τὴν αὐτὴν λέξιν ἑτέραν αὐτῇ μορφὴν ἀποδώσω τὸν τρόπον τοῦτον· "Ἀλυάττου μὲν υἱὸσ ἦν Κροῖσοσ, γένοσ δὲ Λυδόσ, τῶν δ’ ἐντὸσ Ἅλυοσ ποταμοῦ τύραννοσ ἐθνῶν· . Ἡγησιακὸν τὸ σχῆμα τοῦτο τῆσ συνθέσεωσ, μικρόκομψον, ἀγεννέσ, μαλθακόν· τούτων γὰρ τῶν λήρων ἱερεὺσ ἐκεῖνοσ ἁνὴρ τοιαῦτα γράφων· "ἐξ ἀγαθῆσ ἑορτῆσ ἀγαθὴν ἄγομεν ἄλλην. "ἀπὸ Μαγνησίασ εἰμὶ τῆσ μεγάλησ Σιπυλεύσ. "οὐ γὰρ μικρὰν εἰσ Θηβαίων ὕδωρ ἔπτυσεν ὁ Διόνυσοσ· "ἡδὺ μὲν γάρ ἐστι, ποιεῖ δὲ μαίνεσθαι. ἅλισ ἔστω παραδειγμάτων. ἱκανῶσ γὰρ οἰόμαι πεποιηκέναι φανερὸν ὃ προὔκειτό μοι, ὅτι μείζονα ἰσχὺν ἔχει τῆσ ἐκλογῆσ ἡ σύνθεσισ. καί μοι δοκεῖ τισ οὐκ ἂν ἁμαρτεῖν εἰκάσασ αὐτὴν τῇ Ὁμηρικῇ Ἀθηνᾷ· ἐκείνη τε γὰρ τὸν Ὀδυσσέα τὸν αὐτὸν ὄντα ἄλλοτε ἀλλοῖον ἐποίει φαίνεσθαι, τοτὲ μὲν μικρὸν καὶ ῥυσὸν καὶ αἰσχρὸν πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι, τοτὲ δὲ τῇ αὐτῇ ῥάβδῳ πάλιν ἐφαψαμένη μείζονά τ’ εἰσιδέειν καὶ πάσσονα θῆκεν ἰδέσθαι, κὰδ δὲ κάρητοσ οὔλασ ἧκε κόμασ ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίασ. αὕτη τε τὰ αὐτὰ λαμβάνουσα ὀνόματα τοτὲ μὲν ἄμορφα καὶ ταπεινὰ καὶ πτωχὰ ποιεῖ φαίνεσθαι τὰ νοήματα, τοτὲ δ’ ὑψηλὰ καὶ πλούσια καὶ καλά. καὶ τοῦτ’ ἦν σχεδὸν ᾧ μάλιστα διαλλάττει ποιητήσ τε ποιητοῦ καὶ ῥήτωρ ῥήτοροσ, τὸ συντιθέναι δεξιῶσ τὰ ὀνόματα. τοῖσ μὲν οὖν ἀρχαίοισ ὀλίγου δεῖν πᾶσι πολλὴ ἐπιτήδευσισ ἦν αὐτοῦ, παρ’ ὃ καὶ καλά ἐστιν αὐτῶν τά τε μέτρα καὶ τὰ μέλη καὶ οἱ λόγοι· τοῖσ δὲ μεταγενεστέροισ οὐκέτι πλὴν ὀλίγων· χρόνῳ δ’ ὕστερον παντάπασιν ἠμελήθη καὶ οὐδεὶσ ᾤετο δεῖν ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι οὐδὲ συμβάλλεσθαί τι τῷ κάλλει τῶν λόγων· τοιγάρτοι τοιαύτασ συντάξεισ κατέλιπον οἱάσ οὐδεὶσ ὑπομένει μέχρι κορωνίδοσ διελθεῖν, Φύλαρχον λέγω καὶ Δοῦριν καὶ Πολύβιον καὶ Ψάωνα καὶ τὸν Καλλατιανὸν Δημήτριον Ιἑρώνυμόν τε καὶ Ἀντίγονον καὶ Ἡρακλείδην καὶ Ἡγησιάνακτα καὶ ἄλλουσ μυρίουσ· ὁ τῆσ ἡμέρασ χρόνοσ. καὶ τί δεῖ τούτουσ θαυμάζειν, ὅπου γε καὶ οἱ φιλοσοφίαν ἐπαγγελλόμενοι καὶ τὰσ διαλεκτικὰσ ἐκφέροντεσ τέχνασ οὕτωσ εἰσὶν ἄθλιοι περὶ τὴν σύνθεσιν τῶν ὀνομάτων ὥστε αἰδεῖσθαι καὶ λέγειν; ἀπόχρη δὲ τεκμηρίῳ χρήσασθαι τοῦ λόγου Χρυσίππῳ τῷ Στωϊκῷ περαιτέρῳ γὰρ οὐκ ἂν προβαῖεν· τούτου γὰρ οὔτ’ ἄμεινον οὐδεὶσ τὰσ διαλεκτικὰσ τέχνασ ἠκρίβωσεν οὔτε ἁρμονίᾳ χείρονι συνταχθέντασ ἐξήνεγκε λόγουσ τῶν γοῦν ὀνόματοσ καὶ δόξησ ἀξιωθέντων. καίτοι σπουδάζεσθαί γέ τινεσ προσεποιήθησαν αὐτῶν καὶ περὶ τοῦτο τὸ μέροσ ὡσ ἀναγκαῖον ὂν τῷ λόγῳ καὶ τέχνασ γέ τινασ ἔγραψαν ὑπὲρ τῆσ συντάξεωσ τῶν τοῦ λόγου μορίων· ἀλλὰ πολύ τι πάντεσ ἀπὸ τῆσ ἀληθείασ ἀπεπλάγχθησαν καὶ οὐδ’ ὄναρ εἶδον, τί ποτ’ ἐστὶ τὸ ποιοῦν ἡδεῖαν καὶ καλὴν τὴν σύνθεσιν. ἐγώ γ’ οὖν ὅτ’ ἔγνων συντάττεσθαι ταύτην τὴν ὑπόθεσιν, ἐζήτουν εἴ τι τοῖσ πρότερον εἴρηται περὶ αὐτῆσ καὶ μάλιστα τοῖσ ἀπὸ τῆσ Στοᾶσ φιλοσόφοισ, εἰδὼσ τοὺσ ἄνδρασ οὐ μικρὰν φροντίδα τοῦ λεκτικοῦ τόπου ποιουμένουσ· δεῖ γὰρ αὐτοῖσ τἀληθῆ μαρτυρεῖν. οὐ ῥητορικὴν θεωρίαν ἐχούσασ ἀλλὰ διαλεκτικήν, ὡσ ἴσασιν οἱ τὰσ βύβλουσ ἀνεγνωκότεσ, ὑπὲρ ἀξιωμάτων συντάξεωσ ἀληθῶν τε καὶ ψευδῶν καὶ δυνατῶν καὶ ἀδυνάτων ἐνδεχομένων τε καὶ μεταπιπτόντων καὶ ἀμφιβόλων καὶ ἄλλων τινῶν τοιουτοτρόπων, οὐδεμίαν οὔτ’ ὠφέλειαν οὔτε χρείαν τοῖσ πολιτικοῖσ λόγοισ συμβαλλομένασ εἰσ γοῦν ἡδονὴν καὶ κάλλοσ ἑρμηνείασ, ὧν δεῖ στοχάζεσθαι τὴν σύνθεσιν· ταύτησ μὲν τῆσ πραγματείασ ἀπέστην, ἐσκόπουν δ’ αὐτὸσ ἐπ’ ἐμαυτοῦ γενόμενοσ, εἴ τινα δυναίμην εὑρεῖν φυσικὴν ἀφορμήν, ἐπειδὴ παντὸσ πράγματοσ καὶ πάσησ ζητήσεωσ αὕτη δοκεῖ κρατίστη εἶναι ἀρχή. ἁψάμενοσ δέ τινων θεωρημάτων καὶ δόξασ ὁδῷ μοι τὸ πρᾶγμα χωρεῖν ὡσ ἔμαθον ἑτέρωσέ ποι ταύτην ἄγουσαν ἐμὲ τὴν ὁδόν, οὐχ ὅποι ἐπορευόμην καὶ ἀναγκαῖον ἦν ἐλθεῖν, ἀπέστην. κωλύσει δ’ οὐδὲν ἴσωσ κἀκείνησ ἅψασθαι τῆσ θεωρίασ καὶ τὰσ αἰτίασ εἰπεῖν δι’ ἃσ ἐξέλιπον αὐτήν, ἵνα μή με δόξῃ τισ ἀγνοίᾳ παρελθεῖν αὐτὴν ἀλλὰ προαιρέσει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION