Aristophanes, Clouds, Prologue 2:

(아리스토파네스, Clouds, Prologue 2:)

Φίλων ἀδικεῖσ· ἔλαυνε τὸν σαυτοῦ δρόμον. τοῦτ’ ἔστι τουτὶ τὸ κακὸν ὅ μ’ ἀπολώλεκεν· ὀνειροπολεῖ γὰρ καὶ καθεύδων ἱππικήν. πόσουσ δρόμουσ ἐλᾷ τὰ πολεμιστήρια; ἐμὲ μὲν σὺ πολλοὺσ τὸν πατέρ’ ἐλαύνεισ δρόμουσ. ἀτὰρ τί χρέοσ ἔβα με μετὰ τὸν Πασίαν; τρεῖσ μναῖ διφρίσκου καὶ τροχοῖν Ἀμυνίᾳ. ἄπαγε τὸν ἵππον ἐξαλίσασ οἴκαδε. ἀλλ’ ὦ μέλ’ ἐξήλικασ ἐμέ γ’ ἐκ τῶν ἐμῶν, ὅτε καὶ δίκασ ὤφληκα χἄτεροι τόκου ἐνεχυράσεσθαί φασιν. ἐτεὸν ὦ πάτερ τί δυσκολαίνεισ καὶ στρέφει τὴν νύχθ’ ὅλην; δάκνει μὲ δήμαρχόσ τισ ἐκ τῶν στρωμάτων. ἐάσον ὦ δαιμόνιε καταδαρθεῖν τί με. σὺ δ’ οὖν κάθευδε· τὰ δὲ χρέα ταῦτ’ ἴσθ’ ὅτι ἐσ τὴν κεφαλὴν ἅπαντα τὴν σὴν τρέψεται. φεῦ. εἴθ’ ὤφελ’ ἡ προμνήστρι’ ἀπολέσθαι κακῶσ, ἥτισ με γῆμ’ ἐπῆρε τὴν σὴν μητέρα· ἐμοὶ γὰρ ἦν ἄγροικοσ ἥδιστοσ βίοσ εὐρωτιῶν, ἀκόρητοσ, εἰκῇ κείμενοσ, βρύων μελίτταισ καὶ προβάτοισ καὶ στεμφύλοισ. ἔπειτ’ ἔγημα Μεγακλέουσ τοῦ Μεγακλέουσ ἀδελφιδῆν ἄγροικοσ ὢν ἐξ ἄστεωσ, σεμνὴν τρυφῶσαν ἐγκεκοισυρωμένην. ταύτην ὅτ’ ἐγάμουν, συγκατεκλινόμην ἐγὼ ὄζων τρυγὸσ τρασιᾶσ ἐρίων περιουσίασ, ἡ δ’ αὖ μύρου κρόκου καταγλωττισμάτων, δαπάνησ λαφυγμοῦ Κωλιάδοσ Γενετυλλίδοσ. οὐ μὴν ἐρῶ γ’ ὡσ ἀργὸσ ἦν, ἀλλ’ ἐσπάθα. ἐγὼ δ’ ἂν αὐτῇ θοἰμάτιον δεικνὺσ τοδὶ πρόφασιν ἔφασκον, ὦ γύναι λίαν σπαθᾷσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION