Aristophanes, Clouds, Episode

(아리스토파네스, Clouds, Episode)

ταυτὶ δι’ ὑμᾶσ ὦ Νεθέλαι πέπονθ’ ἐγώ, ὑμῖν ἀναθεὶσ ἅπαντα τἀμὰ πράγματα. αὐτὸσ μὲν οὖν σαυτῷ σὺ τούτων αἴτιοσ, στρέψασ σεαυτὸν ἐσ πονηρὰ πράγματα. τί δῆτα ταῦτ’ οὔ μοι τότ’ ἠγορεύετε, ἀλλ’ ἄνδρ’ ἄγροικον καὶ γέροντ’ ἐπῄρετε; ἡμεῖσ ποιοῦμεν ταῦθ’ ἑκάστοθ’ ὅταν τινὰ γνῶμεν πονηρῶν ὄντ’ ἐραστὴν πραγμάτων, ἑώσ ἂν αὐτὸν ἐμβάλωμεν ἐσ κακόν, ὅπωσ ἂν εἰδῇ τοὺσ θεοὺσ δεδοικέναι. ὤμοι πονηρά γ’ ὦ Νεφέλαι, δίκαια δέ. οὐ γάρ μ’ ἐχρῆν τὰ χρήμαθ’ ἁδανεισάμην ἀποστερεῖν. νῦν οὖν ὅπωσ ὦ φίλτατε τὸν Χαιρεφῶντα τὸν μιαρὸν καὶ Σωκράτη ἀπολεῖσ μετ’ ἐμοῦ ’λθών, οἳ σὲ κἄμ’ ἐξηπάτων. ἀλλ’ οὐκ ἂν ἀδικήσαιμι τοὺσ διδασκάλουσ. ναὶ ναὶ καταιδέσθητι πατρῷον Δία. ἰδού γε Δία πατρῷον· ὡσ ἀρχαῖοσ εἶ. Ζεὺσ γάρ τισ ἔστιν; ἔστιν. οὐκ ἔστ’, οὔκ, ἐπεὶ Δῖνοσ βασιλεύει τὸν Δί’ ἐξεληλακώσ. οὐκ ἐξελήλακ’, ἀλλ’ ἐγὼ τοῦτ’ ᾠόμην διὰ τουτονὶ τὸν δῖνον. οἴμοι δείλαιοσ ὅτε καὶ σὲ χυτρεοῦν ὄντα θεὸν ἡγησάμην. ἐνταῦθα σαυτῷ παραφρόνει καὶ φληνάφα. οἴμοι παρανοίασ· ὡσ ἐμαινόμην ἄρα, ὅτ’ ἐξέβαλλον τοὺσ θεοὺσ διὰ Σωκράτη. ἀλλ’ ὦ φίλ’ Ἑρμῆ μηδαμῶσ θύμαινέ μοι μηδέ μ’ ἐπιτρίψῃσ, ἀλλὰ συγγνώμην ἔχε ἐμοῦ παρανοήσαντοσ ἀδολεσχίᾳ· καί μοι γενοῦ ξύμβουλοσ, εἴτ’ αὐτοὺσ γραφὴν διωκάθω γραψάμενοσ εἴθ’ ὅ τι σοι δοκεῖ. ὀρθῶσ παραινεῖσ οὐκ ἐῶν δικορραφεῖν, ἀλλ’ ὡσ τάχιστ’ ἐμπιμπράναι τὴν οἰκίαν τῶν ἀδολεσχῶν. δεῦρο δεῦρ’ ὦ Ξανθία, κλίμακα λαβὼν ἔξελθε καὶ σμινύην φέρων, κἄπειτ’ ἐπαναβὰσ ἐπὶ τὸ φροντιστήριον τὸ τέγοσ κατάσκαπτ’, εἰ φιλεῖσ τὸν δεσπότην, ἑώσ ἂν αὐτοῖσ ἐμβάλῃσ τὴν οἰκίαν· ἐμοὶ δὲ δᾷδ’ ἐνεγκάτω τισ ἡμμένην, κἀγώ τιν’ αὐτῶν τήμερον δοῦναι δίκην ἐμοὶ ποιήσω, κεἰ σφόδρ’ εἴσ’ ἀλαζόνεσ. ἰοὺ ἰού. σὸν ἔργον ὦ δᾲσ ἱέναι πολλὴν φλόγα. ἄνθρωπε, τί ποιεῖσ; ὅ τι ποιῶ; τί δ’ ἄλλο γ’ ἢ διαλεπτολογοῦμαι ταῖσ δοκοῖσ τῆσ οἰκίασ; οἴμοι τίσ ἡμῶν πυρπολεῖ τὴν οἰκίαν; ἐκεῖνοσ οὗπερ θοἰμάτιον εἰλήφατε. ἀπολεῖσ ἀπολεῖσ. τοῦτ’ αὐτὸ γὰρ καὶ βούλομαι, ἢν ἡ σμινύη μοι μὴ προδῷ τὰσ ἐλπίδασ, ἢ ’γὼ πρότερόν πωσ ἐκτραχηλισθῶ πεσών. οὗτοσ τί ποιεῖσ ἐτεὸν οὑπὶ τοῦ τέγουσ; ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον. οἴμοι τάλασ δείλαιοσ ἀποπνιγήσομαι. ἐγὼ δὲ κακοδαίμων γε κατακαυθήσομαι. τί γὰρ μαθόντεσ τοὺσ θεοὺσ ὑβρίζετε, καὶ τῆσ σελήνησ ἐσκοπεῖσθε τὴν ἕδραν; δίωκε βάλλε παῖε, πολλῶν οὕνεκα, μάλιστα δ’ εἰδὼσ τοὺσ θεοὺσ ὡσ ἠδίκουν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION