Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 6:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 6:)

φράσισ δὲ ἀσαφὴσ γίνεται, ὅταν λίαν ἀπηρχαιωμένῃ χρῆταί τισ καὶ ἀμφιβόλῳ, ὥσπερ τὸ ὦ Ζεῦ γένοιτο καταβαλεῖν τὸν σῦν ἐμέ. ἢ κατ’ ἄλλον τρόπον, οἱο͂ν χρόνον ἢ αἰτίαν ἢ τόπον.