Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 5:

κατὰ δὲ σχῆμα ἔμφασισ γίνεται, ὅταν τισ δεικτικοῖσ χρῆται, οἱο͂ν οὗτοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ παλαιόσ ἐσθ’ ὁ νόμοσ καὶ καλῶσ ἔχων. καὶ πάλιν ἐν συμβουλευτικοῖσ, ὁρᾶτε ταύτην τὴν πόλιν, ἐν ταύτῃ τηλικαύτῃ τὸ μέγεθοσ οὔσῃ. ὁρᾷσ τὸν Ἀριστόλοχον τὸν Χαριδήμου; ποτὲ εἶχεν ἀγρόν, εἶτα νῦν πολλοί, πολλοῖσ ὀφείλων ἐκεῖνοσ αὐτὸν ἐκτήσατο.