Strabo, Geography, Book 7, chapter 3 14:

(스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3 14:)

νυνὶ δὲ περὶ Θρᾳκῶν ἐλέγομεν Μυσῶν τ’ ἀγχεμάχων καὶ ἀγαυῶν ἱππημολγῶν, γλακτοφάγων ἀβίων τε, δικαιοτάτων ἀνθρώπων, βουλόμενοι συγκρῖναι τά τε ὑφ’ ἡμῶν καὶ τὰ ὑπὸ Ποσειδωνίου λεχθέντα καὶ τὰ ὑπὸ τούτων· πρότερον δ’ ὅτι τὴν ἐπιχείρησιν ὑπεναντίαν τοῖσ προτεθεῖσι πεποίηνται. προὔθεντο μὲν γὰρ διδάξαι διότι τῶν πόρρω τῆσ Ἑλλάδοσ πλείων ἦν ἄγνοια τοῖσ πρεσβυτέροισ ἢ τοῖσ νεωτέροισ, ἔδειξαν δὲ τἀναντία, καὶ οὐ κατὰ τὰ πόρρω μόνον ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ τῇ Ἑλλάδι. ἀλλ’, ὡσ ἔφην, τὰ ἄλλα μὲν ὑπερκείσθω, τὰ δὲ νῦν σκοπῶμεν. Σκυθῶν μὲν γὰρ μὴ μεμνῆσθαι κατ’ ἄγνοιάν φασι, μηδὲ τῆσ περὶ τοὺσ ξένουσ ὠμότητοσ αὐτῶν, καταθυόντων καὶ σαρκοφαγούντων καὶ τοῖσ κρανίοισ ἐκπώμασι χρωμένων, δι’ οὓσ Ἄξενοσ ὠνομάζετο ὁ πόντοσ, πλάττειν δ’ ἀγαυούσ τινασ ἱππημολγοὺσ γαλακτοφάγουσ ἀβίουσ τε, δικαιοτάτουσ ἀνθρώπουσ, τοὺσ οὐδαμοῦ γῆσ ὄντασ. πῶσ οὖν Ἄξενον ὠνόμαζον, εἰ μὴ ᾔδεισαν τὴν ἀγριότητα, μηδ’ αὐτοὺσ τοὺσ μάλιστα τοιούτουσ; οὗτοι δ’ εἰσὶ δήπου οἱ Σκύθαι. πότερον δ’ οὐδ’ ἱππημολγοὶ ἦσαν οἱ ἐπέκεινα τῶν Μυσῶν καὶ Θρᾳκῶν καὶ Γετῶν, οὐδὲ γαλακτοφάγοι καὶ ἄβιοι; ἀλλὰ καὶ νῦν εἰσιν ἁμάξοικοι καὶ νομάδεσ καλούμενοι, ζῶντεσ ἀπὸ θρεμμάτων καὶ γάλακτοσ καὶ τυροῦ καὶ μάλιστα ἱππείου, θησαυρισμὸν δ’ οὐκ εἰδότεσ οὐδὲ καπηλείαν πλὴν εἰ φόρτον ἀντὶ φόρτου. πῶσ οὖν ἠγνόει τοὺσ Σκύθασ ὁ ποιητήσ, ἱππημολγοὺσ καὶ γαλακτοφάγουσ τινὰσ προσαγορεύων; ὅτι γὰρ οἱ τότε τούτουσ ἱππημολγοὺσ ἐκάλουν, καὶ Ἡσίοδοσ μάρτυσ ἐν τοῖσ ὑπ’ Ἐρατοσθένουσ παρατεθεῖσιν ἔπεσιν Αἰθίοπασ τε Λίγυσ τε ἰδὲ Σκύθασ ἱππημολγούσ. τί δὲ θαυμαστόν, εἰ διὰ τὸ πλεονάζειν παρ’ ἡμῖν τὴν περὶ τὰ συμβόλαια ἀδικίαν δικαιοτάτουσ εἶπεν ἀνθρώπουσ τοὺσ ἥκιστα ἐν τοῖσ συμβολαίοισ καὶ τῷ ἀργυρισμῷ ζῶντασ, ἀλλὰ καὶ κοινὰ κεκτημένουσ πάντα πλὴν ξίφουσ καὶ ποτηρίου, ἐν δὲ τοῖσ πρῶτον τὰσ γυναῖκασ πλατωνικῶσ ἔχοντασ κοινὰσ καὶ τέκνα; καὶ Αἰσχύλοσ δ’ ἐμφαίνει συνηγορῶν τῷ ποιητῇ φήσασ περὶ τῶν Σκυθῶν ἀλλ’ ἱππάκησ βρωτῆρεσ εὔνομοι Σκύθαι αὕτη δ’ ἡ ὑπόληψισ καὶ νῦν ἔτι συμμένει παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν· ἁπλουστάτουσ τε γὰρ αὐτοὺσ νομίζομεν καὶ ἥκιστα κακεντρεχεῖσ εὐτελεστέρουσ τε πολὺ ἡμῶν καὶ αὐταρκεστέρουσ· καίτοι ὅ γε καθ’ ἡμᾶσ βίοσ εἰσ πάντασ σχεδόν τι διατέτακε τὴν πρὸσ τὸ χεῖρον μεταβολήν, τρυφὴν καὶ ἡδονὰσ καὶ κακοτεχνίασ καὶ πλεονεξίασ μυρίασ πρὸσ ταῦτ’ εἰσάγων. πολὺ οὖν τῆσ τοιαύτησ κακίασ καὶ εἰσ τοὺσ βαρβάρουσ ἐμπέπτωκε τούσ τε ἄλλουσ καὶ τοὺσ νομάδασ· καὶ γὰρ θαλάττησ ἁψάμενοι χείρουσ γεγόνασι λῃστεύοντεσ καὶ ξενοκτονοῦντεσ, καὶ ἐπιπλεκόμενοι πολλοῖσ μεταλαμβάνουσι τῆσ ἐκείνων πολυτελείασ καὶ καπηλείασ· ἃ δοκεῖ μὲν εἰσ ἡμερότητα συντείνειν, διαφθείρει δὲ τὰ ἤθη καὶ ποικιλίαν ἀντὶ τῆσ ἁπλότητοσ τῆσ ἄρτι λεχθείσησ εἰσάγει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION