Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ καιροῦ συνουσίασ. 4:

Ζώπυροσ δ’ ὁ ἰατρόσ, εὖ μάλα τοῖσ Ἐπικούρου λόγοισ ἐνωμιληκώσ, οὐκ ἔφη προσέχοντασ αὐτοὺσ ἀνεγνωκέναι τὸ Ἐπικούρου Συμπόσιον· οὐ γὰρ ὥσπερ ἐξ ἀρχῆσ τινοσ καὶ καταστάσεωσ τοῦτο πρόβλημα ποιησάμενον εἶτα λόγουσ ἐπ’ αὐτῷ περαίνειν, ἀλλὰ τοὺσ νέουσ ἀνιστάντα μετὰ δεῖπνον εἰσ περίπατον ἐπὶ σωφρονισμῷ διαλέγεσθαι καὶ ἀνακρούειν ἀπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν, ὡσ ἀεὶ μὲν ἐπισφαλοῦσ εἰσ βλάβην τοῦ πράγματοσ ὄντοσ, κάκιστα δὲ τοὺσ παρὰ πότον καὶ ἐδωδὴν χρωμένουσ αὐτῷ διατιθέντοσ.