Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Περὶ τοῦ κιττοῦ πότερον τῇ φύσει θερμὸσ ἢ ψυχρόσ ἐστιν.)

ἐπαινεσάντων δ’ ἡμῶν, τὸν Τρύφωνα, μειδιῶν ὁ Ἀμμώνιοσ οὐκ ἄξιον ἔφη ποικίλον οὕτω καὶ ἀνθηρὸν λόγον ὥσπερ στέφανον ἀντιλέγοντα διαλακτίζειν· "πλὴν ὅ τε κιττὸσ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ συγκαταπέπλεκται ψυχρότητι συγκατασβεννύναι λεγόμενοσ τὸν ἄκρατον ·

"ἔστι γὰρ ἔμπυροσ καὶ θερμότεροσ, καὶ ὅ γε καρπὸσ; "αὐτοῦ μιγνύμενοσ εἰσ τὸν οἶνον μεθυστικὸν ποιεῖ καὶ ταρακτικὸν τῷ πυροῦθαι· "τὸ δὲ κλῆμα λέγουσιν αὐτοῦ σπώμενον ὥσπερ τἀν πυρὶ ξύλα συνδιαστρέφεσθαι. "χιὼν δὲ πολλάκισ ἡμέρασ συχνὰσ ἐπιμένουσα τοῖσ ἄλλοισ φυτοῖσ φεύγει τάχιστα τὸν κιττόν· "μᾶλλον δ’ ὅλωσ εὐθὺσ ἀπόλλυται καὶ περιτήκεται περὶ αὐτὸν ὑπὸ θερμότητοσ. "ὃ δὲ μέγιστόν ἐστιν ὑπὸ Θεοφράστου δ’ ἱστόρηται, Ἀλεξάνδρου κελεύσαντοσ Ἑλληνικὰ δένδρα τοῖσ ἐν Βαβυλῶνι παραδείσοισ ἐμβαλεῖν Ἅρπαλον, μάλιστα δέ, τῶν τόπων ἐμπύρων ὄντων καὶ περιφλεγόντων, τὰ ἀλσώδη καὶ εὐπέταλα καὶ σκιερὰ δ καταμῖξαι τοῖσ φυτοῖσ, μόνον οὐκ ἐδέξατο τὸν κιττὸν ἡ χώρα, καίτοι πολλὰ τοῦ Ἁρπάλου πραγματευομένου καὶ προσφιλονεικοῦντοσ· "ἀλλ’ ἀπώλλυτο καὶ κατεξηραίνετο τῷ πυρώδησ μὲν αὐτὸσ εἶναι, πρὸσ πυρώδη δὲ μίγνυσθαι γῆν οὐ λαμβάνων κρᾶσιν ἀλλ’ ἐξιστάμενοσ, αἱ γὰρ ὑπερβολαὶ φθείρουσι τὰσ δυνάμεισ· "διὸ τῶν ἐναντίων μᾶλλον ὀρέγονται; "καὶ φιλόθερμόν ἐστι τὸ ψυχρὸν καὶ φιλόψυχρον τὸ θερμόν ὅθεν οἱ ὄρειοι καὶ πνευματώδεισ καὶ νιφόμενοι τόποι τὰ δᾳδώδη καὶ πισσοτρόφα τῶν φυτῶν, μάλιστα πεύκασ καὶ στροβίλουσ, ἐκφέρουσιν. "ἄνευ δὲ τούτων, ὦ φίλε Τρύφων, τὰ δύσριγα καὶ ψυχρὰ φυλλορροεῖ, μικρότητι τοῦ θερμοῦ καὶ ἀσθενείᾳ συστελλομένου καὶ προλείποντοσ τὸ φυτόν· "ἐλαίαν δὲ καὶ δάφνην καὶ κυπάριττον ἀειθαλῆ διαφυλάσσει τὸ λιπαρὸν καὶ. τὸ θερμὸν ὥσπερ τὸν κιττόν. ὅθεν ὁ φίλτατοσ Διόνυσοσ οὐχ ὡσ βοηθὸν ἐπὶ τὴν μέθην οὐδ’ ὡσ πολέμιον τῷ οἴνῳ τὸν κιττὸν ἐπήγαγεν· "ὅσ γε τὸν ἄκρατον ἄντικρυσ μέθυ καὶ μεθυμναῖον αὐτὸσ αὑτὸν ὠνόμασεν. "ἀλλά μοι δοκεῖ καθάπερ οἱ φίλοινοι, μὴ παρόντοσ ἀμπελίνου, κριθίνῳ χρῶνται πώματι, καὶ μηλίτασ τινάσ, οἱ δὲ φοινικίνουσ οἴνουσ ποιοῦσιν· "οὕτω καὶ ὁ ποθῶν χειμῶνοσ ὡρ́ᾳ τὸν ἀπὸ τῆσ ἀμπέλου στέφανον, ὡσ ἐκείνην ἑώρα γυμνὴν καὶ ἄφυλλον, ἀγαπῆσαι τὴν ὁμοιότητα τοῦ κιττοῦ. καὶ γὰρ τοῦ κλήματοσ τὸ ἑλικῶδεσ τοῦτο καὶ σφαλλόμενον ἐν τῇ πορείᾳ καὶ τοῦ πετάλου τὸ ὑγρὸν καὶ περικεχυμένον ἀτάκτωσ, μάλιστα δ’ αὐτὸσ ὁ κόρυμβοσ ὄμφακι πυκνῷ καὶ περκάζοντι προσεοικώσ, ἐκμεμίμηται τὴν τῆσ ἀμπέλου διάθεσιν. "οὐ μὴν ἀλλὰ κἂν βοηθῇ τι πρὸσ μέθην ὁ κιττόσ, θερμότητι τοῦτο ποιεῖν φήσομεν αὐτὸν ἀνοίγοντα τοὺσ πόρουσ ἢ συνεκπέττοντα μᾶλλον τὸν ἄκρατον, ἵνα καὶ μένῃ σὴν χάριν, ὦ Τρύφων, ἰατρὸσ ὁ Διόνυσοσ. πρὸσ ταῦθ’ ὁ μὲν Τρύφων ἄφωνοσ;

ἦν, ὅπωσ ἀντείποι σκεπτόμενοσ· ὁ δ’ Ἐράτων ἕκαστον ἡμῶν τῶν νέων ἀνακαλούμενοσ ἐκέλευε βοηθεῖν τῷ Τρύφωνι περὶ τῶν στεφάνων ἢ τοὺσ στεφάνουσ ἀποτίθεσθαι·

καὶ Ἀμμώνιοσ;

ἔφη παρέχειν ἄδειαν, οὐ γὰρ ἀντερεῖν οἷσ ἂν ἡμεῖσ; εἴπωμεν. οὕτω δὴ καὶ τοῦ Τρύφωνοσ ἐπικελεύοντοσ εἰπεῖν ἔφην ὅτι τὸ μὲν ἀποδεῖξαι ψυχρὸν εἶναι τὸν κιττὸν οὐκ ἐμὸν ἦν ἔργον, ἀλλὰ Τρύφωνοσ· οὗτοσ γὰρ αὐτῷ ψύχοντι καὶ στύφοντι πολλὰ χρῆται· "τὸ μὲν μεθύσκειν κιττὸν οἴνῳ μιγνύμενον οὐκ ἀληθέσ ἐστιν·

"ὃ γὰρ ἐμποιεῖ τοῖσ πιοῦσι πάθοσ οὐ μέθην ἄν τισ εἴποι, ταραχὴν δὲ καὶ παραφροσύνην, οἱο͂ν ὑοσκύαμοσ ἐμποιεῖ καὶ πολλὰ ἄλλα τοιαῦτα κινοῦντα μανικῶσ τὴν διάνοιαν. "ὁ δὲ τοῦ κλήματοσ σπασμὸσ; "ἄλογόσ ἐστι· "τοιαῦτα γὰρ παρὰ φύσιν ἔργα τῶν κατὰ φύσιν δυνάμεων οὐκ ἔστιν· "ἀλλὰ καὶ τὰ ξύλα διαστρέφεται, τοῦ πυρὸσ τὸ ὑγρὸν ἕλκοντοσ ἐξ αὐτῶν βίᾳ, κυρτότητασ ἴσχοντα καὶ παραβάσεισ· "τὸ δὲ συγγενὲσ θερμὸν αὔξειν καὶ τρέφειν πέφυκε. "σκόπει δὲ μὴ μᾶλλον ἀρρωστία τισ καὶ ψυχρότησ σώματοσ τὸ πολυκαμπὲσ καὶ χαμαιπετὲσ πέφυκεν, προσκρούσεισ πυκνὰσ καὶ ἀντικοπὰσ λαμβάνοντοσ, ὥσπερ ὁδοιπόρου δι’ ἀσθένειαν πολλάκισ ἀποκαθίζοντοσ εἶτα πάλιν ἐρχομένου· "διὸ καὶ περιπλοκῆσ δεῖται καὶ στηρίγματοσ, αὐτὸσ ἑαυτὸν ἀνέχειν καὶ ποδηγεῖν ἀδυνατῶν δι’ ἔνδειαν θερμότητοσ, ἧσ; "τὸ ἀνωφερὲσ δύναμίσ ἐστιν. "ἡ δὲ χιὼν ἀπορρεῖ καὶ περιτήκεται δι’ ὑγρότητα τοῦ φύλλου τὸ γὰρ ὕδωρ σβέννυσιν αὐτῆσ καὶ κόπτει τὴν χαυνότητα διὰ τὸ μικρῶν εἶναι καὶ πυκνῶν ἄθροισμα πομφολύγων ὅθεν οὐχ ἧττον ἐν τοῖσ περιψύκτοισ σφόδρα καὶ νοτεροῖσ τόποισ ἢ τοῖσ προσείλοισ αἱ χιόνεσ ῥέουσι. "τὸ δ’ ἀειθαλὲσ τοῦτο καὶ ὥσ φησιν Ἐμπεδοκλῆσ ἐμπεδόφυλλον οὐκ ἔστι θερμότητοσ· "οὐδὲ γὰρ ψυχρότητοσ τὸ φυλλορροεῖν. ἡ γοῦν μυρρίνη καὶ τὸ ἀδίαντον οὐκ ὄντα τῶν θερμῶν ἀλλὰ τῶν ψυχρῶν ἀεὶ τέθηλεν. "ἔνιοι μὲν οὖν ὁμαλότητι κράσεωσ οἰόνται παραμένειν τὸ φύλλον· "Ἐμπεδοκλῆσ δὲ πρὸσ τούτῳ καὶ πόρων τινὰ συμμετρίαν αἰτιᾶται, τεταγμένωσ καὶ ὁμαλῶσ τὴν τροφὴν διιέντων, ὥστ’ ἀρκούντωσ ἐπιρρεῖν. τοῖσ δὲ φυλλορροοῦσιν οὐκ ἔστι διὰ μανότητα τῶν ἄνω καὶ στενότητα τῶν κάτω πόρων, ὅταν οἱ μὲν μὴ ἐπιπέμπωσιν οἱ δὲ μὴ φυλάττωσιν ἀλλ’ ὀλίγην λαβόντεσ ἄθρουν ἐκχέωσιν, ὥσπερ ἐν ἀνδήροισ τισὶν οὐχ ὁμαλοῖσ· "τὰ δ’ ὑδρευόμενα ἀεὶ τὴν τροφὴν διαρκῆ καὶ σύμμετρον ἀντέχει καὶ παραμένει ἀγήρω καὶ χλοερά. ἀλλ’ ἐν Βαβυλῶνι φυτευόμενοσ ἐξίστατο καὶ ἀπηγόρευεν, εὖ γε ποιῶν ὁ γενναῖοσ οὗτοσ, ὅτι Βοιωτίου θεοῦ πελάτησ καὶ παράσιτοσ ὢν οὐκ ἐβούλετο μετοικεῖν ἐν βαρβάροισ, οὐδ’ Ἀλέξανδρον ἐζήλωσεν ἐξοικειούμενον ἐκείνοισ τοῖσ ἔθνεσιν, ἀλλ’ ἔφευγε καὶ διεμάχετο πρὸσ τὴν ἀποξένωσιν. "αἰτία δ’ οὐχ ἡ θερμότησ ἦν, ἀλλὰ μᾶλλον ἡ ψυχρότησ, οὐχ ὑποφέρουσα τὴν ἐναντίαν κρᾶσιν· "οὐ γὰρ φθείρει τὸ οἰκεῖον, ἀλλὰ προσίεται καὶ φέφει, καθάπερ τὸ θύμον ἡ ξηρὰ γῆ, καίτοι θερμὸν ὄν, τὴν δὲ Βαβυλωνίαν οὕτω φασὶν ἀέρα πνιγώδη καὶ βαρὺν περιέχειν, ὥστε πολλοὺσ τῶν εὐπόρων, ὅταν ἐμπλήσωσιν ἀσκοὺσ ὕδατοσ, ἐπὶ τούτων καθεύδειν ἀναψυχομένουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION