Plutarch, De gloria Atheniensium, section 2

(플루타르코스, De gloria Atheniensium, section 2)

πολλῶν μὲν δὴ καὶ ἄλλων ἡ πόλισ ἥδε μήτηρ καὶ τροφὸσ εὐμενὴσ τεχνῶν γέγονε τὰσ μὲν εὑραμένη καὶ ἀναφήνασα πρώτη, ταῖσ δὲ δύναμιν προσθεῖσα καὶ τιμὴν καὶ αὔξησιν οὐχ ἥκιστα δ’ ὑπ’ αὐτῆσ ζωγραφία προῆκται καὶ κεκόσμηται. καὶ γὰρ Ἀπολλόδωροσ ὁ ζωγράφοσ, ἀνθρώπων πρῶτοσ ἐξευρὼν φθορὰν καὶ ἀπόχρωσιν σκιᾶσ, Ἀθηναῖοσ ἦν· "μωμήσεταί τισ μᾶλλον ἢ μιμήσεται. καὶ Εὐφράνωρ καὶ Νικίασ καὶ Ἀσκληπιόδωροσ καὶ Πάναινοσ ὁ Φειδίου ἀδελφόσ, οἱ μὲν στρατηγοὺσ ἔγραψαν νικῶντασ, οἱ δὲ μάχασ, οἱ δ’ ἡρ́ωασ ὥσπερ Εὐφράνωρ τὸν Θησέα τὸν ἑαυτοῦ τῷ Παρρασίου παρέβαλε, λέγων τὸν μὲν ἐκείνου ῥόδα βεβρωκέναι, τὸν δ’ ἑαυτοῦ κρέα βόεια. τῷ γὰρ ὄντι γλαφυρῶσ ὁ Παρρασίου γέγραπται καὶ πεποίκιλται καί τι προσέοικε· τὸν δ’ Εὐφράνοροσ ἰδών τισ εἶπεν οὐκ ἀφυῶσ δῆμον Ἐρεχθῆοσ μεγαλήτοροσ, ὅν ποτ’ Ἀθήνη θρέψε Διὸσ θυγάτηρ. γέγραφε δὲ καὶ τὴν ἐν Μαντινείᾳ πρὸσ Ἐπαμεινώνδαν ἱππομαχίαν οὐκ ἀνενθουσιάστωσ Εὐφράνωρ.

τὸ δ’ ἔργον ἔσχεν οὕτωσ· Ἐπαμεινώνδασ Θηβαῖοσ ἀπὸ τῆσ ἐν Λεύκτροισ μάχησ ἀρθεὶσ μέγασ ἐπεμβῆναι τῇ Σπάρτῃ πεσούσῃ καὶ πατῆσαι τὸ φρόνημα καὶ τὸ ἀξίωμα τῆσ πόλεωσ ἠθέλησε. καὶ πρῶτα μὲν ἐμβαλὼν ἑπτὰ μυριάσι στρατοῦ διεπόρθησε τὴν χώραν καὶ τοὺσ περιοίκουσ ἀπέστησεν αὐτῶν· ἔπειτα περὶ Μαντίνειαν ἀντιτεταγμένουσ εἰσ μάχην προυκαλεῖτο· μὴ βουλομένων δὲ μηδὲ τολμώντων, ἀλλὰ τὴν Ἀθήνηθεν ἐπικουρίαν ἐκδεχομένων, νυκτὸσ ἄρασ καὶ λαθὼν ἅπαντασ εἰσ τὴν Λακωνικὴν κατέβη, καὶ μικροῦ ἔφθη τὴν πόλιν ἔρημον ἐξ ἐφόδου λαβεῖν καὶ κατασχεῖν.

αἰσθομένων δὲ τῶν συμμάχων καὶ βοηθείασ ταχείασ πρὸσ τὴν πόλιν γενομένησ, ὕπειξε μὲν ὡσ αὖθισ ἐπὶ λεηλασίαν καὶ φθορὰν τῆσ χώρασ τρεψόμενοσ· ἐξαπατήσασ δὲ καὶ κατακοιμίσασ οὕτω τοὺσ πολεμίουσ ἀνέζευξε νυκτὸσ ἐκ τῆσ Λακωνικῆσ· καὶ διαδραμὼν τὴν μεταξὺ χώραν ἐπεφαίνετο τοῖσ Μαντινεῦσιν ἀπροσδόκητοσ διαβουλευομένοισ καὶ αὐτοῖσ ἀκμὴν τοῦ πέμπειν τὴν εἰσ Λακεδαίμονα βοήθειαν καὶ εὐθέωσ ὁπλίζεσθαι προσέταξε τοῖσ Θηβαίοισ. οἱ μὲν οὖν Θηβαῖοι μέγα φρονοῦντεσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ ἐπεφέροντο καὶ περιελάμβανον κύκλῳ τὰ τείχη], τῶν δὲ Μαντινέων ἔκπληξισ ἦν καὶ ἀλαλαγμὸσ καὶ διαδρομή, ὡσ ῥεῦμα τὴν δύναμιν ἀθρόαν ἐμπίπτουσαν ὤσασθαι μὴ δυναμένων μηδ’ ἐπινοούντων βοήθειαν.

ἐν τούτῳ δὲ καιροῦ καὶ τύχησ Ἀθηναῖοι κατέβαινον ἀπὸ τῶν ἄκρων εἰσ τὴν Μαντινικὴν οὐκ εἰδότεσ τὴν ῥοπὴν οὐδὲ τὴν ὀξύτητα τοῦ ἀγῶνοσ, ἀλλ’ ὁδῷ πορευόμενοι καθ’ ἡσυχίαν ὡσ δέ τισ ἀστῶν ἐκδραμὼν ἀπήγγειλε τὸν κίνδυνον, ὀλίγοι μὲν ὄντεσ ὡσ πρὸσ τὸ πλῆθοσ τῶν πολεμίων, ἐξ ὁδοῦ δὲ κεκμηκότεσ, οὐδενὸσ δὲ τῶν ἄλλων συμμάχων παρόντοσ, ὅμωσ εὐθὺσ εἰσ τάξιν καθίσταντο τοῖσ πλείστοισ· οἱ δ’ ἱππεῖσ διασκευασάμενοι καὶ προεξελάσαντεσ, ὑπὸ τὰσ πύλασ αὐτὰσ καὶ τὸ τεῖχοσ ἔθεντο καρτερὰν ἱππομαχίαν·

καὶ κρατήσαντεσ ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ Ἐπαμεινώνδα ἀφείλοντο τὴν Μαντίνειαν. .

ἀλλ’ οὐκ ἂν οἶμαι τῷ ζωγράφῳ κρίσιν προθείητε πρὸσ τὸν στρατηγὸν οὐδ’ ἀνάσχοισθε τῶν προτιμώντων τὸν πίνακα τοῦ τροπαίου καὶ τὸ μίμημα τῆσ ἀληθείασ.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION