Plutarch, De garrulitate, section 19

(플루타르코스, De garrulitate, section 19)

οὐ γὰρ ἔστιν ὡσ χαλινῶν ἐφαψαμένουσ ἐπισχεῖν τὸν ἀδολέσχην, ἀλλ’ ἔθει δεῖ κρατῆσαι τοῦ νοσήματοσ. πρῶτον μὲν οὖν ἐν ταῖσ τῶν πέλασ ἐρωτήσεσιν ἑαυτὸν ἐθιζέτω σιωπᾶν μέχρι οὗ πάντεσ ἀπείπωνται τὴν ἀπόκρισιν οὐ γάρ τι βουλῆσ ταὐτὸ καὶ δρόμου τέλοσ, ὥσ φησι Σοφοκλῆσ, οὐδέ γε φωνῆσ καὶ ἀποκρίσεωσ· ἀλλ’ ἐκεῖ μὲν ἡ νίκη τοῦ φθάσαντόσ ἐστιν, ἐνταῦθα δέ, ἐὰν μὲν ἱκανῶσ ἕτεροσ ἀποκρίνηται, καλῶσ ἔχει συνεπαινέσαντα καὶ συνεπιφήσαντα δόξαν εὐμενοῦσ ἀνθρώπου λαβεῖν· ἐὰν δὲ μή, τότε καὶ διδάξαι τὸ ἠγνοημένον καὶ ἀναπληρῶσαι τὸ ἐλλεῖπον ἀνεπίφθονον καὶ οὐκ ἄκαιρόν ἐστι.

μάλιστα δὲ φυλάττωμεν ἑαυτούσ, ὅπωσ μὴ ἑτέρου τινὸσ ἐρωτηθέντοσ αὐτοὶ προλαμβάνωμεν ὑποφθάνοντεσ τὴν ἀπόκρισιν. ἴσωσ μὲν γὰρ οὐδ’ ἄλλοτε καλῶσ ἔχον ἐστίν, αἰτηθέντοσ ἑτέρου, παρωσαμένουσ ἐκεῖνον αὐτοὺσ ἐπαγγέλλεσθαι δόξομεν γὰρ ἅμα καὶ τοῦτον ὡσ παρασχεῖν ὃ αἰτεῖται μὴ δυνάμενον, κἀκεῖνον ὡσ αἰτεῖν παρ’ ὧν δύναται λαβεῖν οὐκ ἐπιστάμενον ὀνειδίζειν μάλιστα δ’ ὕβριν φέρει περὶ τὰσ ἀποκρίσεισ ἡ τοιαύτη προπέτεια καὶ θρασύτησ. "τί τούτου δέῃ;

"τί οὗτοσ οἶδε; "ἐμοῦ παρόντοσ, περὶ τούτων οὐδένα δεῖ ἄλλον ἐρωτᾶν. καίτοι πολλάκισ τινὰσ ἐρωτῶμεν οὐ τοῦ λόγου δεόμενοι, φωνὴν δέ τινα καὶ φιλοφροσύνην ἐκκαλούμενοι παρ’ αὐτῶν καὶ προαγαγεῖν εἰσ ὁμιλίαν ἐθέλοντεσ, ὡσ Σωκράτησ Θεαίτητον καὶ Χαρμίδην. πρὸσ ἑαυτὸν ὅπου, κἂν ἀπείπηται τὸν λόγον ὁ αἰτηθείσ, ἐπισχόντα καλῶσ ἔχει καὶ πρὸσ τὸ βουλόμενον τοῦ ἐρωτῶντοσ ἁρμοσάμενον ὡσ ἐπὶ κλῆσιν ἀλλοτρίαν αἰδημόνωσ καὶ κοσμίωσ ἀπαντᾶν.

καὶ γὰρ οἱ μὲν ἐρωτηθέντεσ, ἂν σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνασθαι, συγγνώμησ δικαίασ τυγχάνουσιν ὁ δ’ αὐθαιρέτωσ ὑφιστάμενοσ καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον ἀηδὴσ μέν ἐστι καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων δὲ παντάπασιν ἐπίχαρτοσ γίνεται καὶ καταγέλαστοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION