Plutarch, De garrulitate, section 10

(플루타르코스, De garrulitate, section 10)

τίσ δ’ ὅλωσ ἑαυτῷ παρρησίαν ἀπολέλοιπε κατὰ τοῦ μὴ σιωπήσαντοσ; εἰ γὰρ ἀγνοεῖσθαι τὸν λόγον ἔδει, κακῶσ ἐλέχθη πρὸσ ἄλλον εἰ δ’ ἀφεὶσ ἐκ σεαυτοῦ κατέχεισ ἐν ἑτέρῳ ιἀπόρρητον, εἰσ ἀλλοτρίαν πίστιν καταπέφευγασ τὴν σεαυτοῦ προέμενοσ. κἂν μὲν ἐκεῖνοσ ὅμοιόσ σοι γένηται, δικαίωσ ἀπόλωλασ· ἂν δὲ βελτίων, σῴζῃ παραλόγωσ ἕτερον εὑρὼν σοῦ ὁ ὑπὲρ σεαυτοῦ πιστότερον. "ἀλλὰ φίλοσ οὗτοσ ἐμοί. τούτῳ δ’ ἕτερόσ τισ, ᾧ πιστεύσει καὶ οὗτοσ ὡσ ἐγὼ τούτῳ· κἀκεῖνοσ ἄλλῳ πάλιν εἶθ’ οὕτωσ ἐπιγονὴν λαμβάνει καὶ πολλαπλασιασμόν, εἰρομένησ τῆσ ἀκρασίασ, ὁ λόγοσ. ὡσ γὰρ ἡ μονὰσ οὐκ ἐκβαίνει τὸν ἑαυτῆσ ὁρ́ον ἀλλ’ ἅπαξ τὸ ἓν μένει, διὸ κέκληται μονάσ· ἡ δὲ δυὰσ ἀρχὴ διαφορᾶσ ἀόριστοσ·

εὐθὺσ γὰρ ἑαυτὴν ἐξίστησι τῷ διπλασιασμῷ εἰσ τὸ πλῆθοσ τρεπομένη· οὕτω λόγοσ ἐν τῷ πρώτῳ καταμένων ἀπόρρητοσ ὡσ ἀληθῶσ ἐστιν ἂν δ’ εἰσ ἕτερον ἐκβῇ φήμησ ἔσχε τάξιν. φησὶν ὁ ποιητήσ· οὔτε γὰρ πτηνὸν ἐκ τῶν χειρῶν ἀφέντα ῥᾴδιόν ἐστιν αὖθισ κατασχεῖν, οὔτε λόγον ἐκ τοῦ στόματοσ προέμενον συλλαβεῖν καὶ κρατῆσαι δυνατόν, ἀλλὰ φέρεται λαιψηρὰ κυκλώσασ πτερὰ οι ἄλλων ἐπ’ ἄλλουσ σκιδνάμενοσ. νεὼσ μὲν γὰρ ἁρπαγείσησ ὑπὸ πνεύματοσ ἐπιλαμβάνονται, σπείραισ καὶ ἀγκύραισ τὸ τάχοσ ἀμβλύνοντεσ· λόγου δ’ ὥσπερ ἐκ λιμένων ἐκδραμόντοσ οὐκ ἔστιν ὁρ́μοσ οὐδ’ ἀγκυροβόλιον, ἀλλὰ ψόφῳ πολλῷ καὶ ἤχῳ φερόμενοσ προσέρρηξε καὶ κατέδυσεν εἰσ μέγαν τινὰ καὶ δεινὸν τὸν φθεγξάμενον κίνδυνον.

μικροῦ γὰρ ἐκ λαμπτῆροσ Ἰδαῖον λέπασ πρήσειεν ἄν τισ· καὶ πρὸσ ἄνδρ’ εἰπὼν ἕνα, πύθοιντ’ ἂν ἀστοὶ πάντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION