Plutarch, De defectu oraculorum, section 46

(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 46)

ὁ μὲν οὖν Δημήτριοσ ταῦτ’ εἰπὼν ἐσιώπησεν· ἐγὼ δὲ βουλόμενοσ ὥσπερ τι κεφάλαιον ἐπιθεῖναι τῷ λόγῳ, πρὸσ τὸν Φίλιππον αὖθισ ἀπέβλεψα καὶ τὸν Ἀμμώνιον ὁμοῦ καθημένουσ. ἔδοξαν οὖν μοι βούλεσθαί τι διαλεχθῆναι καὶ πάλιν ἐπέσχον. "καὶ Φίλιπποσ, ὦ Λαμπρία, περὶ τῶν εἰρημένων εἰπεῖν· "οἰέται γὰρ ὥσπερ οἱ πολλοὶ καὶ αὐτὸσ οὐχ ἕτερον εἶναι τὸν Ἀπόλλωνα θεὸν ἀλλὰ τῷ ἡλίῳ τὸν αὐτόν. ἡ δ’ ἐμὴ μείζων ἀπορία καὶ περὶ μειζόνων · "ἄρτι γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ τῷ λόγῳ παρεχωρήσαμεν ἐκ τῶν θεῶν τὴν μαντικὴν ἐσ δαίμονασ ἀτεχνῶσ ἀποδιοπομπουμένῳ νυνὶ δέ μοι δοκοῦμεν αὐτοὺσ πάλιν ἐκείνουσ ἐξωθεῖν καὶ ἀπελαύνειν ἐνθένδε τοῦ χρηστηρίου καὶ τοῦ τρίποδοσ, εἰσ πνεύματα καὶ ἀτμοὺσ καὶ ἀναθυμιάσεισ τὴν τῆσ μαντικῆσ ἀρχὴν μᾶλλον δὲ τὴν οὐσίαν αὐτὴν καὶ τὴν δύναμιν ἀναλύοντεσ. "αἱ γὰρ εἰρημέναι κράσεισ καὶ θερμότητεσ αὗται καὶ στομώσεισ, ὅσῳ μᾶλλον ἀπάγουσι τὴν δόξαν ἀπὸ τῶν θεῶν καί τινα τοιοῦτον ἐπιβάλλουσι τῆσ αἰτίασ ἐπιλογισμόν, οἱῴ ποιεῖ τὸν Κύκλωπα χρώμενον Εὐριπίδησ, ἡ γῆ δ’ ἀνάγκῃ, κἂν θέλῃ κἂν μὴ θέλῃ, τίκτουσα ποίαν τἀμὰ πιαίνει βοτά. πλὴν ἐκεῖνοσ μὲν οὔ φησι θύειν θεοῖσ ἀλλ’ ἑαυτῷ καὶ τῇ μεγίστῃ γαστρὶ δαιμόνων ἡμεῖσ δὲ καὶ θύομεν καὶ προσευχόμεθα τί παθόντεσ ἐπὶ τοῖσ χρηστηρίοισ, εἰ δύναμιν μὲν ἐν ἑαυταῖσ μαντικὴν αἱ ψυχαὶ κομίζουσιν, ἡ δὲ κινοῦσα ταύτην ἀέροσ τίσ ἐστι κρᾶσισ ἢ πνεύματοσ; "αἱ δὲ τῶν ἱερείων κατασπείσεισ τί βούλονται, καὶ τὸ μὴ θεμιστεύειν, ἐὰν μὴ τὸ ἱερεῖον ὅλον ἐξ ἄκρων σφυρῶν ὑπότρομον γένηται καὶ κραδανθῇ κατασπενδόμενον; "οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ διασεῖσαι τὴν κεφαλὴν ὥσπερ ἐν ταῖσ ἄλλαισ θυσίαισ, ἀλλὰ πᾶσι δεῖ τοῖσ μέρεσι τὸν σάλον ὁμοῦ καὶ τὸν παλμὸν ἐγγενέσθαι μετὰ ψόφου τρομώδουσ ἐὰν γὰρ μὴ τοῦτο γένηται, τὸ μαντεῖον οὔ φασι χρηματίζειν οὐδ’ εἰσάγουσι τὴν Πυθίαν. "καίτοι θεῷ μὲν ἢ δαίμονι αἰτίαν τὴν πλείστην ἀνατιθέντασ εἰκόσ ἐστι ταῦτα ποιεῖν καὶ νομίζειν· "ὡσ δὲ σὺ λέγεισ, οὐκ εἰκόσ· "ἡ γὰρ ἀναθυμίασισ, ἄν τε πτοῆται τὸ ἱερεῖον ἄν τε μή, παροῦσα ποιήσει τὸν ἐνθουσιασμὸν καὶ διαθήσει τὴν ψυχὴν ὁμοίωσ οὐ τῆσ Πυθίασ μόνον, ἀλλὰ κἂν τοῦ τυχόντοσ ἅψηται σώματοσ. "ὅθεν εὐήθέσ ἐστι τὸ μιᾷ γυναικὶ πρὸσ τὰ μαντεῖα χρῆσθαι, καὶ ταύτῃ παρέχειν πράγματα φυλάττοντασ ἁγνὴν διὰ βίου καὶ καθαρεύουσαν. "ὁ γὰρ Κορήτασ ἐκεῖνοσ, ὃν Δελφοὶ λέγουσι πρῶτον ἐμπεσόντα τῆσ περὶ τὸν τόπον δυνάμεωσ αἴσθησιν παρασχεῖν, οὐδὲν οἶμαι διέφερε τῶν ἄλλων αἰπόλων καὶ ποιμένων εἴ γε δὴ τοῦτο μὴ μῦθόσ ἐστι μηδὲ πλάσμα κενόν, ὡσ ἔγωγ’ ἡγοῦμαι. "καὶ λογιζόμενοσ πηλίκων ἀγαθῶν τουτὶ τὸ μαντεῖον αἴτιον γέγονε τοῖσ Ἕλλησιν ἔν τε πολέμοισ καὶ κτίσεσι πόλεων ἔν τε λοιμοῖσ καὶ καρπῶν ἀφορίαισ, δεινὸν ἡγοῦμαι μὴ θεῷ καὶ προνοίᾳ τὴν εὑρ́εσιν αὐτοῦ καὶ ἀρχὴν ἀλλὰ τῷ κατὰ τύχην καὶ αὐτομάτωσ ἀνατίθεσθαι. "τὸν Λαμπρίαν βούλομαι διαλεχθῆναι περιμενεῖσ δέ; "καὶ πάντεσ οὗτοι·

"πάντασ γὰρ ἡμᾶσ ὁ λόγοσ κεκίνηκε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION