헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́01́4́

(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 26)

Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρασ τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰσ τὸ σταυρωθῆναι. καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ιἠσοῦν δόλῳ κρατήσωσιν καὶ ἀποκτείνωσιν·

ἔλεγον δέ Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβοσ γένηται ἐν τῷ λαῷ.

προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ ἀνακειμένου.

ἰδόντεσ δὲ οἱ μαθηταὶ ἠγανάκτησαν λέγοντεσ Εἰσ τί ἡ ἀπώλεια αὕτη;

ἐδύνατο γὰρ τοῦτο πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι πτωχοῖσ.

γνοὺσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Τί κόπουσ παρέχετε τῇ γυναικί;

ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰσ ἐμέ· πάντοτε γὰρ τοὺσ πτωχοὺσ ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε·

βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματόσ μου πρὸσ τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰσ μνημόσυνον αὐτῆσ.

Τότε πορευθεὶσ εἷσ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενοσ Ιοὔδασ Ἰσκαριώτησ, πρὸσ τοὺσ ἀρχιερεῖσ εἶπεν Τί θέλετέ μοι δοῦναι κἀγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν;

οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια.

καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.

Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ιἠσοῦ λέγοντεσ Ποῦ θέλεισ ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;

ὁ δὲ εἶπεν Ὑπάγετε εἰσ τὴν πόλιν πρὸσ τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ Ὁ διδάσκαλοσ λέγει Ὁ καιρόσ μου ἐγγύσ ἐστιν·

πρὸσ σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου. καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡσ συνέταξεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.

Ὀψίασ δὲ γενομένησ ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα [μαθητῶν].

καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷσ ἐξ ὑμῶν παραδώσει με.

καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ εἷσ ἕκαστοσ Μήτι ἐγώ εἰμι, κύριε;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Ὁ ἐμβάψασ μετ’ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐν τῷ τρυβλίῳ οὗτόσ με παραδώσει·

ὁ μὲν υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼσ γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται·

καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωποσ ἐκεῖνοσ. ἀποκριθεὶσ δὲ Ιοὔδασ ὁ παραδιδοὺσ αὐτὸν εἶπεν Μήτι ἐγώ εἰμι, ῥαββεί;

λέγει αὐτῷ Σὺ εἶπασ. Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ιἠσοῦσ ἄρτον καὶ εὐλογήσασ ἔκλασεν καὶ δοὺσ τοῖσ μαθηταῖσ εἶπεν Λάβετε φάγετε, τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου.

Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντεσ, τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ αἷμά μου τῆσ διαθήκησ τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυννόμενον εἰσ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν·

λέγω δὲ ὑμῖν, οὐ μὴ πίω ἀπ’ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματοσ τῆσ ἀμπέλου ἑώσ τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ’ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρόσ μου.

Καὶ ὑμνήσαντεσ ἐξῆλθον εἰσ τὸ Ὄροσ τῶν Ἐλαιῶν.

Τότε λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Πάντεσ ὑμεῖσ σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπται γάρ Πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆσ ποίμνησ·

μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Πέτροσ εἶπεν αὐτῷ Εἰ πάντεσ σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.

ἔφη αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶσ ἀπαρνήσῃ με.

λέγει αὐτῷ ὁ Πέτροσ Κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι.

ὁμοίωσ καὶ πάντεσ οἱ μαθηταὶ εἶπαν. Τότε ἔρχεται μετ’ αὐτῶν ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ χωρίον λεγόμενον Γεθσημανεί, καὶ λέγει τοῖσ μαθηταῖσ Καθίσατε αὐτοῦ ἑώσ [οὗ] ἀπελθὼν ἐκεῖ προσεύξωμαι.

καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺσ δύο υἱοὺσ Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν.

τότε λέγει αὐτοῖσ Περίλυπόσ ἐστιν ἡ ψυχή μου ἑώσ θανάτου·

μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ’ ἐμοῦ. καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενοσ καὶ λέγων Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστιν, παρελθάτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο·

πλὴν οὐχ ὡσ ἐγὼ θέλω ἀλλ’ ὡσ σύ. καὶ ἔρχεται πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ καὶ εὑρίσκει αὐτοὺσ καθεύδοντασ, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ Οὕτωσ οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὡρ́αν γρηγορῆσαι μετ’ ἐμοῦ;

γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰσ πειρασμόν·

τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενήσ. πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο [λέγων] Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο παρελθεῖν ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου.

καὶ ἐλθὼν πάλιν εὑρ͂εν αὐτοὺσ καθεύδοντασ, ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι.

καὶ ἀφεὶσ αὐτοὺσ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπὼν πάλιν.

τότε ἔρχεται πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ καὶ λέγει αὐτοῖσ Καθεύδετε λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε·

ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὡρ́α καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰσ χεῖρασ ἁμαρτωλῶν. ἐγείρεσθε ἄγωμεν·

ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούσ με. Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἰδοὺ Ιοὔδασ εἷσ τῶν δώδεκα ἦλθεν καὶ μετ’ αὐτοῦ ὄχλοσ πολὺσ μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ.

ὁ δὲ παραδιδοὺσ αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖσ σημεῖον λέγων Ὃν ἂν φιλήσω αὐτόσ ἐστιν·

κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέωσ προσελθὼν τῷ Ιἠσοῦ εἶπεν Χαῖρε, ῥαββεί·

καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Ἑταῖρε, ἐφ’ ὃ πάρει.

τότε προσελθόντεσ ἐπέβαλον τὰσ χεῖρασ ἐπὶ τὸν Ιἠσοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. καὶ ἰδοὺ εἷσ τῶν μετὰ Ιἠσοῦ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ καὶ πατάξασ τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέωσ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον.

τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ἀπόστρεψον τὴν μάχαιράν σου εἰσ τὸν τόπον αὐτῆσ, πάντεσ γὰρ οἱ λαβόντεσ μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀπολοῦνται·

ἢ δοκεῖσ ὅτι οὐ δύναμαι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι ἄρτι πλείω δώδεκα λεγιῶνασ ἀγγέλων;

πῶσ οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτωσ δεῖ γενέσθαι;

Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ εἶπεν ὁ Ιἠσοῦσ τοῖσ ὄχλοισ Ὡσ ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με;

καθ’ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ ἐκαθεζόμην διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν.

Τότε οἱ μαθηταὶ πάντεσ ἀφέντεσ αὐτὸν ἔφυγον. Οἱ δὲ κρατήσαντεσ τὸν Ιἠσοῦν ἀπήγαγον πρὸσ Καιάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν.

ὁ δὲ Πέτροσ ἠκολούθει αὐτῷ [ἀπὸ] μακρόθεν ἑώσ τῆσ αὐλῆσ τοῦ ἀρχιερέωσ, καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλοσ.

οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ καὶ τὸ συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ιἠσοῦ ὅπωσ αὐτὸν θανατώσωσιν, καὶ οὐχ εὑρ͂ον πολλῶν προσελθόντων ψευδομαρτύρων.

Οὗτοσ ἔφη Δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι.

καὶ ἀναστὰσ ὁ ἀρχιερεὺσ εἶπεν αὐτῷ Οὐδὲν ἀποκρίνῃ;

τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἐσιώπα. καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ εἶπεν αὐτῷ Ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντοσ ἵνα ἡμῖν εἴπῃσ εἰ σὺ εἶ ὁ χριστὸσ ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ.

λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Σὺ εἶπασ·

πλὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆσ δυνάμεωσ καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ. τότε ὁ ἀρχιερεὺσ διέρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων Ἐβλασφήμησεν·

τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν· τί ὑμῖν δοκεῖ;

οἱ δὲ ἀποκριθέντεσ εἶπαν Ἔνοχοσ θανάτου ἐστίν. λέγοντεσ Προφήτευσον ἡμῖν, χριστέ, τίσ ἐστιν ὁ παίσασ σε;

Ὁ δὲ Πέτροσ ἐκάθητο ἔξω ἐν τῇ αὐλῇ·

καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα Καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ιἠσοῦ τοῦ Γαλιλαίου· ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν πάντων λέγων Οὐκ οἶδα τί λέγεισ.

ἐξελθόντα δὲ εἰσ τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει τοῖσ ἐκεῖ Οὗτοσ ἦν μετὰ Ιἠσοῦ τοῦ Ναζωραίου·

καὶ πάλιν ἠρνήσατο μετὰ ὁρ́κου ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον.

μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντεσ οἱ ἑστῶτεσ εἶπον τῷ Πέτρῳ Ἀληθῶσ καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ·

τότε ἤρξατο καταθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον.

καὶ εὐθὺσ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν· καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτροσ τοῦ ῥήματοσ Ιἠσοῦ εἰρηκότοσ ὅτι Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶσ ἀπαρνήσῃ με, καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶσ.

Πρωίασ δὲ γενομένησ συμβούλιον ἔλαβον πάντεσ οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ιἠσοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν·

καὶ δήσαντεσ αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν Πειλάτῳ τῷ ἡγεμόνι.

Τότε ἰδὼν Ιοὔδασ ὁ παραδοὺσ αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη μεταμεληθεὶσ ἔστρεψεν τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖσ ἀρχιερεῦσιν καὶ πρεσβυτέροισ λέγων Ἥμαρτον παραδοὺσ αἷμα δίκαιον.

οἱ δὲ εἶπαν Τί πρὸσ ἡμᾶσ;

σὺ ὄψῃ. καὶ ῥίψασ τὰ ἀργύρια εἰσ τὸν ναὸν ἀνεχώρησεν, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο.

Οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ λαβόντεσ τὰ ἀργύρια εἶπαν Οὐκ ἔξεστιν βαλεῖν αὐτὰ εἰσ τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματόσ ἐστιν·

συμβούλιον δὲ λαβόντεσ ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν Ἀγρὸν τοῦ Κεραμέωσ εἰσ ταφὴν τοῖσ ξένοισ.

διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸσ ἐκεῖνοσ Ἀγρὸσ Αἵματοσ ἑώσ τῆσ σήμερον.

καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰσ τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέωσ, καθὰ συνέταξέν μοι Κύριοσ.

Ὁ δὲ Ιἠσοὺσ ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνοσ·

καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων; ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἔφη Σὺ λέγεισ. καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο.

τότε λέγει αὐτῷ ὁ Πειλᾶτοσ Οὐκ ἀκούεισ πόσα σου καταμαρτυροῦσιν;

καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸσ οὐδὲ ἓν ῥῆμα, ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν.

Κατὰ δὲ ἑορτὴν εἰώθει ὁ ἡγεμὼν ἀπολύειν ἕνα τῷ ὄχλῳ δέσμιον ὃν ἤθελον.

εἶχον δὲ τότε δέσμιον ἐπίσημον λεγόμενον Βαραββᾶν.

συνηγμένων οὖν αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖσ ὁ Πειλᾶτοσ Τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν, [τὸν] Βαραββᾶν ἢ Ιἠσοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν;

ᾔδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν.

Καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βήματοσ ἀπέστειλεν πρὸσ αὐτὸν ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα Μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ, πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ’ ὄναρ δι’ αὐτόν.

Οἱ δὲ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺσ ὄχλουσ ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν τὸν δὲ Ιἠσοῦν ἀπολέσωσιν.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ ἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖσ Τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν;

οἱ δὲ εἶπαν Τὸν Βαραββᾶν. λέγει αὐτοῖσ ὁ Πειλᾶτοσ Τί οὖν ποιήσω Ιἠσοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν;

λέγουσιν πάντεσ Σταυρωθήτω. ὁ δὲ ἔφη Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν;

οἱ δὲ περισσῶσ ἔκραζον λέγοντεσ Σταυρωθήτω. ἰδὼν δὲ ὁ Πειλᾶτοσ ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβοσ γίνεται λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰσ χεῖρασ κατέναντι τοῦ ὄχλου λέγων Ἀθῷόσ εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματοσ τούτου·

ὑμεῖσ ὄψεσθε. καὶ ἀποκριθεὶσ πᾶσ ὁ λαὸσ εἶπεν Τὸ αἷμα αὐτοῦ.

ἐφ’ ἡμᾶσ καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν. τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖσ τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ιἠσοῦν φραγελλώσασ παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ.

Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνοσ παραλαβόντεσ τὸν Ιἠσοῦν εἰσ τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ’ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν.

καὶ ἐμπτύσαντεσ εἰσ αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰσ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.

καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰσ τὸ σταυρῶσαι.

Ἐξερχόμενοι δὲ εὑρ͂ον ἄνθρωπον Κυρηναῖον ὀνόματι Σίμωνα·

τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. Καὶ ἐλθόντεσ εἰσ τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ὅ ἐστιν Κρανίου Τόποσ λεγόμενοσ, ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν οἶνον μετὰ χολῆσ μεμιγμένον·

καὶ γευσάμενοσ οὐκ ἠθέλησεν πιεῖν.

καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ.

καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ γεγραμμένην ΟΥΤΟΣ ΕΣΤΙΝ ΙΗΣΟΥΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.

Τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο λῃσταί, εἷσ ἐκ δεξιῶν καὶ εἷσ ἐξ εὐωνύμων.

Οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντεσ τὰσ κεφαλὰσ αὐτῶν καὶ λέγοντεσ Ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραισ οἰκοδομῶν, σῶσον σεαυτόν·

εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, κατάβηθι απὸ τοῦ σταυροῦ.

ὁμοίωσ [καὶ] οἱ ἀρχιερεῖσ ἐμπαίζοντεσ μετὰ τῶν γραμματέων καὶ πρεσβυτέρων ἔλεγον Ἄλλουσ ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι·

βασιλεὺσ Ἰσραήλ ἐστιν, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ’ αὐτόν.

πέποιθεν ἐπὶ τὸν θεόν, ῥυσάσθω νῦν εἰ θέλει αὐτόν·

εἶπεν γὰρ ὅτι Θεοῦ εἰμὶ υἱόσ. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ οἱ λῃσταὶ οἱ συνσταυρωθέντεσ σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν.

Ἀπὸ δὲ ἕκτησ ὡρ́ασ σκότοσ ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἑώσ ὡρ́ασ ἐνάτησ.

περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὡρ́αν ἐβόησεν ὁ Ιἠσοῦσ φωνῇ μεγάλῃ λέγων Ἐλωί ἐλωί λεμὰ σαβαχθανεί;

τοῦτ’ ἔστιν Θεέ μου θεέ μου, ἵνα τί με ἐγκατέλιπεσ; τινὲσ δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἀκούσαντεσ ἔλεγον ὅτι Ἠλείαν φωνεῖ οὗτοσ.

καὶ εὐθέωσ δραμὼν εἷσ ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσασ τε ὄξουσ καὶ περιθεὶσ καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν.

οἱ δὲ λοιποὶ εἶπαν Ἄφεσ ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλείασ σώσων αὐτόν.

ἄλλοσ δὲ λαβὼν λόγχην ἔνυξεν αὐτοῦ τὴν πλευράν, καὶ ἐξῆλθεν ὕδωρ καὶ αἷμα. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ πάλιν κράξασ φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα.

καὶ ἐξελθόντεσ ἐκ τῶν μνημείων μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰσ τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖσ.

Ὁ δὲ ἑκατόνταρχοσ καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ τηροῦντεσ τὸν Ιἠσοῦν ἰδόντεσ τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γινόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντεσ Ἀληθῶσ θεοῦ υἱὸσ ἦν οὗτοσ.

Ἦσαν δὲ ἐκεῖ γυναῖκεσ πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινεσ ἠκολούθησαν τῷ Ιἠσοῦ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ διακονοῦσαι αὐτῷ·

ἐν αἷσ ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ιἀκώβου καὶ Ιὠσὴφ μήτηρ καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου.

Ὀψίασ δὲ γενομένησ ἦλθεν ἄνθρωποσ πλούσιοσ ἀπὸ Ἁριμαθαίασ, τοὔνομα Ιὠσήφ, ὃσ καὶ αὐτὸσ ἐμαθητεύθη τῷ Ιἠσοῦ·

οὗτοσ προσελθὼν τῷ Πειλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ιἠσοῦ.

τότε ὁ Πειλᾶτοσ ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι. καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσασ λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.

Ἦν δὲ ἐκεῖ Μαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου.

λέγοντεσ Κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνοσ ὁ πλάνοσ εἶπεν ἔτι ζῶν Μετὰ τρεῖσ ἡμέρασ ἐγείρομαι·

κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἑώσ τῆσ τρίτησ ἡμέρασ, μή ποτε ἐλθόντεσ οἱ μαθηταὶ κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσιν τῷ λαῷ Ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆσ πρώτησ.

ἔφη αὐτοῖσ ὁ Πειλᾶτοσ Ἔχετε κουστωδίαν·

ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡσ οἴδατε. οἱ δὲ πορευθέντεσ ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντεσ τὸν λίθον μετὰ τῆσ κουστωδίασ.

Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰσ μίαν σαββάτων, ἦλθεν Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον.

καὶ ἰδοὺ σεισμὸσ ἐγένετο μέγασ·

ἄγγελοσ γὰρ Κυρίου καταβὰσ ἐξ οὐρανοῦ καὶ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ἦν δὲ ἡ εἰδέα αὐτοῦ ὡσ ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσ χιών.

ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντεσ καὶ ἐγενήθησαν ὡσ νεκροί.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ ἄγγελοσ εἶπεν ταῖσ γυναιξίν Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖσ, οἶδα γὰρ ὅτι Ιἠσοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε·

οὐκ ἔστιν ὧδε, ἠγέρθη γὰρ καθὼσ εἶπεν·

δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο· καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ ὅτι Ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε·

ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν. καὶ ἀπελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶσ μεγάλησ ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ.

καὶ ἰδοὺ Ιἠσοῦσ ὑπήντησεν αὐταῖσ λέγων Χαίρετε·

αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺσ πόδασ καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ. τότε λέγει αὐταῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Μὴ φοβεῖσθε·

ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖσ ἀδελφοῖσ μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται. Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινεσ τῆσ κουστωδίασ ἐλθόντεσ εἰσ τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖσ ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα.

λέγοντεσ Εἴπατε ὅτι Οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸσ ἐλθόντεσ ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων·

καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνοσ, ἡμεῖσ πείσομεν καὶ ὑμᾶσ ἀμερίμνουσ ποιήσομεν.

οἱ δὲ λαβόντεσ ἀργύρια ἐποίησαν ὡσ ἐδιδάχθησαν.

Καὶ διεφημίσθη ὁ λόγοσ οὗτοσ παρὰ Ιοὐδαίοισ μέχρι τῆσ σήμερον [ἡμέρασ]. καὶ ἰδόντεσ αὐτὸν προσεκύνησαν, οἱ δὲ ἐδίστασαν.

καὶ προσελθὼν ὁ Ιἠσοῦσ ἐλάλησεν αὐτοῖσ λέγων Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ [τῆσ] γῆσ·

πορευθέντεσ οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντεσ αὐτοὺσ εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸσ καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματοσ, διδάσκοντεσ αὐτοὺσ τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν·

καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ πάσασ τὰσ ἡμέρασ ἑώσ τῆσ συντελείασ τοῦ αἰῶνοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 26

(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 26)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION