ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1

(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1)

ΒΙΒΛΟΣ γενέσεωσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαυεὶδ υἱοῦ Ἀβρααμ. Ιἐσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυεὶδ τὸν βασιλέα.

Ιὠσείασ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ιἐχονίαν καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ μετοικεσίασ Βαβυλῶνοσ.

Ιἀκὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ιὠσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίασ, ἐξ ἧσ ἐγεννήθη Ιἠσοῦσ ὁ λεγόμενοσ Χριστόσ.

Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἑώσ Δαυεὶδ γενεαὶ δεκατέσσαρεσ, καὶ ἀπὸ Δαυεὶδ ἑώσ τῆσ μετοικεσίασ Βαβυλῶνοσ γενεαὶ δεκατέσσαρεσ, καὶ ἀπὸ τῆσ μετοικεσίασ Βαβυλῶνοσ ἑώσ τοῦ χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρεσ.

ΤΟΥ ΔΕ [ΙΗΣΟΥ] ΧΡΙΣΤΟΥ ἡ γένεσισ οὕτωσ ἦν.

Μνηστευθείσησ τῆσ μητρὸσ αὐτοῦ Μαρίασ τῷ Ιὠσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺσ εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ πνεύματοσ ἁγίου. Ιὠσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ, δίκαιοσ ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν δειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν.

Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντοσ ἰδοὺ ἄγγελοσ Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων Ιὠσὴφ υἱὸσ Δαυείδ, μὴ φοβηθῇσ παραλαβεῖν Μαρίαν τὴν γυναῖκά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ πνεύματόσ ἐστιν ἁγίου·

τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεισ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιἠσοῦν, αὐτὸσ γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.

Ἰδοὺ ἡ παρθένοσ ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσιν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ·

ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ’ ἡμῶν ὁ θεόσ.

Ἐγερθεὶσ δὲ [ὁ] Ιὠσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡσ προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ Κυρίου καὶ παρέλαβεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ·

καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἑώσ [οὗ] ἔτεκεν υἱόν·

καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιἠσοῦν. Τοῦ δὲ Ιἠσοῦ γεννηθέντοσ ἐν Βηθλεὲμ τῆσ Ιοὐδαίασ ἐν ἡμέραισ Ἡρῴδου τοῦ βασιλέωσ, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰσ Ιἐροσόλυμα λέγοντεσ Ποῦ ἐστὶν ὁ τεχθεὶσ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων;

εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.

καὶ συναγαγὼν πάντασ τοὺσ ἀρχιερεῖσ καὶ γραμματεῖσ τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ χριστὸσ γεννᾶται.

οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Ἐν Βηθλεὲμ τῆσ Ιοὐδαίασ·

οὕτωσ γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου Καὶ σύ, Βηθλεὲμ γῆ Ιοὔδα, οὐδαμῶσ ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖσ ἡγεμόσιν Ιοὔδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενοσ, ὅστισ ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ.

Τότε Ἡρῴδησ λάθρᾳ καλέσασ τοὺσ μάγουσ ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέροσ, καὶ πέμψασ αὐτοὺσ εἰσ Βηθλεὲμ εἶπεν Πορευθέντεσ ἐξετάσατε ἀκριβῶσ περὶ τοῦ παιδίου·

ἐπὰν δὲ εὑρ́ητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπωσ κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ τοῦ βασιλέωσ ἐπορεύθησαν, καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούσ, ἑώσ ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον.

ἰδόντεσ δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα.

καὶ ἐλθόντεσ εἰσ τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίασ τῆσ μητρὸσ αὐτοῦ, καὶ πεσόντεσ προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντεσ τοὺσ θησαυροὺσ αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν.

καὶ χρηματισθέντεσ κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸσ Ἡρῴδην δι’ ἄλλησ ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰσ τὴν χώραν αὐτῶν.

Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελοσ Κυρίου φαίνεται κατ’ ὄναρ τῷ Ιὠσὴφ λέγων Ἐγερθεὶσ παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰσ Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἑώσ ἂν εἴπω σοι·

μέλλει γὰρ Ἡρῴδησ ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. ὁ δὲ ἐγερθεὶσ παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸσ καὶ ἀνεχώρησεν εἰσ Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἑώσ τῆσ τελευτῆσ Ἡρῴδου·

ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντοσ Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.

Τότε Ἡρῴδησ ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλασ ἀνεῖλεν πάντασ τοὺσ παῖδασ τοὺσ ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖσ ὁρίοισ αὐτῆσ ἀπὸ διετοῦσ καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσεν παρὰ τῶν μάγων.

Τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ιἐρεμίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ φωνὴ ἐν Ῥαμὰ ἠκούσθη, κλαυθμὸσ καὶ ὀδυρμὸσ πολύσ·

Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆσ, καὶ οὐκ ἤθελεν παρακληθῆναι ὅτι οὐκ εἰσίν.

λέγων Ἐγερθεὶσ παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰσ γῆν Ἰσραήλ, τεθνήκασιν γὰρ οἱ ζητοῦντεσ τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου.

ὁ δὲ ἐγερθεὶσ παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν εἰσ γῆν Ἰσραήλ.

ἀκούσασ δὲ ὅτι Ἀρχέλαοσ βασιλεύει τῆσ Ιοὐδαίασ ἀντὶ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ Ἡρῴδου ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν·

καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰσ πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπωσ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖοσ κληθήσεται.

λέγων Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Οὗτοσ γάρ ἐστιν ὁ ῥηθεὶσ διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ φωνὴ βοῶντοσ ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείασ ποιεῖτε τὰσ τρίβουσ αὐτοῦ.

Αὐτὸσ δὲ ὁ Ιωἄνησ εἶχεν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, ἡ δὲ τροφὴ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδεσ καὶ μέλι ἄγριον.

καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ιὀρδάνῃ ποταμῷ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν.

Ἰδὼν δὲ πολλοὺσ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένουσ ἐπὶ τὸ βάπτισμα εἶπεν αὐτοῖσ Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίσ ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆσ μελλούσησ ὀργῆσ;

ποιήσατε οὖν καρπὸν ἄξιον τῆσ μετανοίασ·

καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖσ Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸσ ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ.

ἤδη δὲ ἡ ἀξίνη πρὸσ τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται·

πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰσ πῦρ βάλλεται. ἐγὼ μὲν ὑμᾶσ βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰσ μετάνοιαν·

ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενοσ ἰσχυρότερόσ μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸσ ὑμᾶσ βαπτίσει ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί· οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰσ τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ.

Τότε παραγίνεται ὁ Ιἠσοῦσ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ ἐπὶ τὸν Ιὀρδάνην πρὸσ τὸν Ιωἄνην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ.

ὁ δὲ διεκώλυεν αὐτὸν λέγων Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρόσ με;

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Ἄφεσ ἄρτι, οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην.

τότε ἀφίησιν αὐτόν. βαπτισθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εὐθὺσ ἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατοσ·

καὶ ἰδοὺ ἠνεῴχθησαν οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδεν πνεῦμα θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτόν·

καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα Οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱόσ μου ὁ ἀγαπητόσ, ἐν ᾧ εὐδόκησα. Τότε [ὁ] Ιἠσοῦσ ἀνήχθη εἰσ τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ πνεύματοσ, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου.

καὶ νηστεύσασ ἡμέρασ τεσσεράκοντα καὶ νύκτασ τεσσεράκοντα ὕστερον ἐπείνασεν.

Καὶ προσελθὼν ὁ πειράζων εἶπεν αὐτῷ Εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, εἰπὸν ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Γέγραπται Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωποσ, ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματοσ θεοῦ.

Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολοσ εἰσ τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ, καὶ λέγει αὐτῷ Εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, βάλε σεαυτὸν κάτω·

γέγραπται γὰρ ὅτι Τοῖσ ἀγγέλοισ αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε, μή ποτε προσκόψῃσ πρὸσ λίθον τὸν πόδα σου.

ἔφη αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Πάλιν γέγραπται Οὐκ ἐκπειράσεισ Κύριον τὸν θεόν σου.

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ταῦτά σοι πάντα δώσω ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃσ μοι.

τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ὕπαγε, Σατανᾶ·

γέγραπται γάρ Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεισ καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεισ. Τότε ἀφίησιν αὐτὸν ὁ διάβολοσ, καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῷ.

Ἀκούσασ δὲ ὅτι Ιωἄνησ παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὰ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰσ Καφαρναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοισ Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ·

ὁ λαὸσ ὁ καθήμενοσ ἐν σκοτίᾳ φῶσ εἶδεν μέγα, καὶ τοῖσ καθημένοισ ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶσ ἀνέτειλεν αὐτοῖσ.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ἤρξατο ὁ Ιἠσοῦσ κηρύσσειν καὶ λέγειν Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆσ Γαλιλαίασ εἶδεν δύο ἀδελφούσ, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντασ ἀμφίβληστρον εἰσ τὴν θάλασσαν, ἦσαν γὰρ ἁλεεῖσ·

καὶ λέγει αὐτοῖσ Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶσ ἁλεεῖσ ἀνθρώπων.

οἱ δὲ εὐθέωσ ἀφέντεσ τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Καὶ προβὰσ ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλουσ δύο ἀδελφούσ, Ιἄκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ιωἄνην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸσ αὐτῶν καταρτίζοντασ τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούσ.

οἱ δὲ εὐθέωσ ἀφέντεσ τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Καὶ περιῆγεν ἐν ὅλῃ τῇ Γαλιλαίᾳ, διδάσκων ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆσ βασιλείασ καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰσ ὅλην τὴν Συρίαν·

καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντασ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ ποικίλαισ νόσοισ καὶ βασάνοισ συνεχομένουσ, δαιμονιζομένουσ καὶ σεληνιαζομένουσ καὶ παραλυτικούσ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούσ. καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ καὶ Δεκαπόλεωσ καὶ Ιἐροσολύμων καὶ Ιοὐδαίασ καὶ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου.

Ἰδὼν δὲ τοὺσ ὄχλουσ ἀνέβη εἰσ τὸ ὄροσ·

καὶ καθίσαντοσ αὐτοῦ προσῆλθαν [αὐτῷ] οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· ΜΑΚΑΡΙΟΙ οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

μακάριοι οἱ πενθοῦντεσ, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται.

μακάριοι οἱ πραεῖσ, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν.

μακάριοι οἱ πεινῶντεσ καὶ διψῶντεσ τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται.

μακάριοι οἱ ἐλεήμονεσ, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.

μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται.

μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι [αὐτοὶ] υἱοὶ θεοῦ κληθήσονται.

μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνησ, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶσ καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ·

χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸσ ὑμῶν πολὺσ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

οὕτωσ γὰρ ἐδίωξαν τοὺσ προφήτασ τοὺσ πρὸ ὑμῶν. Ὑμεῖσ ἐστὲ τὸ ἅλασ τῆσ γῆσ·

ἐὰν δὲ τὸ ἅλασ μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰσ οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. ὑμεῖσ ἐστὲ τὸ φῶσ τοῦ κόσμου.

οὐ δύναται πόλισ κρυβῆναι ἐπάνω ὄρουσ κειμένη· οὐδὲ καίουσιν λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσιν τοῖσ ἐν τῇ οἰκίᾳ.

οὕτωσ λαμψάτω τὸ φῶσ ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπωσ ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺσ προφήτασ·

οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἑώσ ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸσ καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κερέα οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἑώσ [ἂν] πάντα γένηται.

ὃσ ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτωσ τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἐλάχιστοσ κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·

ὃσ δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτοσ μέγασ κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰσ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖσ ἀρχαίοισ Οὐ φονεύσεισ·

ὃσ δ’ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχοσ ἔσται τῇ κρίσει. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶσ ὁ ὀργιζόμενοσ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχοσ ἔσται τῇ κρίσει·

ὃσ δ’ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ῥακά, ἔνοχοσ ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃσ δ’ ἂν εἴπῃ Μωρέ, ἔνοχοσ ἔσται εἰσ τὴν γέενναν τοῦ πυρόσ. ἄφεσ ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.

ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἑώσ ὅτου εἶ μετ’ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ, μή ποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικοσ τῷ κριτῇ, καὶ ὁ κριτὴσ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰσ φυλακὴν βληθήσῃ·

ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃσ ἐκεῖθεν ἑώσ ἂν ἀποδῷσ τὸν ἔσχατον κοδράντην.

Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη Οὐ μοιχεύσεισ.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶσ ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸσ τὸ ἐπιθυμῆσαι [αὐτὴν] ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.

εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμόσ σου ὁ δεξιὸσ σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ, συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰσ γέενναν·

καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ, συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου εἰσ γέενναν ἀπέλθῃ.

Ἐρρέθη δέ Ὃσ ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότω αὐτῇ ἀποστάσιον.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶσ ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸσ λόγου πορνείασ ποιεῖ αὐτὴν μοιχευθῆναι[, καὶ ὃσ ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ μοιχᾶται].

Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖσ ἀρχαίοισ Οὐκ ἐπιορκήσεισ, ἀποδώσεισ δὲ τῷ κυρίῳ τοὺσ ὁρ́κουσ σου.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὀμόσαι ὅλωσ·

μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνοσ ἐστὶν τοῦ θεοῦ· μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ·

μήτε εἰσ Ιἐροσόλυμα, ὅτι πόλισ ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέωσ· μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃσ, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ποιῆσαι ἢ μέλαιναν.

ἔστω δὲ ὁ λόγοσ ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ·

τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστίν. Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντοσ.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ·

ἀλλ’ ὅστισ σε ῥαπίζει εἰσ τὴν δεξιὰν σιαγόνα [σου], στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφεσ αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον·

καὶ ὅστισ σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ’ αὐτοῦ δύο.

τῷ αἰτοῦντί σε δόσ, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανίσασθαι μὴ ἀποστραφῇσ.

Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεισ τὸν ἐχθρόν σου.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺσ ἐχθροὺσ ὑμῶν καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν διωκόντων ὑμᾶσ·

ὅπωσ γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸσ ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖσ, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺσ καὶ ἀγαθοὺσ καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίουσ καὶ ἀδίκουσ.

ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺσ ἀγαπῶντασ ὑμᾶσ, τίνα μισθὸν ἔχετε;

οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν; καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺσ ἀδελφοὺσ ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε;

οὐχὶ καὶ οἱ ἐθνικοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν; Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖσ τέλειοι ὡσ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ τέλειόσ ἐστιν.

Προσέχετε [δὲ] τὴν δικαιοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸσ τὸ θεαθῆναι αὐτοῖσ·

εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ. Ὅταν οὖν ποιῇσ ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃσ ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ ἐν ταῖσ ῥύμαισ, ὅπωσ δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. σοῦ δὲ ποιοῦντοσ ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, ὅπωσ ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ·

καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι.

Καὶ ὅταν προσεύχησθε, οὐκ ἔσεσθε ὡσ οἱ ὑποκριταί·

ὅτι φιλοῦσιν ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ ἐν ταῖσ γωνίαισ τῶν πλατειῶν ἑστῶτεσ προσεύχεσθαι, ὅπωσ φανῶσιν τοῖσ ἀνθρώποισ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰσ τὸ ταμεῖόν σου καὶ κλείσασ τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ·

καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι. Προσευχόμενοι δὲ μὴ βατταλογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί, δοκοῦσιν γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται·

μὴ οὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖσ, οἶδεν γὰρ [ὁ θεὸσ] ὁ πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶσ αἰτῆσαι αὐτόν.

"Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

"Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθάτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡσ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆσ· "Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸσ ἡμῖν σήμερον· "καὶ ἄφεσ ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡσ καὶ ἡμεῖσ ἀφήκαμεν τοῖσ ὀφειλέταισ ἡμῶν· "καὶ μὴ εἰσενέγκῃσ ἡμᾶσ εἰσ πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶσ ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Εἂν γὰρ ἀφῆτε τοῖσ ἀνθρώποισ τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ·

ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖσ ἀνθρώποισ [τὰ παραπτώματα αὐτῶν], οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὡσ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσιν γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπωσ φανῶσιν τοῖσ ἀνθρώποισ νηστεύοντεσ·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπωσ μὴ φανῇσ τοῖσ ἀνθρώποισ νηστεύων ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυφαίῳ·

καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυφαίῳ ἀποδώσει σοι.

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺσ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὅπου σὴσ καὶ βρῶσισ ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν·

θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺσ ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴσ οὔτε βρῶσισ ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν·

ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρόσ σου, ἐκεῖ ἔσται [καὶ] ἡ καρδία σου.

Ὁ λύχνοσ τοῦ σώματόσ ἐστιν ὁ ὀφθαλμόσ.

ἐὰν οὖν ᾖ ὁ ὀφθαλμόσ σου ἁπλοῦσ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμόσ σου πονηρὸσ ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτινὸν ἔσται.

εἰ οὖν τὸ φῶσ τὸ ἐν σοὶ σκότοσ ἐστίν, τὸ σκότοσ πόσον. Οὐδεὶσ δύναται δυσὶ κυρίοισ δουλεύειν·

ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸσ ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε [ἢ τί πίητε], μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε·

οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆσ τροφῆσ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματοσ; ἐμβλέψατε εἰσ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰσ ἀποθήκασ, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ τρέφει αὐτά·

οὐχ ὑμεῖσ μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίσ δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;

καὶ περὶ ἐνδύματοσ τί μεριμνᾶτε;

καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶσ αὐξάνουσιν· οὐ κοπιῶσιν οὐδὲ νήθουσιν· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡσ ἓν τούτων.

εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰσ κλίβανον βαλλόμενον ὁ θεὸσ οὕτωσ ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶσ, ὀλιγόπιστοι;

μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντεσ Τί φάγωμεν;

ἤ Τί πίωμεν; ἤ Τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητοῦσιν·

οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰσ τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει αὑτῆσ·

ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆσ. Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·

ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.

τί δὲ βλέπεισ τὸ κάρφοσ τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖσ;

ἢ πῶσ ἐρεῖσ τῷ ἀδελφῷ σου Ἄφεσ ἐκβάλω τὸ κάρφοσ ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸσ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ;

ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν, καὶ τότε διαβλέψεισ ἐκβαλεῖν τὸ κάρφοσ ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου.

Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖσ κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺσ μαργαρίτασ ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μή ποτε καταπατήσουσιν αὐτοὺσ ἐν τοῖσ ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντεσ ῥήξωσιν ὑμᾶσ.

Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν·

ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶσ γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.

ἢ τίσ ἐξ ὑμῶν ἄνθρωποσ, ὃν αἰτήσει ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἄρτον ‐ μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ;

ἢ καὶ ἰχθὺν αἰτήσει ‐ μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;

εἰ οὖν ὑμεῖσ πονηροὶ ὄντεσ οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖσ τέκνοισ ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ δώσει ἀγαθὰ τοῖσ αἰτοῦσιν αὐτόν.

Πάντα οὖν ὅσα ἐὰν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ποιεῖτε αὐτοῖσ·

οὗτοσ γάρ ἐστιν ὁ νόμοσ καὶ οἱ προφῆται. Εἰσέλθατε διὰ τῆσ στενῆσ πύλησ·

ὅτι πλατεῖα καὶ εὐρύχωροσ ἡ ὁδὸσ ἡ ἀπάγουσα εἰσ τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι’ αὐτῆσ· ὅτι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸσ ἡ ἀπάγουσα εἰσ τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντεσ αὐτήν.

Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινεσ ἔρχονται πρὸσ ὑμᾶσ ἐν ἐνδύμασι προβάτων ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἁρ́παγεσ.

ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούσ·

μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὰσ ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺσ καλοὺσ ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺσ πονηροὺσ ποιεῖ·

πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰσ πῦρ βάλλεται.

ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούσ.

Οὐ πᾶσ ὁ λέγων μοι Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰσ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ Κύριε κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεισ πολλὰσ ἐποιήσαμεν;

καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖσ ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶσ·

ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. Πᾶσ οὖν ὅστισ ἀκούει μου τοὺσ λόγουσ [τούτουσ] καὶ ποιεῖ αὐτούσ, ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστισ ᾠκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν πέτραν.

καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσεν, τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν.

Καὶ πᾶσ ὁ ἀκούων μου τοὺσ λόγουσ τούτουσ καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺσ ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστισ ᾠκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν ἄμμον.

καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσεν, καὶ ἦν ἡ πτῶσισ αὐτῆσ μεγάλη.

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ιἠσοῦσ τοὺσ λόγουσ τούτουσ, ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ·

ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺσ ὡσ ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡσ οἱ γραμματεῖσ αὐτῶν.

Καταβάντοσ δὲ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρουσ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί.

Καὶ ἰδοὺ λεπρὸσ προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων Κύριε, ἐὰν θέλῃσ δύνασαί με καθαρίσαι.

καὶ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ λέγων Θέλω, καθαρίσθητι·

καὶ εὐθέωσ ἐκαθερίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ὅρα μηδενὶ εἴπῃσ, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκον τὸ δῶρον ὃ προσέταξεν Μωυσῆσ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ.

καὶ λέγων Κύριε, ὁ παῖσ μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικόσ, δεινῶσ βασανιζόμενοσ.

λέγει αὐτῷ Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ ἑκατόνταρχοσ ἔφη Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃσ·

ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖσ μου· καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπόσ εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν [τασσόμενοσ], ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτασ, καὶ λέγω τούτῳ Πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ Ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

ἀκούσασ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ἐθαύμασεν καὶ εἶπεν τοῖσ ἀκολουθοῦσιν Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, παρ’ οὐδενὶ τοσαύτην πίστιν ἐν τῷ Ἰσραὴλ εὑρ͂ον.

λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ιἀκὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·

οἱ δὲ υἱοὶ τῆσ βασιλείασ ἐκβληθήσονται εἰσ τὸ σκότοσ τὸ ἐξώτερον·

ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸσ καὶ ὁ βρυγμὸσ τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ Ιἠσοῦσ τῷ ἑκατοντάρχῃ Ὕπαγε, ὡσ ἐπίστευσασ γενηθήτω σοι·

καὶ ἰάθη ὁ παῖσ ἐν τῇ ὡρ́ᾳ ἐκείνῃ. Καὶ ἐλθὼν ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ τὴν οἰκίαν Πέτρου εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν·

καὶ ἥψατο τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετόσ, καὶ ἠγέρθη, καὶ διηκόνει αὐτῷ.

Ὀψίασ δὲ γενομένησ προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένουσ πολλούσ·

καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ, καὶ πάντασ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ ἐθεράπευσεν· ὅπωσ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ Αὐτὸσ τὰσ ἀσθενείασ ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰσ νόσουσ ἐβάστασεν.

Ἰδὼν δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ὄχλον περὶ αὐτὸν ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰσ τὸ πέραν.

Καὶ προσελθὼν εἷσ γραμματεὺσ εἶπεν αὐτῷ Διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ.

καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Αἱ ἀλώπεκεσ φωλεοὺσ ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεισ, ὁ δὲ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.

Ἕτεροσ δὲ τῶν μαθητῶν εἶπεν αὐτῷ Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτῷ Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφεσ τοὺσ νεκροὺσ θάψαι τοὺσ ἑαυτῶν νεκρούσ.

Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰσ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

καὶ ἰδοὺ σεισμὸσ μέγασ ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων·

αὐτὸσ δὲ ἐκάθευδεν. καὶ προσελθόντεσ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντεσ Κύριε, σῶσον, ἀπολλύμεθα.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι;

τότε ἐγερθεὶσ ἐπετίμησεν τοῖσ ἀνέμοισ καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν λέγοντεσ Ποταπόσ ἐστιν οὗτοσ ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα αὐτῷ ὑπακούουσιν;

Καὶ ἐλθόντοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ πέραν εἰσ τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆσ ὁδοῦ ἐκείνησ.

καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντεσ Τί ἡμῖν καὶ σοί, υἱὲ τοῦ θεοῦ;

ἦλθεσ ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶσ; Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη.

οἱ δὲ δαίμονεσ παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντεσ Εἰ ἐκβάλλεισ ἡμᾶσ, ἀπόστειλον ἡμᾶσ εἰσ τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ὑπάγετε.

οἱ δὲ ἐξελθόντεσ ἀπῆλθαν εἰσ τοὺσ χοίρουσ· καὶ ἰδοὺ ὡρ́μησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰσ τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖσ ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντεσ ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντεσ εἰσ τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.

καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλισ ἐξῆλθεν εἰσ ὑπάντησιν τῷ Ιἠσοῦ, καὶ ἰδόντεσ αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπωσ μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.

Καὶ ἐμβὰσ εἰσ πλοῖον διεπέρασεν, καὶ ἦλθεν εἰσ τὴν ἰδίαν πόλιν.

Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνησ βεβλημένον.

καὶ ἰδὼν ὁ Ιἠσοῦσ τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ Θάρσει, τέκνον· ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι. Καὶ ἰδού τινεσ τῶν γραμματέων εἶπαν ἐν ἑαυτοῖσ Οὗτοσ βλασφημεῖ.

καὶ εἰδὼσ ὁ Ιἠσοῦσ τὰσ ἐνθυμήσεισ αὐτῶν εἶπεν Ἵνα τί ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖσ καρδίαισ ὑμῶν;

τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν Ἔγειρε καὶ περιπάτει;

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆσ γῆσ ἀφιέναι ἁμαρτίασ ‐ τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ Ἔγειρε ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου.

καὶ ἐγερθεὶσ ἀπῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Ἰδόντεσ δὲ οἱ ὄχλοι ἐφοβήθησαν καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖσ ἀνθρώποισ.

Καὶ παράγων ὁ Ιἠσοῦσ ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Μαθθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ Ἀκολούθει μοι·

καὶ ἀναστὰσ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντεσ συνανέκειντο τῷ Ιἠσοῦ καὶ τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ.

καὶ ἰδόντεσ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλοσ ὑμῶν;

ὁ δὲ ἀκούσασ εἶπεν Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντεσ ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶσ ἔχοντεσ.

πορευθέντεσ δὲ μάθετε τί ἐστιν Ἔλεοσ θέλω καὶ οὐ θυσίαν·

οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίουσ ἀλλὰ ἁμαρτωλούσ. Τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ιωἄνου λέγοντεσ Διὰ τί ἡμεῖσ καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν, οἱ δὲ μαθηταὶ σοῦ οὐ νηστεύουσιν;

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνοσ πενθεῖν ἐφ’ ὅσον μετ’ αὐτῶν ἐστὶν ὁ νυμφίοσ;

ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίοσ, καὶ τότε νηστεύσουσιν. οὐδεὶσ δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκουσ ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ·

αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ παλαιούσ·

εἰ δὲ μήγε, ῥήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνοσ ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπόλλυνται· ἀλλὰ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ καινούσ, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται. Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντοσ αὐτοῖσ ἰδοὺ ἄρχων [εἷσ] προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι Ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν·

ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθεσ τὴν χεῖρά σου ἐπ’ αὐτήν, καὶ ζήσεται. καὶ ἐγερθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ ἠκολούθει αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

Καὶ ἰδοὺ γυνὴ αἱμορροοῦσα δώδεκα ἔτη προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·

ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ Εἂν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ σωθήσομαι.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ στραφεὶσ καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν Θάρσει, θύγατερ·

ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆσ ὡρ́ασ ἐκείνησ. Καὶ ἐλθὼν ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντοσ καὶ ἰδὼν τοὺσ αὐλητὰσ καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον ἔλεγεν Ἀναχωρεῖτε, οὐ γὰρ ἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει·

καὶ κατεγέλων αὐτοῦ.

ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλοσ, εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον.

Καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὕτη εἰσ ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην.

Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ιἠσοῦ ἠκολούθησαν δύο τυφλοὶ κράζοντεσ καὶ λέγοντεσ Ἐλέησον ἡμᾶσ, υἱὲ Δαυείδ.

ἐλθόντι δὲ εἰσ τὴν οἰκίαν προσῆλθαν αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;

λέγουσιν αὐτῷ Ναί, κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.

καὶ ἠνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί.

Καὶ ἐνεβριμήθη αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγων Ὁρᾶτε μηδεὶσ γινωσκέτω· οἱ δὲ ἐξελθόντεσ διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ κωφὸν δαιμονιζόμενον·

καὶ ἐκβληθέντοσ τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφόσ.

καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντεσ Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτωσ ἐν τῷ Ἰσραήλ. [οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.

Καὶ περιῆγεν ὁ Ιἠσοῦσ τὰσ πόλεισ πάσασ καὶ τὰσ κώμασ, διδάσκων ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆσ βασιλείασ καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.

Ἰδὼν δὲ τοὺσ ὄχλουσ ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι καὶ ἐριμμένοι ὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα.

τότε λέγει τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Ὁ μὲν θερισμὸσ πολύσ, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι·

δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπωσ ἐκβάλῃ ἐργάτασ εἰσ τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.

Καὶ προσκαλεσάμενοσ τοὺσ δώδεκα μαθητὰσ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖσ ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.

Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα·

Σίμων ὁ Καναναῖοσ καὶ Ιοὔδασ ὁ Ἰσκαριώτησ ὁ καὶ παραδοὺσ αὐτόν.

Εἰσ ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰσ πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε·

πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸσ τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.

πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντεσ ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ἀσθενοῦντασ θεραπεύετε, νεκροὺσ ἐγείρετε, λεπροὺσ καθαρίζετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε·

δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε. Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκὸν εἰσ τὰσ ζώνασ ὑμῶν, μὴ πήραν εἰσ ὁδὸν μηδὲ δύο χιτῶνασ μηδὲ ὑποδήματα μηδὲ ῥάβδον·

ἄξιοσ γὰρ ὁ ἐργάτησ τῆσ τροφῆσ αὐτοῦ.

εἰσ ἣν δ’ ἂν πόλιν ἢ κώμην εἰσέλθητε, ἐξετάσατε τίσ ἐν αὐτῇ ἄξιόσ ἐστιν·

κἀκεῖ μείνατε ἑώσ ἂν ἐξέλθητε. εἰσερχόμενοι δὲ εἰσ τὴν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτήν·

καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἡ οἰκία ἀξία, ἐλθάτω ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐπ’ αὐτήν·

ἐὰν δὲ μὴ ᾖ ἀξία, ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐφ’ ὑμᾶσ ἐπιστραφήτω. καὶ ὃσ ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶσ μηδὲ ἀκούσῃ τοὺσ λόγουσ ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆσ οἰκίασ ἢ τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρων ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.

Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶσ ὡσ πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων·

γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡσ οἱ ὄφεισ καὶ ἀκέραιοι ὡσ αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων·

παραδώσουσιν γὰρ ὑμᾶσ εἰσ ουνέδρια, καὶ ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶσ· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνασ δὲ καὶ βασιλεῖσ ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ καὶ τοῖσ ἔθνεσιν.

ὅταν δὲ παραδῶσιν ὑμᾶσ, μὴ μεριμνήσητε πῶσ ἢ τί λαλήσητε·

δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖσ ἐστὲ οἱ λαλοῦντεσ ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ πατρὸσ ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν.

παραδώσει δὲ ἀδελφὸσ ἀδελφὸν εἰσ θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖσ καὶ θανατώσουσιν αὐτούσ.

καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου·

ὁ δὲ ὑπομείνασ εἰσ τέλοσ οὗτοσ σωθήσεται. ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶσ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰσ τὴν ἑτέραν·

ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰσ πόλεισ [τοῦ] Ἰσραὴλ ἑώσ ἔλθῃ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου. Οὐκ ἔστιν μαθητὴσ ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον οὐδὲ δοῦλοσ ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ.

ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡσ ὁ διδάσκαλοσ αὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλοσ ὡσ ὁ κύριοσ αὐτοῦ.

εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεεζεβοὺλ ἐπεκάλεσαν, πόσῳ μᾶλλον τοὺσ οἰκιακοὺσ αὐτοῦ. μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούσ·

οὐδὲν γάρ ἐστιν κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται. ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί·

καὶ ὃ εἰσ τὸ οὖσ ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων. καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι·

φοβεῖσθε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται;

καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸσ ὑμῶν. ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχεσ τῆσ κεφαλῆσ πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσίν.

μὴ οὖν φοβεῖσθε·

πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖσ. Πᾶσ οὖν ὅστισ ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

ὅστισ δὲ ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν·

οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.

Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιοσ·

καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιοσ· καὶ ὃσ οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστιν μου ἄξιοσ.

ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσασ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.

Ὁ δεχόμενοσ ὑμᾶσ ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενοσ δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με.

ὁ δεχόμενοσ προφήτην εἰσ ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήμψεται, καὶ ὁ δεχόμενοσ δίκαιον εἰσ ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήμψεται.

καὶ ὃσ ἂν ποτίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰσ ὄνομα μαθητοῦ, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION