ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11

(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11)

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ιἠσοῦσ διατάσσων τοῖσ δώδεκα μαθηταῖσ αὐτοῦ, μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖσ πόλεσιν αὐτῶν. εἶπεν αὐτῷ Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενοσ ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Πορευθέντεσ ἀπαγγείλατε Ιωἄνει ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε·

τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν καὶ χωλοὶ περιπατοῦσιν, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν, καὶ νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται·

καὶ μακάριόσ ἐστιν ὃσ ἂν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί.

Τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο ὁ Ιἠσοῦσ λέγειν τοῖσ ὄχλοισ περὶ Ιωἄνου Τί ἐξήλθατε εἰσ τὴν ἔρημον θεάσασθαι;

κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν;

ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖσ ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντεσ ἐν τοῖσ οἴκοισ τῶν βασιλέων. ἀλλὰ τί ἐξήλθατε;

προφήτην ἰδεῖν; ναί, λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου. οὗτόσ ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃσ κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖσ γυναικῶν μείζων Ιωἄνου τοῦ βαπτιστοῦ·

ὁ δὲ μικρότεροσ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστίν. ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ιωἄνου τοῦ βαπτιστοῦ ἑώσ ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.

πάντεσ γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμοσ ἑώσ Ιωἄνου ἐπροφήτευσαν·

καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι, αὐτόσ ἐστιν Ἠλείασ ὁ μέλλων ἔρχεσθαι.

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.

Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην;

"Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε·

"ἐθρηνήσαμεν καὶ οὐκ ἐκόψασθε· ἦλθεν γὰρ Ιωἄνησ μήτε ἐσθίων μήτε πίνων, καὶ λέγουσιν Δαιμόνιον ἔχει·

ἦλθεν ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν Ἰδοὺ ἄνθρωποσ φάγοσ καὶ οἰνοπότησ, τελωνῶν φίλοσ καὶ ἁμαρτωλῶν.

καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῆσ. Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰσ πόλεισ ἐν αἷσ ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεισ αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν·

Οὐαί σοι, Χοραζείν·

οὐαί σοι, Βηθσαιδάν· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο αἱ δυνάμεισ αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ μετενόησαν. πλὴν λέγω ὑμῖν, Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ ἢ ὑμῖν.

Καὶ σύ, Καφαρναούμ, μὴ ἑώσ οὐρανοῦ ὑψωθήσῃ;

ἑώσ ᾅδου καταβήσῃ. ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοισ ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεισ αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμεινεν ἂν μέχρι τῆσ σήμερον. πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ ἢ σοί.

Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆσ γῆσ, ὅτι ἔκρυψασ ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψασ αὐτὰ νηπίοισ·

ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτωσ εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου.

Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρόσ μου, καὶ οὐδεὶσ ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τισ ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸσ καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸσ ἀποκαλύψαι.

Δεῦτε πρόσ με πάντεσ οἱ κοπιῶντεσ καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶσ.

ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶσ καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πραΰσ εἰμι καὶ ταπεινὸσ τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖσ ψυχαῖσ ὑμῶν·

ὁ γὰρ ζυγόσ μου χρηστὸσ καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη ὁ Ιἠσοῦσ τοῖσ σάββασιν διὰ τῶν σπορίμων·

οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν, καὶ ἤρξαντο τίλλειν στάχυασ καὶ ἐσθίειν. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντεσ εἶπαν αὐτῷ Ἰδοὺ οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν σαββάτῳ.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυεὶδ ὅτε ἐπείνασεν καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ;

πῶσ εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ καὶ τοὺσ ἄρτουσ τῆσ προθέσεωσ ἔφαγον, ὃ οὐκ ἐξὸν ἦν αὐτῷ φαγεῖν οὐδὲ τοῖσ μετ’ αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖσ ἱερεῦσιν μόνοισ;

ἢ οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι τοῖσ σάββασιν οἱ ἱερεῖσ ἐν τῷ ἱερῷ τὸ σάββατον βεβηλοῦσιν καὶ ἀναίτιοί εἰσιν;

λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦ μεῖζόν ἐστιν ὧδε.

εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν Ἔλεοσ θέλω καὶ οὐ θυσίαν, οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺσ ἀναιτίουσ.

κύριοσ γάρ ἐστιν τοῦ σαββάτου ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου.

Καὶ μεταβὰσ ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰσ τὴν συναγωγὴν αὐτῶν·

καὶ ἰδοὺ ἄνθρωποσ χεῖρα ἔχων ξηράν.

καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντεσ Εἰ ἔξεστι τοῖσ σάββασιν θεραπεύειν; ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Τίσ [ἔσται] ἐξ ὑμῶν ἄνθρωποσ ὃσ ἕξει πρόβατον ἕν, καὶ ἐὰν ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖσ σάββασιν εἰσ βόθυνον, οὐχὶ κρατήσει αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ;

πόσῳ οὖν διαφέρει ἄνθρωποσ προβάτου.

ὥστε ἔξεστιν τοῖσ σάββασιν καλῶσ ποιεῖν. Τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ Ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα·

καὶ ἐξέτεινεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ὑγιὴσ ὡσ ἡ ἄλλη. Ἐξελθόντεσ δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ’ αὐτοῦ ὅπωσ αὐτὸν ἀπολέσωσιν.

Ὁ δὲ Ιἠσοῦσ γνοὺσ ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν.

καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖσ ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν·

ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ Ἰδοὺ ὁ παῖσ μου ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητόσ μου ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου·

θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ’ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖσ ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ.

Οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τισ ἐν ταῖσ πλατείαισ τὴν φωνὴν αὐτοῦ.

κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἑώσ ἂν ἐκβάλῃ εἰσ νῖκοσ τὴν κρίσιν.

καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν.

Τότε προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζόμενον τυφλὸν καὶ κωφόν·

καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν κωφὸν λαλεῖν καὶ βλέπειν. Καὶ ἐξίσταντο πάντεσ οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον Μήτι οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱὸσ Δαυείδ;

οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντεσ εἶπον Οὗτοσ οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεεζεβοὺλ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων.

Εἰδὼσ δὲ τὰσ ἐνθυμήσεισ αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖσ Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτῆσ ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλισ ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτῆσ οὐ σταθήσεται.

καὶ εἰ ὁ Σατανᾶσ τὸν Σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ’ ἑαυτὸν ἐμερίσθη·

πῶσ οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν;

διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. εἰ δὲ ἐν πνεύματι θεοῦ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶσ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

ἢ πῶσ δύναταί τισ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν;

καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστίν, καὶ ὁ μὴ.

συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖσ ἀνθρώποισ, ἡ δὲ τοῦ πνεύματοσ βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται.

καὶ ὃσ ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ·

ὃσ δ’ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ πνεύματοσ τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τούτῳ τῷ αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι. Ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον καλὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν·

ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται. γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶσ δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντεσ;

ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματοσ τῆσ καρδίασ τὸ στόμα λαλεῖ. ὁ ἀγαθὸσ ἄνθρωποσ ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸσ ἄνθρωποσ ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά.

Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ λαλήσουσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ·

ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ, καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.

Τότε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ τινὲσ τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντεσ Διδάσκαλε, θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶσ σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ιὠνᾶ τοῦ προφήτου.

ὥσπερ γὰρ ἦν Ιὠνᾶσ ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτουσ τρεῖσ ἡμέρασ καὶ τρεῖσ νύκτασ, οὕτωσ ἔσται ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆσ γῆσ τρεῖσ ἡμέρασ καὶ τρεῖσ νύκτασ.

ἄνδρεσ Νινευεῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν·

ὅτι μετενόησαν εἰσ τὸ κήρυγμα Ιὠνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ιὠνᾶ ὧδε. βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ καὶ κατακρινεῖ αὐτήν·

ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆσ γῆσ ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνοσ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνοσ ὧδε. Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει.

τότε λέγει Εἰσ τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον·

καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα [καὶ] σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ’ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ·

καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. Οὕτωσ ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ πονηρᾷ. ἔξω ζητοῦντεσ αὐτῷ λαλῆσαι.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν τῷ λέγοντι αὐτῷ Τίσ ἐστιν ἡ μήτηρ μου, καὶ τίνεσ εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου;

καὶ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα [αὐτοῦ] ἐπὶ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ εἶπεν Ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου·

ὅστισ γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν οὐρανοῖσ, αὐτόσ μου ἀδελφὸσ καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.

Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ιἠσοῦσ τῆσ οἰκίασ ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν·

καὶ συνήχθησαν πρὸσ αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰσ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶσ ὁ ὄχλοσ ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν ἱστήκει.

καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖσ πολλὰ ἐν παραβολαῖσ λέγων Ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν.

καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτα.

ἡλίου δὲ ἀνατείλαντοσ ἐκαυματίσθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη.

ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰσ ἀκάνθασ, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά.

ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπόν, ὃ μὲν ἑκατὸν ὃ δὲ ἑξήκοντα ὃ δὲ τριάκοντα.

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.

Καὶ προσελθόντεσ οἱ μαθηταὶ εἶπαν αὐτῷ Διὰ τί ἐν παραβολαῖσ λαλεῖσ αὐτοῖσ;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν ὅτι Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆσ βασιλείασ τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοισ δὲ οὐ δέδοται.

ὅστισ γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται·

ὅστισ δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖσ αὐτοῖσ λαλῶ, ὅτι βλέποντεσ οὐ βλέπουσιν καὶ ἀκούοντεσ οὐκ ἀκούουσιν οὐδὲ συνίουσιν·

καὶ ἀναπληροῦται αὐτοῖσ ἡ προφητεία Ἠσαίου ἡ λέγουσα Ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντεσ βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε.

ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖσ ὠσὶν βαρέωσ ἤκουσαν, καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν ἐκάμμυσαν·

μή ποτε ἴδωσιν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ καὶ τοῖσ ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν, καὶ ἰάσομαι αὐτούσ. ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσιν, καὶ τὰ ὦτα [ὑμῶν] ὅτι ἀκούουσιν.

ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε καὶ οὐκ εἶδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.

Ὑμεῖσ οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντοσ.

Παντὸσ ἀκούοντοσ τὸν λόγον τῆσ βασιλείασ καὶ μὴ συνιέντοσ, ἔρχεται ὁ πονηρὸσ καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ·

οὗτόσ ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείσ. ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείσ, οὗτόσ ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθὺσ μετὰ χαρᾶσ λαμβάνων αὐτόν·

οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ ἀλλὰ πρόσκαιρόσ ἐστιν, γενομένησ δὲ θλίψεωσ ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺσ σκανδαλίζεται.

ὁ δὲ εἰσ τὰσ ἀκάνθασ σπαρείσ, οὗτόσ ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συνπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρποσ γίνεται.

ὁ δὲ ἐπὶ τὴν καλὴν γῆν σπαρείσ, οὗτόσ ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιείσ, ὃσ δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατὸν ὃ δὲ ἑξήκοντα ὃ δὲ τριάκοντα.

Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖσ λέγων Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ.

ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺσ ἀνθρώπουσ ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸσ καὶ ἐπέσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν.

ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτοσ καὶ καρπὸν ἐποίησεν, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια.

προσελθόντεσ δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ Κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρασ ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ;

πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖσ Ἐχθρὸσ ἄνθρωποσ τοῦτο ἐποίησεν.

οἱ δὲ αὐτῷ λέγουσιν Θέλεισ οὖν ἀπελθόντεσ συλλέξωμεν αὐτά; ὁ δέ φησιν Οὔ, μή ποτε συλλέγοντεσ τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖσ τὸν σῖτον·

ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα ἑώσ τοῦ θερισμοῦ·

καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖσ θερισταῖσ Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ [εἰσ] δέσμασ πρὸσ τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συνάγετε εἰσ τὴν ἀποθήκην μου. Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖσ λέγων Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεωσ, ὃν λαβὼν ἄνθρωποσ ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·

ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῖν ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ.

Ἄλλην παραβολὴν [ἐλάλησεν αὐτοῖσ]·

Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰσ ἀλεύρου σάτα τρία ἑώσ οὗ ἐζυμώθη ὅλον. Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ Ιἠσοῦσ ἐν παραβολαῖσ τοῖσ ὄχλοισ, καὶ χωρὶσ παραβολῆσ οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖσ·

ὅπωσ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντοσ Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖσ τὸ στόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆσ.

Τότε ἀφεὶσ τοὺσ ὄχλουσ ἦλθεν εἰσ τὴν οἰκίαν.

Καὶ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντεσ Διασάφησον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ. ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου·

ὁ δὲ ἀγρόσ ἐστιν ὁ κόσμοσ·

τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆσ βασιλείασ· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ, ὁ δὲ ἐχθρὸσ ὁ σπείρασ αὐτά ἐστιν ὁ διάβολοσ· ὁ δὲ θερισμὸσ συντέλεια αἰῶνόσ ἐστιν, οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν.

ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ κατακαίεται, οὕτωσ ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνοσ·

ἀποστελεῖ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου τοὺσ ἀγγέλουσ αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆσ βασιλείασ αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺσ ποιοῦντασ τὴν ἀνομίαν, καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺσ εἰσ τὴν κάμινον τοῦ πυρόσ·

ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸσ καὶ ὁ βρυγμὸσ τῶν ὀδόντων.

Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡσ ὁ ἥλιοσ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸσ αὐτῶν.

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω. Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωποσ ἔκρυψεν, καὶ ἀπὸ τῆσ χαρᾶσ αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ ὅσα ἔχει καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.

Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺσ μαργαρίτασ·

εὑρὼν δὲ ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακεν πάντα ὅσα εἶχεν καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.

Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰσ τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸσ γένουσ συναγαγούσῃ·

ἣν ὅτε ἐπληρώθη ἀναβιβάσαντεσ ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντεσ συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰσ ἄγγη, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον.

οὕτωσ ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνοσ·

ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσιν τοὺσ πονηροὺσ ἐκ μέσου τῶν δικαίων καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺσ εἰσ τὴν κάμινον τοῦ πυρόσ· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸσ καὶ ὁ βρυγμὸσ τῶν ὀδόντων.

Συνήκατε ταῦτα πάντα;

λέγουσιν αὐτῷ Ναί. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Διὰ τοῦτο πᾶσ γραμματεὺσ μαθητευθεὶσ τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν ὅμοιόσ ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστισ ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ιἠσοῦσ τὰσ παραβολὰσ ταύτασ, μετῆρεν ἐκεῖθεν.

καὶ ἐλθὼν εἰσ τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺσ ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺσ καὶ λέγειν Πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεισ;

οὐχ οὗτόσ ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονοσ υἱόσ;

οὐχ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ιἄκωβοσ καὶ Ιὠσὴφ καὶ Σίμων καὶ Ιοὔδασ; καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸσ ἡμᾶσ εἰσίν;

πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Οὐκ ἔστιν προφήτησ ἄτιμοσ εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. Καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεισ πολλὰσ διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδησ ὁ τετραάρχησ τὴν ἀκοὴν Ιἠσοῦ, καὶ εἶπεν τοῖσ παισὶν αὐτοῦ Οὗτόσ ἐστιν Ιωἄνησ ὁ βαπτιστήσ·

αὐτὸσ ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεισ ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ.

ἔλεγεν γὰρ ὁ Ιωἄνησ αὐτῷ Οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν αὐτήν·

καὶ θέλων αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον, ὅτι ὡσ προφήτην αὐτὸν εἶχον.

ὅθεν μετὰ ὁρ́κου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὃ ἐὰν αἰτήσηται.

ἡ δὲ προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆσ μητρὸσ αὐτῆσ Δόσ μοι, φησίν, ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ιωἄνου τοῦ βαπτιστοῦ.

καὶ πέμψασ ἀπεκεφάλισεν Ιωἄνην ἐν τῇ φυλακῇ·

καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καὶ ἤνεγκεν τῇ μητρὶ αὐτῆσ.

Καὶ προσελθόντεσ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ πτῶμα καὶ ἔθαψαν αὐτόν, καὶ ἐλθόντεσ ἀπήγγειλαν τῷ Ιἠσοῦ.

Ἀκούσασ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰσ ἔρημον τόπον κατ’ ἰδίαν·

καὶ ἀκούσαντεσ οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων. Καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖσ καὶ ἐθεράπευσεν τοὺσ ἀρρώστουσ αὐτῶν.

Ὀψίασ δὲ γενομένησ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ λέγοντεσ Ἔρημόσ ἐστιν ὁ τόποσ καὶ ἡ ὡρ́α ἤδη παρῆλθεν·

ἀπόλυσον τοὺσ ὄχλουσ, ἵνα ἀπελθόντεσ εἰσ τὰσ κώμασ ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖσ βρώματα. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν·

δότε αὐτοῖσ ὑμεῖσ φαγεῖν. οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτουσ καὶ δύο ἰχθύασ.

ὁ δὲ εἶπεν Φέρετέ μοι ὧδε αὐτούσ.

καὶ κελεύσασ τοὺσ ὄχλουσ ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοῦ χόρτου, λαβὼν τοὺσ πέντε ἄρτουσ καὶ τοὺσ δύο ἰχθύασ, ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν καὶ κλάσασ ἔδωκεν τοῖσ μαθηταῖσ τοὺσ ἄρτουσ οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖσ ὄχλοισ.

καὶ ἔφαγον πάντεσ καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνουσ πλήρεισ.

οἱ δὲ ἐσθίοντεσ ἦσαν ἄνδρεσ ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶσ γυναικῶν καὶ παιδίων.

Καὶ [εὐθέωσ] ἠνάγκασεν τοὺσ μαθητὰσ ἐμβῆναι εἰσ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰσ τὸ πέραν, ἑώσ οὗ ἀπολύσῃ τοὺσ ὄχλουσ.

καὶ ἀπολύσασ τοὺσ ὄχλουσ ἀνέβη εἰσ τὸ ὄροσ κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι.

ὀψίασ δὲ γενομένησ μόνοσ ἦν ἐκεῖ. Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη σταδίουσ πολλοὺσ ἀπὸ τῆσ γῆσ ἀπεῖχεν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων, ἦν γὰρ ἐναντίοσ ὁ ἄνεμοσ.

Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆσ νυκτὸσ ἦλθεν πρὸσ αὐτοὺσ περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.

οἱ δὲ μαθηταὶ ἰδόντεσ αὐτὸν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντεσ ὅτι Φάντασμά ἐστιν, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.

εὐθὺσ δὲ ἐλάλησεν [ὁ Ιἠσοῦσ] αὐτοῖσ λέγων Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι·

μὴ φοβεῖσθε. ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Πέτροσ εἶπεν αὐτῷ Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με ἐλθεῖν πρὸσ σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα·

ὁ δὲ εἶπεν Ἐλθέ.

καὶ καταβὰσ ἀπὸ τοῦ πλοίου Πέτροσ περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα καὶ ἦλθεν πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν. βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενοσ καταποντίζεσθαι ἔκραξεν λέγων Κύριε, σῶσόν με.

εὐθέωσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ Ὀλιγόπιστε, εἰσ τί ἐδίστασασ;

καὶ ἀναβάντων αὐτῶν εἰσ τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμοσ.

οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντεσ Ἀληθῶσ θεοῦ υἱὸσ εἶ.

Καὶ διαπεράσαντεσ ἦλθαν ἐπὶ τὴν γῆν εἰσ Γεννησαρέτ.

καὶ ἐπιγνόντεσ αὐτὸν οἱ ἄνδρεσ τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰσ ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντασ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ, καὶ παρεκάλουν [αὐτὸν] ἵνα μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·

καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.

Τότε προσέρχονται τῷ Ιἠσοῦ ἀπὸ Ιἐροσολύμων Φαρισαῖοι καὶ γραμματεῖσ λέγοντεσ Διὰ τί οἱ μαθηταί σου παραβαίνουσιν τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων;

οὐ γὰρ νίπτονται τὰσ χεῖρασ ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Διὰ τί καὶ ὑμεῖσ παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν;

ὁ γὰρ θεὸσ εἶπεν Τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω·

ὑμεῖσ δὲ λέγετε Ὃσ ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί Δῶρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇσ, οὐ μὴ τιμήσει τὸν πατέρα αὐτοῦ·

καὶ ἠκυρώσατε τὸν λόγον τοῦ θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν.

Ὁ λαὸσ οὗτοσ τοῖσ χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ·

μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντεσ διδασκαλίασ ἐντάλματα ἀνθρώπων.

Καὶ προσκαλεσάμενοσ τὸν ὄχλον εἶπεν αὐτοῖσ Ἀκούετε καὶ συνίετε·

οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰσ τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματοσ τοῦτο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

Τότε προσελθόντεσ οἱ μαθηταὶ λέγουσιν αὐτῷ Οἶδασ ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἀκούσαντεσ τὸν λόγον ἐσκανδαλίσθησαν;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιοσ ἐκριζωθήσεται.

ἄφετε αὐτούσ·

τυφλοί εἰσιν ὁδηγοί· τυφλὸσ δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰσ βόθυνον πεσοῦνται. Ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Πέτροσ εἶπεν αὐτῷ Φράσον ἡμῖν τὴν παραβολήν.

ὁ δὲ εἶπεν Ἀκμὴν καὶ ὑμεῖσ ἀσύνετοί ἐστε;

οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰσ τὸ στόμα εἰσ τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰσ ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται;

τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματοσ ἐκ τῆσ καρδίασ ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

ἐκ γὰρ τῆσ καρδίασ ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.

ταῦτά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον, τὸ δὲ ἀνίπτοισ χερσὶν φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ιἠσοῦσ ἀνεχώρησεν εἰσ τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνοσ.

Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἔκραζεν λέγουσα Ἐλέησόν με, κύριε υἱὸσ Δαυείδ·

ἡ θυγάτηρ μου κακῶσ δαιμονίζεται. ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντεσ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντεσ Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰσ τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.

ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνει αὐτῷ λέγουσα Κύριε, βοήθει μοι.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Οὐκ ἔστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖσ κυναρίοισ.

ἡ δὲ εἶπεν Ναί, κύριε, καὶ [γὰρ] τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆσ τραπέζησ τῶν κυρίων αὐτῶν.

τότε ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῇ Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστισ·

γενηθήτω σοι ὡσ θέλεισ. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆσ ἀπὸ τῆσ ὡρ́ασ ἐκείνησ. Καὶ μεταβὰσ ἐκεῖθεν ὁ Ιἠσοῦσ ἦλθεν παρὰ τὴν θάλασσαν τῆσ Γαλιλαίασ, καὶ ἀναβὰσ εἰσ τὸ ὄροσ ἐκάθητο ἐκεῖ.

καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντεσ μεθ’ ἑαυτῶν χωλούσ, κυλλούσ, τυφλούσ, κωφούσ, καὶ ἑτέρουσ πολλούσ, καὶ ἔριψαν αὐτοὺσ παρὰ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούσ·

ὥστε τὸν ὄχλον θαυμάσαι βλέποντασ κωφοὺσ λαλοῦντασ καὶ χωλοὺσ περιπατοῦντασ καὶ τυφλοὺσ βλέποντασ·

καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν Ἰσραήλ. Ὁ δὲ Ιἠσοῦσ προσκαλεσάμενοσ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ εἶπεν Σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι [ἤδη] ἡμέραι τρεῖσ προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν·

καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺσ νήστεισ οὐ θέλω, μή ποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ. καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί Πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον;

καὶ λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Πόσουσ ἄρτουσ ἔχετε;

οἱ δὲ εἶπαν Ἑπτά, καὶ ὀλίγα ἰχθύδια. ἔλαβεν τοὺσ ἑπτὰ ἄρτουσ καὶ τοὺσ ἰχθύασ καὶ εὐχαριστήσασ ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖσ μαθηταῖσ οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖσ ὄχλοισ.

καὶ ἔφαγον πάντεσ καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἦραν ἑπτὰ σφυρίδασ πλήρεισ.

οἱ δὲ ἐσθίοντεσ ἦσαν τετρακισχίλιοι ἄνδρεσ χωρὶσ γυναικῶν καὶ παιδίων.

Καὶ ἀπολύσασ τοὺσ ὄχλουσ ἐνέβη εἰσ τὸ πλοῖον, καὶ ἦλθεν εἰσ τὰ ὁρ́ια Μαγαδάν.

Καὶ προσελθόντεσ [οἱ] Φαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι πειράζοντεσ ἐπηρώτησαν αὐτὸν σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖσ.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Ὀψίασ γενομένησ λέγετε Εὐδία, πυρράζει γὰρ ὁ οὐρανόσ·

καὶ πρωί Σήμερον χειμών, πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανόσ.

τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε. Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶσ σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ιὠνᾶ.

καὶ καταλιπὼν αὐτοὺσ ἀπῆλθεν. Καὶ ἐλθόντεσ οἱ μαθηταὶ εἰσ τὸ πέραν ἐπελάθοντο ἄρτουσ λαβεῖν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆσ ζύμησ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.

οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖσ λέγοντεσ ὅτι Ἄρτουσ οὐκ ἐλάβομεν.

γνοὺσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖσ, ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτουσ οὐκ ἔχετε;

οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺσ πέντε ἄρτουσ τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσουσ κοφίνουσ ἐλάβετε;

οὐδὲ τοὺσ ἑπτὰ ἄρτουσ τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσασ σφυρίδασ ἐλάβετε;

πῶσ οὐ νοεῖτε ὅτι οὐ περὶ ἄρτων εἶπον ὑμῖν;

προσέχετε δὲ ἀπὸ τῆσ ζύμησ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. τότε συνῆκαν ὅτι οὐκ εἶπεν προσέχειν ἀπὸ τῆσ ζύμησ [τῶν ἄρτων] ἀλλὰ ἀπὸ τῆσ διδαχῆσ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.

Ἐλθὼν δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ τὰ μέρη Καισαρίασ τῆσ Φιλίππου ἠρώτα τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ λέγων Τίνα λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;

οἱ δὲ εἶπαν Οἱ μὲν Ιωἄνην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλείαν, ἕτεροι δὲ Ιἐρεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν.

λέγει αὐτοῖσ Ὑμεῖσ δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;

ἀποκριθεὶσ δὲ Σίμων Πέτροσ εἶπεν Σὺ εἶ ὁ χριστὸσ ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντοσ.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Μακάριοσ εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέν σοι ἀλλ’ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν [τοῖσ] οὐρανοῖσ·

κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτροσ, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆσ·

δώσω σοι τὰσ κλεῖδασ τῆσ βασιλείασ τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃσ ἐπὶ τῆσ γῆσ ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃσ ἐπὶ τῆσ γῆσ ἔσται λελυμένον ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

Τότε ἐπετίμησεν τοῖσ μαθηταῖσ ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτι αὐτόσ ἐστιν ὁ χριστόσ.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ἤρξατο Ιἠσοῦσ Χριστὸσ δεικνύειν τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν εἰσ Ιἐροσόλυμα ἀπελθεῖν καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.

καὶ προσλαβόμενοσ αὐτὸν ὁ Πέτροσ ἤρξατο ἐπιτιμᾷν αὐτῷ λέγων Ἵλεώσ σοι, κύριε·

οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο. ὁ δὲ στραφεὶσ εἶπεν τῷ Πέτρῳ Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ·

σκάνδαλον εἶ ἐμοῦ, ὅτι οὐ φρονεῖσ τὰ τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. Τότε [ὁ] Ιἠσοῦσ εἶπεν τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Εἴ τισ θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.

ὃσ γὰρ ἐὰν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν·

ὃσ δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφεληθήσεται ἄνθρωποσ ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ;

ἢ τί δώσει ἄνθρωποσ ἀντάλλαγμα τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ; μέλλει γὰρ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινεσ τῶν ὧδε ἑστώτων οἵτινεσ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἑώσ ἂν ἴδωσιν τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.

Καὶ μεθ’ ἡμέρασ ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ιἠσοῦσ τὸν Πέτρον καὶ Ιἄκωβον καὶ Ιωἄνην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἀναφέρει αὐτοὺσ εἰσ ὄροσ ὑψηλὸν κατ’ ἰδίαν.

καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσ ὁ ἥλιοσ, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡσ τὸ φῶσ.

καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖσ Μωυσῆσ καὶ Ἠλείασ συνλαλοῦντεσ μετ’ αὐτοῦ.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Πέτροσ εἶπεν τῷ Ιἠσοῦ Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶσ ὧδε εἶναι·

εἰ θέλεισ, ποιήσω ὧδε τρεῖσ σκηνάσ, σοὶ μίαν καὶ Μωυσεῖ μίαν καὶ Ἠλείᾳ μίαν. ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἰδοὺ νεφέλη φωτινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούσ, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆσ νεφέλησ λέγουσα Οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱόσ μου ὁ ἀγαπητόσ, ἐν ᾧ εὐδόκησα·

ἀκούετε αὐτοῦ. καὶ ἀκούσαντεσ οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα.

καὶ προσῆλθεν ὁ Ιἠσοῦσ καὶ ἁψάμενοσ αὐτῶν εἶπεν Ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε.

ἐπάραντεσ δὲ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ αὐτὸν Ιἠσοῦν μόνον.

Καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ ὄρουσ ἐνετείλατο αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγων Μηδενὶ εἴπητε τὸ ὁρ́αμα ἑώσ οὗ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ.

Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντεσ Τί οὖν οἱ γραμματεῖσ λέγουσιν ὅτι Ἠλείαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Ἠλείασ μὲν ἔρχεται καὶ ἀποκαταστήσει πάντα·

λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλείασ ἤδη ἦλθεν, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτὸν ἀλλὰ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν·

οὕτωσ καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ’ αὐτῶν. τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ιωἄνου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖσ.

Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶσ ἔχει, πολλάκισ γὰρ πίπτει εἰσ τὸ πῦρ καὶ πολλάκισ εἰσ τὸ ὕδωρ·

καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖσ μαθηταῖσ σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ὦ γενεὰ ἄπιστοσ καὶ διεστραμμένη, ἑώσ πότε μεθ’ ὑμῶν ἔσομαι;

ἑώσ πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον·

καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖσ ἀπὸ τῆσ ὡρ́ασ ἐκείνησ. Τότε προσελθόντεσ οἱ μαθηταὶ τῷ Ιἠσοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπαν Διὰ τί ἡμεῖσ οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;

ὁ δὲ λέγει αὐτοῖσ Διὰ τὴν ὀλιγοπιστίαν ὑμῶν·

ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡσ κόκκον σινάπεωσ, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ Μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. Συστρεφομένων δὲ αὐτῶν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ εἶπεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Μέλλει ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.

καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.

Ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰσ Καφαρναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνοντεσ τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπαν Ὁ διδάσκαλοσ ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα;

λέγει Ναί.

καὶ ἐλθόντα εἰσ τὴν οἰκίαν προέφθασεν αὐτὸν ὁ Ιἠσοῦσ λέγων Τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ ἀπὸ τίνων λαμβάνουσιν τέλη ἢ κῆνσον; ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων; εἰπόντοσ δέ Ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων, ἔφη αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ἄραγε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί·

ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούσ, πορευθεὶσ εἰσ θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξασ τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεισ στατῆρα·

ἐκεῖνον λαβὼν δὸσ αὐτοῖσ ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ. Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ιἠσοῦ λέγοντεσ Τίσ ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;

καὶ εἶπεν Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡσ τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰσ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

ὅστισ οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡσ τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτόσ ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·

καὶ ὃσ ἐὰν δέξηται ἓν παιδίον τοιοῦτο ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·

ὃσ δ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰσ ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλοσ ὀνικὸσ περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆσ θαλάσσησ.

Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων·

ἀνάγκη γὰρ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα, πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. Εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούσ σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ·

καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰσ τὴν ζωὴν κυλλὸν ἢ χωλόν, ἢ δύο χεῖρασ ἢ δύο πόδασ ἔχοντα βληθῆναι εἰσ τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμόσ σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ·

καλόν σοί ἐστιν μονόφθαλμον εἰσ τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺσ ἔχοντα βληθῆναι εἰσ τὴν γέενναν τοῦ πυρόσ. Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸσ τῶν μικρῶν τούτων, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖσ διὰ παντὸσ βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν οὐρανοῖσ.

τί ὑμῖν δοκεῖ;

ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφήσει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρη καὶ πορευθεὶσ ζητεῖ τὸ πλανώμενον; καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπ’ αὐτῷ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖσ ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖσ μὴ πεπλανημένοισ.

οὕτωσ οὐκ ἔστιν θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν οὐρανοῖσ ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μικρῶν τούτων.

Εἂν δὲ ἁμαρτήσῃ ὁ ἀδελφόσ σου, ὕπαγε ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου.

ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησασ τὸν ἀδελφόν σου· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματοσ δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα·

ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὸν τῇ ἐκκλησίᾳ·

ἐὰν δὲ καὶ τῆσ ἐκκλησίασ παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸσ καὶ ὁ τελώνησ. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆσ γῆσ ἔσται δεδεμένα ἐν οὐρανῷ καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆσ γῆσ ἔσται λελυμένα ἐν οὐρανῷ.

Πάλιν [ἀμὴν] λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο συμφωνήσωσιν ἐξ ὑμῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ περὶ παντὸσ πράγματοσ οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖσ παρὰ τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν οὐρανοῖσ.

οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖσ συνηγμένοι εἰσ τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν.

Τότε προσελθὼν ὁ Πέτροσ εἶπεν [αὐτῷ] Κύριε, ποσάκισ ἁμαρτήσει εἰσ ἐμὲ ὁ ἀδελφόσ μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ;

ἑώσ ἑπτάκισ; λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Οὐ λέγω σοι ἑώσ ἑπτάκισ ἀλλὰ ἑώσ ἑβδομηκοντάκισ ἑπτά.

Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃσ ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ·

ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσήχθη εἷσ αὐτῷ ὀφειλέτησ μυρίων ταλάντων.

μὴ ἔχοντοσ δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριοσ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα ἔχει καὶ ἀποδοθῆναι.

πεσὼν οὖν ὁ δοῦλοσ προσεκύνει αὐτῷ λέγων Μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ πάντα ἀποδώσω σοι.

σπλαγχνισθεὶσ δὲ ὁ κύριοσ τοῦ δούλου [ἐκείνου] ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνιον ἀφῆκεν αὐτῷ.

ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλοσ ἐκεῖνοσ εὑρ͂εν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ ὃσ ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσασ αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων Ἀπόδοσ εἴ τι ὀφείλεισ.

πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλοσ αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων Μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι.

ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰσ φυλακὴν ἑώσ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον.

ἰδόντεσ οὖν οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντεσ διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα.

τότε προσκαλεσάμενοσ αὐτὸν ὁ κύριοσ αὐτοῦ λέγει αὐτῷ Δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάσ με·

οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡσ κἀγὼ σὲ ἠλέησα;

καὶ ὀργισθεὶσ ὁ κύριοσ αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖσ βασανισταῖσ ἑώσ [οὗ] ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον.

Οὕτωσ καὶ ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιοσ ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστοσ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν.

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ιἠσοῦσ τοὺσ λόγουσ τούτουσ, μετῆρεν ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ καὶ ἦλθεν εἰσ τὰ ὁρ́ια τῆσ Ιοὐδαίασ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου.

καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺσ ἐκεῖ.

Καὶ προσῆλθαν αὐτῷ Φαρισαῖοι πειράζοντεσ αὐτὸν καὶ λέγοντεσ Εἰ ἔξεστιν ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν;

καὶ εἶπεν Ἕνεκα τούτου καταλείψει ἄνθρωποσ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰσ σάρκα μίαν;

ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ σὰρξ μία·

ὃ οὖν ὁ θεὸσ συνέζευξεν ἄνθρωποσ μὴ χωριζέτω. λέγουσιν αὐτῷ Τί οὖν Μωυσῆσ ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι ;

λέγει αὐτοῖσ ὅτι Μωυσῆσ πρὸσ τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰσ γυναῖκασ ὑμῶν, ἀπ’ ἀρχῆσ δὲ οὐ γέγονεν οὕτωσ.

λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃσ ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μὴ ἐπὶ πορνείᾳ καὶ γαμήσῃ ἄλλην μοιχᾶται.

λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί Εἰ οὕτωσ ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆσ γυναικόσ, οὐ συμφέρει γαμῆσαι.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Οὐ πάντεσ χωροῦσι τὸν λόγον, ἀλλ’ οἷσ δέδοται.

εἰσὶν γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινεσ ἐκ κοιλίασ μητρὸσ ἐγεννήθησαν οὕτωσ, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινεσ εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινεσ εὐνούχισαν ἑαυτοὺσ διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

ὁ δυνάμενοσ χωρεῖν χωρείτω. Τότε προσηνέχθησαν αὐτῷ παιδία, ἵνα τὰσ χεῖρασ ἐπιθῇ αὐτοῖσ καὶ προσεύξηται·

οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖσ. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρόσ με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

καὶ ἐπιθεὶσ τὰσ χεῖρασ αὐτοῖσ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν.

Καὶ ἰδοὺ εἷσ προσελθὼν αὐτῷ εἶπεν Διδάσκαλε, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον;

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ Τί με ἐρωτᾷσ περὶ τοῦ ἀγαθοῦ;

εἷσ ἐστὶν ὁ ἀγαθόσ· εἰ δὲ θέλέισ εἰσ τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, τήρει τὰσ ἐντολάσ. λέγει αὐτῷ Ποίασ;

Τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν.

λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκοσ Ταῦτα πάντα ἐφύλαξα·

τί ἔτι ὑστερῶ; ἔφη αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Εἰ θέλεισ τέλειοσ εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸσ [τοῖσ] πτωχοῖσ, καὶ ἕξεισ θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖσ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.

ἀκούσασ δὲ ὁ νεανίσκοσ τὸν λόγον [τοῦτον] ἀπῆλθεν λυπούμενοσ, ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.

Ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πλούσιοσ δυσκόλωσ εἰσελεύσεται εἰσ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν·

πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον διὰ τρήματοσ ῥαφίδοσ εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.

ἀκούσαντεσ δὲ οἱ μαθηταὶ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντεσ Τίσ ἄρα δύναται σωθῆναι;

ἐμβλέψασ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Παρὰ ἀνθρώποισ τοῦτο ἀδύνατόν ἐστιν, παρὰ δὲ θεῷ πάντα δυνατά.

Τότε ἀποκριθεὶσ ὁ Πέτροσ εἶπεν αὐτῷ Ἰδοὺ ἡμεῖσ ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι·

τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖσ οἱ ἀκολουθήσαντέσ μοι ἐν τῇ παλινγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξησ αὐτοῦ, καθήσεσθε καὶ ὑμεῖσ ἐπὶ δώδεκα θρόνουσ κρίνοντεσ τὰσ δώδεκα φυλὰσ τοῦ Ἰσραήλ.

καὶ πᾶσ ὅστισ ἀφῆκεν οἰκίασ ἢ ἀδελφοὺσ ἢ ἀδελφὰσ ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺσ ἕνεκεν τοῦ ἐμοῦ ὀνόματοσ, πολλαπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει.

Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

Ὁμοία γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστισ ἐξῆλθεν ἅμα πρωὶ μισθώσασθαι ἐργάτασ εἰσ τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ·

συμφωνήσασ δὲ μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺσ εἰσ τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ.

καὶ ἐξελθὼν περὶ τρίτην ὡρ́αν εἶδεν ἄλλουσ ἑστῶτασ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούσ·

καὶ ἐκείνοισ εἶπεν Ὑπάγετε καὶ ὑμεῖσ εἰσ τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν·

οἱ δὲ ἀπῆλθον.

πάλιν [δὲ] ἐξελθὼν περὶ ἕκτην καὶ ἐνάτην ὡρ́αν ἐποίησεν ὡσαύτωσ. περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ἐξελθὼν εὑρ͂εν ἄλλουσ ἑστῶτασ, καὶ λέγει αὐτοῖσ Τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί;

λέγουσιν αὐτῷ Ὅτι οὐδεὶσ ἡμᾶσ ἐμισθώσατο·

λέγει αὐτοῖσ Ὑπάγετε καὶ ὑμεῖσ εἰσ τὸν ἀμπελῶνα. ὀψίασ δὲ γενομένησ λέγει ὁ κύριοσ τοῦ ἀμπελῶνοσ τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ Κάλεσον τοὺσ ἐργάτασ καὶ ἀπόδοσ τὸν μισθὸν ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἑώσ τῶν πρώτων.

ἐλθόντεσ δὲ οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὡρ́αν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον.

καὶ ἐλθόντεσ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλεῖον λήμψονται·

καὶ ἔλαβον [τὸ] ἀνὰ δηνάριον καὶ αὐτοί. Οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὡρ́αν ἐποίησαν, καὶ ἴσουσ αὐτοὺσ ἡμῖν ἐποίησασ τοῖσ βαστάσασι τὸ βάροσ τῆσ ἡμέρασ καὶ τὸν καύσωνα.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ ἑνὶ αὐτῶν εἶπεν Ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ σε·

οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάσ μοι; ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε·

θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ δοῦναι ὡσ καὶ σοί· οὐκ ἔξεστίν μοι ὃ θέλω ποιῆσαι ἐν τοῖσ ἐμοῖσ;

ἢ ὁ ὀφθαλμόσ σου πονηρόσ ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθόσ εἰμι; Οὕτωσ ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι.

καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖσ ἔθνεσιν εἰσ τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.

Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆσ προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι ἀπ’ αὐτοῦ.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ Τί θέλεισ;

λέγει αὐτῷ Εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷσ ἐκ δεξιῶν καὶ εἷσ ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε·

δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ μέλλω πίνειν; λέγουσιν αὐτῷ Δυνάμεθα. λέγει αὐτοῖσ Τὸ μὲν ποτήριόν μου πίεσθε, τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ’ οἷσ ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ πατρόσ μου.

καὶ ἀκούσαντεσ οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ προσκαλεσάμενοσ αὐτοὺσ εἶπεν Οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντεσ τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν.

οὐχ οὕτωσ ἐστὶν ἐν ὑμῖν·

καὶ ὃσ ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτοσ ἔσται ὑμῶν δοῦλοσ·

ὥσπερ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ιἐρειχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλοσ πολύσ.

καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντεσ ὅτι Ιἠσοῦσ παράγει, ἔκραξαν λέγοντεσ Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶσ, υἱὸσ Δαυείδ.

ὁ δὲ ὄχλοσ ἐπετίμησεν αὐτοῖσ ἵνα σιωπήσωσιν·

οἱ δὲ μεῖζον ἔκραξαν λέγοντεσ Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶσ, υἱὸσ Δαυείδ· καὶ στὰσ [ὁ] Ιἠσοῦσ ἐφώνησεν αὐτοὺσ καὶ εἶπεν Τί θέλετε ποιήσω ὑμῖν;

λέγουσιν αὐτῷ Κύριε, ἵνα ἀνοιγῶσιν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν.

σπλαγχνισθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ἥψατο τῶν ὀμμάτων αὐτῶν, καὶ εὐθέωσ ἀνέβλεψαν καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰσ Ιἐροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰσ Βηθφαγὴ εἰσ τὸ Ὄροσ τῶν Ἐλαιῶν, τότε Ιἠσοῦσ ἀπέστειλεν δύο μαθητὰσ λέγων αὐτοῖσ Πορεύεσθε εἰσ τὴν κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺσ εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ’ αὐτῆσ·

λύσαντεσ ἀγάγετέ μοι.

καὶ ἐάν τισ ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι Ὁ κύριοσ αὐτῶν χρείαν ἔχει·

εὐθὺσ δὲ ἀποστελεῖ αὐτούσ. Εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών Ἰδοὺ ὁ βασιλεύσ σου ἔρχεταί σοι πραῢσ καὶ ἐπιβεβηκὼσ ἐπὶ ὄνον καὶ ἐπὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου.

καὶ ἐπέθηκαν ἐπ’ αὐτῶν τὰ ἱμάτια, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν.

ὁ δὲ πλεῖστοσ ὄχλοσ ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδουσ ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ.

"Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυείδ·

"Εὐλογημένοσ ὁ ἐρχόμενοσ ἐν ὀνόματι Κυρίου· "Ὡσαννὰ ἐν τοῖσ ὑψίστοισ. καὶ εἰσελθόντοσ αὐτοῦ εἰσ Ιἐροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλισ λέγουσα Τίσ ἐστιν οὗτοσ;

οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον Οὗτόσ ἐστιν ὁ προφήτησ Ιἠσοῦσ ὁ ἀπὸ Ναζαρὲθ τῆσ Γαλιλαίασ.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Γέγραπται Ὁ οἶκόσ μου οἶκοσ προσευχῆσ κληθήσεται, ὑμεῖσ δὲ αὐτὸν ποιεῖτε σπήλαιον λῃστῶν.

Καὶ προσῆλθον αὐτῷ τυφλοὶ καὶ χωλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούσ.

Ἰδόντεσ δὲ οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησεν καὶ τοὺσ παῖδασ τοὺσ κράζοντασ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντασ Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυείδ ἠγανάκτησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ Ἀκούεισ τί οὗτοι λέγουσιν;

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτοῖσ Ναί·

οὐδέποτε ἀνέγνωτε ὅτι Ἐκ στόματοσ νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον; Καὶ καταλιπὼν αὐτοὺσ ἐξῆλθεν ἔξω τῆσ πόλεωσ εἰσ Βηθανίαν, καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ.

Πρωὶ δὲ ἐπαναγαγὼν εἰσ τὴν πόλιν ἐπείνασεν.

καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆσ ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ’ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὑρ͂εν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ Οὐ μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸσ γένηται εἰσ τὸν αἰῶνα·

καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. καὶ ἰδόντεσ οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντεσ Πῶσ παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ;

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆσ συκῆσ ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε Ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰσ τὴν θάλασσαν, γενήσεται·

καὶ πάντα ὅσα ἂν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντεσ λήμψεσθε.

Καὶ ἐλθόντοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ ἱερὸν προσῆλθαν αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντεσ Ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖσ;

καὶ τίσ σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην; ἀποκριθεὶσ [δὲ] ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Ἐρωτήσω ὑμᾶσ κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ·

τὸ βάπτισμα τὸ Ιωἄνου πόθεν ἦν;

ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖσ λέγοντεσ Εἂν εἴπωμεν Ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν Διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ; ἐὰν δὲ εἴπωμεν Ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντεσ γὰρ ὡσ προφήτην ἔχουσιν τὸν Ιωἄνην·

καὶ ἀποκριθέντεσ τῷ Ιἠσοῦ εἶπαν Οὐκ οἴδαμεν.

ἔφη αὐτοῖσ καὶ αὐτόσ Οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. Τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ;

ἄνθρωποσ εἶχεν τέκνα δύο. προσελθὼν τῷ πρώτῳ εἶπεν Τέκνον, ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν τῷ ἀμπελῶνι· ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Ἐγώ, κύριε·

καὶ οὐκ ἀπῆλθεν. προσελθὼν δὲ τῷ δευτέρῳ εἶπεν ὡσαύτωσ·

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Οὐ θέλω· ὕστερον μεταμεληθεὶσ ἀπῆλθεν. τίσ ἐκ τῶν δύο ἐποίησεν τὸ θέλημα τοῦ πατρόσ;

λέγουσιν Ὁ ὕστεροσ. λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶσ εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. ἦλθεν γὰρ Ιωἄνησ πρὸσ ὑμᾶσ ἐν ὁδῷ δικαιοσύνησ, καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ·

οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ· ὑμεῖσ δὲ ἰδόντεσ οὐδὲ μετεμελήθητε ὕστερον τοῦ πιστεῦσαι αὐτῷ. Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε.

Ἄνθρωποσ ἦν οἰκοδεσπότησ ὅστισ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκεν καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον, καὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖσ, καὶ ἀπεδήμησεν. ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸσ τῶν καρπῶν, ἀπέστειλεν τοὺσ δούλουσ αὐτοῦ πρὸσ τοὺσ γεωργοὺσ λαβεῖν τοὺσ καρποὺσ αὐτοῦ.

καὶ λαβόντεσ οἱ γεωργοὶ τοὺσ δούλουσ αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν.

πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλουσ δούλουσ πλείονασ τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖσ ὡσαύτωσ.

ὕστερον δὲ ἀπέστειλεν πρὸσ αὐτοὺσ τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων Ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου.

οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντεσ τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖσ Οὗτόσ ἐστιν ὁ κληρονόμοσ·

δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ σχῶμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ· καὶ λαβόντεσ αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνοσ καὶ ἀπέκτειναν.

ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριοσ τοῦ ἀμπελῶνοσ, τί ποιήσει τοῖσ γεωργοῖσ ἐκείνοισ;

λέγουσιν αὐτῷ Κακοὺσ κακῶσ ἀπολέσει αὐτούσ, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοισ γεωργοῖσ, οἵτινεσ ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺσ καρποὺσ ἐν τοῖσ καιροῖσ αὐτῶν.

λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖσ γραφαῖσ Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντεσ οὗτοσ ἐγενήθη εἰσ κεφαλὴν γωνίασ· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖσ ἡμῶν;

διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺσ καρποὺσ αὐτῆσ.

[Καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται·

ἐφ’ ὃν δ’ ἂν πέσῃ λικμήσει αὐτόν. Καὶ ἀκούσαντεσ οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰσ παραβολὰσ αὐτοῦ ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει·

καὶ ζητοῦντεσ αὐτὸν κρατῆσαι ἐφοβήθησαν τοὺσ ὄχλουσ, ἐπεὶ εἰσ προφήτην αὐτὸν εἶχον.

Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστισ ἐποίησεν γάμουσ τῷ υἱῷ αὐτοῦ.

καὶ ἀπέστειλεν τοὺσ δούλουσ αὐτοῦ καλέσαι τοὺσ κεκλημένουσ εἰσ τοὺσ γάμουσ, καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν.

πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλουσ δούλουσ λέγων Εἴπατε τοῖσ κεκλημένοισ Ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμακα, οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ τεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα·

δεῦτε εἰσ τοὺσ γάμουσ. οἱ δὲ ἀμελήσαντεσ ἀπῆλθον, ὃσ μὲν εἰσ τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὃσ δὲ ἐπὶ τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ·

οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντεσ τοὺσ δούλουσ αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν.

ὁ δὲ βασιλεὺσ ὠργίσθη, καὶ πέμψασ τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσεν τοὺσ φονεῖσ ἐκείνουσ καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησεν.

τότε λέγει τοῖσ δούλοισ αὐτοῦ Ὁ μὲν γάμοσ οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι·

πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰσ διεξόδουσ τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσουσ ἐὰν εὑρ́ητε καλέσατε εἰσ τοὺσ γάμουσ.

καὶ ἐξελθόντεσ οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰσ τὰσ ὁδοὺσ συνήγαγον πάντασ οὓσ εὑρ͂ον, πονηρούσ τε καὶ ἀγαθούσ·

καὶ ἐπλήσθη ὁ νυμφὼν ἀνακειμένων. εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺσ θεάσασθαί τοὺσ ἀνακειμένουσ εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου·

καὶ λέγει αὐτῷ Ἑταῖρε, πῶσ εἰσῆλθεσ ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου;

ὁ δὲ ἐφιμώθη. τότε ὁ βασιλεὺσ εἶπεν τοῖσ διακόνοισ Δήσαντεσ αὐτοῦ πόδασ καὶ χεῖρασ ἐκβάλετε αὐτὸν εἰσ τὸ σκότοσ τὸ ἐξώτερον·

ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸσ καὶ ὁ βρυγμὸσ τῶν ὀδόντων. πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

Τότε πορευθέντεσ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπωσ αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ.

καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺσ μαθητὰσ αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντασ Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴσ εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεισ, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενόσ, οὐ γὰρ βλέπεισ εἰσ πρόσωπον ἀνθρώπων·

εἰπὸν οὖν ἡμῖν τί σοι δοκεῖ·

ἔξεστιν δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ; γνοὺσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπεν Τί με πειράζετε, ὑποκριταί;

ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου.

οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον. καὶ λέγει αὐτοῖσ Τίνοσ ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;

λέγουσιν Καίσαροσ.

τότε λέγει αὐτοῖσ Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαροσ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ. καὶ ἀκούσαντεσ ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντεσ αὐτὸν ἀπῆλθαν.

λέγοντεσ Διδάσκαλε, Μωυσῆσ εἶπεν Εἄν τισ ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.

ἦσαν δὲ παρ’ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί·

καὶ ὁ πρῶτοσ γήμασ ἐτελεύτησεν, καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ· ὁμοίωσ καὶ ὁ δεύτεροσ καὶ ὁ τρίτοσ, ἑώσ τῶν ἑπτά·

ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανεν ἡ γυνή.

ἐν τῇ ἀναστάσει οὖν τίνοσ τῶν ἑπτὰ ἔσται γυνή;

πάντεσ γὰρ ἔσχον αὐτήν. ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Πλανᾶσθε μὴ εἰδότεσ τὰσ γραφὰσ μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ·

ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ’ ὡσ ἄγγελοι ἐν τῷ οὐρανῷ εἰσίν·

περὶ δὲ τῆσ ἀναστάσεωσ τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ θεοῦ λέγοντοσ Ἐγώ εἰμι ὁ θεὸσ Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸσ Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸσ Ιἀκώβ;

οὐκ ἔστιν [ὁ] θεὸσ νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων.

Καὶ ἀκούσαντεσ οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.

Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντεσ ὅτι ἐφίμωσεν τοὺσ Σαδδουκαίουσ συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό.

Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;

ὁ δὲ ἔφη αὐτῷ Ἀγαπήσεισ Κύριον τὸν θεόν σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου·

αὕτη ἐστὶν ἡ μεγάλη καὶ πρώτη ἐντολή.

δευτέρα ὁμοία αὕτη Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν.

ἐν ταύταισ ταῖσ δυσὶν ἐντολαῖσ ὅλοσ ὁ νόμοσ κρέμαται καὶ οἱ προφῆται.

Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγων Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ χριστοῦ;

τίνοσ υἱόσ ἐστιν;

λέγουσιν αὐτῷ Τοῦ Δαυείδ. Εἶπεν Κύριοσ τῷ κυρίῳ μου Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἑώσ ἂν θῶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ὑποκάτω τῶν ποδῶν σου;

εἰ οὖν Δαυεὶδ καλεῖ αὐτὸν κύριον, πῶσ υἱὸσ αὐτοῦ ἐστίν;

καὶ οὐδεὶσ ἐδύνατο ἀποκριθῆναι αὐτῷ λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέν τισ ἀπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

Ἐπὶ τῆσ Μωυσέωσ καθέδρασ ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖσ καὶ οἱ Φαρισαῖοι.

πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν ποιήσατε καὶ τηρεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε, λέγουσιν γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσιν.

δεσμεύουσιν δὲ φορτία βαρέα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺσ ὤμουσ τῶν ἀνθρώπων, αὐτοὶ δὲ τῷ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσιν κινῆσαι αὐτά.

πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσιν πρὸσ τὸ θεαθῆναι τοῖσ ἀνθρώποισ·

καὶ τοὺσ ἀσπασμοὺσ ἐν ταῖσ ἀγοραῖσ καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων Ῥαββεί.

ὑμεῖσ δὲ μὴ κληθῆτε Ῥαββεί, εἷσ γάρ ἐστιν ὑμῶν ὁ διδάσκαλοσ, πάντεσ δὲ ὑμεῖσ ἀδελφοί ἐστε·

καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ, εἷσ γάρ ἐστιν ὑμῶν ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιοσ·

μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί, ὅτι καθηγητὴσ ὑμῶν ἐστὶν εἷσ ὁ χριστόσ·

ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονοσ.

Ὅστισ δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστισ ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖσ καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων·

ὑμεῖσ γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺσ εἰσερχομένουσ ἀφίετε εἰσελθεῖν. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖσ καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννησ διπλότερον ὑμῶν.

Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ οἱ λέγοντεσ Ὃσ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃσ δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει·

μωροὶ καὶ τυφλοί, τίσ γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσὸσ ἢ ὁ ναὸσ ὁ ἁγιάσασ τὸν χρυσόν;

καί Ὃσ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃσ δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ ὀφείλει·

τυφλοί, τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον;

ὁ οὖν ὀμόσασ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖσ ἐπάνω αὐτοῦ·

καὶ ὁ ὀμόσασ ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικοῦντι αὐτόν·

καὶ ὁ ὀμόσασ ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖσ καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸ ἔλεοσ καὶ τὴν πίστιν·

ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφεῖναι. ὁδηγοὶ τυφλοί, διυλίζοντεσ τὸν κώνωπα τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντεσ.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖσ καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆσ παροψίδοσ, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆσ καὶ ἀκρασίασ.

Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἔντοσ τοῦ ποτηρίου [καὶ τῆσ παροψίδοσ], ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸσ αὐτοῦ καθαρόν.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖσ καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοισ κεκονιαμένοισ, οἵτινεσ ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσησ ἀκαθαρσίασ·

οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖσ ἀνθρώποισ δίκαιοι, ἔσωθεν δέ ἐστε μεστοὶ ὑποκρίσεωσ καὶ ἀνομίασ.

καὶ λέγετε Εἰ ἤμεθα ἐν ταῖσ ἡμέραισ τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἤμεθα αὐτῶν κοινωνοὶ ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν·

ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖσ ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺσ προφήτασ.

καὶ ὑμεῖσ πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν.

ὄφεισ γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶσ φύγητε ἀπὸ τῆσ κρίσεωσ τῆσ γεέννησ;

διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸσ ὑμᾶσ προφήτασ καὶ σοφοὺσ καὶ γραμματεῖσ·

ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεωσ εἰσ πόλιν· ὅπωσ ἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶσ πᾶν αἱμα δίκαιον ἐκχυννόμενον ἐπὶ τῆσ γῆσ ἀπὸ τοῦ αἵματοσ Ἅβελ τοῦ δικαίου ἑώσ τοῦ αἵματοσ Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὅν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.

Ιἐρουσαλὴμ Ιἐρουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺσ προφήτασ καὶ λιθοβολοῦσα τοὺσ ἀπεσταλμένουσ πρὸσ αὐτὴν, ‐ ποσάκισ ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, ὃν τρόπον ὄρνισ ἐπισυνάγει τὰ νοσσία [αὐτῆσ] ὑπὸ τὰσ πτέρυγασ, καὶ οὐκ ἠθελήσατε;

ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκοσ ὑμῶν.

λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἑώσ ἂν εἴπητε Εὐλογημένοσ ὁ ἐρχόμενοσ ἐν ὀνόματι Κυρίου.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION