헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΞομπό03́0́0́

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 3)

ἔστι τοίνυν πᾶσα λέξισ ᾗ σημαίνομεν τὰσ νοήσεισ ἣ μὲν ἔμμετροσ, ἣ δὲ ἄμετροσ· ὧν ἑκατέρα καλῆσ μὲν ἁρμονίασ τυχοῦσα καλὸν οἱά τ’ ἐστὶ ποιεῖν καὶ τὸ μέτρον καὶ τὸν λόγον, ἀνεπιστάτωσ δὲ καὶ ὡσ ἔτυχεν ῥιπτουμένη προσαπόλλυσι καὶ τὸ ἐν τῇ διανοίᾳ χρήσιμον. πολλοὶ γοῦν καὶ ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖσ φιλόσοφοί τε καὶ ῥήτορεσ λέξεισ πάνυ καλὰσ καὶ πρεπούσασ τοῖσ ὑποκειμένοισ ἐκλέξαντεσ ἐπιμελῶσ, ἁρμονίαν δὲ αὐταῖσ ἀποδόντεσ εἰκαίαν τινὰ καὶ ἄμουσον οὐδὲν χρηστὸν ἀπέλαυσαν ἐκείνου τοῦ πόνου. ἕτεροι δ’ εὐκαταφρόνητα καὶ ταπεινὰ λαβόντεσ ὀνόματα, συνθέντεσ δ’ αὐτὰ ἡδέωσ καὶ περιττῶσ πολλὴν τὴν ἀφροδίτην τῷ λόγῳ περιέθηκαν. καὶ σχεδὸν ἀνάλογόν τι πεπονθέναι δόξειεν ἂν ἡ σύνθεσισ πρὸσ τὴν ἐκλογήν, ὃ πάσχει τὰ ὀνόματα πρὸσ τὰ νοήματα. ὥσπερ γὰρ οὐδὲν ὄφελοσ διανοίασ ἐστὶ χρηστῆσ, εἰ μή τισ αὐτῇ κόσμον ἀποδώσει καλῆσ ὀνομασίασ, οὕτω κἀνταῦθα οὐδέν ἐστι προὔργου λέξιν εὑρεῖν καθαρὰν καὶ καλλιρήμονα, εἰ μὴ καὶ κόσμον αὐτῇ τισ ἁρμονίασ τὸν προσήκοντα περιθήσει. ἵνα δὲ μὴ δόξω φάσιν ἀναπόδεικτον λέγειν, ἐξ ὧν ἐπείσθην κρεῖττον εἶναι καὶ τελειότερον ἄσκημα τῆσ ἐκλογῆσ τὴν σύνθεσιν, ἔργῳ πειράσομαι δεικνύναι, ἐμμέτρων τε καὶ πεζῶν λόγων ἀπαρχὰσ ὀλίγασ προχειρισάμενοσ. λαμβανέσθω δὲ ποιητῶν μὲν Ὅμηροσ, συγγραφέων δὲ Ἡρόδοτοσ· ἀπόχρη γὰρ ἐκ τούτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων εἰκάσαι. ἔστι δὴ παρ’ Ὁμήρῳ μὲν ὁ παρὰ τῷ συβώτῃ καταγόμενοσ Ὀδυσσεὺσ περὶ τὴν ἑωθινὴν ὡρ́αν ἀκρατίζεσθαι μέλλων, ὡσ τοῖσ παλαιοῖσ ἔθοσ ἦν· ἔπειτα ὁ Τηλέμαχοσ αὐτοῖσ ἐπιφαινόμενοσ ἐκ τῆσ εἰσ Πελοπόννησον ἀποδημίασ· πραγμάτι’ ἄττα βιωτικὰ ἡρμηνευμένα ὑπέρευ. ποῦ δ’ ἐστὶν ἡ τῆσ ἑρμηνείασ ἀρετή, τὰ ποιήματα δηλώσει παρατεθέντα αὐτά· τὼ δ’ αὖτ’ ἐν κλισίῃσ Ὀδυσεὺσ καὶ δῖοσ ὑφορβὸσ ἐντύνοντ’ ἄριστον ἅμ’ ἠοῖ κειαμένω πῦρ ἔκπεμψάν τε νομῆασ ἅμ’ ἀγρομένοισι σύεσσι. Τηλέμαχον δὲ περίσσαινον κύνεσ ὑλακόμωροι οὐδ’ ὕλαον προσιόντα. νόησε δὲ δῖοσ Ὀδυσσεὺσ σαίνοντάσ τε κύνασ, ὑπὸ δὲ κτύποσ ἦλθε ποδοῖιν· αἶψα δ’ ἂρ Εὔμαιον προσεφώνεεν ἐγγὺσ ἐόντα· Εὔμαι’, ἦ μάλα τίσ τοι ἐλεύσεται ἐνθάδ’ ἑταῖροσ ἢ καὶ γνώριμοσ ἄλλοσ, ἐπεὶ κύνεσ οὐχ ὑλάουσιν, ἀλλὰ περισσαίνουσι· ποδῶν δ’ ὑπὸ δοῦπον ἀκούω. οὔπω πᾶν εἴρητο ἔποσ, ὅτε οἱ φίλοσ υἱὸσ ἔστη ἐνὶ προθύροισι. ταφὼν δ’ ἀνόρουσε συβώτησ· ἐκ δ’ ἄρα οἱ χειρῶν πέσεν ἄγγεα, τοῖσ ἐπονεῖτο κιρνὰσ αἴθοπα οἶνον. ὃ δ’ ἀντίοσ ἔδραμ’ ἄνακτοσ· κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλὰ χεῖράσ τ’ ἀμφοτέρασ· θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ. ταῦθ’ ὅτι μὲν ἐπάγεται καὶ κηλεῖ τὰσ ἀκοὰσ ποιημάτων τε τῶν πάνυ ἡδίστων οὐδενὸσ ἥττω μοῖραν ἔχει, πάντεσ ἂν εὖ οἶδ’ ὅτι μαρτυρήσειαν. ποῦ δὲ αὐτῶν ἐστιν ἡ πειθὼ καὶ διὰ τί τοιαῦτά ἐστι, πότερον διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων ἢ διὰ τὴν σύνθεσιν; οὐδεὶσ ἂν εἴποι διὰ τὴν ἐκλογήν, ὡσ ἐγὼ πείθομαι· διὰ γὰρ τῶν εὐτελεστάτων καὶ ταπεινοτάτων ὀνομάτων πέπλεκται πᾶσα ἡ λέξισ, οἷσ ἂν καὶ γεωργὸσ καὶ θαλαττουργὸσ καὶ χειροτέχνησ καὶ πᾶσ ὁ μηδεμίαν ὤραν τοῦ λέγειν εὖ ποιούμενοσ ἐξ ἑτοίμου λαβὼν ἐχρήσατο. λυθέντοσ γοῦν τοῦ μέτρου φαῦλα φανήσεται τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ ἄζηλα· οὔτε γὰρ μεταφοραί τινεσ ἔνεισιν εὐγενεῖσ οὔτε ὑπαλλαγαὶ οὔτε καταχρήσεισ οὔτ’ ἄλλη τροπικὴ διάλεκτοσ οὐδεμία, οὐδὲ δὴ γλῶτται παλαιαί τινεσ οὐδὲ ξένα ἢ πεποιημένα ὀνόματα. τί οὖν λείπεται μὴ οὐχὶ τὴν σύνθεσιν τοῦ κάλλουσ τῆσ ἑρμηνείασ αἰτιᾶσθαι; τοιαῦτα δ’ ἐστὶ παρὰ τῷ ποιητῇ μυρία, ὡσ εὖ οἶδ’ ὅτι πάντεσ ἴσασιν· ἐμοὶ δ’ ὑπομνήσεωσ ἕνεκα λέγοντι ἀρκεῖ ταῦτα μόνα εἰρῆσθαι. φέρε δὴ μεταβῶμεν ἤδη καὶ ἐπὶ τὴν πεζὴν διάλεκτον καὶ σκοπῶμεν, εἰ κἀκείνῃ τοῦτο συμβέβηκε τὸ πάθοσ, ὥστε παρὰ μικρὰ καὶ φαῦλα πράγματά τε καὶ ὀνόματα συνταχθέντα καλῶσ μεγάλασ ἡδονὰσ γίνεσθαι καὶ χάριτασ. ἔστι δὴ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ βασιλεύσ τισ Λυδῶν, ὃν ἐκεῖνοσ Κανδαύλην καλεῖ, Μυρσίλον δὲ καλεῖσθαί φησιν ὑφ’ Ἑλλήνων, τῆσ ἑαυτοῦ γυναικὸσ ἐρῶν, ἔπειτα ἀξιῶν τινα τῶν ἑταίρων αὐτοῦ γυμνὴν τὴν ἄνθρωπον ἰδεῖν, ὃ δὲ ἀπομαχόμενοσ μὴ ἀναγκασθῆναι, ὡσ δὲ οὐκ ἔπειθεν, ὑπομένων τε καὶ θεώμενοσ αὐτήν ‐ πρᾶγμα οὐχ ὅτι σεμνὸν ἢ καλλιλογεῖσθαι ἐπιτήδειον, ἀλλὰ καὶ παιδικὸν καὶ ἐπικίνδυνον καὶ τοῦ αἰσχροῦ μᾶλλον ἢ τοῦ καλοῦ ἐγγυτέρῳ· ἀλλ’ εἴρηται σφόδρα δεξιῶσ, καὶ κρεῖττον γέγονεν ἀκουσθῆναι λεγόμενον ἢ ὀφθῆναι γινόμενον. ἵνα δὲ μή τισ ὑπολάβῃ τὴν διάλεκτον εἶναι τῆσ ἡδονῆσ αἰτίαν τῇ λέξει, μεταθεὶσ αὐτῆσ τὸν χαρακτῆρα εἰσ τὴν Ἀτθίδα γλῶτταν καὶ οὐδὲν ἄλλο περιεργασάμενοσ οὕτωσ ἐξοίσω τὸν διάλογον. "Γύγη, οὐ γάρ σε δοκῶ πείθεσθαί μοι λέγοντι περὶ τοῦ εἴδουσ τῆσ γυναικόσ· "ὦτα γὰρ τυγχάνει ἀνθρώποισ ὄντα ἀπιστότερα ὀφθαλμῶν· "ποίει ὅπωσ ἐκείνην θεάσῃ γυμνήν. ὃ δ’ ἀναβοήσασ εἶπε· "δέσποτα, τίνα λόγον λέγεισ οὐχ ὑγιᾶ, κελεύων με δέσποιναν τὴν ἐμὴν θεάσασθαι γυμνήν; "ἅμα δὲ χιτῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ γυνή. πάλαι δὲ τὰ καλὰ ἀνθρώποισ ἐξεύρηται, ἐξ ὧν μανθάνειν δεῖ· "ἐν οἷσ ἓν τόδ’ ἐστίν, ὁρᾶν τινα τὰ ἑαυτοῦ. ἐγὼ δὲ πείθομαι ἐκείνην εἶναι πασῶν γυναικῶν καλλίστην, καὶ σοῦ δέομαι μὴ δεῖσθαι ἀνόμων. "ὃ μὲν δὴ λέγων ταῦτα ἀπεμάχετο . . . , ὃ δ’ ἠμείβετο τοῖσδε· "θάρσει Γύγη, καὶ μὴ φοβοῦ μήτ’ ἐμέ, ὡσ πειρώμενόν σου λέγω λόγον τόνδε, μήτε γυναῖκα τὴν ἐμήν, μή τί σοι ἐξ αὐτῆσ γένηται βλάβοσ. "ἀρχὴν γὰρ ἐγὼ μηχανήσομαι οὕτωσ, ὥστε μηδὲ μαθεῖν αὐτὴν ὀφθεῖσαν ὑπὸ σοῦ. ἀγαγὼν γάρ σε εἰσ τὸ οἴκημα, ἐν ᾧ κοιμώμεθα, ὄπισθε τῆσ ἀνοιγομένησ θύρασ στήσω· "μετὰ δὲ ἐμὲ εἰσελθόντα παρέσται καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἐμὴ εἰσ κοίτην. "κεῖται δ’ ἐγγὺσ τῆσ εἰσόδου θρόνοσ· "ἐπὶ τοῦτον τῶν ἱματίων καθ’ ἓν ἕκαστον ἐκδῦσα θήσει, καὶ καθ’ ἡσυχίαν πολλὴν παρέσται σοι θεάσασθαι. "ὅταν δ’ ἀπὸ τοῦ θρόνου πορεύηται ἐπὶ τὴν εὐνὴν κατὰ νώτου τε αὐτῆσ γένῃ, σοὶ μελέτω τὸ ἐντεῦθεν, ὅπωσ μή σε ὄψεται ἀπιόντα διὰ θυρῶν. . οὐκ ἂν ἔχοι τισ οὐδὲ ἐνταῦθα εἰπεῖν, ὅτι τὸ ἀξίωμα καὶ ἡ σεμνότησ τῶν ὀνομάτων εὔμορφον πεποίηκε τὴν φράσιν· ἀνεπιτήδευτα γάρ ἐστι καὶ ἀνέκλεκτα, οἱᾶ ἡ φύσισ τέθηκεν σύμβολα τοῖσ πράγμασιν· οὐδὲ γὰρ ἡρ́μοττεν ἴσωσ κρείττοσι χρήσασθαι ἑτέροισ. ἀνάγκη δὲ δή που, ὅταν τοῖσ κυριωτάτοισ τε καὶ προσεχεστάτοισ ὀνόμασιν ἐκφέρηται, τὰ νοήματα μηδὲν σεμνότερ’ εἶναι, ἢ οἱᾶ́ ἐστιν ἐκεῖνα. ὅτι δὲ οὐδὲν ἐν αὐτοῖσ ἐστι σεμνὸν οὐδὲ περιττόν, ὁ βουλόμενοσ εἴσεται μεταθεὶσ οὐδὲν ὅ τι μὴ τὴν ἁρμονίαν. πολλὰ δὲ καὶ παρὰ τούτῳ τῷ ἀνδρὶ τοιαῦτά ἐστιν, ἐξ ὧν ἄν τισ τεκμήραιτο, ὅτι οὐκ ἐν τῷ κάλλει τῶν ὀνομάτων ἡ πειθὼ τῆσ ἑρμηνείασ ἦν, ἀλλ’ ἐν τῇ συζυγίᾳ. καὶ περὶ μὲν τούτων ἱκανὰ ταῦτα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 3

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION